Crazy love ความรักที่บ้าคลั่ง

ลำดับตอนที่ #1 : ความบ้าคลั่งที่ 1

ฮึก ฮึก ฮือ

เด็กชายรูปร่างบอบบางราวผู้หญิง นั่งร้องไห้อยู่ในกรงขัง 

ดวงหน้างาม เปรอะเปื้อนไปด้วยนำ้ตา ผมสีฟ้ายุ่งเหยิง

ดวงตาที่เปรียบดั่ง อความารีน ฉายแววเจ็บปวด เศร้าโศก

และ กลัวอย่างชัดเจน 

น่ากลัว

กลัว

คนพวกนั้นน่ากลัว

" ฮือออ " เมื่อนึกถึงผู้ที่พาตนมาที่นี่ ไหล่บางก็เริ่มสั่นสะท้าน

กลั้นได้ไม่นาน เด็กน้อยก็ปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง

แกร๊ก

เสียงไขกุญแจดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงใหญ่ในชุดผู้คุม 2 คน

ที่เดินเข้ามาในกรงขังพร้อมเชือก

ร่างโปร่งผมดำเดินเข้ามา เป็นคนแรกแล้วใช้เชือกมัดมือมัดเท้า

เด็กน้อย เสร็จสรรพแล้วกระชากให้เด็กน้อยเดินตาม

" โอ๊ย! " ร่างเล็กผมฟ้าอุทานออกมา พร้อมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ

ที่ข้อมือ 'ไม่คิดจะถนอมเลยรึไง!!' ร่างเล็กผุดคิดในใจ แล้วเดิน

ตามร่างโปร่งไปโดยไม่ขัดขืน

ปึง!!

แกร๊ก

ร่างสูงเรือนผมสีน้ำตาล ที่มาด้วยกันกับคนร่างโปร่งจัดการปิด

และล็อกกรงขัง เมื่อเห็นเพื่อนตนพา เชลย ออกไปแล้ว 

แล้วเดินตามไป

.............

...........

.........

.......

.....

....

...

..

.

" พามาแล้วครับ " ร่างโปร่งผมดำเอ่ยขึ้นเสียงดังเพื่อให้ผู้เป็นนาย

ที่อยู่ในห้องได้ยิน โดยที่อีกมือยังคงจับเชือกไว้

" เข้ามา " เสียงทุ้มเอ่ยคำอนุญาติดังออกมาจากใน

แกร๊ก

ปึง

เมื่อเจ้านายเอ่ยคำอนุญาติแล้ว ผู้คุมหนุ่มไม่รอช้า เปิดประตูและ

เข้าไปในห้องนั้นทันที

เมื่อเข้าไปในห้องแล้วเด็กน้อยจึงได้เห็นเต็มตาว่าใครอยู่ในห้อง

" อะ อาคาชิคุง เหรอครับ... " นี่คือสิ่งแรกที่เด็กน้อยคิด ผู้ที่อยู่ตรงหน้าเขามีเรือนผมสีแดงทับทิมรับเข้ากับ นัยตาข้างหนึ่งที่เป็นสีเดียวกัน ส่วนอีกข้างหนึ่งเป็นสีอำพัน โครงหน้าที่ดูรวมๆ แล้วพูดได้เลยว่าหล่อ  แต่สิ่งหนึ่งที่เด็กน้อยคาใจคือ บุรุษผู้นี้ช่างเหมือนเพื่อนของเขา อาคาชิ เซย์จูโร่ คนที่บอกเสมอ

ว่าจะปกป้องเขา

" ว้าว คุโรโกจจิรู้ด้วยล่ะฮะ " เด็กน้อยหลุดจากภวังค์ทันที เมื่อได้ยินเสียงอันคุ้นหู พร้อมกับร่างๆหนึ่งที่เดินออกมาจากมุมมืด

เขาคือ คิเสะ เรียวตะ เรือนผมสีเหลืองทองสะดุดตา นัยตาสีเหลืองสดใสเสมอ แต่ตอนนี้กับเต็มไปด้วยความชั่วร้าย แต่กระนั้นออร่า

