คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 : เเพ้ลูกอ้อน
แยอยับเ้ามาใล้มินะ เพื่อะให้มินะทายาให้ แ่... สายาอทั้สอ หันมามอันพอี....อยู่ๆ็รู้สึเหมือนหัวมันหนั..หนั .... หน้าทั้สอเ้าใล้ันเรื่อยๆ...นระทั้...........
“ อ ...เอ่อ พี่มินะ! ” แยอึสิลับมา “ ห้ะ?? ” มินะถามเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
ถึยัไ็เถอะ...หน้าอทั้สอเปลี่ยนเป็นสีมพูแล้วอนนี้... ึทำให้ำพูอมินะสวนทาับวามรู้สึ
“ อ๋อ... ส เส็รแล้วๆๆ ” มินะพูิั “ อื้ม..อบุ่ะ ” แยอยิ้มให้มินะ
อนนี้ใอมินะเ้นแร...แรมาๆ.....
“ ั้นแยอนอนพัเถอะ พี่ะลับห้อละ ” มินะพูะที่ำลัเ็บยา “ พี่มินะ...พรุ้นี้็วันันทร์แล้ว.. ” แยอมอมินะ “ ใ่ .. มีอะไรหรอ ” มินะ “ ือ..ันยัไม่ไ้ื้ออุปร์เรื่อเียนอะไรเลย.. ”
“ แล้วยัไ?? ” มินะทำหน้าวนๆ “ พาแไปื้อหน่อยน้าาา.. ” แยอพูแล้วับแนมินะ
“ อะไรนะไม่ไ้ยิน ” มินะแล้แยอ “ พาแแ. ไปื้ออหน่อย นะะะ ” แยอมอมินะ้วยสายาอ้อนวอน
โหมนี้ ทำให้แยอน่ารัิปหายเลยแหะ...เฮ้อ ยอมแล้ว้าาาา...
“ ็ไ้ๆ รีบื่นนะ ถ้าสายะไม่ไป้วย ” “ รับทราบ่ะ! ” แยอยิ้มหวาน
“ ั้นพี่ลับห้อ่อนนะ ” “ ่ะ... ” มินะำลัะเินออไป... “ เี๋ยว! พี่มินะ ” แยอเรียมินะ
“ หื้ม?? ” “ ฝ...ฝันีนะะ ” แยอยิ้ม “ เ่นัน่ะ ” มินะยิ้มหวาน
มินะเินลับห้อไป..หลัาที่แยอเห็นรอยยิ้มอมินะ ทำให้ใแยอเ้นแรนนอนไม่หลับ.
“ พี่เาะยิ้มแบบนี้ให้ทุนไหมนะ ” แยอนอนิไป ยิ้มไป
ในห้ออมินะ
หลัาเหุาร์ที่ทำให้มินะใบานั้น ทำให้มินะใเ้นแรนนอนไม่หลับ..
“ เ็นนั้นะแทนัวเอว่า แ ับทุนไหมนะ ” มินะิไป เินไป
อนเ้าอวันันทร์
เวลา 7:10 น.
ในห้ออแยอ
ี๊.. ี๊... เสียโทรศัพท์อแยอัปลุนที่ำลัหลับสบาย..
“สวัสี่ะ ” แยอรับสาย “แยอ เราเอนะ ยูยอม ” นในสายพู “อ่อ มีอะไรหรือป่าวโทรมาแ่เ้าเลย ”
“ือ..วันพรุ้นี้็เปิเรียนแล้ว วันนี้เราไปื้ออันไหม ” นนสายเอ่ยวน “อโทษนะ...ัน
มีนัแล้วอ่ะ ” แยออบ “ หรอ..แย่ั” เสียนในสายผิหวัมา “อ..เอ่อ ั้นนัเอที่
ห้า XX นะ ” แยอเสนอ “ริหรอ! ไ้ๆ แล้วแยอะออไปี่โมอ่ะ ”“ประมา 2 โมอ่ะ
” แยออบ “โอเ้าบ ั้นเราไปอาบนํ้า่อนนะ ” ยูยอมพู “อื้ม..โอเ ”
ยูยอมเป็นเพื่อนสมัย ม.ปลายอแยอ ทั้สอบัเอิสอบมหาลัยเียวัน ึทำให้สนิทันมาึ้น
หลัาที่แยอุยับยูยอมเสร็ เธอ็ลุึ้นไปเรียมัว..
ในห้ออมินะ Zzz
สภาพอนเมื่อืนที่บอว่า อย่าไปสาย อนนี้ยัไม่ื่นเลย...
ในห้อแยอ
“เสร็ละ!! พี่มินะะลไปรอทาน้าวแล้วแน่เลย ” แยอเปิประูแล้วเินลไปรัวอบ้าน
เธอ
เียบ.....
“เอ่อ..ป้าะ พี่มินะไปไหนหรอะ ” แยอถามแม่บ้าน “ป้ายัไม่เห็นเลยนะะ ุหนู ”
“อย่าบอนะว่า.. ”
แยอิในใ
หลัาที่แยอถามแม่บ้าน เธอ็เินรไปยัห้อนอนอมินะ...
“ประูไม่ไ้ล็อนิ ” แยอเปิประูเ้าไปในห้ออมินะ
“zZzZzZ ” มินะไม่รู้ัว “อะไรันไหนบอว่าอย่าสายไแล้วนี้.... ” แยอใเ้นแรอี
รั้เมื่อเห็นภาพรหน้า
รูปที่วารหัวเียอมินะ ...
