รักแห่งสยาม

ลำดับตอนที่ #7 : -ก้างติดคอ-

ก้างติดคอ-
วันนั้น…
“มิว”
“ไงโต้ง”
“เพลงเพราะดีนะ”
“ฟังแล้ว โต้งว่าไงอ่ะ”
“ก็...เอ่อ... เราคงคบกับมิวเป็นแฟนไม่ได้อ่ะ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเราไม่ได้รักมิวนะ”
.....................................
……………….
….
แต่ถึงวันนี้ ผมพร้อมแล้วนะ…
และรอเพียงโอกาสที่จะบอกกับเขาแล้วว่า
“มิว เราเป็นแฟนกันนะ”
.....
..
.
กว่า 2 สัปดาห์หลังจากงานละครเวทีผ่านไป ก็เข้าสู่ช่วงของการสอบกลางภาค ซึ่งสำหรับคนที่ตั้งใจเรียนก็คงจะสามารถผ่านไปได้ด้วยดี หากแต่สำหรับคนบางกลุ่มแล้วมันเหมือนกับเป็นสัปดาห์นรกดีๆนี่เอง
ที่หอสมุดกลาง
“เชี่ยโต้ง กูไม่เข้าใจว่ะ อธิบายใหม่ทีนะ” วีทำท่าทางขอร้อง
“แมร่งก็เสือกเอาแต่จีบสาว เป็นไงละมึง”ได้โอกาสเอ็มจึงหันมาซ้ำเติม
“เออน่า กูขอแค่ไม่ตก mean ก็พอแล้วว่ะ” วีทำสีหน้าขอร้องไปยังโต้ง
“เออๆ มึงไม่เข้าใจตรงไหน” โต้งบอกพลางหยิบชีทจากวีมาดู วีเองก็เขยิบเข้ามาใกล้ๆเพื่อรอโต้งอธิบายให้ฟังอีกรอบ
“อ้าวโต้ง...”เสียงผู้หญิงดังมาจากด้านหลังพวกเขา โต้งและวีหันหลังกลับไปมองยังที่มาของเสียง ซึ่งก็พบน้ำตาลกับเฟิร์น กำลังโบกไม้โบกมือมาให้พร้อมกับทำท่าว่าจะเดินมาทางพวกเขา
“มาอ่านหนังสือเหรอ” น้ำตาลทักทันทีที่เดินมาถึงพลางส่งสายตาหวานไปให้ยังโต้ง เอ็มและวีต่างยักคิ้วให้กันเล็กๆ เมื่อพอจะเดาสายตาของน้ำตาลที่มองมายังโต้งออก
“อืม” โต้งตอบเพียงเท่านั้น
“น้ำตาลพึ่งมาเหรอ” เอ็มถามขึ้นมา
“อืม แต่สงสัยจะหาที่นั่งไม่ได้แล้วอ่ะ คนเต็มแบบนี้” เธอบอก โต้งเองก็กวาดสายตามองไปรอบๆเช่นกัน แล้วมันก็เป็นอย่างที่เธอว่า เพราะปกติแล้วที่หอสมุดกลางจะไม่ค่อยมีนักศึกษาเข้ามามากสักเท่าไหร่ แต่เมื่อใกล้สอบที่นี่กลับกลายเป็นว่าแทบจะไม่มีที่ว่างให้นั่งอ่านหนังสือเลย
“นั้นน้ำตาลขอนั่งกับพวกโต้งด้วยละกันนะ” ไม่ทันที่โต้งจะพูดอะไรเธอก็วางกระเป๋าสะพายของเธอลงบนโต๊ะพร้อมทั้งเขยิบเก้าอี้ข้างๆโต้งซึ่งยังว่างอยู่ออกเพื่อจะเข้าไปนั่ง เฟิร์นเองก็เช่นกันเลือกนั่งข้างๆเอ็มซึ่งอยู่ตรงข้ามกับน้ำตาล
การอ่านหนังสือของพวกเขายังคงดำเนินต่อไป แต่ก็มักจะสะดุดเป็นช่วงๆเพราะน้ำตาลมักจะหันมาชวนโต้งคุยซะมากกว่ามานั่งอ่านหนังสือ
......
...
...
