คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ได้เสีย
"ไ้อรับ" "เป็นเียริอย่ายิ่ที่พระนาทั้สอทรเส็มาัวน้า" พระศรีสุรศาสร์ เอ่ยอบพระธิา ในพระทัย็มีแผนาร่อนเร้น
"เ่นนั้นพวเรารีบไปันเถิเ้าพี่" "รุ่นี้้ารู้สึร้อน" "พวเราเส็ไปเล่นที่น้ำันนะเ้าะ" พระนามุลินทร์ทรเอ่ย ัวนพระเษาแลพระเษภินี
ะนั้น พระศรีสุรศาสร์ึพบโอาสที่พระนามุลินทร์ไ้ทรเอ่ยแลอยาเส็ไปเล่นที่น้ำ พระศรีสุรศาสร์ไ้แผนารรุ่นิทำให้พระนาภัทรันทราเทวี มาเป็นู่รออน พระศรีสุรศาสร์ึล่าวทูลับพระนาทั้สอ ว่านรู้ัน้ำอันแสนามสบ แลทระพาพระนาทั้สอไป
"้ารู้ัน้ำในเมือบาาลแห่หนึ่ที่ามแลสบ" "หาพระนาทั้สอทรอยาเส็ไป ที่นั้น้าะพาไป" พระศรีสุรศาสร์ เอ่ยึ้น
ทำให้พระนามุลินทร์ทรอยาเส็ไปพบน้ำที่พระศรีสุรศาสร์ ไ้เอ่ยึ้น ทรึลันว่าะเส็ไป น้ำที่พระศรีสุรศาสร์ ไ้เอ่ยทูล
พระศรีสุรศาสร์แลพระนาภัทรันทราเทวี แลพระนามุลินทร์ ทั้สาม ึเส็ไปเล่น น้ำบริเวป่าในเมือบาาล
|
ที่น้ำ
เมื่อมาถึแล้วทั้สามทรพบว่ามิมีผู้ใมาเล่นน้ำที่แห่นี้เลย ึทรแลพระทัย แ่็ทริว่าเป็นารีที่มิมีผู้ใ เพราะนะไ้เล่นน้ำอย่าสนุมิมีผู้ใมารบวน
"่าแปลเหลือเิน" "น้ำ็ามมิน้อยแถมสบ" "เหุใึมิมีผู้ใเส็มา น้ำแห่นี้เลย" พระนามุลินทร์ทรเอ่ย้วยวามแลใ
"น้ำแห่นี้มีเพีย้าผู้เียวที่รู้ั" "้าพึ่พบเ้าไม่นานนั" "สสัยะเป็นน้ำแห่ใหม่" พระศรีสุรศาสร์ทรเอ่ยทูลอบพระนามุลินทร์
"มิมีผู้ใรู้ั็ีแล้วล่ะะไ้มิมีผู้ใมารบวน" พระนาภัทรันทราเทวีทรเอ่ยึ้น ้วยที่วามพระนาทรื่นเ้นึรีบเส็ลไปเล่นน้ำแห่นั้น อย่ามิรอ้า าม้วยพระนามุลินทร์ แลพระศรีสุรศาสร์ ทรเส็ลไปเล่นน้ำามพระนาภัทรันทราเทวี
เมื่อทั้สามทรเล่นน้ำมาสัพัแล้ว พระนามุลินทร์็ทรเิวามเหน็บหนาวาารที่พระนาทรเล่นน้ำ ึทรเอ่ยับพระเษภินี
"เ้าพี่้ารู้สึหนาวเหลือเิน" พระนามุลินทร์เอ่ย
"เ้าไ้นำผ้าับพระอ์มาหรือไม่พระนิษา" พระนาภัทรันทราเทวี ทรเอ่ยถามพระนิษา
