โค้ด[รัก] โค้ด[เลิฟ] 1

เนื้อเรื่อง

            ณ โรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่ง ปลากับจีนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยที่เรียนอยู่ชั้นประถมแล้ว เธอ 2 คนสนิทกันมาก ๆ และเธอก็เรียนอยู่ห้องเดียวกันมาตลอดตั้งแต่ประถมจนถึงตอนนี้เธอเรียนอยู่ชั้นม. 4 แล้ว และผลการเรียนของเธอทั้งสองก็จะออกมาพอ ๆ กัน ไม่ต่างกันมากนัก เวลาเธอจะไปไหนก็จะไปด้วยกัน จะรอกันเสมอ แถมเพื่อน ๆ คนอื่นสามารถเรียกเธอทั้ง 2 คนนี้ว่าเป็นเพื่อนตายกันได้เลยแหละ

"ปลาเธอมาถึงนานแล้วหรอ"

"ได้สักพักแล้วล่ะจีน"

เมื่อมาถึงโรงเรียนปลาเลือกที่จะทักเพื่อนซี้ของเธอคนแรก นั่นก็คือ จีนนั่นเอง ซึ่งเธอกำลังนั่งอยู่ที่หน้าห้องเรียนของเธอ

                "เธอทำการบ้านเสร็จแล้วหรอจีน"

                "เสร็จแล้วจ๊ะ แล้วปลาล่ะ"

                "เสร็จแล้วเหมือนกันจ๊ะ"

ตอนนี้ได้เวลาที่พวกเธอทั้งสองอยากให้ถึงเร็ว ๆ และรอคอยมานานแสนนาน นั่นก็คือ เวลาพักเที่ยงนั่นเอง เธอทั้งสองตั้งหน้าตั้งตารอมาเป็นเวลานานมาก

                "ปลาเดี๋ยวเธอไปจองที่นั่งก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะไปซื้อข้าวมาให้ล่ะกันนะ"

                "ได้จ๊ะจีน เร็วๆน้า"

                "จ๊ะปลา แปบเดียวแหละ"

จีนรีบวิ่งไปยังร้านข้าวก่อนที่มันจะหมดซะก่อน แต่ก่อนที่เธอจะไปถึงร้านข้าวเธอบังเอิญไปพบกับห้อง ๆ หนึ่งที่อยู่บริเวณหลังห้องน้ำ ใกล้กับร้านข้าวที่เธอกำลังจะไปซื้อ ซึ่งถ้าไม่สังเกตให้ดี ๆ ก็จะไม่รู้เลยว่านั้นคือ ประตู เพราะว่าประตูบานนั้นมันมีสีเดียวกับกำแพงเลยล่ะ เธอค่อย ๆ เดินไปที่นั้นแล้วมองมันอยู่สักพัก แล้วเธอก็เดินกลับมาหาปลา

                "ทำไมเธอไปนานจังล่ะยัยจีน"

                "ยัยจีน ๆๆ"

                "หะ ว่าไงหรอ"

                "ฉันถามว่าทำไมแกไปนานจัง"

                "ก็ฉันไปเจออะไรก็ไม่รู้ ท่าทางคล้ายประตู"

                "ประตูมันแปลกตรงไหนล่ะจีน"

                "เธอเคยเห็นประตูตรงกำแพงหลังห้องน้ำไหมล่ะ"

                "ตรงนั้นมีประตูด้วยหรอ ฉันไม่เคยเห็นเลยนะ"

                "ก็นั่นแหละที่มันแปลก เพราะตรงนั้นฉันไม่เคยได้มองเข้าไปเลยว่ามันมีประตูอยู่   แล้วประตูนั้นมันก็มีสีคล้ายกับกำแพงมาก ๆ ด้วย"

เมื่อมีนักเรียนคนหนึ่งที่อยู่ชั้น ม.4 เหมือนกับฉันมานั่งที่โต๊ะเดียวกับฉัน ฉันจึงต้องงหยุดการสนทนาไว้แค่นั้น เพราะฉันคิดว่าคงอาจจะไม่มีใครเคยเห็นประตูบานนั้นเหมือนกับฉัน เมื่อฉันขึ้นมาที่ห้องเรียน ฉันไม่ได้สนใจเรื่องการเรียน การสอนของอาจารย์เลยสักนิด ฉันมัวแต่นั่งคิดแล้วคิดอีกคิดจนงงไปหมดแล้วว่า ประตูนั้นมันมาจากไหน แล้วมาได้ไง แล้วมันมีตั้งแต่เมื่อไร แล้วมีใครเคยเข้าไปไหม แล้วในนั้นมันอะไร มันคือห้องของใคร หลังเลิกเรียนฉันกลับมาที่บ้านแล้วก็พบกับความว่างเปล่า ในบ้านมันไม่มีใครอยู่เลย มีแต่โน้ตแปะไว้ที่ตู้เย็นเขียนไว้ว่า ....แม่ไปธุระ จะกลับมืดหน่อยนะลูก... แปลว่า ฉันต้องหาข้าวกินเอง อยู่บ้านคนเดียวหรอ ไม่เป็นไร อยู่ก็อยู่ เมื่อกินข้าว อาบน้ำเสร็จ ฉันก็โทรไปหาปลาทันที

                "ว่าไงจีน"

                "ปลา..ฉันมีเรื่องจะให้เธอช่วยนิดนึงอะ"

                " เรื่องไรล่ะ ถ้ามันเป็นเรื่องที่ผิด ฉันจะไม่ทำนะ"

                "มันไม่ผิดหรอกน่า ฉันก็แค่อยากให้เธอกับฉันไปที่ประตูนั้น"

                "ประตูที่เธอว่า มันแปลกอะนะ ฉันไม่กล้าหรอก"

            "ไปเถอะน่า ฉันว่ามันไม่มีอะไรหรอกแล้วฉันจะเลี้ยงข้าวเธอมื้อนึง ถ้าเธอไปกับฉัน โอเคไหม"

                "แต่....."

                "ไม่มีแต่ เธอต้องไป"

                "ติ๊ดๆๆๆ"

ฉันวางสายจากปลาทันที แล้วเดินไปที่ห้องเก็บของ เพื่อดูว่าพรุ่งนี้ฉันต้องเตรียมอะไรไปบ้าง แล้วฉันก็เจอไฟฉาย แล้วก็ลวด เพื่อว่ามันจะไปงัดอะไรได้บ้าง ตอนเช้าฉันโทรไปหาปลาอีกครั้ง เพื่อที่จะให้มันมาที่โรงเรียนด่วนที่สุด ในที่สุดมันก็มาถึง

                "ปลา เราไปกันเถอะ"

                "เธอแน่ใจนะว่าจะไม่มีใครมาเห็นเราอะ"

                "เอาเถอะน่า อย่ากลัวเลย"

++++ ติดตามตอนต่อไป ++++