“มิวทางนี้” หญิงโบกมือเรียกมิวกับเอ็กซ์ซึ่งกำลังเดินเข้ามายังหอสมุดกลาง
“โห คนเยอะอ่ะหญิง” มิวบอกพลางมองไปรอบๆบริเวณ”
“ก็งี้แหละช่วงสอบ”หญิงบอก
“แล้วงี้จะมีที่เหรอหญิง” มิวบอกพลางทำหน้ากังวลเล็กน้อย
“ต้องลองไปดูชั้นบนอ่ะมิว หญิงเองก็ยังไม่ได้ขึ้นไปดูเหมือนกัน” หญิงบอก เพราะแม้เขาจะมาถึงก่อนมิวแต่ก็รอมิวอยู่ที่ชั้นล่างของหอสมุดซึ่งตอนนี้เท่าที่ดูแล้วคงจะไม่มีที่นั่งพอสำหรับพวกเขา3คน
ไม่นานทั้ง3คนก็พากันเดินไปยังบันไดเพื่อที่จะไปยังชั้น2ของห้องสมุดท่ามกลางสายตาสาวๆมากมายที่ให้ความสนใจทั้งมิวและเอ็กซ์
.....
..
ระหว่างที่พวกโต้งนั่งพักสายตากันจึงนั่งคุยกันเงียบๆเพื่อไม่ให้รบกวนคนอื่น
“ได้ข่าวว่าเฟิร์นเลิกกับแฟนแล้วเหรอ” อยู่ๆวีก็ถามขึ้นมา แต่เฟิร์นดูจะไม่ค่อยชอบใจกับคำถามนี้สักเท่าไหร่
“แฟนที่ไหนวี ไม่ได้คบกันสักหน่อย”เฟิร์นแก้ต่างกับคำถามของวี
“อ้าวก็เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันนี่ สนิทกันซะขนาดนั้น” วีทำหน้างง โต้งกับเอ็มต่างก็นั่งฟังไปเรื่อยๆ
“แค่เพื่อนเฉยๆอ่ะ ยังไม่เคยบอกว่าเป็นแฟนกันเลย” เฟิร์นบอกออกมาด้วยท่าทางไม่สนใจ แต่โต้งเองกับสนใจกับคำพูดดังกล่าวขึ้นมาทันที เพราะเขากับมิวเองถึงแม้จะรู้สึกดีต่อกันแค่ไหนแต่โต้งก็ไม่เคยบอกขอคบกับมิวเป็นแฟนเลยสักที
“เรามีสิทธิจะไปไหนมาไหนกับใครได้ไม่ใช่เหรอ ถ้าเป็นแฟนกันก็ว่าไปอย่าง แต่นี่ไม่ใช่แล้วชอบมาทำท่าทางเป็นเจ้าของแบบนี้เราไม่ชอบก็เลยเลิกไปเลย” เฟิร์นพูดเหมือนกับว่าเธอทิ้งของเล่นที่เธอเบื่อแล้วไปชิ้นเพียงหนึ่งเท่านั้น
แล้วถ้ามิวไปเจอคนอื่นบ้างละ เราจะมีสิทธิในตัวมิวบ้างมั้ย โต้งคิดขึ้นมาในใจ
“ร้ายนะเนี่ย” วีแซวพร้อมทำหน้าตาคาดไม่ถึงกับคำพูดของเฟิร์น
“โหยไปเอาอะไรกับเฟิร์นมันละวี นี่คนที่3แล้วตั้งแต่เข้ามหาลัยมา” น้ำตาลบอก
“คลาสโนวี่ตัวจริงเลยซิเนี่ย แล้วไม่มีคนที่ชอบจริงๆบ้างเหรอ” วียังคงถามอย่างสนใจต่อ
“ก็มิวเพื่อนโต้งไง” น้ำาตาลตอบขึ้นมาแทนเจ้าตัว โต้งเองได้ยินถึงกับผงะเล็กน้อยพร้อมกับหันมามองยังเฟิร์น มิน่าละวันนั้นที่เจอมิวตอนถ่ายรูปถึงไปเบียดมิวซะขนาดนั้น
สายตาโต้งเริ่มมองเฟิร์นอย่างไม่ค่อยจะเป็นมิตรสักเท่าไหร่ โดยที่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ตัวเช่นกันกับพฤติกรรมดังกล่าว…
“ออ..นักร้องนำวงออกัสนั่นอ่ะนะ”วีทำหน้าตานึกออกขึ้นมาทันที
“มิวนี่เป็นเพื่อนกับโต้งตั้งแต่เด็กเลยเหรอ” น้ำตาลหันมาชวนโต้งคุย
“อืม ก็ตอนเด็กๆเราบ้านอยู่ใกล้กันอ่ะ” โต้งตอบเสียงเรียบๆ
“อย่างนี้ก็สนิทกันมากเลยดิ” คราวนี้เฟิร์นดูจะให้ความสนใจมากขึ้น
“ก็สนิทกัน” โต้งตอบคำถามเฟิร์นแค่นั้น…
