คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ณ ริมฝั่งเอโดะ สายสิญจน์สีขาวและหม้อดิ้นได้
วันนี้โกโจ ซาโตรุมือหนึ่งแห่งวงการไสยเวทย์ก็มีภาระกิจปัดเป่าจากตาแก่เบื้องบนอีกเช่นเคย ใช้งานผมประหนึ่งเครื่องจักรวันให้พักสักวันก็ยังไม่มี เฮ้อ~ เอาเถอะยามค่ำคืนริมฝั่งแม่น้ำเอโดะนี่มันก็เงียบสงัดและแสนสงบดี—
“เห้ยๆๆ! ยัยบ้า! ถือสายสิญจน์ให้มันดีๆสิ! เดี๋ยวๆๆ อย่าทำหล่นเดี๋ยวก็ตายกันหมดหรอก!”
“อีตาบ้า! ฉันถือดีอยู่แล้วมึงนั่นแหละปิดยันต์ให้มันดีๆ เลิกกระโดดไปมาได้แล้ว!”
“แล้วคุณมึงคิดว่าไอผีตัวนี้มันแรงน้อยนักหรอวะ!”
...มั้งนะ
ท่ามกลางความมืดยามค่ำคืน ดวงจันทร์เต็มดวงส่องแสงกระทบนผิวน้ำเป็นประกายระยิบระยับ— เดี๋ยวนั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือเด็กชายหญิงผมขาวสองคนที่กระโดดเย้วๆส่งเสียงโวยวายอยู่ริมแม่น้ำ ฝ่ายหญิงถือเชือกสีขาวพันเต็มตัวไปหมดโพสต์ท่าแสนประหลาดเพื่อพยายามไม่ให้เชือกส่วนไหนตกถึงพื้น ฝ่ายชายพยายามกอดหม้อดินเผาที่ขนาดใหญ่เท่าครึ่งตัวตัวเองไว้อย่างหนาแน่น แน่นจนภาพที่ออกมาคล้ายเขากำลังคู้ตัวคุกเข่ากอดมันเอาไว้ ถ้ามองดีๆก็จะเห็นได้ว่าหม้อสีส้มนั่นกำลังดิ้นไปดิ้นมา(?)อยู่
ซาโตรุกระโดดลงไปแอบอยู่หลังต้นไม้ไกลๆต้นหนึ่งแล้วแล้วเลือกที่จะจับตาดูเด็กสองคนนั้นก่อน แอบฟังไปซักพักเขาก็ตัดใจเดินออกมาเพราะฟังไม่รู้เรื่องแม้แต่น้อยว่าเจ้าจิบิแฝดคุยอะไรกัน ดูเหมือนว่าคงเป็นเด็กต่างชาติสินะ
“นี้หนูน้อยทั้งสองกำลังทำอะไรกันอยู่หรอ~”
“Ahhijcsokxslkjh7!!”
“…” โกโจ ซาโตรุโดนเมินอย่างสมบูรณ์แบบ
“หนูน้อย~”
“Nsanksmcknk-‘oajsl’”;฿:]”
“…” โกโจ ซาโตรุสาบานได้ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยโดนใครเมินแบบนี้มาก่อน ออร่าความหล่อของเขามันจืดจางขนาดนั้นเลยหรอ?
“Hey~ Little Chibi-chan~ What’re you doing?”
“Dolls,so,x Chibi-Chan snaj!!!” โอ้ ในที่สุดก็ไม่โดนเมินแล้วแต่ถึงจะฟังไม่ออกแต่ซาโตรุว่าเขาโดนเด็กด่าล่ะ
ซาโตรุที่โดนเด็กแฝดหันมาตะโกนใส่ด้วยภาษาต่างด้าวหัวเราะแหะๆพร้อมยกมือโบกทักทายหย๋องๆด้วยความอัธยาศัยดี อย่างน้อยดูเหมือนเขาจะมีช่องทางสื่อสารกับเด็กแฝดแล้วล่ะ
“What are you doing here? So what are you doing?”
“…” เด็กน้อยทั้งสองชะงักแล้วเอียงคอมองหน้ากันเพียงชั่วครู่แต่ดูเหมือนจังหวะที่ผ่อนแรงลงนั้นทำให้หม้อในแขนดิ้นเกือบหลุดมือ เด็กชายสะดุ้งโอบกอดหม้อในอ้อมแขนแน่นเหมือนเดิม
“Malakkxlsl,spa!!!” ฝ่ายเด็กหญิงเห็นอย่างนั้นก็พูดอะไรสักอย่างแล้วรีบเอาสายสิญจน์ทั้งม้วนมาพันหม้อแบบลวกๆแต่เหมือนสายสิญจน์ทั้งม้วนมันจะยาวเกินไปเด็กชายจึงแง้มฝาหม้อขึ้ให้แฝดตัวเองยัดสายสิญจน์ทั้งม้วนลงไปแล้ววิ่งแบกหม้อไปโยนลงน้ำดัง ตู้ม ทันที
“…!!?” ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากปนกับความอึ้งและสับสนหน่อยๆกว่าโกโจ ซาโตรุจะห้ามทันหม้อดินเผาก็ค่อยๆจมลงไปในความมืดของแม่น้ำเสียแล้ว ทำได้เพียงยกมือค้างเติ่งไว้กลางอากาศ
ฝ่ายเด็กแฝดทั้งสองหลังช่วยกันโยนหม้อลงน้ำแล้วหอบหน่อยๆก็หันมาแปะมือยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนทำการใหญ่สำเร็จ
เอาล่ะใครก็ได้บอกโกโจทีนี้มันสถานะการณ์อะไร
“ใจที่ว่าพังยังไม่เจ็บเท่าตังที่ไม่มี”
-ไรท์-
ปล.เห็นเรื่องนึงเขาชอบใส่แคปชั่นแล้วมันโดนใจ
ความคิดเห็น