หยางเจียหลุน แม่ทัพปีศาจ

หยางเจียหลุน แม่ทัพผู้หาญกล้าแห่งแคว้นเว่ย ชายหนุ่มมีพละกำลังมหาศาลเขาต่อสู้กับศัตรูโดยไม่รู้จักความพ่ายแพ้ ยิ่งออกศึกมากเท่าไหร่เขายิ่งพัฒนาฝีมือมากเท่านั้น บรรดาข้าศึกเมื่อได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของเขาก็ต่างพากันหวาดกลัวจึงขนานนามเขาว่าแม่ทัพปีศาจ เพราะเขาไม่เคยปราณีหรือใจอ่อนให้กับศัตรูเลยแม้แต่ครั้งเดียว 

วันหนึ่งเขาถูกเชิญไปงานฉลองชัย และเขาได้ถูกวางยาเมื่อรู้สึกตัวว่ากำลังมีภัย เขาจึงรีบควบม้าออกจากแคว้นเพื่อกลับมายังที่พักของตนทันที ในระหว่างที่เขาเดินทางนั้นมีพายุหิมะปกคลุมไปทั่วผืนดินจนขาวโพลน เขาได้พบกับหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาช่วยเหลือเขาแต่ถึงกระนั้นเพราะพิษยารุนแรงเขาถึงกับขาดสติและมีควมสัมพันธ์กับหญิงสาว

“ฉางเอ๋อ..” เขาเรียกชื่อของหญิงสาวที่เขากำลังมีสัมพันธ์กับเธอในตอนนี้ หญิงสาวไม่มีเสียงตอบรับเมื่อเขาเอ่ยนาม และเมื่อเขาตื่นขึ้นมาเขามองหาหญิงสาวคนนั้นแต่ก็ไม่พบนางเสียแล้ว  เขาพยายามนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่จากนั้นเขาก็รีบเดินทางกลับจวนของเขาทันทีไม่นาน ฮ่องเต้ทรงพระราชทางานแต่งงานของเขากับบุตรสาวของทูตแห่งแคว้้้นฉิน เพราะเป็นรางวัลที่เขาสามารถตีทัพแคว้นเหลียงได้สำเร็จ ถึงแม้เขาจะไม่พอใจกับงานแต่งพระราชทานในครั้งนี้ แต่ในเมื่อเป็นพระราชโองการก็ไม่สามารถที่จะขัดคำสั่งได้ จึงจำใจต้องแต่งงานตามพระราชโองการที่ได้รับมา เมื่อถึงวันแต่งงานเขาทำการไหว้ฟ้าดินกับหญิงสาวที่าจากแห่งแคว้นฉิน แต่เขาไม่ได้ร่วมหอกับนาง

“อย่าคิดว่าเป็นงานแต่งพระราชทานแล้วข้าจะสนใจใยดีเจ้านะ ข้าบอกให้เจ้ารู้ไว้ตอนนี้เลยก็ได้ ถึงเจ้าจะแต่งมาเป็นฮูหยินในจวนของข้า แต่ผู้หญิงที่ข้ารักมีเพียงแค่คนเดียวแล้วเจ้าก็ไม่มีวันแทนที่นางได้ ฉะนั้นถึงแม้งานแต่งพระราชทาน แต่เจ้าก็อย่าได้ฝันเฟื่องที่จะได้ใจของข้าเป็นอันขาด เพราะข้าเกลียดเจ้า" คำพูดของท่านแม่ทัพดุดันหน้าเกรงขามยิ่งนักทำให้หญิงสาวสะดุ้งทันที เมื่อเขาเอ่ยคำเหล่านั้นกับนาง หญิงสาวที่อยู่ในห้องหอกับแม่ทัพได้แต่ก้มหน้าโดยมีผ้าคลุมหน้าของเจ้าสาวคลุมไว้อยู่ นางหันหลังให้แม่ทัพหยางแล้วเอ่ยตอบเขาทันทีอย่างไม่รีรอ

“คิดว่าข้าอยากแต่งงานกับท่านมากนักหรือไง เป็นถึงแม่ทัพที่มีการขนานนามว่าแม่ทัพปีศาจแต่ไม่เห็นน่ากลัวอย่างที่คิด หน้าตาของท่านก็ไม่ได้ดูดีสักเท่าไหร่ หมาที่เลี้ยงไว้ที่บ้านข้าเห็นหน้าตาดีกว่าท่านสะด้วยซ้ำไป”