คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ผมเป็นสายละมุน
..ธนา..
..หน้าร้านาบู..
"ลับันเถอะรับุหนู มันอันราย" เสียลุัยเอ่ยอร้อให้ปลาวาฬลับ
"มึลับเถอะ ไม่้อห่วูหรอ" ผมบอเพื่อนให้ลายวามัวล เพราะสีหน้ามันูเป็นห่วผมมาลัวไอ้พวนั้นะลับมาเล่นานผมอี
"อืม ็ไ้" ปลาวาฬเอ่ยมอหน้าบอี้าร์หนุ่มทั้สามที่ยืนอยู่หลัผม ที่มันยอมลับเพราะิว่าบอี้าร์ทั้สามนนีุ้้มันผมไ้
ผมยืนส่เพื่อนึ้นรถันหรูไปนสุสายา และผม็เินออาร้านาบูทันที เพราะอนนี้เป็นเวลาเลิานแล้ว ทุฝี้าวอผมมีนเินามผมลอเวลา นทำให้ผมหยุเิน หันมอหน้าเอ่ยถาม
"ะามพี่อีนานไหม" ผมเอ่ยถามหิสาวน่ารัที่เินามมา้านหลั
"นว่าะถึหอพัพี่ธนาไะ น้อเป็นห่ว" เสียสใสเอ่ยอบพร้อมรอยยิ้มน่ารั
ผมยืนมอหน้าเธออยู่รู่หนึ่ หันหลัเิน่อ เพราะ้าหน้า็ะถึหอพัผมแล้ว หอพัผมอยู่ไม่ไลาร้านาบูพี่ยอร์เท่าไหร่ เินมา็ถึ ผมเินไปสัพั็้อำใหยุเินเพราะเห็นใสาวน้อยที่เินามมา้านหลั
"พี่ธนาหยุเินทำไมะ" เสียหวานเอ่ยถามน่ารั
"็หยุเินให้เธอเินามมาให้ทันพี่ไ" ผมหันหน้ามอเธอ และทันทีที่ผมอนุาให้เธอมาเินเียู่ผมไ้ แนอผม็ถูเธอวทันที พร้อมรอยยิ้มทีู่มีวามสุอเธอ
"พี่ธนาน่ารัั" เสียหวานเอ่ยเินบไหล่อมยิ้ม
ผมเินเียู่เธอไปนถึหน้าหอพั ไลๆ มีบอี้าร์สามหนุ่มเินามมาไม่ห่า ผมรู้ว่ามันเป็นหน้าที่อพวเา แ่ามินานี้็ไม่ไหวมั้รับ ทำให้ฟ้าใสไม่มีเวลาส่วนัวเอาะเลย ผมิในในะรับ นี่ผมำลัิเินเลยับเธออยู่ใ่ไหม หาไม่มีบอี้าร์สามหนุ่มยืนอยู่รนั้นผมทำอะไรับเธอมาว่านี้ ูวามิผมสิ เริ่มั่วแล้วอนนี้
"พี่ธนาะ ฟ้าใสอยาึ้นไปใส่แผลให้พี่ธนา่ะ" เสียหวานเอ่ยเอื้อมมือสัมผัสแผลที่มุมปาผมที่โน
"ไม่เป็นอะไรมารับ พี่ใส่แผลเอไ้"
"พี่เหรียทอ.. ฟ้าใสอยาใส่แผลหน่อย่ะ" เสียฟ้าใสเอ่ยอยาาบอี้าร์้านหลั
"รับุหนู" เหรียทอยื่นถุยาให้ทันที
ผมยืนมอมวิ้ว ไปื้อยาใส่แผลันมาั้แ่อนไหน เรียมารไว้หมแล้วใ่ไหมฟ้าใส ผมยืนิในใ
"นะะ ฟ้าใสอไปใส่ยาให้พี่ธนานะะ" เสียหวานเอ่ยอออ้อนสายาเว้าวอนสุๆ
ผมยืนมอหน้าเธอ และายามอบอี้าร์ทั้สาม้านหลัเพราะเรๆ พวเาเหมือนัน
