คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : บทที่ 8 คืนเข้าหอ (2)
หลัาบยที่สอเหว่ยหล็อาบน้ำสระผมให้เธอและัวเอ อเหมยิว่าสรามรับลั้แ่ในห้อน้ำแล้วทว่าไม่ใ่!
รั้นเ็ัวเป่าผมนแห้เีย็ถูใ้เป็นสนามรบนาให่ ว่าเฮียหนึ่ะยินยอมให้เธอเป็นฝ่ายนะ็เล่นเอาเสียเหื่อแทบหมัว อยาอาบน้ำอีรอบแ่ลุไม่ไหว นที่ยัมีแรเหลือเฟือึเ็ัวให้เธอ้ำยัใีใสุ่นอนให้อี้วย
“ูแน” อเหมยทำามอย่าว่า่าย เธอล้ายเ็น้อยสามวบที่พ่อำลัแ่ัวให้ไม่มีผิ
รั้นทุอย่าเสร็เรียบร้อยแล้วนัวเล็็เรียมเอนัวลนอนทว่าเสียอสามีที่ยืนเ่าร่อมาเธออยู่เรียไว้
“อาเหมย”
“ฮึ?”
“เฮีย้อลับฮ่อพรุ่นี้เ้า”
“แล้วเหมยล่ะ” เธอยัไม่ทันไม่เรียมัวเลยนะ ้าวอ็ไม่ไ้เ็บใส่ระเป๋าไว้ “ทำไมเฮียไม่บอล่วหน้า”
“อาเหมยไม่้อไป”
“เฮียะทิ้เหมย” ใวน้อยไหววูบ นัยน์าสีน้ำาลอ่อนมอหน้าสามีที่พึ่บแ่ันสั่นระริ
เหว่ยหลส่ายหัว ประอวหน้าหวานไว้ในอุ้มือให่
“พูอะไรอย่านั้น เฮียไม่ไ้ทิ้แ่แ่ให้อาเหมยรออยู่ที่นี่ ปัหาที่นั่นวุ่นวายไม่อยาให้อาเหมย้อลำบา ถ้าเฮียัารทุอย่าเรียบร้อยแล้วะมารับไปอยู่้วยัน”
ลื่นอารม์น้อยใในอพัหมุนหายไป นสวยพยัหน้า “เ้าใแล้ว ั้นเฮียปลุเหมย้วยนะเหมยะไปส่”
“รบวนอาเหมยแล้ว”
อเหมยส่ายหัว ยื่นมือไปบอเาเบาๆ “เหมย่วแล้ว เฮียใส่เสื้อนอน้วยนะเี๋ยวไม่สบาย”
เฮียหนึ่ี้ร้อน เปิแอร์เย็น่ำแล้ว็ไม่อบใส่เสื้อนอน เป็นแบบนี้มาั้แ่ไหนแ่ไรแล้ว
“นอนออาเหมยอุ่นๆ”
“อย่าเฮีย เหมยะนอน”
นที่ล้มัวลนอนันาสามีัวโที่โน้มัวามิลมาหมายะูบเธอไว้ เหว่ยหลไม่่อวนยินยอมให้ภรรยาึ่อ่อนล้าเ็มที่เ้านอน เาเอาอ่าับผ้านหนูที่ใ้เ็ัวอเหมยไปเ็บ ัารัวเอนิหน่อยแล้วลับึ้นเีย
้วยว่าหวัะนอนอุัวในอ้อมแนอภรรยาึไม่ไ้หยิบเสื้อมาใส่ามำสั่ เหว่ยหลสอแนเ้าไปใ้ท้ายทอย ับนัวเล็หันเ้าหาันานั้น็ับแนเรียวมาพาเอวัวเอ
“เฮีย…” อาเหมยน้อยลืมาึ้นอนถูโมยหอมแ้มพอี “อนเ้าอย่าลืมปลุเหมยนะ”
เธอย้ำเพราะลัวว่าเาะไปโยไม่ไ้ล่ำลาันแบบรั้่อน
“เฮียไม่ล้ารบวนอาเหมยหรอ นอนพัผ่อนเถอะ” เพราะวันนี้เารบวนเธอมาหลายยแล้ว
“ถ้าเฮียไม่ปลุเหมย็ไปแล้วไม่้อลับมาอี” มุมปาเรียวทั้สอ้า่ำล วาภายใ้แสสลัวาโมไฟ้าเียมออย่าัพ้อ่อนะพลิายหันหนี
“เฮียปลุ อาเหมยอย่าไล่ัน”
เหว่ยหลใหายวูบ เบียายเ้าหาภรรยาัวน้อย ระับอ้อมแนแน่นแล้วูบหนัๆ เ้าที่ศีรษะ
“อย่าไล่เฮียเลยนะ…นี”
เหว่ยหลไม่ไ้รีบร้อนเพราะเาใ้เรื่อบินส่วนัวอยู่แล้ว อีอย่าาไทยไปฮ่อ็ไม่ไ้ใ้เวลามามายอะไรแ่สอั่วโมว่าๆ ็ถึ ึปล่อยให้อเหมยนอนพัผ่อนให้เ็มที่ รบแปั่วโมแล้ว่อยปลุเธอ
นึถึที่เมียเอ่ยปาไล่เมื่อืนแล้วใ็ไม่ไ้ีเอาเสียเลย
สามโวยวายเพราะพี่ายบอว่า้อลับฮ่อแ่เ้า เาอุส่าห์แหี้หูี้าื่นสุท้ายว่าะไ้ออาบ้าน็สิบโมรึ่เ้าให้แล้ว
เหว่ยหลับเฟยหลมาถึฮ่อเือบสามโมเย็น รั้น้าวพ้นบันไั้นสุท้ายลูน้อสามนที่มารอรับ็้อมศีรษะล
“เินทามาเหนื่อยมั้ยะ”
เหว่ยหลปรายามอผู้หินเียวในลุ่ม เาไม่สนใอบเธอ้าวรไปยัรถสอันึ่อรออยู่ไม่ไล
“ท่านประธานหิวหรือเปล่าะ เียินะไ้อร้านไว้ให้”
เหว่ยหลปรายานที่้ำเท้าามมาอีรั้ “ุมาทำไม”
ัวอย่าอน่อไป
“แล้วนี่อาเหมยไม่มา้วยเหรอะ หรือว่า่าวทีุ่ับน้อสาวบุธรรมแ่านันะไม่เป็นวามริ”
วามเ้ม้นำลัิมา่าา
ความคิดเห็น