คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ไม่ให้รักได้ไงไหว
..ธนา..
อัันทร์้าสนามฟุบอล ยามเ้า
"อะไรนะ! แฟนน้อแนทมาเล่นานมึเหรอวะ เป็นไบ้าวะ" ใบไม้นั่เอ่ยถามทำหน้าใ
ผมนั่มอหน้ามันไม่เอ่ยอบ ็เห็นอยู่ว่าปาูเป็นแผลอยู่เนี่ย
"ู็โน้วยอีนไ" ปลาวาฬเินเ้ามาหา นั่ล้าๆ
"อะไรวะ.. ูไม่ไปทำานวันเียว พวมึเ็บัวันนานี้เลยเหรอวะ ไม่ไ้แล้วูะไปัารับมัน" ใบไม้ลูายนัเลเอ่ยลุึ้นท่าทาโมโห ไอ้ใบไม้มันเป็นประเภท่าไ้หยามไม่ไ้
"พอ พอ หยุเลยมึ นั่ล" ผมึแนให้มันนั่ล เพราะไม่อยาะมีเรื่ออี
"มึห้ามูทำไมวะ"ใบไม้ถามผมน้ำเสียไม่พอใ
"มึะไปเ็บัวทำไมวะ น้อแนทับูไม่ไ้บันอย่าที่ผู้ายนนั้นพูสัหน่อย"
"แ่มันหน้ามึับไอ้ปลาวาฬนะโว้ย ูไม่ยอม"
"เออ..ูรู้ว่ามึรัเพื่อนมา แ่มึ็้อรััวเอ้วย พวมันเยอะมาเลยมึ" ผมบอมันเหมือนะู่ให้มันลัว
"ู..ไอ้ใบไม้ลูใร ูลัวใรที่ไหน" ูมันเถียผมิ ผมรู้ว่ามันเป็นลูนัเลให่ แ่มัน็ไม่วรมาเ็บัวเพราะผมป่าววะ
"ไอ้ปลาวาฬนั่เียบเลยมึ ่วยันห้ามไอ้ใบไม้ิวะ" ผมเอ่ยมอหน้าปลาวาฬ
"ห้ามมันทำไม ูอยาให้มันพาลูน้อพ่อมันไประทืบไอ้ผู้ายนนั้น" ปลาวาฬเอ่ยยมือับปาที่เ็บเบาๆ
"ไอ้เี้ย..สนับสนุนอีะั้น"
"เอาเป็นว่าูะไม่ามไประทืบมัน็ไ้ แ่ถ้ามันมาระรานมึอีูไม่ปล่อยมันไว้แน่" ใบไม้เอ่ยทำหน้าริั
"อืม" ผมพยัหน้าให้มันผ่านๆ ไป
"น้อฟ้าใสนี่หว่า" ปลาวาฬนั่มอผ่านสนามฟุบอลรหน้าไปยัถนนหน้าะ
ผมับไอ้ใบไม้เยหน้ามอาม เห็นบอี้าร์หนุ่มทั้สามเปิประูให้เธอลรถ
"ูบอี้าร์ทั้สามนอน้อฟ้าใสิวะ โรเท่เลยว่ะ สาวๆ ที่เินผ่านพาันรี๊ร๊าันเ็มเลยว่ะ" ปลาวาฬเอ่ยนั่มอยิ้มๆ
ผมนั่มอ้วยแววาที่นิ่เย ลึๆ แล้วผม็รู้สึใหวิวเหมือนันนะ ที่นรัอผม ไม่ใ่สิ.. นที่บอว่าผมเป็นนรัเธอลอเวลา่าหา ้อมาใ้ีวิใล้ิับผู้ายหล่อเท่ทั้สามน ะว่าผมหึเธอ็ไม่ใ่ หรือว่าใ่ อนนี้สมอับหัวใผมมันเถียันไปมาแล้วรับ ็ว่าะไม่รัไ
"นั่นิ่เลยไอ้ธนา หึเหรอวะ" ใบไม้เอ่ยโอบไหล่ผมยิ้มๆ
"หึบ้าหึบออะไรวะ น้อไม่ไ้เป็นอะไรับูะหน่อย"
"็มึใแ็ไม่ยอมเป็นแฟนน้อสัทีนี่หว่า น้ออยาเป็นแฟนับมึะาย" ปลาวาฬเอ่ยึ้นยิ้มๆ
...
