ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ข้าคือข้ารับใช้ของท่าน
"คู่มือเวทมนต์ระดับอนุบาล\"
เด็กชายพึมพำกับตัวเองเบาๆ เข้าพลิกซ้าย พลิกขวา สำรวจหนังสือเล่มนั้นใหญ่
\"อะไรเนี่ย วิธีเรียกลม\" หว่างคิ้วของเด็กชายขมวดเข้าหากันเป็นปม สิ่งที่เขาพบในหนังสือหน้าแรกนั้นคือ \'พื้นฐานการเรียกใช้ธาตุทั้ง5 ของ อาร์ล\'
เด็กชายนิ่วหน้าด้วยความไม่เข้าใจ ความฉงนสงสัยเป็นตัวผลักดันให้เขาเปิดหนังสือพร้อมกับอ่านตัวหนังสือที่จารึกไว้ในบรรทัดแรกอย่างรวดเร็ว หากแต่น้ำเสียงของเด็กชายก็ไม่ได้แสดงถึงความสนใจในอักขระเหล่านี้เท่าใดนัก
\"....เทพผู้รักษ์วายุเอย...น้อมรับบัญชาข้า สายลมทั้ง8ทิศ จงเคลื่อนคล้อยสู่ข้า light wind \"
มีเพียงความเงียบที่เงียบสงัดยิ่งกว่าเดิมเป็นคำตอบกลับมา เด็กชายนิ่งไปครู่ก่อนจะปิดหนังสือเบาๆและยัดมันลงไปในกระเป๋าผ้าใบโคร่ง
\"...ไร้สาระแฮะ ไอ้คำพูดบ้าๆพวกนี้จะไปเรียกลมเรียกฝนได้ยังไงกัน\" เด็กชายยิ้มอย่างขำๆกับอาการเพ้อฝันของตนเองเมื่อครู่ ก่อนจะเหลือบมองนาฬิกา แล้วหน้าซีดฉับพลัน
\"เอ๋อ!! แย่แล้ว อีกสิบห้านาที ต้องรีบไปซื้อของล่ะ\" เด็กชายอุทานกับตนเองก่อนวิ่งไปจากตรงนั้น โดยไม่รู้เลยว่า ลับหลังเขาไปเพียงไม่กี่วินาที พายุลูกเล็กๆได้ก่อเกิด ณ ที่นั้น ก่อนจะไหววูบแล้วสลายไปในทันที
ตึก!ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปึ้งงง!!
ครืดด!! แกร๊กก!!
เสียงฝีเท้าของเอรีธดังมาแต่ไกล และต่อมาในอีกไม่กี่วินาที เสียงเบรก เปิดประตู และกระแทกประตูปิดก็รัวต่อมาเป็นชุด นี่คือการปรากฎตัวของเด็กชาย เขาหอบตัวโยนอยู่ครู่ก่อนจะแบกข้าวของเดินไปที่โต๊ะ เขาวางสัมภาระลงอย่างเบามือ ก่อนจะทรุดนั่งบนเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า
\"ไงเอรีธ เหนื่อยมากล่ะสิ อีกแค่ห้านาทีนายสายแน่\" เจ้าของเสียงเป็นเด็กหญิงร่างเล็ก เธอดูเตี้ยกว่าเขาหน่อยๆ ผมสีทองยาวตรงของเธอดูสะดุดตามากเมื่อยามต้องแสงแดดอ่อนๆ หล่อนเอ่ยทักทายเด็กชายอย่างร่าเริง ผู้ถูกทักเหลือบมองเธอด้วยหางตาก่อนจะเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์
\"เมื่อไหร่จะเลิกเรียกผมว่า \'เอรีธ\' สักที คุณเชรี่ ความจริงคุณก็น่าจะรู้ว่าผมมีชื่อที่ออกจะเรียกง่ายแสนง่ายว่า \'ไคล์\' ทำไมไม่เรียกล่ะครับ\" ใช่แล้ว ความจริงเอรีธน่ะ เป็นนามสกุลแบบย่อๆ ของผม ที่จริงแล้วผมมีชื่อว่า ไคล์ เอริเธีย แต่ก็ไม่มีใครเรียกชื่อจริงๆ ผมสักคน...