"้าไ้นำมาเ้า่ะท่านพี่" พระนามุลินทร์ทรทูลอบพระเษภินี แลพระนามุลินทร์ ็ไ้เส็ไปที่้นไม้้นหนึ่ที่นพาพิผ้าับพระอ์ไว้บนิ่ไม้ แ่เมื่อไปถึ็มิพบผ้าับพระอ์ พระนามุลินทร์ ึทรแลใที่มิเห็นผ้าับพระอ์อน ึเอ่ยทูลบอพระนาภัทรันทราเทวีผู้เป็นพระเษภินี
"เ้าพี่!!" "ผ้าับพระอ์อน้อหายไปเ้า่ะ" พระนามุลินทร์เอ่ยึ้น
"เ้าเอาไปไว้ที่แห่ใหล่ะพระนิษา" พระนาภัทรันทราเทวีทรเอ่ยถามพระนิษา
"้านำมาไว้ที่้นไม้้นนี้เ้า่ะ" "้าพาไว้บนิ่ไม้แ่อนนี้หายไปไหนแล้ว็มิรู้เลยเ้า่ะ" พระนามุลินทร์ทรเอ่ยอบพระเษภินี ้วยวามแลใ
เมื่อนั้นพระนาภัทรันทราเทวีึนึิไ้ว่าน็มิไ้นำผ้าับพระอ์มา แ่ อนนี้็มิมี้ารับใ้อยหาให้ พระนาึสั่ให้พระนิษาไปนำผ้าับพระอ์อนแลอพระนิษา
"้า็มิไ้นำผ้าับพระอ์มา" "เ่นนั้นเ้า้อลับไปที่วัแล้วนำผ้าับพระอ์อ้าแลอเ้ามาให้้านะพระนิษา" พระนาภัทรันทราเทวีทรสั่พระนิษา ให้ไปนำผ้าับพระอ์มาให้น
"แ่ที่นี่แลที่วัห่าไลันมานะเ้าะ" "้ามิอยาไป้าี้เีย"
"แ่เรา็มิมี้ารับใ้ให้อยสั่นะพระนิษา" "เ้า้อลับวัแลนำผ้าับพระอ์มาให้้ามิเ่นนั้นพวเราะมิมีผ้าับพระอ์เสียเอานะ" พระนาภัทรันทราเทวีทระยั้นะยอพระนิษาให้นำผ้าับพระอ์มาให้น นทำให้พระนิษายอมเส็ลับวัไปนำผ้าับพระอ์มาให้พระเษภินีในพระทัย็พราบ่นให้พระเษภินีอน
ทำให้ อนนี้นั้นมีเพียพระนาภัทรันทราเทวีับพระศรีสุรศาสร์ พระศรีสุรศาสร์ึไ้โอาสทำามแผนารอน โยารที่พระศรีสุรศาสร์ ไปัวนพระนาภัทรันทราเทวีุย
"อนนี้็เหลือเพียแ่้าแลพระนาสินะอรับ" พระศรีสุรศาสร์เอ่ยึ้น
"ท่านมีเหุอันใหรือเ้าะ" พระนาภัทรันทราเทวีทรเอ่ยถาม
"้าอยาัวนพระนาุยเล่นเนื่อาที่นี้เียบเป็นอย่ายิ่ึทำใหู้น่าเบื่อนะอรับ"
"ริอย่าที่ท่านล่าวเ้า่ะ" พระนาภัทรันทราเทวีทรทูลอบพระศรีสุรศาสร์้วยวามเิลอายน้อยนิ
"พระนามีายในพระทัยหรือไม่อรับ" พระศรีสุรศาสร์ทรลอเอ่ยถามพระนาภัทรันทราเทวี
"ายในพระทัยั้นหรือ" พระนาภัทรันทราเทวีเอ่ยึ้นในพระทัย็มิรู้ว่านะอบเ่นไรเนื่อาายที่อยู่ในพระทัยอพระนา็มีเพียพระศรีสุรศาสร์ ผู้ที่ถามน
