ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ปี2530 มีบ้านให่โอยู่หลัหนึ่ ทาเินรถเ้ามาวันภาธร ็เริ่ม้นอีรั้ บ้านนี้ปรอโย ม.ร.วภาิไนย นภาธรและภรรยานามว่า “ม.ร.ว.เปลวน ในอนนี้มีทายาทอี2น ือ ม.ล.ธนาร นภาธรหรือุร เป็นบุรายนโ อายุไ้6ปี และอีนือ ม.ล.ภาวินี นภาธรหรือปิ่น
หล่อนไ้วามามมาาแม่ บุรสาวนเล็ อายุเพียแ่3เือน
ส่วนม.ร.วภูบีับภรรยาือ ม.ร.ว.ยอเียริ นภาธรนั้นย้ายไปอยู่ที่หัวหิน และมีบุรอยู่2น ือ ม.ล.ภูธเนศ นภาธร ในอนนี้อายุ5ปี ส่วนบุรสาวอีน ือม.ล.าน์มี นภาธร ส่วนธนาับโสมภานั้นไ้สร้าห้าร้านเป็นิารเป็นห้าสรรพสิน้า “ธนพพร๊อบเพอร์ี้รุ๊บ ำั มหาน” และะยายสาา่าัหวั
รถเมอร์ิเส เบ๊น์ันหรูับเ้ามาในวั นภาธร เลื่อนมาออยู่หน้าบ้าน่อนที่นใ้ะเินเ้ามา
“ุธนา ุโสม มาหาใรหรอะ” สาวใ้อวันภาธรออมา้อนรับผู้ที่เ้ามา
“มาหาุหิเปลวนะ ไม่ทราบว่าเาลมาหรือยั” โสมภาถาม
“มาแล้วแ่อยู่ในรัว”สาวใ้อบ
โสมภาเินไปในรัวเห็นหิเปลวำลัหุ้าว
“ยัเหมือนเิมเลยนะสหาย” โสมเอ่ย
เปลวนหันหน้ามาามเสีย่อนะรู้ว่าเป็นใร
“ุนายโสม สบายีหรือเปล่า ไม่ไ้เอันนาน” เปลวถามอีฝ่าย ผู้มาเยือนสวมุามสมัยนิยมอสมัยนั้น สวมเรื่อประับทอทีู่แพ
“ันสบายี อนนี้ันเป็นุนายแล้วนะ ไหนบุรสาวอเธอ” โสมถามหาเ็ทาร
“นอนอยู่ในเปล๊ะ” เปลวอบ
โสมภาะโหัว้มลไปูเ็ทารเพศหิำลันอนหลับอยู่ในเปล
“เาื่ออะไรหรอ”
“ปิ่น๊ะ ื่อริมล.ภาวินี นภาธร”
“ื่อเพราะนี่ แล้วลูนโอเธอละอยู่ไหน” โสมภาถามหาบุรายออีฝ่าย
ภายในบ้านอนนี้มีอเล่นเ็ที่ราาแพบ้าถูบ้าเ่น รถอเล่นนาเล็
“ารไปไหนแล้วละ สสัยแอยู่แถวๆ นี้แหล่ะ” เปลวเอ่ยถามหาบุรายนโ
เ็หนุ่มวัย6ปีำลั้อมอเพื่อนเล่นอยู่เป็นประำ บารั้็มีภูธเนศ หรือภูมาเล่นเป็นเพื่อน้วยแ้เหา แ่อนนี้มีเพื่อนเล่นือเป็นลูอนใ้ื่อ”สมาย” อยเป็นเพื่อนเล่น้วย
นานๆที หิยอะพา ภูับมาเล่น้วยัน หรือแม้แ่โสมภาะพา นพ,าและ ยัยสามาเล่น้วย
ในทันในั้น รถเ๋อีัน็เลื่อนเ้ามาอรบริเวลานอรถอบ้าน ่อนนรับใ้ประำบ้านะมารายานให้เ้าอบ้านทราบว่ามีผู้มาเยือนอีน
“ุหิรับ หิยอมาแล้วรับ”
หิยอเิน้าวเ้ามาในัวบ้าน เ้าหล่อนยิ้มให้อีฝ่ายอย่าุ้นเยัน เหมือนรั้อี แ่เธอมาับเ็ายและอุ้มเ็ทารเพศหิวัย 6เือนพร้อมมาับสามีอเธอ
