คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 3 ไหนเฮียบอกว่าไม่รัก NC20+ (2)
อเหมยาโ หัวใเ้นแร้วยวามหวาหวั่นที่ีู่มาพร้อมับวามื่นเ้น สิยุ่เหยิอยู่แล้วเป็นหนัเ้าไปันให่
เหว่ยหลเอี้ยวัว้มลหยิบล่อถุยาที่สั่ให้ลูน้อไปื้อที่ร้านสะวื้อแถวอนโมาให้ในระเป๋าาเบนพื้น บนหลั้าน้าย่ำว่าบ่าลมานิหน่อยอเามีรอยสัมัรนาสอฝ่ามือ แม้ไม่ให่มาแ่อเหมยิว่ามันทรพลัและน่าเราม
เหว่ยหลวาเ่าวาลบนเียหลัาสวมเรื่อป้อันเรียบร้อยแล้ว เาูบแพรนาื้นแล้วันอเหมยที่ำลัยันัวลุึ้นนอนล ับรวบาเรียวสอ้า้วยมือ้าเียวานั้น็รูรั้าเั้นในัวบาถอออ
ยามแยาเรียวออเผยให้เห็นวามามหวาน่ำ เหว่ยหลลมหายใสะุ วามอทนที่แทบะไม่มีเหลือาสะบั้น
นัวเล็สะุ้ หัวใที่เ้นแรอยู่แล้วเ้นแรว่าเ่าเมื่อส่วนุันร้อน่าถูไถับส่วนอ่อนไหวอเธอ
“ฮะ เฮียเหมยลัว”
เฮียหนึ่แนบริมฝีปาูบเล้าลึเอาอเอาใ ท้อนิ้วี้นวุระสันเร้าอารม์ให้อาเหมยเพิ่ม…เารู้น้อไม่เย
“เฮียะอ่อนโยนับอาเหมย”
เหว่ยหลับส่วนหัวถูไถับส่วนุ่ม่ำ สอันส่วนนั้นเ้าไป่อทารั เพีย้อยัเียวอเหมย็ส่เสียร้อบอพร้อมยับสะโพหนี
“เฮียเหมยเ็บ”
“มาเหรอ” มือหนารั้สะโพมนไว้ ไถ่ถาม้วยวามเป็นห่วเพราะอาเหมยแน่นมา บีบรัเานปวเอาเรื่ออยู่เหมือนัน
“็เ็บ…ไม่รู้เหมยบอไม่ถู” นัวเล็น้ำาึมเหื่อแิ หอบหายใถี่ระั้น
เหว่ยหลโน้มลไปูบแ้มนุ่มปลอบประโลมแนบิใบหู “เี๋ยว็ไม่เ็บแล้วเ็ี”
สิ้นเสียเหว่ยหล็ันส่วนที่เหลือมลึเ้าไปในายับแน่นนสุโน อเหมยผวาอเาแน่นพร้อมเสียหวีร้อ มันไม่ไ้เ็บมาแ่เล่นเอาน้ำาไหลอยู่เหมือนัน
ผนัอ่อนนุ่มบีบรัเอ็นอวบให่ที่เ้นุบๆ ในายถี่ยิบ ระแสวามเสียว่านแล่นปราไปทั่วร่ายามสะโพสอบเริ่มเลื่อนไหว
อเหมยยัใหม่ับารร่วมรั เหว่ยหลึ้อ่อยๆ เป็น่อยๆ ไป…แบบในสไล์อเาอะนะ
สะโพสอบยับเื่อ้าเอาอเอาใในราแรเมื่อรับรู้ว่าร่าใ้อาัิปรับัวไ้แล้วเหว่ยหล็เริ่มเอาแ่ใ ึสะโพถอยห่าเือบสุแล้วสอลับเ้าหาวามอุ่นนุ่ม แรึ้น แรึ้น และแรึ้น
ร่าเล็ยับเสียสีับที่นอนามแรระแทระทั้น ในลมหายใถี่ระั้นมีเสียราระเส่าไม่าปา วา่ำปรือมอนที่สอบายเ้าหา
