คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ความในพระทัย
"ท่านพ่อเ้าพี่เป็นผู้ริเริ่ม่อนเ้า่ะท่านพ่อ!!"
พระนาภัทรันทราเทวี ทรทูลบอพระราบิาพราี้ไปที่พาเพรภัทรนารา ผู้เป็นพระเษา
"เ้านั้นแหละ!!!" "เ้าเป็นผู้ริเริ่ม่อนมิใ่รึ.." "เหุใึมาล่าวหา้าเ่นนี้!?"
พาเพรภัทรนารา ทรรัสับพระนิษา ้วยวามพระพิโรธ พราี้ไปที่พระนาภัทรันทราเทวี
"หาเ้าพี่มิรัสเ่นนั้นับ้า!!" "้า็ะมิทำเ่นนั้นหรอ!!" พระนาภัทรันทราเทวี ทรรัสับพระเษา ทั้สอทรเี่ยันนแทบะทุบีันามเิม ่อหน้าพระราบิา นพาอนันนารา ท่านทรหมวามอทน่อบุรทั้สอ
"พอไ้แล้ว!!!" "เวลาะย่าเ้าสู่พิธีเสียแล้วนะ!!"
เมื่อสิ้นสุเสียอพาอนันนารา
พาเพรภัทรนารา แล พระนาภัทรันทราเทวี ทรหยุะั มิมีเสียใาลอบ แลพระอ์ทรรัสอีรั้ ว่าให้พระโอรส พาเพรภัทรนารา ่วยท่านทรไปูแลแในาน
"เ้า่วยไปูแลแในานับพ่อเถิ" "ส่วนพระนาอัรินธสินีเทวี็ทรอยู่ับพระนิษานว่าะถึเวลาบวนพิธีเสียเถิ"
"เ้า่ะท่านพ่อ"
พระนาอัรินธสินีเทวี ทรทูลอบพระราบิา แลทรประทับอยู่ับพระนิษานว่าะถึเวลาบวน
ระหว่าที่พาอนันนาราทรำลัเส็ไป าน พร้อมับพระโอรส ราวนั้นพระโอรสอพระอ์ ึทูลถามพระราบิา ้วยวามสสัย
"ท่านพ่ออรับ" "ท่านพ่อแน่ใแล้วหรือว่าทระให้น้อหิหมั้นหมายับายผู้นั้น"
พาเพรภัทรนารา ทรเอ่ยถามพระราบิา ้วยน้ำเสียอันเป็นัวล
"ไ้เป็นลูเยอ้าไ้อีมินานหรอ"
"สัพั้าะับไสมันออไปให้ห่าาน้ออเ้าเสีย!"
พาอนันนารา ทรรัสับพระโอรส้วยวามพิโรธ แลน้ำเสียทีู่มิพอพระทัย
|
ห้อรับแ
(ห้อรับแสำหรับาิผู้ไ้รับเิ)
เมื่อท่านทั้สอทรเส็มาถึแล้ว ็ไ้้อนรับเหล่าะาิ้วยนเอ ึ่เหล่าาิๆอพระอ์ที่เส็มา ห้อแห่นี้นั้นมีเพีย
พามุรินทร์นารา , พาศีรสุทโธนารา , พาศรีสันารา แลท่านเทวาอ์หนึ่ ือ พระอินทร์
เมื่อเหล่าาิ อพาอนันนารา ที่ท่านทรเิวนมา ห้อแห่นี้นั้น รบทุอ์ พาอนันนาราท่านทรสั่ ให้พระโอรส ่วยัเรียม พระสุถารส(วามหมาย=น้ำื่ม,น้ำผลไม้,น้ำา) มาพระราประทาน(ให้)แ่เหล่าบรราแ ึ่เป็นน้ำทิพย์
" ที่แห่นี้มิมี้ารับใ้เลยหรือเหุใึไ้สั่ใ้พระโอรส?"