“ายภู หิยอ สบายีไหมะไม่ไ้เอันนาน”เสียเล็อโสมภาเพื่อนรัทีุ่้นเยเอ่ยึ้น
“สบายีุโสม เห็นไ้ยินมาว่าุธนามีิารไปยายสาาามภาอีสานหรอะ”
“ใ่่ะ ส่วนโสม้อมาเลี้ยลูั้ 4 น ธนพรุ่นราวราวเียวันับารแ่อนนี้วนแมาแบอว่ามาไม่ไ้เพราะ้อูแลิาร่วยพ่ออแ” โสมภาบอ
“ีัเลยนี่ะ ะไ้่วยๆันทำมาหาิน”
หิยอเหลือบไปเห็นลลิา ใบหน้าอเธอูสวยเหมือนแม่ ริมฝีปาไ้มาทาพ่อ วามลาและารพูาไ้ทาพ่อ
“ว่าไนสวย วันนี้มาิามับแม่หรอะ” หิยอล่าวอย่าเป็นมิร
“่ะ ุป้า หนูิแม่นี่ะ แม่ไปไหนหนูไป้วย”ลลิาอบ
“โสมลูสาวเธอไ้วามสวยมาทาแม่เลย ริสิแล้วอีนละ”หิยอถามหาอีฝ่าย
“อ๋อแไม่มาหรอ พอีพี่ศัิ์ทำหน้าที่เลี้ยแ แ่อีนนี่ไ้วามสวยไ้มาาันแ็รุ่นเียวับปิ่นนะ”
“อบอุ่นเนอะ แล้วพี่ายเธอทำานอะไรหรอ”
“อ๋อเป็นผู้ัารบริษัท ธนพ ิเวลโลพเม้นท์ นะเาแ่ัวูหล่อมาๆเลยนะ แล้วหิยอละทำานอะไร”
“ผู้ัารฝ่ายายนะ”หิยออบ
“หรอ แะหล่อเหมือนพ่อเลยเนอะ”
โสมภาไ้แ่อ้ำอึ้และฟัหิยอพูุยันับเปลวน ที่อนนี้สวมุผ้าลูไม้ับระโปรัวเ่
“ุโสมแล้วุธนาอนนี้เาูแลิารอยู่หรอะ” หิยอถามอย่าสุภาพ
“่ะ แ่ในอนาะให้าธนพมาูแล่วยนะะ”
“แล้วุโสมมีลูี่นะเนี่ย”
“สี่น่ะ ายหนึ่ หิสาม”โสมภาอบ
“แล้วน้อๆอานพรุ่นราวราวเียวันับยัยปิ่นับนีสินะะ”
อีฝ่ายพยัหน้าแทนำอบ แ่ยัไม่รู้เลยว่า ห้าสาวะทำาน้านใบ้ายัไม่รู้เลย
ธนพ มหาทรัพย์ อนนี้ำลัฝึเล่นหม้อ้าวหม้อแ เพราะ่วนี้ำลัพัานในารบริหาร เาระแอมไอเพื่อส่สัาว่าเาำลัมา
“านพ ำลัทำอะไรอยู่หรอลู”
“ผมำลัเล่นหม้อ้าวหม้อแรับพ่อ พ่อมีอะไรหรอรับ”
“เปล่านะลู แล้วทำไมไม่ไปเล่นับพี่ๆละ” ธนาเอ่ยถามบุราย
“พี่ๆ ที่ว่านี่ือพี่รับพี่ภูเล็หรอรับพ่อ” เ็ายถามบิาอเา
“ใ่ แล้วพี่ๆเาไปไหนหรอ”
“ผมไม่ทราบนี่รับ เห็นว่าะเอาเินไปื้อนมที่ร้านเรานะรับพ่อ” ธนพอบ
“หรอลูั้นรอพี่ๆ เล่นอยู่รนี้นะพ่อะเ้าไปหาแม่่อน”
“รับพ่อ”
ธนาเินเ้าไป้าในวันภาธร ธนามอเห็นเ้าอบ้าน็ยมือรับไหว้อย่าเป็นันเอ
“อ้าวุธนา ไม่ไ้เอันนานเลยสบายีไหมะ” หิยอเอ่ยถาม
“สบายีรับหิยอ ยัน่ารัไม่เปลี่ยนเลยนี่รับ”
หิยอมีท่าทีเ้อๆ เินๆ นที่มอาวาือภูบี่อนที่ะไปุยับเปลว
“เปลวนั้น็ยัน่ารัไม่เปลี่ยนเลยนะรับ” ายภูบีเอ่ยำมและหว่านเสน่ห์หยอ
“บ้า!ุภูระวันะะ หิยอะอน”
หิยอมอ้อนอีฝ่าย่อนถามธนา
“ุธนาะ เห็นว่าิารไปยายสาาที่ภาอีสานหรอะ”
