นายซุเปอร์สตาร์...ที่รัก

ลำดับตอนที่ #1 : นายซุเปอร์สตาร์...ที่รัก(1)

นายซุเปอร์สตาร์...ที่รัก

บทที่ 1

บรรยากาศมัวๆ สลัวๆ อันแสนจะวังเวง ซากุระ หญิงสาวที่เพิ่งกลับจากอ็อฟฟิศ

เดินเข้ามาในซอยเปลี่ยวอันมืดมิด เธอพยายามเดินให้เร็วที่สุด

แต่เหมือนยิ่งเดินเร็ว ก็ยิ่งเหมือนมีคนเดินตามเธอมาอย่างช้า..ช้า..

แต่เมื่อเธอหันกลับไป กลับไม่มีใคร

ซากุระเริ่มใจไม่ดี ได้แต่ก้มหน้าเดินอย่างเร็ว..เร็ว..และเร็วขึ้นอีก

ทันใดนั้น !! เธอชนกับอะไรบางอย่าง ซากุระล้มลง หล่อนหลับตาปี๋

แต่แล้วเธอก็รู้สึกถึงน้ำเหนียวๆไหลย้อยหยดมาโดนหน้าเธอ

ซากุระลืมตาดูช้าๆ “กรี๊ด!!” ตัวอะไรกันน่ะ น่าเกลียดน่ากลัว

“ออกไป อย่ามายุ่งกับชั้น บอกให้ออกไปไง” หล่อนยกมือป้องสุดฤทธิ์

“ฮ่าๆๆๆๆ” เจ้าผีนั่นก็กระไร ยังหรอกไม่หยุดหย่อน

“ชั้นไหว้ล่ะนะ อย่ามาหรอกชั้นเลย แกต้องการอะไร เดี๋ยวชั้นจะทำบุญไปให้นะ”

“ข้าต้องการ เออ...หนังสือพิมพ์”

“หนังสือพิมพ์?” ฉันว่ามันแปลกๆอยู่นะ

“รับหนังสือพิมพ์ไหมคะ” ที่แท้ ก็แม่แอร์โฮสเตสตัวดีนี่เอง นี่หล่อนจะมาขายของอะไรตอนนี้ยะ

“อ๋อ เออก็ได้ค่ะ เท่าไรคะ”

“สิบบาทค่ะ” แม่แอร์ฯจอมแสล๋นบอกชั้น

“อ่ะนี่ค่ะ”  ชั้นยื่นเงินให้หล่อน แต่นึกไปก็เจ็บใจนักแฮะ สมองกำลังแล่นเลย

กำลังจะคิดได้อยู่แล้วเชียว ว่าผีตัวนั้นน่ะต้องการอะไรจากยัยซากุระ ยัยแอร์ฯนี่ก็มาขัดจังหวะซะก่อน

เฮ้อ เห็นทีคงต้องกลับไปเขียนนิยายรักสุดโรแมนซ์เหมือนเดิมซะแล้วเรา

เขียนหนังผีแล้วไม่รุ่ง ปิดโน้ตบุคส์ดีกว่า

“วันนี้ข่าวบันเทิงมีอะไรน่าอ่านมั่งนะ” ชั้นคลี่หนังสือพิมพ์กางออก แต่โอ๊ย กางยากจริงแฮะ

“ขอโทษครับ นั่นที่นั่งผมใช่มั๊ยครับ”

“เออ คงใช่มั้งค่ะ คุณลองดูตั๋วสิ มันจะมีเลขบอกน่ะ” เอ๊ะ ตานี่นิ่ มาถามชั้นแล้วชั้นจะไปถามใคร

ที่นั่งตัวเอง ยังไม่รู้เลย แล้วคนอื่นจะรู้มั๊ยเนี่ย 

แน่ะ!! ยังไม่เข้าไปนั่งอีก ยืนซื่อบื้ออยู่ทำไม  เอ๊ะ!! ยังมามองหน้าอีก

นึกว่าหล่อนักรึไง ทำเป็นใส่หมวกใส่แว่นตาดำ ทำยังกะเป็นซุปเปอร์สตาร์ น่าหมั่นไส้จริงๆ

วะ !! ยังมาจ้องหน้าอีก เดี๋ยว เดี๋ยว ไม่รู้จัก ลมหนาวซะแล้ว

“นี่นาย จะยืนอีกนานมั๊ยเนี่ย หัดมีมารยาทมั่งดิ” ฮึ เป็นไง เจอฤทธิ์ลมหนาววีนแตกอ่ะ หน้าจ๋อยไปเลย