ที่ดึงดูดคนก็ยังมีอยู่

ตึก ตึก ตึก กึก

ไม่นานนักก็มีกลุ่มคน ที่เดินตามคิเสะมาจากมุมมืด แล้วหยุดอยู่รอบๆ

บุรุษผมแดง พลางมองลงมาที่เด็กน้อยด้วยแววตากระหาย แต่ที่น่าจะทำให้เด็กน้อยช็อคมากกว่าคือ ทุกคนที่เดินออกมาเป็นเพื่อนของเด็กน้อย

"มะ  หมายความว่า ยะ  ยังไง ครั-อุ๊บส์" ไม่ทันทีเด็กน้อยจะได้ถาม คนผิวแทนผู้มีเรือนผมสีนำ้เงิน นาม อาโอมิเนะ ไดกิ ที่เดินมาหยุดอยู่หน้าเด็กน้อยเมื่อไหร่ไม่รู้ ก็ทำการประกบปากทันที

ช่างเป็นจูบ ที่เจ็บปวด

"อือ อือ อ้อ!!!" เด็กน้อยดิ้นสุดแรง แต่ก็ไม่ได้สร้างความระแคะระคาย

ให้แก่ร่างสูงแม้แต่น้อย มิหนำซำ้ยังถูกจูบหนักกว่าเดิมอีก 

เด็กน้อยเริ่มนำ้ตาคลอเบ้าอีกครั้ง การขัดขืนเริ่มอ่อนแรงไป ภายในปาก ลิ้นหนาก็ยังตวัดหาความหวานไม่จบไม่สิ้น และช่วงชิงลมหาย

ใจร่างเล็กไปเรื่อยๆ

พรึ่บ!

เมื่อถูกปล่อย เด็กน้อยก็ล้มลงไปนอนกลับพื้น พลางหอบหายใจโกยอากาศสุดชีวิต ริมฝีปากบวมเจ่อจากการจูบแสนรุนแรง สติเริ่มเรือนหายไปเรื่อยๆ

"อาโอมิเนจจิ ขี้โกงฮะ!" พอเห็นเพื่อนตนเดินกลับมา หนุ่มผมทองก็ชี้หน้าโวยวายทันที 

"หนวกหู ใครเร็วใครได้สิ" หนุ่มผมนำ้เงินก็เถียงกลับ อย่างไม่ยอมแพ้

"ชั้นเห็นด้วย กับคิเสะจินน้าาา~~" ไม่นานนักเด็กหนุ่มร่างสูงเกินวัย

ก็เดินมาร่วมวงด้วย เด็กหนุ่มคนนี้มีหน้าตาที่ดูเบื่อหน่ายและง่วง 

ตลอดเวลา มีเรือนผมสีม่วงสลวยยาวถึงบ่า เขาคือ                              

มุราซากิบาระ อัตสึชิ               

"เงียบน่า นาโนะดาโยะ"เด็กหนุ่มอีกคนที่จัดว่าสูงเช่นกัน แต่แปลกจากเพื่อนหน่อยก็คือการที่เขา สวมแว่นตาและถือของประหลาดๆ

ตลอด ทั้งๆที่ถ้าตัดเรื่องนี้ไปก็ถือว่าน่าจะป๊อบแท้ เขาคือ                    

มิโดริมะ ชินทาโร่

"จะอะไรนักหนา เรียวตะ หมอนี่น่ะเป็นของเล่นอยู่แล้ว" หนุ่มผมแดงที่ส่วนสูงดูจะปกติสุดเอ่ย เพราะทนเสียงโวยวายไม่ไหว

"อะ นั่นสินะฮะ!"คิเสะ เอ่ยรับอย่างว่าง่ายพลางจ้องมองไปยัง ร่างเล็กที่หมดสติอยู่

"งั้นผมขอเล่นก่อนนะครับ"

"เอาตัวไปไว้ห้องผมครับ" ไม่ทันที่จะได้คำตอบ ก็ตัดบทโดยการ สั่งให้ลูกน้องที่พาตัวร่างเล็กมา นำตัวร่างเล็กไปไว้ที่ห้องตน

โดยหารู้ไม่ ว่าร่างเล็กได้ยินทุกคำพูด ของพวกเขา

-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&-&