"พีุ่นเา พี่โอโน พี่เหรียทอ พี่ทั้สามนไปหาอะไรทานรอฟ้าใสใ้ึนะะ เี๋ยวฟ้าใสไลน์ให้พวพี่มารับ" เสียแ็ร้าวเอ่ยสั่ ผิับน้ำเสียที่พูับผมเมื่อรู่ที่แสนไพเราะอ่อนหวาน ทำให้ผมเริ่มรู้สึลัวเธอึ้นมาแล้วสิ
"รับ ุหนู" สิ้นำสั่ทั้สามนเินหายแว๊บไปับา เื่อฟัำสั่ีริ
"ึ้นไปทำแผลัน่ะ เี๋ยวฟ้าใสใส่ยาให้นะะ" เสียหวานเอ่ยวแนผมเินึ้นหอพัทันที
..ห้อพัธนา
ทันทีที่ประูปิ สาวน้อยน่ารัเินสำรวห้อผมนทั่ว ผมยืนมอเธอยิ้มๆ
ห้ออผมมีผู้หิเพียนเียวที่ผมะเปิ้อนรับเสมอือลูศร แ่เมื่อหเือน่อนเธอไ้ส่้อวามมาบอเลิผม ให้เราเปลี่ยนสถานะาแฟนมาเป็นแ่เพื่อน็พอ มันทำให้ผมเสียใมาที่เธอัาสัมพันธ์ผมอย่าไม่มีเยื่อใย เหุผลารบอเลิเพราะเราอยู่ห่าันเินไป ผมเฝ้ารอเธอมาั้หลายปี อีแ่ปีเียวเท่านั้นที่เราะไ้เอัน ทำไมเธอทำับผมไ้ลอ เหุาร์วันนั้นมันทำให้ผมหันมาใส่ใสาวน้อยน่ารันนี้ นที่ามีบผมมานานถึสี่ปี ผมะไม่ปิั้นหัวใัวเออี่อไป
"หาอะไรรับ" ผมยืนมอเธอยิ้มๆ ลึๆ แล้วผม็เอ็นูเธอไม่ใ่น้อยอยู่เหมือนัน
"็ูผู้หิไะ เผื่อมีผู้หิมาแอบอยู่ในห้อพี่ธนา"
"เธอนี่ลัเลยนะฟ้าใส" ผมเอ่ยนั่ลบนโฟาเพราะวามเหนื่อย และเหมือนะเหนื่อยว่าเิมเมื่อร่าบาลนั่ทับัผมทันที มือที่นุ่มละมุนสวมอเอวหนาผมทันที ใบหน้านุ่มเธอบลอออุ่นผม อนนี้ผมนลุู่ไปทั้ัวแล้ว
"มาทำแผลให้พี่ไม่ใ่เหรอ" ผมเอ่ยถามเธอ้วยหัวใที่เ้นแร
"่ะ..แ่อฟ้าใสอพี่ธนา่อนนะะ" เสียหวานเอ่ยอออ้อนทำให้ผมปวหนึบเ้าน้อายอย่าบอไม่ถู ทำไมเธอถึยั่วผมไ้นานี้นะ ไม่ทันที่ผมะนั่นึบ แ้มสาผมรอรับับปานุ่มเธอทันที
ุ๊บ "หอมฟั" เสียหวานเอ่ยยิ้มน่ารั
"ฟ้าใส" ผมมอหน้าเธอไม่ละสายา เอื้อมับสัมผัสแ้มนุ่มไปมา วามน่ารัอเธอทำให้ผมห้ามใไม่ไ้ริๆ ้มูบปานุ่มเธอทันที ูบแบบนุ่มละมุนนะรับเพราะผมเป็นสายละมุนอยู่แล้ว มือหนาอผมโอบอเอวบาไว้แน่น รสูบที่ผมมอบให้เธอเหมือนเธอะอบมันมา เพราะเธอูบผมไม่ยอมปล่อย ผมเอนัวร่าบาลนอนบนโฟานุ่ม ้มมอหน้าเธอ วามน่ารัอเธอทำให้ใผมสั่น ่อยๆ ูบลออนุ่มเธออย่าอ่อนโยน ออนุ่มูอรอให้ผมุไร้ลิ้นร้อนสัมผัสอย่าื่นใ อนนี้เหมือนอะไรมาุ็ไม่อยู่แล้ว ผมู่โมเธอลมาถึเนินอออิ่ม บราเียร์ที่ปปิเนินออวบอิ่มไว้พร้อมะถูปลลทันที้วยน้ำมือผม แ่...
