บ่าย วันอาทิตย์
"กลับมาแล้วค่ะ" เสียร้องจากด้านหลังทำให้มาริสาเงยหน้าจากหนังสือพิมพ์
"กลับมาเหนื่อยๆ กินน้ำกินท่าเลียก่อนสิ"ว่าแล้วมาริสาก็ลุกขึ้น
"ไม่ต้องค่ะแม่น้ำทำเอง" น้ำหรือนิสาชลบอกผู้เป็นมารดา
"น้ำลูกจะมาพักที่นี้กี่วันละ" มาริสานึกขึ้นได้เมื่อลูกสาวทำงานต่างเมืองและกลับมาบ้านเพียงเดือนละครั้งเท่านั้น
"หนึ่งอาทิตย์ค่ะ "นิสาชลวางแก้วน้ำลง
"แล้วที่ทำงานเขาไม่ว่ารึไง"มารดาถาม
"โอ๊ย อาเฮียเขาจจะมาว่าน้ำได้ยังไง อุตส่าแนะนำคนรักให้และถ้ามาขวางอีกละก็แม่จะยุให้เลิกกันเลย"
"ว่าเข้าไปนั่น เอ่อแล้ว ตาริศเป็นไงบ้างละ" อาเฮียหรืนาริศ หรืดตาริศหลานชายลูกของลูกพี่ลูกน้องของมาริสาเป็นเจ้านายของ นิสาชลทำงานเป็นรองกกรรมการบริษัทขนส่งระหว่างประเทศนิสาชลมีหน้าที่ติต่อกับทางต่างประเทศตาริศเคยเล่าให้ฟังทีเล่นที่จริง(ไม่น่าชวนยายน้าเข้าไปทำงานเลยตอนเด็กเห็นเรียบร้อยโตมาเป็นลิงหรือไงก็ไม่รู้)
"ขานั้นนะ พอได้แฟนแล้วนาอย่างนั่นนาอย่างนี้เล่าให้เราฟังทั้งวันจนอยากขอย้ายอยู่แล้ว"
"พูดถึงแฟน ก็นึกขึ้นมาได้เมื่อไหรเราจะมีแฟนเสียทีละแม่อยากอุ้มหลาน"
"สงสัยยังไม่เกิดมั่งแม่ หรือว่าตายไปแล้วก็รู้"
"ไปว่าเขา "มาริสาทำท่าอ่อนใจ
วันหลังมาเขียนใหม่.........
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น