..หลัเลิเรียน
วันนี้ผมับไอ้ใบไม้เินรมายัป้ายรถเมล์ปิเหมือนเ่นทุวัน แ่วันนี้ไม่มีเธอแอบเินามมาส่ผม เธอไปไหนันนะ ผมเินิในใ
"รถเมล์มาแล้วไอ้ธนา ไปมึ" ใบไม้เอ่ยเินนำหน้าึ้นรถ ผมเินามไปิๆ
..ร้านาบูพี่ยอร์..
ผมับไอ้ใบไม้เสิร์ฟอาหารันามปิ แ่ที่ไม่ปิือวันนี้ไม่เห็นเธอมานั่ทานาบูเหมือนเ่นทุวัน เธอไปไหนันนะ เอาแล้วสิ หัวใผมถามหานที่ามื๊อผมทุวันแล้วสิ เธอไปไหนัน
"วันนี้น้อฟ้าใสไม่มาินาบูว่ะ น้อไปไหนวะ" ใบไม้เอ่ยถามยืนมอหน้าผม นาไอ้ใบไม้เพื่อนผมมันยัสสัยว่าน้อฟ้าใสไปไหน
...
...สามวันผ่านไป...
...มหาวิทยาลัย
ผมรู้สึแปลๆ อย่าบอไม่ถูที่ไม่เห็นหน้าเธอมาสามวันแล้ว เธอไปไหนัน ผมรู้สึเป็นห่วและัวลใมาๆ
"ูไอ้ธนามันเียบๆ นะ่วนี้" ปลาวาฬเอ่ยระิบถามใบไม้
"ไม่เียบไ้ไ น้อที่ามีบมันหายไปสามวันแล้วนี่หว่า" ใบไม้เอ่ยเบาๆ เินาม
"อืม ไม่รู้น้อฟ้าใสไปไหนน๊อ หรือว่าย้ายไปเรียน่อที่อื่นแล้ว" ปลาวาฬเอ่ยเสียั ทำให้ผมหยุเินทันที หันมอหน้ามวิ้วใส่มันโทษานที่มันพูไม่ิ
"แฮะๆ ูอโทษว่ะ น้ออาะไม่สบาย็ไ้น๊อ" ปลาวาฬเอ่ยยิ้มแหยๆ
"ไม่สบายเหรอวะ" ผมเบาๆ รู้สึเป็นห่วเธอึ้นมาทันที "ใ่แล้ว..น้ออาะไม่สบาย็ไ้นี่หว่า" ผมิในใ
"นั่นไ.. นมหวานับุ๊าเินมาพอีเลย ไปถามันไหม" ปลาวาฬเอ่ยเินรเ้าไปถามทันที "สวัสี่ะสาวสวย.."
"ปาหวานลอเลยนะะพี่ปลาวาฬ" นมหวานเอ่ยยิ้ม
"หวานับนหวานๆ อย่าน้อนมหวานเท่านั้นแหละ่ะ" ปลาวาฬเอ่ยส่าหวาน
"พี่ปลาวาฬอย่าิีบนมหวานนะะ เพราะพี่ไม่ใ่สเป็นมหวานหรอ่ะ นมหวานอบนมีอายุ" นึถึหน้าบอี้าร์หนุ่มหล่อโอโนวัยสามสิบปี
"โห่..พูรๆ แบบนี้พี่็อหัสิรับ"
"พอแล้วไอ้ปลาวาฬ มึะมาถามหาน้อฟ้าใสไม่ใ่เหรอวะ ีบสาวอยู่ไ้" ใบไม้เอ่ยมอเพื่อนหน้าบึ้
ผมยืนมอหน้านมหวานับุ๊าทำหน้าอยารู้แ่ไม่ล้าเอ่ยถาม
"พี่ธนาิถึฟ้าใสเหรอะ" ุ๊าเอ่ยมอหน้าผมยิ้มๆ
ผมมอหน้าุ๊ายิ้มๆ ไม่เอ่ยอบ
"ฟ้าใสนอนอยู่โรพยาบาล่ะ เธอไม่สบาย" นมหวานเอ่ยบอผมยิ้มๆ
"น้อเป็นอะไรรับ" ผมเอ่ยถามทันทีเพราะวามเป็นห่ว
"เป็นห่วริๆ ้วยแฮะ" ุ๊าเอ่ยแวผม
"เป็นไ้หวั่ะ อนนี้ใล้หายแล้ว เห็นว่าะออาโรพยาบาลพรุ่นี้" นมหวานเอ่ยอบผมยิ้มๆ
"เอาไ..ไปเยี่ยมน้อหน่อยไหมวะไอ้ธนา" ปลาวาฬเอ่ยระิบถามผมเบาๆ
ผมอยาะวิ่ไปหาเธอเลยในอนนี้ แ่ิว่าเพื่อนๆ และ น้อๆ ยืน้อหน้าผมอยู่นี่แหละ "พวมึะมอหน้าูทำไมวะ เลิเรียนแล้ว่อยแวะไปเยี่ยมเธอ็ไ้" ผมเอ่ยับททำเหมือนไม่ห่วมามาย แ่อนบ่ายนี้ผมะเรียนรู้เรื่อไหมล่ะรับ หัวใผมมันอยาไปหาเธอที่โรพยาบาละแย่แล้ว
...