ไคล์ได้แต่รำพึงในใจอย่างเสียไม่ได้ เขาพ่ายแพ้ให้กับรอยยิ้มทะเล้นของเพื่อนๆอยู่เสมอ
\"ก็เชรี่ชอบเรียกว่าเอรีธนี่นา ไม่เห็นเป็นไรเลย เพราะดีออก^^\" เจ้าหล่อนยิ้มร่าเริง ก่อนจะฉวยเอาผัก กุ้ง และวัสดุต่างๆที่ไคล์นำมา มาถือไว้ในมือ
\"งั้นเชรี่จะเอานี่ไปเก็บก่อนละกัน แล้วจะรอที่ห้องคหกรรมเลยนะ ชั่วโมงแรกด้วยมาเร็วๆ บอกเพื่อนด้วย\" เชรี่กล่าวรัวเป็นชุด ก่อนจะวิ่งเขย่งก้าวกระโดดไปทางทิศที่ห้องคหกรรมตั้งอยู่
\"เฮ่ออออ...เราคงมีกรรม\" ไคล์ถอนหายใจหน่ายๆ เขาเกาหัวด้วยท่าทางงัวเงียราวกับเพิ่งตื่นนอน ขณะที่เขาทำท่าจะงีบหลับบนโต๊ะ เขาก็ได้ยินเสียงเสียงหนึ่งดังมากระทบโสตประสาท...เป็นน้ำเสียงคล้ายคนกำลังบ่นพึมพำ เสียงนั้นมีอัตราความดังน้อยเกินกว่าเขาจะจับใจความได้
ไคล์รู้สึกรำคาญเสียงพึมพำนั้น และพยายามมองห้าต้นเสียง เขาค่อยๆเอียงคอไปทางทิศที่ได้ยินเสียง เขาเลื่อนศรีษะตามเสียงไปเรื่อยๆจน ศรีษะของเขาแนบชิดกับกระเป๋าผ้าของเขา เด็กชายรู้สึกแปลกใจจึงเอื้อมมือไปเปิดกระเป๋าดู ทันใดนั้น! อาการตกใจก็ฉายชัดบนหน้าขาวซีดของเขา
ภาพที่ประจักสู่สายตาเด็กชาย คือภาพของสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่จะเรียกว่าปิศาจก็ไม่ใช่ มนุษย์ก็ไม่เชิง ภาพที่เด็กชายเห็นให้ความรู้สึกเหมือนพวกไคมีร่าอะไรสักอย่างในนิยายหลอกเด็กที่เขาอ่านบ่อยๆ มันกำลังนอนตีพุง พึมพำอยู่ตัวเดียว ทันทีที่มันเหลือบมาเห็นไคล์กำลังจ้อง มันก็จ้องตอบด้วยแวตาที่สนอกสนใจในตัวไคล์เป็นอย่างมาก นัยน์ตาของสิ่งมีชีวิตตัวจิ๋ว กลิ้งกลอกไปมา จนไคล์รู้สึกงง
\"สวัสดี ท่าน ไคล์ เอรีเธียร์\" สิ่งมีชีวิตจิ๋วกล่าวพร้อมโค้งคำนับอย่างพอเป็นพิธี ไคล์ยังงงไม่หาย เขางงมากจนแสดงอาการออกมาทางสีหน้าอย่างชัดเจนแต่ยังไงเขาก็ดีใจอยู่ดีที่เจ้าสิ่งมีชีวิตจิ๋วนี้เรียกเขาว่า ไคล์ ภูดจิ๋วคิดว่าไคล์อยากรู้ชื่อตน จึงเอ่ยต่อทันใด
\" ข้าชื่อ ชารัค สไนเปอร์ ขอรับ ข้าคือข้ารับใช้ของท่าน\"
------------------------------------------------------------------------------
แล้วก็ตัดจบตอนสองแบบห่วยๆ มันคล้ายแฮร์รี่เนาะชื่อหนังสือ แต่ไม่รู้จะตั้งไงอ่านะ
เด็กชายพึมพำกับตัวเองเบาๆ เข้าพลิกซ้าย พลิกขวา สำรวจหนังสือเล่มนั้นใหญ่
