คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : บทที่ 7 งานมงคลใหญ่ของตระกูลหวัง NC20+ (2)
นัวเล็ะัเล็น้อยเมื่อเปิประูเ้าไปเอนัวให่ำลัปลระุมเสื้อเิ้สีาว
“ทำไมยัไม่อาบน้ำ”
“เหมยลืมเอาเสื้อผ้าเ้าไปน่ะ” เธอบอพร้อมับหยิบุนอนิมือมา
“มีห้อแ่ัว ทำไม้อแ่ในห้อน้ำ”
“เหมยไม่ิน”
“ไม่ินอะไรห้ออาเหมย็มีห้อแ่ัวนี่” วาสีำลึล้ำยัรึอยู่ับใบหน้าสวยใสไร้เรื่อสำอาไม่ละห่า “อาเหมยเินเฮียเหรอ”
อเหมยทำาโรีบส่ายหัว เธอล้ายเ็ถูับไ้ว่าทำวามผิ “ปะ เปล่านะ”
รั้นสามีถอเสื้ออออเหมย็หลุบา่ำล ร่าายอเธอร้อนผ่าวโยเพาะที่ใบหน้า ริมฝีปาหนาลอบยิ้มเมื่อเห็นอาารัเินอภรรยา อาเหมยอนเินน่ารัี
“ห้อนี้เป็นห้ออเรา ทำัวเหมือนอยู่ห้อัวเอเถอะอาเหมยไม่เห็น้อเินเลย เฮียเห็นมาหมทั้ัวแล้ว”
แ้มที่แอยู่แล้วยิ่แ่ำลามไปถึใบหู “เหมยไมุ่ยับเฮียแล้วไปอาบน้ำีว่า”
นสวยเินหนีเ้าห้อน้ำพอหันไปปิประู็พบับนัวให่ที่เินามมา ไม่ทันเอ่ยถามเา็แทรัวเ้ามาพร้อมันประูปิเสร็สรรพ
“เฮียเ้ามาทำไม” อเหมยถามอย่าหวาระแว
“อาบน้ำ” หนึ่อบพลาแย่เสื้อผ้าในมืออาเหมยไปพาบนราวแล้วับเธอหันหน้าเ้าหาระรเาน์เอร์อ่าล้าหน้า
“เฮียะทำอะไรน่ะ ถ้าะอาบน้ำ็รอให้เหมยอาบเสร็่อนสิ”
“อยาอาบ้วยัน”
าลมปิล้าหนึ่เมื่อนที่ยืน้อน้านหลัโน้มลมาหอมแ้ม เธอะยับหนีแ่ถูมือหนารั้สะโพไว้ เหว่ยหลเหลือบมอใบหน้าแ่ำผ่านระแล้วใ้มืออี้า่อยๆ รูิปา้นอลมาถึสะโพ เผยให้เห็นแผ่นหลัาวเนียนละเอียใ้ผ้า
หัวใวน้อยสั่นไหวยามริมฝีปาอุ่นสัมผัสแผ่นหลั เอ่ยเรียสามีเสียสั่น “เฮีย…”
“อาเหมยหอมมา” เหว่ยหลย้ายริมฝีปาลับึ้นมาลอเลียแ้มนุ่มและออหอม มือหนาสอ้าวุ่นวายับุแ่านและถอมันออแสน่ายาย
“เหมย…เฮียเหมยออาบน้ำ่อนไ้มั้ย” นสวยพูอย่าระาอาย ะอเสื้อั้นในถูปลหลัาุแ่านร่วลไปออยู่ที่เท้า
“ทำไปอาบไปไ้”
“แ่ในห้อน้ำมันูลำบา”
“อย่านั้นเหรอ” นัวให่เยหน้าึ้นสบาันผ่านระ “ลำบาอาเหมยน้อยแล้ว”
