คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : จุดเริ่มต้นจากความอับอาย
ทันในั้นหาาอน้ำเหลือบไปเห็นรถประำทาันเ่ที่ำลัแล่นมาึ่อยู่ไม่่ไลมาาที่เธอนั่ รอยยิ้มบาๆ เิึ้นมาบนริมฝีปา แป๊บเียวเสียรถประำทาบีบแร่ส่สัามาแ่ไล เธอรีบลุเินไปึ้นรถที่อรออยู่ น้ำวาสายามอหาเ้าอี้ว่าที่ว่า และเินพาร่าที่อ่อนแร เพลียาารนอนึไปหย่นลบนเ้าอี้ริมหน้า่าอรถประำทา
เฮ้อ!! ไ้ึ้นรถะที
อาาศวันนี้.....เย็นสบายีั
เหมาะับารนอนที่สุเลย
ทำไมโรเรียน้อมาเปิวันนี้้วยนะ แล้วันะไหวมั้ย
ามันะปิะให้ไ้
รถประำทามุ่หน้ารสู่โรเรียน สายลมเย็นๆ พัโยมาเบาๆ มาปะทะใบหน้าผ่านร่าายที่เหนื่อยล้าเพราะวาม่ว มันยิ่ทำให้เธอรู้สึอยาะหลับานฝืนไว้ไม่ไหว และแล้วเธอ็เผลอหลับไป้วยวามอ่อนเพลียโยที่ไม่รู้ัว
หลับยาวๆไปสัพั น้ำรู้สึเหมือนโนสะิ เธอิว่าัวเอฝันไปเธอหลับ่อโยไม่ไ้สนใอะไร หลัานั้นไม่นานนั เธอ็สะุ้โหย รั้นี้เธอรู้ว่าเธอถูใรบานมาสะิแน่นอน วามโรธอเธอพลุ่พล่านึ้นมาทันที เสียะอเธอัเสียลั้นรถประำทา
เฮ้ย! …..อะไรเนี่ย
ะสะิอะไรนัหนา
นะหลับะนอน!
เปลือาอน้ำที่หนัอึ้่อยๆ ลืมึ้นมาเผยให้เห็นภายในรถเมล์ทีุ่้นเย นั่วยอยู่รู่นึ หัน้ายหันวา วาสายามอไปรอบๆ ภาพที่เธอเห็นือบรรยาาศภายในรถประำทา และเสียอเธอทำให้ผู้โยสารนอื่นๆ หันมามอ้วยวามใ ใบหน้าและสายาอเธอแสออมาถึวามประหลาใ เธอเป็นอย่ามา
ัน…..อยู่ที่ไหน
นมาาไหนเยอะแยะไปหม
น้ำเยหน้าึ้น เห็นายหนุ่มที่ำลันั่้อหน้าเธออยู่้าๆ เธอถึับ้อร้อออมา้วยวามใ รีบออแรผลัายหนุ่มอออย่าแร และันัวเอให้รีบถอยห่าออมาาออายหนุ่มอย่ารวเร็ว เธอในลืมัว อุทธานออมาเสียั
เฮ้ย!! ใรเนี่ย
มาอยู่รนี้ไ้ไัน
เมื่อเธอ่อยๆ ั้สิเรื่อราวั้แ่่อนเธอหลับ่อยๆ ผุึ้นมา น้ำรู้ัวทันทีว่าเธอเผลอหลับไปบนรถประำทาอย่าสบาย ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวึ้นมาทันทีที่รู้ัวว่าำลัทำัวไม่เหมาะสม เธอรีบ้มหน้าล่อนใบหน้าไว้ที่ระหว่าเ่า หลบสายาอายหนุ่ม ที่้อมอเธออยู่ และแสร้ทำเป็นมอออไปนอหน้า่ารถ เธอนั่นิ่ไม่ล้าหันมอลับเ้ามาในรถเลย และเหมือนเธอะิอะไรไ้ น้ำยมือทั้สอ้าึ้นมาปิหน้า และ้มลมอที่ัอัวเออย่าไว
บ้าริ!!
นี่!!..ันอยู่บนรถนี่หว่า!!
ายๆๆๆๆๆ น่าอายั
ทว่าเรื่อไม่มีแ่นั้น สายาอเธอ็้อหยุะัอีรั้ เมื่อเหลือบไปเห็นรอยราบเปื้อนน้ำลายอเธอบนเสื้อเิ้สีาวอายหนุ่ม อาาร่วนอนที่มี่อนหน้านี้็เทียบะหหายไป เปลี่ยนมาเป็นวามรู้สึอึอัและละอายใแทน เธอพยายามลุึ้นเพื่อยับัวถอยออห่า แ่พื้นที่บนรถนั้นับแบทำให้เธอลืนไม่ล ไอ่อแ่้วยวามประหม่า
ิบแล้ว!!….
โอ๊ย !! ไอ้น้ำเอ้ย!!