พระอินทร์ ท่านทรถามพาอนันนารา ้วยวามนพระทัย พาอนันนารา ท่านึทรทูลอบ พระอ์ไป
" ห้อแห่นี้เป็นห้อที่้าเรียมไว้พูุยับเหล่าบรราแเยี่ยท่านทั้สี่" "ึมิมีผู้ใที่มิเี่ยว้ออยู่ ห้อนี้" พาอนันนารา ทรอบพระอินทร์ ้วยน้ำเสียอ่อนๆ
"เ่นนั้น้าอน้ำส้มสัแ้วไ้หรือไม่"
พระอินทร์ ทรหันไปรัสับ พาเพรภัทรนารา
แลพราทรแย้มพระโอษ์(ยิ้ม)ให้ผู้เป็นหลาน
"ไ้อรับท่านลุ" "้าะนำมาพระราทานแ่ท่านเี๋ยวนี้อรับ"
พาเพรภัทรนารา ทรทูลอบ ท่านลุอนแลทรรีบัเรียมให้
"บวนพิธีะเริ่มึ้นเมื่อไหร่หรือ?"
พามุรินทร์นารา ท่านทรถาม้วยวามสสัย
"อีสัหนึ่ั่วโม็ถึเวลาบวนพิธีแล้ว"
พาอนันนารา ทรอบ พามุรินทร์นารา
"เ่นนั้น็มีเวลาเหลือเฟือเลยเสีย"
พาศรีสันารา ทรเอ่ยึ้น แลทรแย้มพระโอษ์เยี่ยสบายใ
เมื่อพาเพรภัทรนารา ท่านทรนำพระสุธารสที่ พระอินทร์ ท่านทร้อาร มาพระราประทานแ่ท่านแล้ว พาศรีสุทโธนารา ท่านทรทูลถาม พระอินทร์ ้วยวามสสัย
"เหุใท่านึื่นอบในารเสวยน้ำส้มเยี่ยนี้้วย" "น้ำศัิ์สิทธิ์็มีอีมามายแ่ท่านมิิะเหลียวแลเลยหรือ?" พาศรีสุทโธนารา ทรทูลถาม พระอินทร์ ้วยวามสสัย พราทรแย้มพระโอษ์
"็้าอบหนิ" "้าว่าหาื่มน้ำศัิ์สิทธิ์โยมิำเป็นอาสิ้นเปลือเป็นไ้" พระอินทร์ ทรรัส พราิบพระสุธารส(น้ำส้ม)ไป ะที่พระอ์ ทรวาแ้วน้ำเสวย พระอินทร์ท่านทรเหลือบแลเห็นสีหน้าท่าทาเหม่อลอยอ พาอนันนารา ึ่มิเหมือนราว่อนที่พระอ์ทรเป็นผู้ร่าเริ พระอินทร์ท่านึทรรัสถาม ้วยวามเป็นห่วพราสสัย
"เหุอันใท่านึมิ่อยพูาเหมือนราว่อนเสีย"
"มีเหุอันใรบวนพระทัยท่านทูล้าไ้นะ"
พระอินทร์ ทรรัสถาม พาอนันนารา ้วยวามทรเป็นห่ว พาอนันนารา ท่านไ้ยินเ่นนั้น ึรัส ปรึษาับ พระอ์ถึลูเยอพระอ์
"้ารู้สึมิอบลูเยที่ะหมั้นหมายับพระนาภัทรันทราเทวีพระธิาอ้าเสียริ" พาอนันนารา ทรรัส้วยน้ำเสียูลำบาพระทัยเป็นอันมา
"แล้วลูเยที่ะหมั้นเ้าวัอท่านมีนามว่าเยี่ยไรหรือ?"
พามุรินทร์นารา ทรทูลถาม พาอนันนารา ้วยวามสสัย
"พระศรีสุรศาสร์"
"เป็นพระโอรสอพาภุ์นาราพระอนุา้าเอ"
พาอนันนารา ทรรัส ้วยน้ำเสียอันูเหน็บเหนื่อย นทำให้เหล่าาิ ที่ไ้ยินื่อ อลูเยพระอ์ แลิริยาท่าทาอท่าน ึเิวามแปลใ แลทรรัสถามพระอ์้วยวามเป็นห่ว
"เหุใท่านึรู้สึมิอบในัวลูเยหรือ?"
