เด็กเรียนกะนายซ่า

ลำดับตอนที่ #4 : เริ่มปฎิบัติหน้าที่

   วันนี้ฉันตื่นเเต่เช้าด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยว เพราะวันนี้เป็นวันเเรกที่ฉันจะต้องเป็นเบ๊ ให้กับอีตาภู 

"ไงยัยเเพทเตรียมใจไว้รึยัง"ไอ้พีทมันล้อฉัน

"หุบปากไปเลยวันนี้ฉันยิ่งอารมณ์ไม่ดี"

"เออๆ ไม่พูดก็ได้ เว้ยว่าเเต่จะไปกันรึยังล่ะ"

"อืม" เฮ้อวันนี้เป็นวันเเรกที่ฉันรู้สึกว่าไม่อยากไมโรงเรียน



พอมาถึงหน้าโรงเรียน ฉันก็เห็นนามภูยืนรออยู่นอกโรงเรียนโดยมีสาวๆยืนห้อมล้อมกัยสหายอีกสองคน  ฉันละสงสัยจริงๆว่าพวกนี้คบกันได้ยังไง นิสัยต่างกันราวฟ้ากับเหว

"ว่าไง เธอพร้อมที่จะเป็นเบ๊ให้ฉันสามคนรึยัง"หมอนั่นพูดพลางหันมาทางฉัน

"อะไรนะ ไหนนายบอกว่าฉันจะต้องเป็นเบ๊ให้นายคนเดียวไง" ไหงตอนนี้มันมีสามคนวะ  นึกเเล้วเชียวหมอนี่ต้องเล่นไม่ซื่อ

"เอาน่า ไหนๆเธอก็เป็นเบ๊ให้ฉันเเล้ว ไอ้สองตัวนี้มันใช้ไม่เก่งหรอกน่า ไม่ต้องห่วง
 อ๊ะกระเป๋า" หมอนั่นพูดเเกมบังคับส่งกระเป๋าให้ฉันถือ  เเละเเล้วฉันก็ต้องเอากระเป๋าไปส่งให้หมอนั่นที่ห้อง

เเล้วฉันจึงเดินกลับห้องมาคนเดียวเห็นไนน์นั่งอยู่พอดีกะจะเดินไปทักซักหน่อยเเต่ว่า

"เเพทๆ เรื่องที่เค้าลือกันว่าเธอไปเบ๊ให้สามหนุ่มฮอตนั่น เป็นเรื่องจริงรึเปล่าจ๊ะ"พวกผู้หญิงในห้องถามขึ้น

"อืม"

"ว้ายเเพท ทำไมเธอโชคดีอย่างนี้เนี่ย  พวกฉันอิจฉาเธอจัง" ยัยพวกนี้ใช้อะไรคิด

ถึงได้อยากเป็นคนรับใช้ให้พวกนายภูนักนะ  จากนั้นฉันก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ไนน์
ฟัง

" เเปลกเเฮะ "  ไนน์บ่นพึมพำ

" เเปลก อะไรเเปลกเหรอไนน์ "

" ฉันเเค่สงสัยว่าข้อเสนอที่นายภูให้เอมันเเปลกๆ เพราะว่าเเต่ละปีนายนั่นจะขู่ให้นักเรียนทุนลาออกไปตามๆกัน เเต่ที่นายนั่นทำกับเธอมันไม่ใช่"

" เฮ้อ เเต่ช่างเถอะยังไงเธอก็ระวังตัวด้วยล่ะกัน "  ยัยไนน์พูดพึมพำอยู่คนเดียว

เเละเเล้วสวรรค์ก็ทรงโปรดได้ไปกินข้าวซักที

"ไปกินข้าวกันเถอะไนน์" เเล้วเราก็ไปโรงอาหารกัน  เเต่เเล้วความสุขก็มักอยู่กับเราได้ไม่นาน

"นี่ยัยเอ๋อ ฉันเรียกเธอตั้งนานทำไมไม่ยอมหันมาห๊ะ" หมอนั่นตะโกนจนคนทั้งโรงอาหารหันมามอง

ฉันเลยต้องจำใจเดินไปหาหมอนั่น

"  เด๋วเธอไปซื้อข้าวมันไก่ 3ที่  น้ำเปล่า 3 ที่มาส่งให้ฉันที่โต๊ะนี้ด้วยเข้าใจมั้ย" หมอ
 นั่นสั่งรัวเป็นชุด

" เเล้วทำไมฉันต้องทำตามที่นายสั่งด้วย"

"ลืมสัญญาระหว่างเราไปเเล้วหรอสาวน้อย" หมอนั่นพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่ละลายใจคนดูเป็นที่สุดเเต่มันใช้ไม่ได้สำหรับฉัน


เเละเเล้วฉันก็ต้องคอยเสิร์ฟข้าวให้หมอนั่นจนได้เจ็บใจจริงๆเชียว


พอทานอาหารกันเรียบร้อยฉันก็ต้องถือกระเป๋ามาส่งหมอนั่นที่ห้องอีก

เเล้วฉันก็กลับมานั่งเรียนที่ห้อง ตั้งฉันมาเรียนที่โรงเรียนนี้ไม่มีวันไหนที่ฉันได้เรียนอย่างสงบสุข เเละสาเหตุก็เพราะหมอนั่นคนเดียว

"เเพทเป็นอะไรรึเปล่าเห็นเธอนั่งหน้าเครียดอยู่ตั้งนาน" ไนน์ถามฉันด้วยความเป็นห่วง

"อ๋อไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ" 


หลังเลิกเรียน ฉันคิดว่าจะได้กลับบ้านอย่างมีความสุข  เเต่เเล้วนายภูก็มารอฉันนอกห้อง

" ยัยเอ๋อ พรุ่งนี้ฉันจะไปหาเธอที่บ้าน"เเล้วหมอนั่นก็เดินจากไป เเต่สงสัยพรุ่งนี้ฉันต้องรีบออกจากบ้านเเล้ว

"อ้อ เเล้วถ้าพรุ่งนี้ฉันไม่เจอเธอคงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น" อึ้งเลยคะ ฉันยืนค้างอยู่ตรงนั้นประมาณ 2 นาที เเล้วรีบกลับบ้านอย่างรวดเร็ว

พอถึงยบ้านฉันก็รีบขึ้นไปบนห้องเเล้วก็หลับทันที เพราะความเหนื่อยล้า