คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ปารีส, ปี ค.ศ. 1603
ปารีส, ปี .ศ. 1603
แสอาทิย์ยามเ้าส่อผ่านหน้า่าระสีอมหาวิหารน็อทร์-าม ทอแสหลาสีลบนพื้นหินที่เ็มไป้วยฝุ่นละออ เฟอราน โอลเน ในวัยสิบวบำลันั่่อนัวอยู่ในเามื้าหนึ่อลานว้า ใบหน้าอเาเ็มไป้วยราบน้ำาและฝุ่น ผมสีทอีอเายุ่เหยิ แ่วาสีฟ้ามริบยัับ้อไปยับวนทหารัรวรริเนเวอร์แลน์ที่ยืนเรียรายอยู่หน้าประูโบสถ์ ทหารเหล่านั้นในุเราะเหล็เาาม ูส่าามและทรอำนา แ่สำหรับเฟอราน พวเาือฝันร้าย
เสียอแม่เายั้ออยู่ในหัว “เฟอราน หนีไป! อย่าหันลับมา!” เฟอรานำไ้ว่าเธอพูเ่นนั้นในะที่ทหารัรวรริพัประูบ้านเ้ามา เาหนีไปามที่เธอสั่ วิ่ผ่านรอแบ ๆ อปารีสไปยัมหาวิหารที่เารู้ว่าเป็นที่หลบภัยเียวที่เหลืออยู่ เา่อนัวอยู่ในเามื ร่าายสั่นเทา้วยวามลัว ะที่เสียอผู้นในลาที่รั้หนึ่เยึับันี้ลับเียบัน
เายัำไ้ถึอนที่พ่ออเา วิลเลียม โอลเน ผู้เป็นพ่อ้าาวนอร์สผู้มั่ั่ ยืนหยัปป้อบ้านและรอบรัวาทหารอัรวรริเนเวอร์แลน์ พ่ออเาไม่ใ่นล้าหาในศึสราม แ่เามีวามรัที่ไม่อาถูทำลายไ้ ทว่า วามรันั้น็ไม่สามารถปป้อรอบรัวอพวเาไ้าอำนาอัรวรริ
“พ่อ้าส่เสบียให้พวบที่สู้เพื่อฝรั่เศส” เฟอรานิในใ ะที่ำหมัแน่นนเล็บิลในฝ่ามือ เารู้ว่าาร่วยเหลือผู้ที่สู้เพื่อปป้อแผ่นินแม่ือสิ่ที่ทำให้พ่ออเาถูมอว่าเป็นนทรยศ่อัรวรริ และนั่นทำให้พ่อเา้อถูับไปประหาร ทหารที่มอโลเป็นแ่าวหรือำ ไม่มีวามเมา่อใรที่ัำสั่
ปัุบัน: เฟอรานบนเรือิลเวอร์เวนเอร์
เฟอรานสะุ้ื่นาวามิ เายืนอยู่ที่ระเบียเรือ ิลเวอร์เวนเอร์ ในปัุบัน ลมทะเลพัแรนเส้นผมสีทอปลิวไสว เาหยิบี้อรูปไม้าเนที่แม่อเาเยให้ไว้่อนที่เธอะหายไปในวามโลาหล บีบมันแน่นในมือ วามเ็บปวในวัยเ็ยัแหลมมในหัวใอเา แม้ะผ่านมาหลายปี
“พวมันพราทุอย่าไปา้า” เาระิบับัวเอ เสียอเาแหบแห้ แ่เ็มไป้วยวามแ้น “้าะไม่มีวันลืม… และะไม่มีวันให้อภัย”
เา้อมอออไปยัทะเลว้าให่ แสอาทิย์สาส่อผืนน้ำเป็นประาย แ่สำหรับเา ท้อทะเลนี้ือสนามรบที่เาะล้าแ้นให้ับรอบรัวและีวิที่ถูทำลาย แม้ว่าเาะรู้ว่าเส้นทานี้เ็มไป้วยอันราย แ่เา็เลือแล้ว และไม่มีวันที่ะหันหลัลับ
ารประุมในพระราวัปารีส