พระอินทร์ ทรรัสถาม พาอนันนารา ้วยวามสสัย
พาอนันนารา ึรัสถึเรื่อ ที่พระศรีสุรศาสร์ ลูเยอพระอ์ทำับพระอ์ราวับเหยียบหยามพระอ์ อีทั้เรื่อที่พระศรีสุรศาสร์ ล่อลวพระธิาอพระอ์ นพระธิาอพระอ์ ้อเสียพระวรายให้ับพระศรีสุรศาสร์ เมื่อาิๆอพระอ์ไ้ยินเ่นนั้น ็้อพระทัยันเสียหม เพราะทร่านึว่า พิธีหมั้นหมายอพระนาภัทรันทราเทวี ับ พระศรีสุรศาสร์ เป็นที่พึพอพระทัยอ พาอนันนารา
"แล้วเหุใท่านึปล่อยให้พระธิาอท่านหมั้นหมายับนเ่นนั้น?" พระอินทร์ ทรรัสถาม ้วยน้ำเสียทอพระเนร(ู)พระทัย เนื่อาพระอ์ ทรพระราำริว่า พระศรีสุรศาสร์ ลูเยอพาอนันนารา ะเารพ่อผู้ที่ึ้นื่อว่าเป็นพ่อา แ่็มิเป็นไปามนั้น
"้า็มิรู้" "้าเรว่าบุรหลานอ้าะมิมีบิา"
"มิเ่นนั้น้าัพระเศียรอมันทิ้เสีย"
พาอนันนารา ทรทูลอบ พระอินทร์ ผู้ึ่เป็นพระเษา่าพระมารา ้วยน้ำเสียอันเป็นัวล
เมื่อเหล่าาิๆ ท่านทรทราบว่า พาอนันนารา ทรำลัมีบุรหลาน ็ถึับพระทัยมาเสียว่า
บาท่าน็มิอบพระทัยที่ พาอนันนาราทรมิไร่รอให้ีเสีย่อน
"เหุอันใท่านึมิิไร่รอให้ีเสีย่อน!?" "มันมิมีผู้ใล้าทำับท่านเยี่ยนั้นหรอ" "หาสัพัมันทำับท่านแล้วไปทำับพระธิาอท่านะทำเ่นใเสีย"
พาศรีสันารา ทรทูลถาม พาอนันนารา ้วยน้ำเสียูเป็นัวลพระทัยมิน้อย
ะนั้น พาอนันนารา ทร้มพระเศียรมิพูา ในพระทัยอท่านมีแ่พระธิาอพระอ์
เมื่อพระอินทร์ท่านทรแลเห็นพระอนุา ูพระทัยมิีนั แ่ท่านทร็มิรู้ว่าะ่วย พาอนันนาราเ่นไร พระอ์ึทรถอนหายใ แลทรรัสว่า
"หาท่านมีพระราประส้อารวาม่วยเหลือ" "้าพร้อมที่ะ่วยท่านเสมอ" "ท่านะมาเ้าเฝ้า้าเมื่อไร็ไ้" พระอินทร์ ท่านทรรัสับ พาอนันนารา ้วยน้ำเสียอันูเ็มพระทัย
"อบพระุท่านเป็นยิ่" "้า้อรบวนท่านสัหน่อยแล้ว" พาอนันนารา ทรทูลอบ พระอินทร์ ้วยน้ำเสียูเหนื่อยล้า พรา้มหน้ามิล้าสบาผู้ใ เมื่อาิๆอพระอ์ ทรพบว่าพาอนันนารา ทรทอพระเนรูเศร้าโศเสียใเป็นยิ่ ทรึรัส ถึเรื่อที่น่าทรพระอารม์ัน เพื่อหวัว่าพาอนันนาราทระทอพระเนร(ู)มิเรียแลเศร้าโศนเินไป
"พระนามุลินทร์นาาอยู่ับท่านเป็นเ่นไรบ้าหรือ?"