อายเ้ามั้ยล่ะานนี้
น้ำรีบยมือทั้สอ้าเ็ราบน้ำลายที่ปาเธอเอ ้าย-วา สลับัน วามรู้สึอเธออนนี้เ็มไป้วยวามอับอาย นเธออยาะว๊าบหายัวไปให้พ้นาสายาอทุนบนรถให้เร็วที่สุ
ัน!!!!!
ัน…ทำอะไรลไป
อายั
แย่มาๆ
ใน้านมุมอายหนุ่ม ึ่แน่ว่า้น ือายหนุ่มผู้โีนนั้น ที่ทำัวเป็นหมอนอิให้หิสาวนอนบไหล่ ้นยอมให้เธอนอนหลับมาลอทา ไ้แ่นั่มอหิสาวที่ำลัหลับอย่าสบายใ โยที่เาไม่ล้ายับเยื่อนัวเรว่าหิสาวที่นอนบนไหล่นะื่น
หลับเอาริแฮ่ะ
หลับสบายเลย
เมื่อืนไปทำอะไรมาแน่เลย
ในระหว่าที่น้ำเอนัวนอนหลับอยู่นั้น สายาอ้นมอไปเห็นป้ายัวอัษรย่อื่อโรเรียนโยไม่ไ้ั้ใ ที่อเสื้ออน้ำมีัวย่อเหมือนับอ้น ทำให้้นไ้รู้ว่าเธอนนี้เรียนที่เียวัน หิสาวนนี้้อเรียมัวลารถประำทาพร้อมับเา ้นรอนรถประำทาใล้ะถึหน้าโรเรียน เาึัสินใยื่นมือไปสะิที่หัวไหล่อน้ำ เพื่อะปลุให้หิสาวื่น
เอ่ออออออออ
เธอๆ
แ่น้ำยันอนหลับนิ่เย ไม่ยอมที่ะื่น เาึัสินใสะิอีรั้เป็นสาเหุให้ และน้ำ้อใื่นึ้นมาโวยวายเสียั
นี่..เธอๆ
ื่นเถอะรับ
ใล้ะถึหน้าโรเรียนแล้ว
ื่นๆ ไ้แล้ว เี๋ยวะไปสายเอานะ
เมื่อใล้ะถึหน้าโรเรียน นับรถประำทาไ้ะลอวามเร็วล และอรถที่หน้าป้ายื่อโรเรียนที่มีนาให่ ้นลุึ้นาเ้าอี้มายืนที่หน้าประูเพื่อเรียมัวลารถ เาเหลียวหลัหันมอหน้าน้ำ และเินอมยิ้มลารถไป น้ำเอ็รีบร้อนเินามลไปในสภาพเพิ่ื่นนอน หัวฟู มึนๆ และวยเล็น้อย เธอิในใ
เอาไี
ันะ้ออโทษเารึเปล่า?
แ่็ไม่ล้า ทำไมัน้อทำเรื่อน่าอายอย่านี้้วย
น้ำรู้สึผิที่นอนน้ำลายไหลเปื้อนเสื้ออายหนุ่ม นไม่ล้าแม้ะยับปาพูับเา แ่้วยวามสำนึในวามผิอัวเอ ในระหว่าที่เินามหลั้นเ้าไปในโรเรียน เธอึัสินใรีบเอ่ยำพูออมา
เอ่อ!!.....
ัน...้ออโทษ้วยนะ
ที่ทำให้ให้เธอ้อมาลำบาเพราะัน และเรื่อที่ทำเสื้ออนายเปื้อน้วย..
เอาเบอร์เธอมาสิ
เลิเรียนันโทรหานะ ะเอาเสื้ออเธอไปัให้
้นหันมอน้ำ้วยท่าทาที่นิ่และเียบรึม และไ้อบลับน้ำ้วยเสียที่นุ่มนวล พร้อมเาพยัหน้ารับำอโทษ
อืม…รับ
ไม่เป็นไรหรอ เี๋ยวผมัเอไ้
หลัาุยับน้ำบ เา็หันหลัเิน่อ เมื่อ้นำอบรับำอโทษอน้ำ ทำให้เธอรู้สึผ่อนลายลเล็น้อย น้ำไ้แ่ถอนหายใยาวๆ เสียถอนหายใอน้ำัน้น้อหันเหลียวลับมามออีรั้ เารอยยิ้มบาๆเิึ้นที่มุมปาอเา
เฮ้ยยยยยยยยยยยย!!!!!!!"
่อยโล่อหน่อย ที่เ้าโรธ
บ้าริๆเลยัน
นั้นเป็นเหุาร์อารเอันรั้แรอพวเาทั้สอน และ็เป็นุเริ่ม้นอวามสัมพันธ์ที่ะเิึ้นที่ทำให้น้ำรู้สึหวั่นไหวในวามรู้สึ
ความคิดเห็น