“คุณนั่นแหละไม่มีมารยาท” ตานั่นเถียงชั้นอีก

“เอ๊ะ นี่นายพูดให้ดีๆนะ ชั้นไม่มีมารยาทยังไง”

“ก็คุณเล่นกางหนังสือพิมพ์ปิดทางเข้ายังเงี้ย แล้วผมก็เข้ายังไง หัดดูซะบ้างสิ”

เพล้ง!! หน้าแตกหมอไม่รับเย็บแน่ตู จะเถียงก็เถียงก็เถียงไม่ขึ้น ก็ต้องหลบให้นายนั่นแต่โดยดี

ฮึ !! เจ็บใจนัก ฝากไว้ก่อนเถอะ หนังสือพิมพ์ก็กางโคตรยากเลย

“คุณ ทำอะไรก็ทำเบาๆหน่อย ผมจะนอน”

“เอ๊ะ ก็หนังสือพิมพ์มันกางยากนิ แน่จริงก็ช่วยกางดิ” ตานี่เก็กแล้วยังเรื่องมากอีก ทำเป็นดาราไปได้

ฮึ!! เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับลมหนาว นี่คงง่วงนอนมากล่ะสิ ชั้นจะทำให้นายไม่ได้นอน คอยดู

“นี่ๆ นายว่าดาราคนนี้เป็นใครเหรอ นางเอกสาว อ. เป็นบ้านเล็กของเสี่ยใหญ่”

“ไม่รู้ๆ คุณไปถามคนอื่นไป ผมจะนอน”

“เออ แล้วพระเอก ม. ชวน พระร้าย ส. ไปอัดถั่วดำล่ะ นายว่าเป็นใคร”

“เอ๊ะนี่คุณ ผมบอกว่าไม่รู้ไง ผมจะนอน อย่ามายุ่งกับผม”

นี่นึกว่าชั้นจะยอมง่ายๆเหรอ วันเนี้ย นายไม่ได้นอนอย่างมีความสุขแน่

“เออนี่ แล้วนายชอบดาราที่ชื่อ คิมหันต์  โรจนธรรม ป่าวอ่ะ ชั้นน่ะไม่ชอบขี้หน้าตานั่นเลย ดูข่าวนี้

ดิ บอกว่าตานั่นน่ะ ขี้เก็ก เรื่องมาก ขี้วีน หยิ่งยโส ฮึ!! นึกว่าตัวเองเป็นเทวดารึไงนะ นายว่ามะ”

“นี่เธอด่าชั้นพอรึยัง”

“จะบ้าเหรอ ชั้นด่า อีตาคิมหันต์ ไม่ได้ด่านาย...อะจึ๋ย” ตายแล้ว นี่มันอีตาคิมหันต์นี่นา ด่าไว้ซะเช็ดเลย

“ถ้าด่าชั้นเสร็จแล้ว บอกด้วยนะ ชั้นจะได้นอนต่อ” อูย  เล่นตอกกลับซะหน้าหงายเลย

ไม่ได้การละ  คนอย่างชั้นไม่เคยยอมใคร และชั้นก็จะไม่ยอมแพ้คนอย่างนายด้วย

ฮึ!! แสบๆอย่างนายต้องเจอแผนนี้

“โอ้มายกอด!! นี่มันคิมหันต์ ซุเปอร์สตาร์อันดับหนึ่งนี่ ตัวจริงดูหล่อมั่กมาก ทุกคนดูสิคะ ตัวจริง

เค้าหล่อใสกว่าในทีวีอีกนะ”

“นี่เธอทำอะไรอ่ะ” ก็ทำให้นายกลายเป็นคนของประชาชนไงล่ะ

“ทุกคนดูสิคะ หน้าไม่มีสิวซักเม็ดเลย แก้มก็ชมพู้ ชมพู” นี่แนะ เปิดหมวกดึงแว่นออกซะเลย

“ว้าย พี่คิมหันต์จริงๆด้วย พวกเราไปขอถ่ายรูปกันเถอะ” ฮ่าๆๆ  คืนเนี้ย นายไม่ได้นอนแน่

เป็นดาราดัง แฟนคลับก็เยอะเป็นธรรมดา ที่สำคัญ เที่ยวบินเนี่ย วัยรุ่นเยอะด้วยสิ นายได้แจกลายเซ็น

ทั้งคืนแน่ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับนักเขียนบทจอมวางแผนอย่างชั้น ฮ่าๆๆ