สลักจิต

​  ​

"สลักจิต"

“เหตุใดเล่า… เหตุใดท่านถึงต้องทำเยี่ยงนี้ด้วย” เพียงประโยคเดียว ก็พอทำให้บ่าวไพร่ที่นั่งอยู่ต่างร้องห่มร้องไห้คล้ายจวนจะขาดใจ

“ถึงตัวข้านั้นจักทำผิดจริงตามที่ท่านกล่าวมา แล้วหัวใจของข้าเล่า…มันผิดอันใด”

“ครอบครัวเจ้าเก็บไว้ก็รังแต่นำพาความฉิบหายมาสู่ชาวบ้าน ภาษีที่เก็บไปก็เอาเข้าตัวจนหมดสิ้น เลว ช่างเลวสิ้นดี!” 

“ฮึ มันมิเคยมีอยู่จริงเลยใช่หรือไม่…” เอ่ยจบเจ้าของประโยคก็เปล่งเสียงขำออกมาอย่างกับคนวิปลาส

“เยี่ยงนั้น…หากภพหน้ามีอยู่จริง เกิดชาติหน้าฉันใดข้าขอให้หมื่นระ มิใช่สิ เฮอะ ต้องเป็นขุนหลวงระพี โวหาร ข้าขอให้ท่านอย่าได้พบรักแท้อีกเลย หรือแม้โชคชะตานำพาก็ขออย่าให้ได้รักกัน ข้าขอให้ท่านนั้นเจ็บปวดกว่าข้าอีกหลาย…ร้อยพันเท่า”

สิ้นการเอ่ยเสียงกรีดร้องของเหล่าบ่าวไพร่ก็ดังขึ้นระงม เมื่อลมหายใจสุดท้ายของผู้เป็นนายหยุดลง 

"เอ็งทำตัวเองน้องพี่"

Tiktok

https://www.tiktok.com/@black.pan39?_t=8nTuCYbZTJ2&_r=1

‼️ชี้แจงก่อนอ่าน‼️
• นิยายเรื่องนี้นั้นเกิดจากความชอบ และจินตนาการขึ้นของไรท์ทั้งสิ้น อย่าได้คิดมากไป
• ตลอดทั้งเรื่องราวของ สลักจิต หากข้อมูลจุดใดผิดพลาดตรงสามารถสะกิดอย่างเบามือเพื่อชี้แนะให้ผู้แต่ง "มือใหม่" ปรับปรุงแก้ไขได้
• นิยายเรื่องนี้เป็นการถ่ายทอดผ่านการบรรยายบทความถึงความรักของบุรุษ หากผู้อ่านที่สุดน่ารักท่านใดไม่ชอบต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้
• ไม่อนุญาตให้ปลอมแปลง หรือดัดแปลงนิยายเรื่องนี้โดยเด็ดขาด
• สุดท้ายขอความกรุณานักอ่านทุกคนแสดงความคิดเห็นเชิงสร้างสรรค์ด้วยนะขอรับ และอย่าลืมมาพูดคุยกันนะครับ

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์

(ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558
 

ภาพสวย ๆ จาก : แฟน

สลักจิต69461

เปิดเรื่อง อังคาร 25.06.67