หลัเลิเรียนผมเินทาไปเยี่ยมเธอนเียว เพราะผมไม่อยาให้ไอ้ใบไม้เสียารเสียานเพราะมัน้อไปทำานที่ร้านาบูพี่ยอร์และวันนี้มันมีไอ้ปลาวาฬิูไปทำาน้วย ไอ้ปลาวาฬบอว่าไปทำานแทนผม ไอ้ใบไม้็้อำใยอมให้ไอ้ลูุหนูนนี้ามไปทำาน้วย
..โรพยาบาล ยามเย็น..
ผมเินรมายัห้อนป่วยที่ผมั้ใมาเยี่ยม ผมหยุยืนมอหน้าประูไม่ทันไ้เปิเ้าไป บอี้าร์โอโน็เปิประูเินออมาะ่อน
"อ้าว! ุธนา มาเยี่ยมุหนูฟ้าใสเหรอรับ"
"รับ"ผมเอ่ยน้ำเสียนอบน้อมสุๆ
"ุหนูหลับอยู่" เสียเ้มเอ่ยเินามมาอีนยืนมอหน้าผม เาือบอี้าร์ุนเา ผมหลบสายาทันทีไม่ล้ามอ
"ใหุ้ธนาเ้าไปเยี่ยมุหนูเถอะพี่ ถ้าุหนูื่นมาเห็นุธนา เธอีใ" บอี้าร์เหรียทอเอ่ยเินามหลัมา ยืนมอหน้าผมยิ้มๆ
บอี้าร์ุนเายืนมอหน้าผมอยู่พัหนึ่่อนะ้าวาออาหน้าประูให้ผมเินเ้าไป
"ามสบายนะรับ พวพี่ไปหาอะไรทานัน่อน" เสียพี่โอโนเอ่ยบอผม่อนที่ทั้สามะเินาไป
ผมเินเ้ามาในห้อพัฟื้นนไ้ทีู่หรูหรารหน้า มันว้าวามา เหมาะับนรวยๆ อย่าเธอ ผมยืนมอหน้านป่วยที่อนนี้นอนหลับาพริ้มน่ารั ผมเอื้อมมือสัมผัสแ้มนุ่มเธอเบาๆ อย่าอ่อนโยน
"ไม่ามีบพี่ะหลายวัน เพราะแอบมานอนป่วยอยู่นี่เอ" ผมเอ่ยเบาๆ ยืนมอเธออมยิ้ม
ไม่นานหิสาวที่ถูปลุ็่อยๆ ลืมาื่น แววาเธอมอผมเปล่ประายเป็นแววาอนที่ีใ
"พี่ธนา" เธอเอื้อมมือับมือผมทันที สายน้ำเลือยัระโยระยาิับมือเธอ
"ฟ้าใสเป็นอะไรมาหรือเปล่ารับ"
"หายแล้ว่ะ พี่ธนามาหาฟ้าใสหายทันทีเลย่ะ" เสียหวานเอ่ยน่ารั เธอยับัว่อยๆ ลุนั่ มีผม่วยประอเธออย่าอ่อนโยน
มือนุ่มเ้าโอบอเอวผมทันที "ิถึพี่ธนาั ไม่เอั้หลายวัน"
"ไม่สบายทำไมไม่บอพี่รับ ไลน์็มี" ผมเอ่ยเอื้อมมือลูบศีรษะเธอไปมา ้มมอใบหน้านุ่มเธอบอออ้อนที่หน้าอผมไม่ยอมปล่อย
"็ลัวพี่ธนาเป็นห่วไะ" เยหน้าเอ่ยมอผมยิ้มหวาน ทำให้ผมอใไม่อยู่้มหอมหน้าผามนเธอทันที เหมือนผมะแพ้ทาสาวน้อยที่นั่อผมนนี้นเียวเท่านั้น
"ื่นใั" เธอเอ่ยยิ้มหวานอบใที่ผม้มหอมหน้าผาเธอ ูเธอสิรับน่ารัับผมนาไหน ไม่ให้รัไ้ไไหว ็ว่าะไม่รันะ ไม่รั.....
..............................................................
ความคิดเห็น