\"อะไรเนี่ย วิธีเรียกลม\" หว่างคิ้วของเด็กชายขมวดเข้าหากันเป็นปม สิ่งที่เขาพบในหนังสือหน้าแรกนั้นคือ \'พื้นฐานการเรียกใช้ธาตุทั้ง5 ของ อาร์ล\'
เด็กชายนิ่วหน้าด้วยความไม่เข้าใจ ความฉงนสงสัยเป็นตัวผลักดันให้เขาเปิดหนังสือพร้อมกับอ่านตัวหนังสือที่จารึกไว้ในบรรทัดแรกอย่างรวดเร็ว หากแต่น้ำเสียงของเด็กชายก็ไม่ได้แสดงถึงความสนใจในอักขระเหล่านี้เท่าใดนัก
\"....เทพผู้รักษ์วายุเอย...น้อมรับบัญชาข้า สายลมทั้ง8ทิศ จงเคลื่อนคล้อยสู่ข้า light wind \"
มีเพียงความเงียบที่เงียบสงัดยิ่งกว่าเดิมเป็นคำตอบกลับมา เด็กชายนิ่งไปครู่ก่อนจะปิดหนังสือเบาๆและยัดมันลงไปในกระเป๋าผ้าใบโคร่ง
\"...ไร้สาระแฮะ ไอ้คำพูดบ้าๆพวกนี้จะไปเรียกลมเรียกฝนได้ยังไงกัน\" เด็กชายยิ้มอย่างขำๆกับอาการเพ้อฝันของตนเองเมื่อครู่ ก่อนจะเหลือบมองนาฬิกา แล้วหน้าซีดฉับพลัน
\"เอ๋อ!! แย่แล้ว อีกสิบห้านาที ต้องรีบไปซื้อของล่ะ\" เด็กชายอุทานกับตนเองก่อนวิ่งไปจากตรงนั้น โดยไม่รู้เลยว่า ลับหลังเขาไปเพียงไม่กี่วินาที พายุลูกเล็กๆได้ก่อเกิด ณ ที่นั้น ก่อนจะไหววูบแล้วสลายไปในทันที
ตึก!ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปึ้งงง!!
ครืดด!! แกร๊กก!!
เสียงฝีเท้าของเอรีธดังมาแต่ไกล และต่อมาในอีกไม่กี่วินาที เสียงเบรก เปิดประตู และกระแทกประตูปิดก็รัวต่อมาเป็นชุด นี่คือการปรากฎตัวของเด็กชาย เขาหอบตัวโยนอยู่ครู่ก่อนจะแบกข้าวของเดินไปที่โต๊ะ เขาวางสัมภาระลงอย่างเบามือ ก่อนจะทรุดนั่งบนเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า
\"ไงเอรีธ เหนื่อยมากล่ะสิ อีกแค่ห้านาทีนายสายแน่\" เจ้าของเสียงเป็นเด็กหญิงร่างเล็ก เธอดูเตี้ยกว่าเขาหน่อยๆ ผมสีทองยาวตรงของเธอดูสะดุดตามากเมื่อยามต้องแสงแดดอ่อนๆ หล่อนเอ่ยทักทายเด็กชายอย่างร่าเริง ผู้ถูกทักเหลือบมองเธอด้วยหางตาก่อนจะเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์
\"เมื่อไหร่จะเลิกเรียกผมว่า \'เอรีธ\' สักที คุณเชรี่ ความจริงคุณก็น่าจะรู้ว่าผมมีชื่อที่ออกจะเรียกง่ายแสนง่ายว่า \'ไคล์\' ทำไมไม่เรียกล่ะครับ\" ใช่แล้ว ความจริงเอรีธน่ะ เป็นนามสกุลแบบย่อๆ ของผม ที่จริงแล้วผมมีชื่อว่า ไคล์ เอริเธีย แต่ก็ไม่มีใครเรียกชื่อจริงๆ ผมสักคน...