๊อๆ...เสียนรันมาััหวะสวรร์อผมะั้น
ผมหยุารระทำทันทีเมื่อไ้สิลับืนมา ลุนั่มอหิสาวที่เือบเปลือยเปล่ารหน้าอย่าหัห้ามใ ไม่วายที่เธอะึ้นมานั่ทับัผมเ่นเย มือหนาอผม่วยใส่เสื้อผ้าให้เธอทันที
"พี่ธนาน่ารััเลย่ะ" เสียหวานเอ่ยยื่นหน้าูบปาผมเบาๆ ส่สายาหวานยั่วยวนะมั
"ุหนูรับ พวผมทานอาหารอิ่มแล้วรับ ไ้เวลาลับไ้แล้วรับ" เสียบอี้าร์เหรียทอเอ่ยัมาาหน้าห้อ
"มาไ้ัหวะพอีเหมือนรู้เลยแฮะ" ผมิในใ นั่มอไปยัประูที่ปิอยู่
"ฟ้าใสลับ่อนนะะ ยัไม่ไ้ใส่แผลให้พี่ธนาเลย วันหลัฟ้าใสะมาใส่แผลให้ใหม่นะะ" เสียหวานเอ่ย้มหอมแ้มสาผมไม่ยอมปล่อย ูเธอทำับผมสิ ผมแทบะบ้าายปวหนึบไปหมแล้วเนี่ยอนนี้
"เินทาลับีๆ นะรับ" ผมเอ่ยบอเธอเสียแผ่วเบา เอื้อมมือับผมเธอทัหู เ็วามเรียบร้อยให้เธอ
"ุหนูรับ ลับบ้านไ้แล้วรับ ึแล้ว" เสียบอี้าร์โอโนเอ่ยึ้นอีนระับเสียเ้มึ้นว่าเหรียทอ
"ะฝันถึพี่ธนานะะ"
"รับ" ผม้มหอมแ้มนุ่มเธอไปหนึ่ฟอให่้วยวามลืมัว ทำให้นที่ถูหอมเินหน้าแ เพราะปิเธอะเป็นฝ่ายหอมผม่อนลอ
"ไม่อยาลับแล้วอนนี้" เสียหวานอออ้อนสวมอผมไม่ยอมปล่อย
"ไม่ไ้รับ บอี้าร์รออยู่หน้าห้อ ้อลับเี๋ยวนี้ ไม่ลัวพี่โนระทืบหรือไรับ"
"ใระล้ามาระทืบนรัอฟ้าใสะ"
"รับ น่าลัวั"
"ุหนูรับ ไ้เวลาลับบ้านแล้วรับ" เสียนี้น่าลัวสุเพราะเป็นเสียอุนเาบอี้าร์มาเ้ม
"่ะ ลับ็ไ้่ะ สัรู่นะะ" ฟ้าใสเอ่ยอบทันที เพราะทั้สามบอี้าร์ฟ้าใสเื่อฟัุนเามาที่สุ
"ฟ้าใสลับ่อนนะะ เอันพรุ่นี้นะะพี่ธนา" ลุึ้นยืนมอสายาเว้าวอน
ผมเินุมมือเธอมาส่ที่หน้าประู เปิประูส่เธอให้ับบอี้าร์หนุ่มทั้สาม มอเธอเินาไปอย่านึเสียาย อีนิเียวเท่านั้น อีนิเียว โธ่ใน๊อใ ทำไมใ่ายแบบนี้วะ แ่ะไม่ให้ว่อแว่ไ้ไวะ เอยั่วะนานั้น ทั้สวยน่ารัเ็ี่ รบสูรสุๆ ใระอใไหววะ ผมเอ่ย่าัวเอในใ รีบเินเ้าห้อน้ำอาบน้ำระบายวามปวหนึบอผมทันที
........................................
ความคิดเห็น