“พี่มินะ!!! ” แยอเรียมินะ “อืมมมมมมมม ” มินะหันหน้าหนี “ วันนี้พี่ะ้อพาันไปื้ออนะ!” แยอบอ
“ ….” เียบ “พี่มินะๆๆๆๆ ื่นๆๆๆ ” แยอพยายามันอีนให้หันมาแ่...
แยอสู้แรอมินะไม่ไหวึทำไห้แยอล้มทับมินะ..
“ 5 นาที...
อ 5 นาที” มินะพูแล้วอแยอไว้
อนนี้แยอพูอะไรไม่ออทั้นั้นหัวใเเยอเ้นเเรมา เพราะหน้าทั้ 2 ใล้ันมา แยอ
พยายามันมินะออไปแ่็สู้แรอมินะไม่ไหวึ้อยอมำนน ....
“เฮ้อออ..
”
แยอถอนหายใออมา
อนนี้แยอไ้แ่รอให้เวลารบ 5 นาที.. แยอมอหน้ามินะอย่าละเอีย..
“น่ารั น่ารั น่ารั ” ในหัวอแยอมีแ่ำว่าน่ารัๆๆๆๆๆๆ เ็มไปหม
.
.
.
.
5 นาทีผ่านไป
“พี่มินะ 5 นาทีแล้วนะ.. ” แยอบอมินะ “อื.. ” มินะอบอยู่ในลำอ “ ปล่อยันไ้แล้ว ัน
หายใไม่ออ..”
มินะปล่อยแยอออ แล้วลุึ้น...
“ี่โมแล้วเนี้ย แยอ.. ” มินะถาม “7:30 ่ะ ” “เอ้า! แล้วทำไมไม่ปลุ ” มินะมอแ
ยอแล้วเินเ้าไปอาบนํ้า
“ ห้ะ” แยอไ้แ่มอามมินะไป้วยวาม “ ันไม่ไ้ปลุหรอ ยัยพี่บ้า” แยอิในใ
เมื่อมินะแ่ัวเสร็ทั้ 2 ็เินไปโรอรถ ...
“พี่มินะ เพื่อนันรออยู่ที่ห้า XX นะ” แยอบอมินะ “อืม...เอามาไ้ละ ” มินะยื่นมือมาหน้า
แยอ
“อะไร?? ” แยอ “ุแมอไร์ไ ” มินะบอ “ อ๋อ ”
มอไ์อมินะ
มินะสาร์ทรถอเธอแล้วอรหน้าแยอ
“ ึ้นไ้ไหม ” มินะถามเพราะเห็นวาเธอเี้ย..อ เอ่อ.. ัวเล็ “ ไ้!” แยอมอมินะาโทษ
เมื่อแยอึ้นรถเสร็ มินะ็หันหลัไปใส่หมวันน็อให้
“ใเ้นแรอีแล้วแยอ... ” แยอิในใ
“หมวันน็อบ้าอะไรเนี้ย ” แยอถาม “อะไรออะน่ารั ” มินะหันลับไปใส่หมวันน็ออัวเอ
หมวันน็อที่แยอพูถึ
“ อพี่แน่นๆนะน้อ ” มินะหันไปยัิ้วใส่ “ บ้า ” แยอบลไปลาหนัมินะ
มินะและแยอับรถออมาไ้ัพั ็มาถึห้า XXX
มอไ์อมินะับมาอรับผู้ายนหนึ่ที่นั้รอบนรถมอไว์อเา มินะเลืออรถ้าๆ
เานนั้นเพราะเห็นมีที่ว่าอยู่พอี มินะอรถเสร็ผู้ายนนั้น็เอ่ยึ้น..
“ไ
แยอ!! ”
ยูยอมเินเ้ามาหาแยอ โนมอ้ามมินะไป “ไอ้หน้าหล่อนี้ใรว่ะ
มอ้ามูเย ”
มินะิโมโหในใ
มินะำลัะหันลับไปถอหมวันน็อให้แยอแ่โนยูยอมิัหน้าไปแล้ว....
“อบในะ
ยูยอม ” แยอยิ้มหวาน “ .. รับ..” ยูยอมยิ้มอบ
มินะอนนี้ไม่ใ่มินะเลย ไม่รู้ใัวเอ้วย้ํา วาทำไมถึหุหิน ไม่อยาเห็นภาพนี้เลย มินะ
ัสินใเินนำหน้าไปโยที่ไม่รอแยอ
“พี่มินะ รอัน้วยิ!!” แยอวิ่ามไปหามินะ โยมียูยอมเินามมา แล้วับมือแยอ
“ื้ออะไร่อนีนะ
แยอ”
ยูยอมหันถามโยที่ไม่ยอมปล่อยมือแยอ “ยัิไม่ออเลยอ่ะ
”
แยอหันไปอบ
.
.
.
อนนี้แยอไม่รู้สึอะไรับารระทำอยูยอม แล้วไม่ิ้วยว่าำลัมีนไม่พอใ มินะเิน
อย่าหุหิโยที่ไม่ระวันที่ำลัเินมาอีทา
โร้มมม!!.........
“โอ้ยยยย!” “โอ้ยยยย!” มินะับผู้หิที่เาเินนร้อึ้นพร้อมัน
มินะหันไปมอนที่ัวเอน
ำลัะเอ่ยําอโทษแ่นที่เินนือ..
“พี่นายอน!!”
นายอน?? หรอ นายอน ือใร ?? ิามไ้ในอน่อไปนะ่ะ
อมเม้นเป็นําลัใ้วยนะ่ะ #่าไ้เเ่อย่าเเร
ความคิดเห็น