เฮียหนึ่ลืมำว่าอ่อนโยนไปแล้วใ่หรือไม่
หรือนี่เรียว่าอ่อนโยนอเฮียหนึ่
อเหมยไ้แ่ิถามัวเอในใ สัมผัสร้อนแรเล่นานเธอหนัหน่วนสิพร่าเบลอ มันเสียเสียวึ้นทุั่วะ ยื่นมือไปบีบำท่อนแนเาแน่น
“เฮียหนึ่ อ๊ะ”
เฮียหนึ่ทำให้เธอทรมานหาแ่็รู้สึวิเศษมาเ่นัน เาโน้มลมามอบูบร้อนแร ลาริมฝีปาเล็มูบผิวหอมนุ่มลไปที่เนินอ บเม้มูึสร้ารอยรัสีุหลาบไว้หลายแห่
“อื้ม อาเหมย”
เหว่ยหลเอ่ยเรียเ้าอเรือนายเย้ายวน้วยวามหลใหล ลิ่นายหอมรุ่น ผิวนุ่มนิ่มวนสัมผัสออาเหมย ปลุวามิบเถื่อนในัวเาไ้ีเหลือเิน เหว่ยหลบรามแน่น ่มอารม์ไว้สุวามสามารถ
เี๋ยวอาเหมย้ำ
น้อะใลัว
แ่ถ้าลอใส่เ็มแรน้อะสลบมั้ย
ไม่ไหวหรอ อาเหมยัวเล็แ่นี้รับแรทั้หมอเาไม่ไหวแน่
เาบีับวามิอัวเอ สุท้าย็เลือที่ะไม่รุนแรนเินไป…หมายถึรอบนี้
ส่อาเหมยึ้นไปรับวามสุที่เาสรร์สร้าให้รอบแร่อน ถ้าน้อยัไหว็่อไ้เรื่อยๆ ไอ้ที่ว่าะใส่เ็มแรน่ะไว้รอบสุท้าย็แล้วัน
เฮียหนึ่ลัวน้อสลบลาทาน่ะ
“เฮีย เหมย…เหมยไม่ไหวแล้ว”
วามทรมาน่อัวหมุนวนในท้อน้อย นิ้วเท้าออเหมยิเร็ เล็บมือทั้สอ้าิ่วนแผ่นหลัล่ำสัน สะโพสอบยับหนัหน่วุัน เสียเหนอะหนะาวามุ่ม่ำัเล้าับเสียหน้าาระทบัน
“เฮีย!!!”
อเหมยหวีร้อัลั่น ัวสั่นระุเร็ เหว่ยหลรอายหนัเน้นเ้าหาอีสามสี่รั้อเหลวร้อน็ีพุ่วนอยู่ในเรื่อป้อัน
วามอึอัทรมานแพร่า อเหมยรู้สึัวเบาหวิวราวับึ้นไปล่อลอยอยู่ในลีบเม ร่าเล็หอบหายใถี่รัวปิเปลือาลึมับวามสุสมที่พึ่พบพาน วิเศษเหลือเิน
เหว่ยหลูบับน้ำาที่หาาแล้วเลื่อนใบหน้าออเล็น้อยเพื่อมอูใบหน้าอน้อสาวัวน้อยที่เสร็สมเพราะเา
“สวย”
เาเอ่ยมอย่าหลใหล ึส่วนที่ยัแ็ืนออ ใ้เวลาัารับมันไม่ถึนาที็ลับึ้นมาบนเีย
เฮียลัวน้อ้ำแ่เฮียไม่อ่อนโยนเลอ
เฮีย้ออ่อนโยนับน้อนะ ท่อไว้เฮีย 555
ัวอย่าอน่อไป
‘เฮียนี่รั้แรอเหมยใีหน่อยไ้มั้ย’
วามแ่บยัมิหมนะ๊ะ ไปโยยามมาเพิ่ม่วน่าา
แปะิบิอนเฮียอุ้มยัยน้อฮะ
ไหนเฮียบอว่าไม่รั มีโปรราาน่ารัอยู่นะะ รีบิ้ม่นหมโปรน้า วามสนุยัมีอีเพียบ อ่านรีวิวไ้ที่หน้า Meb เลยนะะ นัทอัปในเว็บแ่ 50% เท่านั้นน้า
ความคิดเห็น