คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : มีปากเสียง
"น้อหิ~~"
"อีมินาน้า็ะหมั้นแล้วหนา" "แลน้อหิ็ะไ้อุ้มหลานเสียแล้ว~~"
พระนาภัทรันทราเทวี ทรรัสับพระนิษา้วยน้ำเสียูร่าเริสใสูีพระทัยเป็นยิ่
*ิ!!* *ให้้าอุ้มหลานเพียนั้นหรือ!?* *้ามิอุ้มหรอ!!*
พระนามุลินทร์ทรเอ่ยในพระทัย้วยวามที่พระนาทรน้อยอน้อยใในพระเษภินี แล้วยวามที่พระนาเป็นายึ่หิ
"้ามิมีเวลาอุ้มหลานท่านหรอเ้าพี่!!"
พระนามุลินทร์ ทระโนาลอบพระนาภัทรันทราเทวี ้วยวามมิพอพระทัย
"เพราะเหุใันหรือน้อหิ?"
พระนาภัทรันทราเทวีทรเอ่ยถามพระนิษา้วยวามนพระทัย
"เพราะ้ายุ่!"
"เ่นนั้น้าะมิรบวนท่านแล้วน้อหิ" "้าะให้ท่านพ่อเลี้ยบุรอ้าเอ" พระนาภัทรันทราเทวีทรเอ่ย้วยวามีพระทัย
*ท่านพ่ออีแล้วหรือ!?*
*อะไรๆ็ท่านพ่อไปเสียหม*
*หา้าเป็นท่านพ่อ้าะมิยอมเหลียวแลบุรอเ้าพี่หรอ*
*แล้า็ะมิให้ท่านพี่เป็นพระธิานโปรเ่นนั้นหรอ*
พระนามุลินทร์ทรเอ่ยในพระทัย ้วยวามอิาพระเษภินี
"เ่นนั้น้าลับห้อพระบรรทม่อนนะน้อหิ" "ไปันเถิพระศรีสุรศาสร์" เมื่อพระนาภัทรันทราเทวีทรพบว่าพระนิษาทรมิเอ่ยอบ ทรึทูลอัวลับห้อพระบรรทมพร้อมับพระศรีสุรศาสร์
*มีนรัไ้มินาน็ลาพาเ้าห้อพระบรรทมแล้วหรือ!?* พระนามุลินทร์ทรนึิในพระทัย้วยวามิว่าพระเษภินี ่าทำัวมิเหมาะสมเอาเสียพึ่มีายนรัไ้มินาน็ะพาเ้าห้อพระบรรทมเสียแล้ว ่อนที่พระนาะเส็ลับห้อพระบรรทมอน
|
เ้าวันรุ่ึ้น
เมื่อพาอนันนาราทรรัสว่าะให้พระนาภัทรันทราเทวีทรหมั้นหมายับพระศรีสุรศาสร์
พระศรีสุรศาสร์ึรีบไปเ้าเฝ้าพระราบิาอน รุ่เ้า เมื่อทรมาถึ็ไ้ล่าวทูลรัสับพระราบิา
"ท่านพ่ออรับ" "พาอนันนาราทระให้ลูไ้หมั้นหมายับพระนาภัทรันทราเทวีอรับ" พระศรีสุรศาสร์ ทูลับพระราบิา ้วยน้ำเสียอันเบิบาน
"เ้าทำสำเร็เยี่ยนั้นหรือ!?" "เ่นนั้น้าะไปเ้าเฝ้าพาอนันนาราเพื่อรัสับท่านแลท่านผู้ให่เรื่อหมั้นหมายอเ้าับพระนาภัทรันทราเทวี" พาภุ์นารา ทรรัสับพระโอรส้วยน้ำเสียปลื้มปริิับพระโอรส แ่ท่านทรมิอาทราบว่าพระโอรสทรไปทำเรื่อมิีมิามนทำให้พาอนันนาราทรโรธ