“รับ ภาเหนือ็มี รวมถึภาใ้้วยนะรับ”
“แล้วสาาให่ใระูแลแทนะ”
“ผมยให้ธนพ เผื่อเาูแลิารในอนารับ ส่วนภาอีสาน็มีัหวัอุรธานี และเียใหม่รับ ในอนาไปเปิที่ภูเ็้วยรับ”
“็ีนี่ะแล้วานพไม่มาหรอ”
“มารับรอเล่นับ ารับภูเล็รับ”
นพำลัเล่นอยู่ในสนามห้า อีสัพัปลื้มับูเนียร็มาร่วมเล่น้วยัน นพเยหน้าึ้นมาู
“พี่ร พี่ภู ไปไหนมาหรอ”
“พี่ไปื้อนมมานะ ริสิพี่ื้อมาให้นาย้วย”
“อบุรับ พี่นี่มีน้ำใัเลย” ธนพล่าวำอบุ
“เปล่าหรอพ่อพี่สอนนะว่า เรารู้ัแบ่ปันัน ริสิเป็นยัไบ้าิารพ่อนาย” รถามอีฝ่าย
“็ีนะรับแ่ผมไม่่อยรู้เรื่อบัีพี่รรับ ถ้าโึ้นพี่ระทำานอะไรรับ”
“พี่ะทำานไม่รู็ทหาร แ่ทำานเพื่อประโยน์แ่ทุน”
“แล้วพี่ภูละรับ”
“พี่อยาเป็นุหมอนะะไ้่วยเหลือนอื่น”
“็ีนี่รับ ส่วนผมะทำาน้านารบริหาร ผมหวัว่าพี่ๆทำไ้ีนะรับ” ธนพบอ
“พี่ว่าเรามาเล่นรถอเล่น้วยัน”
“รับ”
ภูเล็ับรเล่นรถามประสาเ็ผู้าย รอบรถอเล่นสีฟ้าเพราะเป็นสีที่เาอบ ภูเล็็เล่นอีันอนนี้นรับใ้ำลัูเ็ๆ เล่นันอย่ามีวามสุ ส่วนห้าสาว็พึ่ะเ้ามาหาพี่ายอน
“อ้าว ยัยปิ่น ยัยนี ยัยา ยัยา และยัยสา พวน้อไปเล่นที่ไหนหรอ”
“พวเราไปเล่นุ๊าระาษมา่ะ ส่วนยัยนีับาเล่นโยาแล้วมาเล่นหมาเ็บ พวพี่ๆทำอะไรันหรอะ”
“พี่ำลัเล่นรถุินอยู่นะ ำลัสนุเลย”
“พีู่เนียร์ พ่อับแม่ยัไม่ออมาหรอ” นีถามพี่ายอน
“ยัเลยนะพ่อแม่อพวเราูสนิทสนมันัเลย ูแล้วอบอุ่นั”
“พี่บุสม พาเราเ้าไปหาพ่อับแม่หน่อยสิะ”
“ไ้รับุนี” บุสมอบ่อนะับมืออีฝ่ายเินเ้าไปในวั
มาริสา นั่ออรอพ่อับแม่เินออมา
ในะนี้ นีเินเ้ามาในวันภาธร
“ุพ่อ ุแม่า ะลับบ้านหรือยัะ” เสียอออ้อนอบุรสาวนเล็ัึ้น
“ยัเลยลู ไปเรียเพื่อนๆ พี่ๆมาถ่ายรูปันนะ”
“ั้นให้บุสมไปามละันนะรับ” นรับใ้อบ
พร้อมเินาไป บุสมเรียเ็ายและ4สาวไปรวมันที่วันภาธร อนนี้เ็ๆมาันรบแล้ว
“มาลูๆ เรามาถ่ายรูปัน”
“บุสมถ่ายรูปให้หน่อย”
บุสมวานให้บุโมาถ่ายรูปแทนนเพราะบุสมอยาร่วมถ่ายรูป
“เอาละนะ หนึ่ สอ สาม แะ” เสียัเอร์ล้อฟิล์มัึ้น่อนะมีารบออย่าันเอ ในปี2535 เศรษิและารราลพฤษภาทมิฬ็เิึ้น ทำให้ธุริบารายเริ่มท้อถอยอีนิ แ่ธนพิวิโลพเม้นท์ยัวบุมธุริเพื่อไป่อถึแม้ว่าห้าสรรพสิน้าะไม่ไ้อยู่ในสถานที่นมาุมนุม็าม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น