ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3
[ ตอนที่ 3 - ตื้อ ]
ตั้งแต่ที่เราเห็นเห็นนังแมวยั่วสวาทนั้นตอนนี้ฉันอยากจะบ้าตายทั้งๆที่จริงๆก้ไม่อยากหรอกนะ...นั้นก็เพราะ
"ถึง เรียวมะ ไม่รับรักฉันแต่ฉันก็จะพยายามเพื่อให้เรียวมะหันมารักมีนาให้ได้เลยค่ะ" ใช้ทฤษฎี 'ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก' อยู่รึไงกันแม่คุณ
"เป็นนังแมวยั่วสวาทรึไง เรียวมะ น่ะไม่ชอบแมวหรอกนะ" ฉันเหล่มองนังแมวยั่วสวาท
"นี่เธอน่ะ...ทำไมจะต้องติดอยู่กับเรียวมะตลอดเวลาเหมือนเด็กแบบนี้ละ" นางเหน็บ
"ก็เพราะเราเป็นเพื่อนกันนะสิ" ฉันบอก
"เพื่อนกันแต่ดันทำตัวเหมือนเด็กน้อยแบบนี้น่ะเหรอ แบบนี้เรียวมะไม่รำคาฐบ้างเหรอค่ะ" นางหันไปมองเรียวมะที่เอาแต่เงียบ
"เฮ้อ...ก้รำคาญอยู่นะ"
"...งึก"
"เป็นไงละ" นางหันมามองก่อนจะเบ้หน้าเหมือนคนโรคจิตใส่ฉัน
"...รู้แล้วน่ะ" เจ็บใจอยู่หรอกที่ฉันเอาชนะไม่ได้ แต่ที่เจ็บกว่านั้นก็เพราะตลอดเวลาที่ฉันอยู่ข้างๆเรียวมะเขารำคาญอยู่ตลอดเวลา ในขณะที่ฉันมีความสุขที่เขาอยู่ด้วย ฉันลุกเตรียมจะเดินออกแต่ว่า..
"แต่ถึงจะน่ารำคาญฉันก้ไม่คิดจะให้ยัยบ๊องห่างหรอก.." เรียวมะเสริม
"เอ๊ะ?" ฉันหันไปมองทันที ใบหน้าของเรียวมะอยู่ตรงหน้าของฉัน น้ำตาก้ดันเอ่อทั้งๆที่ไม่น่าจะร้องก้ดันเผยให้เขาเห็นอีกแล้ว ก้จริงอยู่ที่เขามักเห็นฉันเป็นเด็กงอแงจนน่ารำคาญมาตลอดแต่ก็ดีใจที่เขาไม่เคยทิ้งฉันไว้ลำพังเลยสักครั้ง
"ห่างแค่ก้าวเดียวเธอก้ร้องไห้จะให้เธออยู่ห่างได้ไงยัยบ๊อง..." นิ้วเรียวยาวของเรียวมะปาดน้ำตาออกทันทีก่อนที่มันจะไหลรินอาบแก้มของฉัน
"....อ อะไรกันคะ เรียวมะ มีนาอยู่ตรงนี้ทั้งคนนะค่ะ" นางเอะอะขึ้นทันทีที่เรียวมะไม่สนใจเธอ
"ให้ตายสิ..." เรียวมะถอนหายใจ
"คิ" ฉันยิ้มให้เรียวมะทันทีที่เห็นท่าทางเหนื่อยใจแบบนั้น
ถึงพรุ่งนี้เรียวมะจะรำคาญแค่ใหนก็จะยังมีเขาอยู่ด้วยเสมอๆเลยนี่นะ ถึงแม้ฉันจะลำบากแค่ใหนก็จะคอยอยู่ข้างเสมอเลยนี่นะ ก้เราเป็นเพื่อนกันนี่นะ
"เรียวม้าาา ~~" ยัยแมวสวาทร้องแผดก่อนจะกระโจนร่างของนางมากอดแขนเรียวมะอย่างช่วยไม่ได้
เฮ้อ ~ สิ่งที่ต้องจดการและคอยรับมือคงเป็นคนๆนี้แหละมั้งนะ เหนื่อยหน่อยนะ เรียวมะ
[ จากใจ เรียวมะ ]
ผมชื่อเรียวมะท่านผู้อ่านคงจะรู้จักผมแล้วละนะครับ (แน่นอน) ผมมีเพื่อนข้างบ้านที่สนิทกันอยู่คนหนึ่งเธอชื่อ ฟ้าใส แต่เพราะเธอช่างน่ารำคาญจนบางครั้งเธอก็น่าเบื่อ แต่เธอก็มักจะยิ้มสดใสร่าเริงอยู่เสมอ บางครั้งเธอก้ร้องไห้แต่ก็เอาเถอะผมอธิบายอะไรไม่เก่งซะด้วยสิจนถึงตอนนี้แล้วผมก้มักจะไปใหนมาใหนกับยัยบ๊องอยู่เสมอๆ ถึงจะมีสาวๆมาสารภาพรักแต่ผมก้ปฏิเสธไปซะหมด แต่อีกคนที่น่ารำคาญกว่ายัยบ๊องก้ดันมาเพิ่มให้ผมเหนื่อยใจเธอชื่อ มีนา ยัยบ๊องเรียก 'ยัยแมวยั่วสวาท' ผมเกลียดแมว ก็แมวน่ะชอบอ้อนเวลาอยากได้ของ บางครั้งก็ชอบข่วนถ้าอารมณ์ไม่ดี แปรปรวนง่ายชะมัดเลยใช่รึเปล่าละ บางครั้งผมก็แอบคิดนะว่าจะเหมือน ยัยบ๊อง เข้าไปทุกทีๆแล้วละ เอาละรู้จักผมแล้วนะครับผมไปก่อนนะครับ เดี๋ยวยัยบ๊องจะเหงา >.O
"กลับมาแล้วค่ะ" ฉันเอ่ยทักทายคนในบ้านทันทีที่เปิดประตูแต่ทว่าบ้านกลับไม่มีเสียงใดๆเลย ไม่มีคนอยู่อย่างนั้นเหรอ?
--จดหมาย : ถึงฟ้าใสแม่กับป๊าไปฮันนีมูนที่ญี่ปุ่น 3 วันนะจ๊ะ ขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้บอกเอาไว้แม่จะซื้อของฝากไปให้นะ มีอะไรก็ให้ เรียวมะช่วยนะจ๊ะแม่บอกทางบ้านเรียวมะให้แล้วล่ะจ๊ะ ^^ kiss--
"อะไรกัน...." - - แม่กับป๊าทำแบบนี้กับฉันได้ยังไงกัน T^T"
"อย่างนั้นเหรอ" เรียวมะเอ่ยขึ้น
"หืม..."
"เอ๊ะ?"
"เอ่อ....." ท ทำไมฉันจะต้องใจเต้นด้วยละ ใบหน้าก็ร้องผ่าว ฉันกำลังเขิลงั้นเหรอกหับเรียวมะน่ะเหรอ กับเพื่อนคนนี้น่ะเหรอ?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น