|
วัที่ประทับอพาอนันนารา
เมื่อพาภุ์ทรรัสับพระโอรสเรียบร้อยแล้วพระอ์็เส็ไปเ้าเฝ้าพาอนันนาราทันใ แลทรรัสพูุยทรปรึษาับพาอนันนารา เรื่อารหมั้นหมายอพระโอรส เมื่อพาอนันนาราทรพบพระอนุา็ทรมิเอ่ยถึเรื่อเมื่อวานหรือแสสีหน้าับพาภุ์ เพราะท่านรู้ีว่าพาภุ์ ทรมิรู้มิทราบถึพระโอรส
เมื่อท่านทรพูุยปรึษาันเรียบร้อยแล้ว ทร็ลันไ้ว่า พิธีหมั้นท่านทระัแบบบวนนา ึ่บวนนั้น็ะยิ่ให่เป็นเยี่ยยิ่ แลทระเิวนเหล่าาิแาเมือสวรร์ผู้ึ่เป็นผู้มีำแหน่ แลทรเป็นาิันับพาอนันนาราแลพาภุ์
เมื่อใล้ถึเวลาพิธีหมั้นหมายอพระนาภัทรันทราเทวีแลพระศรีสุรศาสร์แล้ว พระนาึรีบไปแ่อ์ทรเรื่อ ทันใ ้วยวามื่นเ้น เพราะเป็นวันแรแลรั้แรอพระนา
เมื่อพระนาทรแ่อ์ทรเรื่อสัพัให่แล้ว พระนามุลินทร์นาา พระนิษาอพระนา ทรเส็มาูัวพระเษภินี
"ามมาเลยเ้า่ะเ้าพี่" พระนามุลินทร์ ทรเอ่ยื่นมพระเษภินี ้วยน้ำเสียอ่อนหวาน
"ริหรือน้อหิ!?" "แ่พี่ทรมีพระำริ(วามิ)ว่าน้อหิามว่าพี่เสียอีนะ" พระนาภัทรันทราเทวี ทรเอ่ยมพระนิษา ลับ้วยน้ำเสียอ่อนหวานเ่นัน ทำให้พระนามุลินทร์นาา ทรเิลอาย มิาิว่าพระเษภินีะเอ่ยมนเ่นนี้
แ่ะนั้น..!!
พาเพรภัทรนารา ึ่เป็นพระเษาพระอ์เียวอพระนาภัทรันทราเทวี และทรร่วมับพระมาราพระอ์เียวัน
ทรไ้เ้ามาในห้อพระสำอา พร้อมับพระนาอัรินธสินีเทวี ู่รออพระอ์ ทรเส็มายัห้อพระสำอา ะที่พระนาภัทรันทราเทวี ทรแ่อ์ทรเรื่อเสร็
"เหุใ้าึมิทราบว่าพระนิษาอ้าำลัะหมั้นหมายับายผู้ใ็มิทราบ?" พาเพรภัทรนารา ทรเอ่ยถามพระนิษา ้วยน้ำเสียเรียบเย แลพรายิ้ม
"เ้าพี่มิ้อมายุ่เรื่ออ้า!!"
"เ้าพี่ทรแ่ร่วมานพิธีเพียแ่นั้นแหละ!"
"มิ้อรัสให้เสียลมปา!!"
พระนาภัทรันทราเทวี ทรเอ่ยับพระเษา ้วยวามหุหิ
"ที่เ้าพี่ทรรัสเ่นนี้็เนื่อ้วยเหุว่าพระนิษาทระหมั้นหมายันทั้ทีแ่ยัมิทราบเลย" "เ่นนั้นะเรียมอวัไว้ให้ไ้เยี่ยไรันหล่ะ?"