“เออแล้วตกลงเพื่อนมึงนี่มีแฟนยังว่ะ กูเคยได้ยินว่าแม่งแต่งเพลงกันและกันให้กับคนพิเศษด้วย โครตโรแมนติกเลยว่ะ” เอ็มหันมาถามโต้งบ้าง แต่โต้งกลับไม่ตอบอะไร ได้แต่แอบยิ้มที่มุมปากเล็กๆ
“จริงเหรอโต้ง” เฟิร์นย้ำถามเพื่อขอคำตอบ ในขณะที่ทุกคนเองก็หันมาให้ความสนใจกับเรื่องนี้เช่นกัน
“มั้ง... ไม่รู้ดิ” โต้งทำหน้าตาซื่อๆตอบไปโดยที่ไม่มองหน้าใครเลย
“แม่งเป็นเพื่อนกันภาษาไรว่ะ” เอ็มดูท่าทางจะผิดหวังกับคำตอบ ไม่ต่างอะไรกับเฟิร์น
“แต่กูว่านะเว้ย แม่งนิ่งๆแบบนี้ เห็นมาหลายรายละเสือซุ่มทั้งนั้น” วีออกความเห็น
“หล่อๆแบบนั้นแถมเป็นนักร้องด้วยนะ กูว่าเผลอๆมีแต่สาวๆจะมาให้..”ไม่ทันที่วีจะพูดจบประโยคโต้งก็ตบหัวไปฉาดใหญ่
“เชี่ยไรมึงเนี่ย เจ็บนะเว้ย”วีทำเป็นบ่นขณะที่เอามือลูบหัวบริเวณที่โดนตบไปพลางๆ
ก็ใครให้เอามิวมานินทาแบบนี้ มิหนำซ้ำยังไม่ตรงกับความจริงอีก
“ให้โต้งช่วยเป็นพ่อสื่อให้ดิเฟิร์น”น้ำตาลหันไปบอกเฟิร์น โต้งเองถึงกับอึ้งที่ได้ยินประโยคดังกล่าว
“บ้าดิน้ำตาล”เฟิร์นทำท่าเหมือนจะปฏิเสธแต่แววตากลับตรงกันข้าม
“ไม่เห็นเป็นไรเลย ใช้มั้ยโต้ง” น้ำตาลหันมาถามความเห็นโต้ง
“ก็...ไม่รู้ดิ” ว่าแล้วโต้งก็ลุกจากเก้าอี้
“อ้าวไปไหนว่ะมึง” เอ็มถามขึ้น
“ห้องน้ำว่ะ”เมื่อไม่รู้จะตอบหรือปฏิเสธยังไงการออกไปจากที่ตรงนี้ชั่วคราวคงเป็นทางออกที่ดีที่สุด
......
...
หญิง มิวและเอ็กซ์เมื่อมาถึงชั้นบนต่างพากันสอดส่ายสายตาหาที่ว่างสำหรับนั่งอ่านหนังสือกัน
“เออหญิง เดี๋ยวเรามานะไปห้องน้ำแปบ” มิวบอก
“อื้ม เดี๋ยวเรากับเอ็กซ์จะเดินไปหาที่นั่งก่อนละกันถ้ามิวออกมาแล้วก็ตามมาละกันนะ”หญิงบอก ขณะที่มิวเองก็พยักหน้ารับรู้
.....
..
ที่หน้าห้องน้ำ
ขณะที่มิวกำลังจะเดินเข้าไปยังห้องน้ำชาย
“น้องมิวนี่” พี่ผู้หญิงคนนึงทักเมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำหญิงแล้วบังเอิญพบกับมิว พร้อมทั้งยิ้มและโบกมือทักให้เล็กๆ มิวเองก็หันมาผงกหัวพร้อมทั้งยิ้มให้เล็กน้อยขณะที่กำลังก้าวเข้าไปในห้องน้ำ
“โอ้ย!!!! “มิวร้อยด้วยความตกใจที่ชนเข้ากับใครบางคน
“ขอโทษครับ”มิวซึ่งกำลังก้มหน้าอยู่รีบกล่าวคำขอโทษ เนื่องจากเขาเองนั่นแหละที่เดินไม่ดูทาง
“ไม่ได้คับ” เสียงคุ้นหูพูดขึ้นมา มิวเองเมื่อได้ยินจึงรีบเงยหน้าขึ้นมาดูคนตรงหน้า
“อ้าว...โต้ง”มิวทำหน้าเหวอเมื่อรู้ว่าคนที่ตัวเองเดินซุ่มซ่ามไปชนก็คือโต้ง ซึ่งกำลังยิ้มขำมายังตัวเขา
“ขำไรอ่ะโต้ง” มิวทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ก็อดที่จะอายโต้งไม่ได้กับความซุ่มซ่ามของตัวเอง
“ป่าว…” ถึงปากจะบอกว่าป่าวแต่โต้งก็ยังคงยิ้มๆอยู่ดี
