กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า

ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 10 ตัวเอ๋ยตัวหยิ่ง

-
-

Nor you, ye Proud, impute to these the Fault,

If Mem'ry o'er their Tomb no Trophies raise,

Where thro' the long-drawn aisle and fretted Vault

The pealing Anthem swells the Note of Praise.

- 

๑๐.   ตัวเอ๋ยตัวหยิ่ง                                              เจ้าอย่าชิงติซากว่ายากไร้

เห็นจมดินน่าสลดระทดใจ                                ที่ระลึกสิ่งไรก็ไม่มี

ไม่เหมือนอย่างบางศพญาติตบแต่ง                 เครื่องแสดงเกียรติยศเลิศประเสริฐศรี

สร้างสานการบุญหนุนพลี                                 เป็นอนุสาวรีย์สง่า เอย.

- 

ถอดคำประพันธ์

ผู้คนเย่อหยิ่งทั้งหลายขออย่าตำหนิว่าซากศพผู้ยากไร้เหล่านี้เลย แม้เห็นจมดินน่าสลดใจ ไม่มีของประดับอะไรสักอย่างก็ตามที ไม่เหมือนอย่างบางศพที่ญาติตบแต่งด้วยเครื่องแสดงเกียรติยศอย่างดี  โดยมีการสร้างอนุสาวรีย์อันสง่างามเพื่อเป็นการสรวงบูชา

- 

คำศัพท์

พลี     อ่านว่า พะ-ลี            หมายถึง การบูชาบวงสรวง

-
-