พาศรีสุทโธนารา ทรทูลถามพาอนันนารา พรายิ้มแย้มให้พระอ์
"หลัาที่พระนามาอยู่ที่นี้็อยเล่นับพระธิาอ้าเสียทุวัน" พาอนันนารา ทรอบพาศรีสุทโธนารา
"เมื่อวานพระนาอัปสรสวรร์พระธิาอ้านำเรื่อเสวยที่นทำมาพระราทานให้้าเสวยแล้วปราว่าเ็มนเมื่อวาน้าแทบะเสวยอะไรมิไ้"
พระอินทร์ ทรรัสถึเรื่อพระธิาอพระอ์ พราทรแย้มพระโอษ์ทรพระสรวล(หัวเราะ)วนับัน
"พระธิาอท่านพระนมายุ(อายุ)ี่พรรษา(ปี)แล้วหรือ"
พามุรินทร์นารา ทรทูลถามพระอินทร์ ้วยวามใร่รู้
"อนนี้หพรรษาหรือเ็พรรษาแล้วหล่ะ"
พระอินทร์ท่านทรอบ พามุรินทร์นารา
"พระธิาอท่านมีเนานำเรื่อเสวยรสเ็มมาให้พระราบิาเสวยเพราะอยาให้พระราบิาเ็หลาบที่มีเมียเยอะแลมั้" พาศรีสันารา ทรรัสึ้นพราทรพระสรวล เมื่อพระอินทร์ ทรไ้ยินเ่นนั้น พระอ์ึทรรีบแ้่า
"มิใ่เสียหน่อย!!" "พระธิา้าแ่อยาเรียนรู้ารทำเรื่อเสวยเพียนั้นเอ" พระอินทร์ ทรรัสึ้น เมื่อเหล่าบรราาิทรแลเห็น พระอินทร์ท่านทรรีบแ้่า ็ทรพระสรวล ทำให้พาอนันนารา ทรแย้มพระโอษ์ ในพระทัยพระอ์็ทรพระสรวลพระเษาอพระอ์
เมื่อพระอินทร์ทรแลเห็น เหล่าบรราาิพระสรวลพระอ์ ึทรรีบรัสล่าวว่า พาศรีสันารา เป็นารอบโ้ลับ
"แล้วยามที่ท่านเส็ไปที่แห่อื่นท่าน็มิิะเผยร่านเ่นอนนี้เลยหรือ" "ท่านลับแปลายเป็นายรูปามแลเินเร่ไปทั่ว!!" พระอินทร์ทรรัสึ้น พราพระสรวล เมื่อพาศรีสันาราทรไ้ยินเ่นนั้น ็ทรพระทัย ว่าพระอินทร์ทราบเรื่อนไ้เ่นไร พระอ์ึทรแ้่าโยไว
"มิใ่เสียหน่อย!!" "เหุใท่านึรัสว่า้าเ่นนั้น!!" "หรือว่าท่านมิอบพระทัยที่้ารูปามว่าท่าน!!"
พาศรีสันารา ทรทูลล่าวแ้ัว พร้อมับื่นมนเอ พระอินทร์ทรไ้ยินเ่นนั้น พระอ์ทร็มิยอม ทรรัสื่นมนเอเ่นัน
"หึ!!" "้ารูปามว่าท่านเสียอี!!" "มิมีผู้ใเทียบ้าไ้หรอ!!" พระอินทร์ ทรรัสึ้น ้วยวามมั่นอมั่นใ
ผู้ประพันธ์ : ..อาภัสรา ุลสุวรร์
ผู้่วย : น.ส.นภัสลัษ์ เนโ
ภาพประอบโย : ..อาภัสรา ุลสุวรร์
ความคิดเห็น