"้ามิมีหรอเ้า่ะ"
"เ่นนั้น" "หาท่านมิรัเีย้า" "รบวนท่าน่วยพิาราให้้าเป็นายในพระทัยอท่านไ้หรือไม่อรับ" พระศรีสุรศาสร์ทูลถามพระนา
เมื่อพระนาภัทรันทราเทวีไ้ฟัันั้นึทรพระทัยแลพระทัยเ้นแร เพราะมิาิว่าพระศรีสุรศาสร์ะเอ่ยเ่นนี้ ทำให้พระนามิรอให้้า รีบทูลบอวามในใอน
"ที่ริแล้ว" "้า็แอบรู้สึีมาับท่านมาไม่นานนัเลยเ้า่ะ" พระนาภัทรันทราเทวีทรอบพระศรีสุรศาสร์ อย่าเิลอาย
"ถ้าหาท่านอบ้า" "เหุใท่านึ้อปิบัันหล่ะอรับ" พระศรีสุรศาสร์ถามพระนา
"้าเรว่าหารีบบอท่านไปท่านะมิยินยอม" "แล้าลัวพระราบิาท่านะโรธแลมิยินยอมให้้าอยู่ใล้เียท่านนะเ้าะ" พระนาภัทรันทราเทวี เอ่ยอบพระศรีสุรศาสร์
"แล้วพระนาอยาอยู่ใล้เีย้าั้นหรืออรับ"
แย่เสียแล้วเราเผลอหลุปาเอ่ยออมาไ้ พระนาภัทรันทราเทวีทรบ่นในพระทัย
"็เ่นนั้นเ้า่ะ"
"หาเ่นนั้นพระนาะยินยอมเป็นนรัอ้าหรือไม่อรับ" พระศรีสุรศาสร์ เอ่ยถามพระนา แลทรับพระหัถ์(มือ)อพระนา ทำให้ทั้สออยู่ใล้ิันมาึ้นเสียว่าเวลาอื่นๆ
เมื่อพระนาภัทรันทราเทวีไ้ยินพระศรีสุรศาสร์แเอ่ยเ่นนั้นแลถูับพระหัถ์ ็ทำให้พระนารู้สึพระทัยสั่นไหวไปทั่วร่าาย แลวามหลใหลในรูปร่าอพระศรีสุรศาสร์ทำให้พระนานึิรีบเอ่ยอบ
"ไ้เ้า่ะ"
เมื่อนั้นพระศรีสุรศาสร์็ไ้แะเนื้อ้อัวพระนา
"้ารัพระนาเหนือว่าสิ่อื่นใ" "้าีพระทัยเยี่ยมาอรับที่พระนาทรยินยอมเป็นนรัอ้า" พระศรีสุรศาสร์ เอ่ยึ้น ทำให้พระนาภัทรันทราเทวีเลิบเลิ้มไปับพระศรีสุรศาสร์ นทำให้พระนาไ้เสียับพระศรีสุรศาสร์ ทั้หมึเป็นไปามแผนารอพระศรีสุรศาสร์
"้าอยาอยู่เีย้าพระนามาเสียว่านี้" "พระนา่วยไปทูลบอพระราบิาอพระนาให้้าไ้หมั้นหมายับพระนาไ้หรือไม่อรับ" พระศรีสุรศาสร์อร้ออ้อนวอน่อพระนา
"ะีหรือเ้าะ" "้าเรว่าพระราบิาอ้าะไม่ยินยอม" พระนาทรเอ่ยึ้น้วยวามัวลพระทัย
"พระราบิาอพระนาทรรัพระนาอย่ายิ่ท่าน้อมิปิเสธพระนาเป็นแน่อรับ"
ผู้ประพันธ์ : ..อาภัสรา ุลสุวรร์
ผู้่วย : น.ส.นภัสลัษ์ เนโ
ความคิดเห็น