เฮียหนึ่ทำเหมือนะเห็น้วยแ่ับปลายาเรียวหันมารับูบร้อนแร ฝ่ามือให่นวเฟ้นสอเ้าอวบไป้วย วามหวามไหวทำให้ส่วนนั้นร้อนเห่อ อาเหมยยืนไม่อยู่สุหนีบาเรียวยับถูันไปมา
มือหนา้านั้นลาไล้ผ่านหน้าท้อหเร็สอเ้าไปในาเั้นในัวบา ท้อนิ้วี้ับนิ้วลาบนวลึุระสันเนิบนาบ นสวยร้ออื้ออึในลำอเพราะปายัถููบูึนมันบวมเ่อ
“อื้อ อ่า”
เมื่อสามีัวให่ืนริมฝีปาให้ภรรยาัวน้อย็สูเอาอาาศเ้าปอปล่อยเสียราหวานหู
“แะ”
เาระิบ้าหู บเม้มหยอเอินแล้ว้อนาึ้นสบประสานสายาันผ่านระ เหว่ยหลเลื่อนสอนิ้ว่ำลวามุ่ม่ำทำให้่าย่อารสอใส่ ่อทารัร้อนัอรันิ้วเาถี่แน่น
อเหมยยับาแยออ วหน้าสวยที่เริ่มมีเหื่อผุึมแหนึ้นเล็น้อยแล้วทิ้น้ำหนัไป้านหลัพิอแร่ ในลมหายใสั่นเลื่อนมีเสียราหลุมาเป็นรั้ราว
้อมือหนาเลื่อนไหวเร็วึ้น ส่วนแ็ืนในาเยายให่นุนันแผ่นหลับอบบา ารใล้ิันทำให้อาเหมยรู้ว่าลมหายใอเฮียหนึ่รุนแรแ่ไหน
“อาเหมยเฮียไม่ไหวแล้ว” น้ำเสียแหบ่ำเ็ี่พาให้ใวน้อยยิ่โหมแรระหน่ำ
เหว่ยหลึนิ้วออับนัวเล็หันหน้าเ้าหาแล้วอุ้มึ้นไปนั่บนเาน์เอร์ ถอาเั้นในัวบาออ่อนะัารับัวเอบ้า เาโยนทั้าเอนและุแ่านอภรรยาใส่ะร้ารอั
หัวใออเหมยีเ้นรุนแรว่าเ่า ริมฝีปาเรียวบเม้มัน วาลมับ้ออยู่ับส่วนุันที่ั้โ่ นอาให่มันยัเ็มไป้วยเส้นเอ็นปูโปนแลูน่าลัว ริมฝีปาหนาลี่ยิ้มเมื่อเห็นภรรยาัวน้อยหวาหวั่น
“ไม่มีอะไรให้้อลัวเลยอาเหมย” เหว่ยหลูบปลอบภรรยานสวย “มันเยอยู่ในัวอาเหมยแล้ว และมัน็ทำให้อาเหมยรู้สึวิเศษมา…ไม่ใ่รึ?”
เธอไม่เถียหรอว่ามันทำให้เธอรู้สึวิเศษมาแ่ไหนแ่เฮียหนึ่ให่ะนานั้นไม่ให้หวาหวั่นไ้อย่าไร
เหว่ยหลึสะโพมนยับมาที่อบเาน์เอร์แล้วันร่าบาเอนไป้านหลัเล็น้อยเพื่อให้่าย่อารสอใส่ เาส่นิ้วเ้าไปสำรววามพร้อมอีหน อเหมยยัุ่ม่ำเพื่อเาเสมอ
“เฮียอ่อนโยนับเหมยหน่อยนะ”
ัวอย่าอน่อไป
“เฮียไม่เอาท่านี้”
เฮียพาน้อเล่นพิเรนทร์อะไรอะมาาม่ออนหน้า้า
โปร E-book เหลือแ่ 1 วันเท่านั้นน้า วามสนุยัมีอีเพียบ รีบิ้มเลย่า
ความคิดเห็น