ภายในห้อโถอันโอ่อ่าอพระราวัในปารีส เสาแะสลัอย่าวิิรประับ้วยทอำส่อประายเมื่อแสอาทิย์ลอผ่านหน้า่าระสี บนเพานสู มีภาพิรรรมที่บรรยายถึัยนะอัรวรริเนเวอร์แลน์ วา้วยสีที่เ้ม้นและทรพลั ้าราบริพารและุนนาั้นสูอัรวรริเนเวอร์แลน์ยืนเรียรายอย่าเร่รึม บรรยาาศเ็มไป้วยวามเร่เรียและวามเารพ
ัรพรริเมส์ ประทับอยู่บนบัลลั์อันหรูหราที่ปู้วยผ้าไหมสีแเ้ม พระอ์ทรสวมลอพระอ์สีำและทอ เส้นผมยาวสีเ้มอพระอ์ถูัแ่อย่าประี วาสีเทาอพระอ์เย็นเยียบและแฝไป้วยอำนาที่ไม่อาถูท้าทาย เสีย้ออรอเท้าบู๊ที่เหยียบลบนพื้นหินอ่อนอห้อโถัึ้น ะที่ัรพรริเมส์ลุึ้นยืน้า ๆ
“พวท่านทราบีถึลุ่มบที่ยั่อวามวุ่นวาย” พระสุรเสียอัรพรริแผ่วเบา แ่หนัแน่นพอที่ทุนในห้อะเียบลทันที “ลุ่มนที่ยัยึิับอี ยึิับวามิที่ว่าฝรั่เศสวระเป็นฝรั่เศส และไม่วรรวมับอาาัรอื่น”
พระอ์้าวลาบัลลั์ ายเสื้อลุมยาวลาพื้นเบา ๆ ะที่พระอ์เินไปที่โ๊ะประุมึุ่นนาระับสูยืนล้อมอยู่ สีหน้าอพวเาเ็มไป้วยวามัวลและวามเรีย ะที่ัรพรริหยุยืนรลา พวเาทั้หม้มศีรษะให้พระอ์
“มันไร้สาระ” ัรพรริเมส์ล่าว้วยน้ำเสียเยาะเย้ย วาอพระอ์มอไปที่ภาพิรรรมัยนะบนเพาน “พวเาิว่าวามยิ่ให่อฝรั่เศสือารยึิอยู่ับอีที่ล้าสมัย พวเาไม่เ้าใว่าสิ่ที่เราสร้าึ้นืออนา—อนาที่ฝรั่เศส อัฤษ และสอแลน์ รวมเป็นหนึ่เียว อนาที่เราเป็นัรวรริที่ยิ่ให่ที่สุในโล”
หนึ่ในุนนา ผู้มีหนวเราหนาและุลุมประับ้วยราราวศ์ ล่าวึ้นอย่าระมัระวั “ฝ่าบาท พวบเหล่านี้ยัมีอิทธิพลในบาพื้นที่ และพวเาไ้รับารสนับสนุนาผู้ที่เื่อว่าอำนาอัรวรริเนเวอร์แลน์นั้นเป็นภัยุาม่ออิสรภาพอพวเา”
ัรพรริเมส์หันมามอุนนาผู้นั้น้วยสายาที่เยือเย็น “อิสรภาพ?” พระอ์ล่าว้วยน้ำเสียที่เ็มไป้วยวามเยาะเย้ย “อิสรภาพที่พวเาเรียร้อ ืออิสรภาพในารอยู่ภายใ้วามแแยและวามอ่อนแอ อิสรภาพที่พวเาพูถึืออิสรภาพที่ะยอมำนน่ออำนาอัรวรริอื่นที่รออยะลืนินพวเาเมื่อไหร่็ามที่มีโอาส”
พระอ์หันลับไปมอเหล่าุนนาที่เียบสบ “้ามีสายเลืออทั้สามราวศ์ ้ามีสิทธิ์โยอบธรรมที่ะรอบัลลั์นี้ และ้าะไม่ยอมให้ใรมาท้าทายอำนาอ้า ไม่ว่าพวเาะอ้าเหุผลใ็าม” น้ำเสียอพระอ์แฝไป้วยวามเ็เี่ยว “พวบะถูปราบปราม และอาาัรนี้ะยัแ็แร่ ภายใ้ารปรออ้า”
เสียเียบันรอบำห้อโถ ไม่มีใรล้าเอ่ยำใอี ัรพรริเมส์ลับมาประทับบนบัลลั์อีรั้ พระพัร์สบนิ่ แ่ในแววาเ็มไป้วยวามทะเยอทะยานที่ลุโน เหล่าุนนาทำไ้เพียเฝ้ารอำสั่่อไปอพระอ์ ะที่วามึเรียยัล่อลอยในอาาศ
ความคิดเห็น