ไคล์ได้แต่รำพึงในใจอย่างเสียไม่ได้ เขาพ่ายแพ้ให้กับรอยยิ้มทะเล้นของเพื่อนๆอยู่เสมอ
\"ก็เชรี่ชอบเรียกว่าเอรีธนี่นา ไม่เห็นเป็นไรเลย เพราะดีออก^^\" เจ้าหล่อนยิ้มร่าเริง ก่อนจะฉวยเอาผัก กุ้ง และวัสดุต่างๆที่ไคล์นำมา มาถือไว้ในมือ
\"งั้นเชรี่จะเอานี่ไปเก็บก่อนละกัน แล้วจะรอที่ห้องคหกรรมเลยนะ ชั่วโมงแรกด้วยมาเร็วๆ บอกเพื่อนด้วย\" เชรี่กล่าวรัวเป็นชุด ก่อนจะวิ่งเขย่งก้าวกระโดดไปทางทิศที่ห้องคหกรรมตั้งอยู่
\"เฮ่ออออ...เราคงมีกรรม\" ไคล์ถอนหายใจหน่ายๆ เขาเกาหัวด้วยท่าทางงัวเงียราวกับเพิ่งตื่นนอน ขณะที่เขาทำท่าจะงีบหลับบนโต๊ะ เขาก็ได้ยินเสียงเสียงหนึ่งดังมากระทบโสตประสาท...เป็นน้ำเสียงคล้ายคนกำลังบ่นพึมพำ เสียงนั้นมีอัตราความดังน้อยเกินกว่าเขาจะจับใจความได้
ไคล์รู้สึกรำคาญเสียงพึมพำนั้น และพยายามมองห้าต้นเสียง เขาค่อยๆเอียงคอไปทางทิศที่ได้ยินเสียง เขาเลื่อนศรีษะตามเสียงไปเรื่อยๆจน ศรีษะของเขาแนบชิดกับกระเป๋าผ้าของเขา เด็กชายรู้สึกแปลกใจจึงเอื้อมมือไปเปิดกระเป๋าดู ทันใดนั้น! อาการตกใจก็ฉายชัดบนหน้าขาวซีดของเขา
ภาพที่ประจักสู่สายตาเด็กชาย คือภาพของสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่จะเรียกว่าปิศาจก็ไม่ใช่ มนุษย์ก็ไม่เชิง ภาพที่เด็กชายเห็นให้ความรู้สึกเหมือนพวกไคมีร่าอะไรสักอย่างในนิยายหลอกเด็กที่เขาอ่านบ่อยๆ มันกำลังนอนตีพุง พึมพำอยู่ตัวเดียว ทันทีที่มันเหลือบมาเห็นไคล์กำลังจ้อง มันก็จ้องตอบด้วยแวตาที่สนอกสนใจในตัวไคล์เป็นอย่างมาก นัยน์ตาของสิ่งมีชีวิตตัวจิ๋ว กลิ้งกลอกไปมา จนไคล์รู้สึกงง
\"สวัสดี ท่าน ไคล์ เอรีเธียร์\" สิ่งมีชีวิตจิ๋วกล่าวพร้อมโค้งคำนับอย่างพอเป็นพิธี ไคล์ยังงงไม่หาย เขางงมากจนแสดงอาการออกมาทางสีหน้าอย่างชัดเจนแต่ยังไงเขาก็ดีใจอยู่ดีที่เจ้าสิ่งมีชีวิตจิ๋วนี้เรียกเขาว่า ไคล์ ภูดจิ๋วคิดว่าไคล์อยากรู้ชื่อตน จึงเอ่ยต่อทันใด
\" ข้าชื่อ ชารัค สไนเปอร์ ขอรับ ข้าคือข้ารับใช้ของท่าน\"
------------------------------------------------------------------------------
แล้วก็ตัดจบตอนสองแบบห่วยๆ มันคล้ายแฮร์รี่เนาะชื่อหนังสือ แต่ไม่รู้จะตั้งไงอ่านะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น