พระนาอัรินธสินีเทวี ทรเอ่ย ้วยน้ำเสียอ่อนโยน
ทำให้พระนาภัทรันทราเทวี ทรใเย็น
"ถึะทราบแล้ว้า็มิเรียมไว้ให้หรอ" "เพราะเ้า่าโ่เลาเสียริที่เลือไอ้พระศรีสุรศาสร์มาเป็นผัว" "้าแ่แลไ้ยินื่อมันเ้า้า็ทราบแล้วว่ามันั่ว" "แล้วายอื่น็มีนับล้านแ่เ้า็มิิะเหลียวแลเลยหรือ?" "ใ่หรือไม่ยอรัอ้า~~♡"
พาเพรภัทรนารา ทรเอ่ยับพระนิษา พราเ้าไปโอบอ พระนาอัรินธสินีเทวี ู่รออน
เมื่อพระนาภัทรันทราเทวีทรไ้ยินเ่นนั้น ็ทรพระพิโรธ ทำร้ายพระเษา โยาริพระเศียร(หัว)อพระเษา แลพระนาทรรัสว่า..
"ะานพิธีหมั้นอ้าเสียที!!" "ท่าน็มิรู้ัเียมัวเลยหรือ!!??" พระนาภัทรันทราเทวี ทรเอ่ยถาม ้วยวามพิโรธในัวพระเษา
"เ้า!!" "บัอานัล้าีเยี่ยไรมาแะ้อพระเศียรอผู้เป็นพระเษาเยี่ย้า!!" พาเพรภัทรนารา ทรเอ่ย้วยวามพระพิโรธ พราีพระหัถ์อพระนิษาืน
เมื่อพระนาภัทรันทราเทวี ทรโนพระเษาสวนลับ พระนา็ทรริ้วพระเษาถึที่สุ ึำพระหัถ์ทุบไปที่พระทรวอพระเษาสุแร นในที่สุพระเษาแลพระนิษา็ทรทะเลาะันแลทุบีันนแทบะห้ามมิไ้
ทำเอาเหล่าผู้อยู่ในเหุาร์่าพระทัย
พาเพรภัทรนารา ทรีพระนิษา้วยแรที่มิมาเพราะทรเรว่าพระนิษาทระเ็บเอาเสีย
่าาพระนาภัทรันทราเทวีผู้ึ่เป็นพระนิษา ทรทุบี พาเพรภัทรนาราที่ทรเป็นพระเษา
สุแร เยี่ยเอาเป็นเอาาย หวัะให้พระเษาสิ้นพระทัย บันี้ แ่พาเพรภัทรนารา็ทรมิรู้สึเ็บปวอันใเลย เนื่อ้วยายที่แ็แร่ว่า แลพละำลัที่มีมาว่า
แ่ะนั้น พาอนันนาราท่านทรทราบเ้าว่าพระโอรสแลพระธิาทรมีปาเสียัน าปาอเหล่า้ารับใ้ พระอ์ึทรรีบเส็มา ที่เิเหุ ทรึพบว่า พระโอรสแลพระธิา ทรมีปาเสียันริๆ
"อีแล้วนะพวลูทั้สอ!!"
"เิบให่ันป่านนี้แล้วยัมีปาเสียันอีเ่นเย!"
"ไปพบันที่แห่หนใ็มีปาเสียันเยี่ยนี้เสมอ!"
"หาเป็นเ่นนี้พวลูะมิทุบีันในานพิธีหมั้นนทำให้พ่อ้ออับอายหรอหรือ!?"
พาอนันนารา ทรรัสับบุรทั้สอ ้วยน้ำเสียอันน่าเรลัว ทำให้พาเพรภัทรนารา แลพระนาภัทรันทราเทวีทรเรลัวผู้เป็นพระราบิา ึทรหยุทุบีันเสีย
"เ้าพี่เป็นผู้ริเริ่ม่อนเ้า่ะท่านพ่อ!!"
ผู้ประพันธ์ : ..อาภัสรา ุลสุวรร์
ผู้่วย : น.ส.นภัสลัษ์ เนโ
ความคิดเห็น