มิวรีบเดินเข้าไปทำธุระส่วนตัว เพราะดีกว่าอยู่ให้โต้งขำแบบนี้
“มิวมาอ่านหนังสือเหรอ ไม่เห็นชวนเราเลยอ่ะ” โต้งยังไม่ออกไปข้างนอก แต่ยืนพิงอ่างล้างมือพลางถามมิวที่กำลังทำธุระส่วนตัวอยู่
“อ๋อ หญิงก็พึ่งโทรมาชวนเรามะเช้าเอง” มิวตอบไปพลางหันไปมองโต้งซึ่งยังคงยิ้มมาให้เขาอยู่ แม้ตอนนี้ในห้องน้ำจะมีเพียงพวกเขา2คนแต่มันคงจะไม่ดีแน่ถ้าจะมีคนเข้ามาเห็นภาพแบบนี้ ยิ่งเดี๋ยวนี้โต้งไม่รู้เป็นอะไรทำตาหวานเก่งขึ้นทุกวันยิ่งเวลาอยู่กัน2คนแบบนี้
“โต้งออกไปรอข้างนอกก่อนก็ได้นะเดี๋ยวเราตามไป” มิวรีบบอกโต้ง
“ทำไมอ่ะ”โต้งถามแบบซื่อๆ
“ป่าว..”มิวไม่รู้จะบอกไงดี
“มิวอายเหรอ...” แล้วโต้งก็ยิ้มออกมาแบบเจ้าเล่ห์
“ไม่เห็นต้องอายเลย มากกว่านี้โต้งก็เห็นมาแล้ว..”ไม่ทันที่มิวจะว่าอะไรโต้งก็รีบออกไปจากห้องน้ำอย่างรวดเร็ว มิวเองพูดอะไรไม่ออกได้แต่ยิ้มหน้าแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ทำไมช่วงนี้เขาถึงชอบทำแต่เรื่องหน้าอายให้โต้งเห็นอยู่เรื่อยเลยนะ....
.....
เมื่อมิวทำธุระส่วนตัวเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำก็พบโต้งซึ่งกำลังยืนพิงกำแพงหันหน้ามายิ้มให้เขาอยู่ มิวได้แต่หน้าแดง ทั้งเขินทั้งอาย แต่ยิ่งแสดงออกมากก็ยิ่งโดนคนตรงหน้าแกล้งทุกครั้งไป ทั้งๆที่เมื่อก่อนออกจะดูเป็นคนนิ่งๆออกจะขี้อายด้วยซ้ำไปแต่เดี๋ยวนี้เวลาอยู่กัน2คนไหงเป็นแบบนี้เนี่ย...
“แล้วนี่มิวนั่งไหนเหรอ” โต้งถาม ขณะที่กำลังเดินไปพร้อมกับมิว
“ยังไม่รู้เลยอ่ะ หญิงก็กำลังหาที่อยู่แต่ไม่รู้ว่าจะมีป่าว” มิวบอกไปตามจริง
“เหรอ นั้นมิวไปนั่งกับเรามั้ยอ่ะ ที่โต๊ะยังพอมีที่ว่างอยู่อ่ะ”โต้งเสนอ เพราะเขาเองก็อยากให้มิวไปนั่งด้วยกันกับเขาอยู่แล้ว
“จะดีเหรอ เราไม่รู้จักเพื่อนโต้งเลยนะ”มิวลังเลใจ
“ไม่เป็นไรหรอกมิวเดี๋ยวก็รู้จักเองแหละ ไปนะ” โต้งยังคงโน้มน้าวต่อไป
“อืม นั้นเดี๋ยวเราไปบอกหญิงก่อนนะจะได้ไม่ต้องหาที่ แล้วเดี๋ยวเราตามไป” เมื่อได้ยินมิวพูดแบบนี้โต้งก็ยิ้มกว้าง
“เรานั่งตรงแถวๆมุมฝั่งโน้นอ่ะ” โต้งบอกพลางชี้มือไปยังบริเวณที่บอก
“อื้ม นั้นเดี๋ยวเราตามไปนะ”มิวยิ้มให้ โต้งเองก็พยักหน้ารับพร้อมทั้งยิ้มส่งกลับมาให้ก่อนที่มิวจะเดินแยกตัวออกไปตามหาญิงกับเอ็กซ์
.......
....
โต้งเดินกลับไปที่โต๊ะเรียบร้อยแล้ว แต่ก็ยังหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหามิว เผื่อมิวเองจะหาเขาไม่เจอ
“โต้งมองหาใครเหรอ” น้ำตาลถามขึ้นมา
“อ๋อ เพื่อนเราอ่ะ เดี๋ยวเค้าจะมานั่งด้วย” โต้งบอกไป
“ใครเหรอ” น้ำตาลดูสนใจขึ้นมาทันที แต่ไม่ทันที่โต้งจะตอบอะไร..
“โต้ง...”มิวทักขึ้นมาพอดี