ข้าเป็นแค่เด็กรับใช้

ตอนที่ 13 : ตอนที่ 10 แผนปล่อยกระต่ายเข้าป่า

ตอนที่ 10 แผนปล่อยกระต่ายเข้าป่า

"คุณหนู คุณหนูท่านอยูไหน"

"คุณหนู คุณหนู ไม่เล่นแบบนี้แล้ว”

“คุณหนู บ่าวจะโดนท่านราชครูตีเอา ท่านออกมาเถอะ”

เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายลั่นจวนของบรรดาคนรับใช้ที่วิ่งวุ่นตามหาคุณหนูสี่จวนเสนาบดีที่มักชอบหลบซ้อนตัว ทำตัวแปลกประหลาดต่างกับบรรดาคุณหนูในห้องหอทั้งหลายของแคว้น ชอบทำตัวซุกซนอย่างกับลิง ฉลาดแกมโกงและมักมีความคิดแปลกๆ เสมอ

แม้ทำตัวไม่เข้ารูปเข้าลอยสักเท่าไหร่แต่ก็เป็นที่โปรดปรานของบรรดาเจ้านายทั้งหลาย จนได้รับพระราชทานตำแหน่ง “ท่านหญิงยอดคุณธรรม” จากฮ่องเต้มาแล้ว ในวัยเพียงสี่ปีเท่านั้น

และนั้นคือความทุกข์ใจของบรรดาบ่าวไพร่ข้ารับใช้ที่ต้องคอยวิ่งตามหาคุณหนูคนนี้เสมอ จนกลายเป็นเรื่องปกติของจวน

“ตามหาหมี่เอ๋อให้พบก่อนพระอาทิตย์ตกดินไม่นั้นพวกเจ้าทุกคนต้องถูกลงโทษ” เสียงเจ้าของจวน ซูจางเหว่ย เสนาบดีฝ่ายซ้าย ตะโกนสั่งดังอัสุนีบาตฟาดลงตรงกลางกระหม่อมของบ่าวไพร่ เล่นเอาอยากลงไปนอนตายให้รู้แล้วรู้รอดตรงนั้นเลย

“ท่านพ่อใจเย็นก่อน เดียวบ่าวไพร่ก็หาเจอ เข้าไปดื่มชาดับร้อนกันก่อน” ซูหวังเหว่ยเดินเข้ามาตาม เขาเป็นลูกชายคนโตที่เป็นคหบดีทำการค้าและละทิ้งหน้าที่การงานทางราชการที่มีแนวโน้มเจริญรุ่งเรืองไม่ต่างจากบิดา แต่ด้วยคำขอสุดท้ายของท่านแม่ เขาจำต้องออกจากราชการเพื่อปกป้องน้องๆ ในอนาคตตามที่ท่านแม่เป็นห่วง

“ข้าไม่ควรคล้อยตามกลยุทธปล่อยกระต่ายเข้าป่าของหมี่เอ๋อเลยจริงๆ เฮ้ย” ท่านเสนาบดีเหนื่อยหน่ายใจ

“ฮ่าๆๆ ท่านไม่มีทางขวางความคิดของน้องเล็กได้ท่านก็ทราบดีท่านพ่อ” ซูจางหย่ง ลูกชายคนรองเดินเข้ามาไม่อินังขันขอบกับเรื่องใด ในเมืองหลวงต่างรู้ดีว่าคุณชายคนนี้เป็นคุณชายเจ้าสำราญเพียงใด ทั้งเสื้อผ้าแพร่พันสีสันสดใส การเที่ยวสถานเริงรมณ์เป็นนิจ อีกทั้งใช้เงินสุรุยสุร่าย แต่ไม่มีใครกล้าว่าคุณชายท่านนี้เพราะก็ทราบถึงอำนาจบิดา และด้วยเจ้าตัวสอบได้ที่หนึ่งจองหงวนมาสามปีติดต่อกัน แต่ดันไม่ยอมเข้ารับราชการ

“เจ้าก็อีกคน เจ้ารอง เจ้าชอบช่วยเหลือน้องเสียจริงๆ” ท่านเสนาบดีต่อว่าลูกชายคนรองอย่างไม่จริงจัง เพราะเขารู้ดีว่าเมื่อเจ้าตัวน้อยวิ่งโล่ไปขอร้องอะไรก็ตามไม่เคยมีใครไม่หยิบยื่นความช่วยเหลือ แถมบางครั้งก็เป็นผู้ดำเนินการแทนให้เสียด้วยซ้ำ

“ท่านพ่อน้องเพียงแค่สิบปี ย่อมต้องอยากซุกซนเป็นเรื่องธรรมดาของเด็ก” ซูจางหย่นบ่นแก้ต่างกระปิดประปอย

“ท่านพ่อโปรดวางใจแล้วคอยรับชมความบันเทิงที่น้องเล็กมอบให้เถอะ” ซูหวังเหว่ยกล่าวขัดขึ้นก่อนที่จะเกิดสงครามน้ำลายยืดยาวเกินไป

"พวกเจ้านะ นางกำลังจะปักปิ่น หมั่นหมายอยู่แล้ว ยังเห็นนางเป็นเด็กเล็กๆได้อย่างไร" สองพี่ตายได้แต่มองบิดา เห็นกว่างคำทำนองนี้ แต่ค้านเสมอมาเรื่องแต่งงาน

กล่าวปฎิเสธกับฮ่องเต้ว่านางยังเล็ก ต้องกินข้าวอีกหลายกระสอบ แอบส่งสารองค์ชายเก้าเสียจริงที่ตามเทียวไรเทียวขือลูกสาวบ้านที่บิดาและพี่ชายหวงยิ่งกว่าสิ่งใด

เจ้านายทั้งสามนั่งมองความเคลื่อนไหวของบรรดาบ่าวรับใช้ที่วิ่งวุ่นวาย