คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ::ตอนที่1::
ตุบ!!!!
"นายจะทำอะไรฉัน"
ร่างบางกระเด็นล้มลงไปทันทีที่คนร่างสูงผลักและถามคนร่างสูงตรงหน้าที่ได้ชื่อว่าคนรักด้วยเสียงอันสั่นเทา เค้าไม่เคยคิดเลยว่าคนตรงหน้านี้จะเคยเป็นคนที่อ่อนโยนเหมือนที่เค้าเคยเห็นมาก่อนจนถึงวันนี้ แต่ในสายตาของคนร่างสูงตอนนี้กลับว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย มันจะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อแต่ก่อนใครกันที่เคยเป็นห่วง เคยบอกรักเค้าทุกวัน เคยกอดโดยไม่มีอะไรแอบแฝงแต่คนตรงหน้าเค้าตอนนี้กำลังจะฆ่าเค้า!!!
"ตัวสั่นใหญ่เลยนะทงเฮ ฉันไม่อยากทรมานนายเลย นายหลับตาลงซิแล้วนายจะไม่เจ็บเลย"
เสียงคนร่างสูงบอกกับคนร่างบาง บอกด้วยความสงสารเห็นว่าเคยคบกันมานานและเป็นคนที่เค้ารักมากด้วยเลยไม่อยากจะทำให้ 'ทรมาน' กับความเจ็บที่เค้ากำลังมอบให้กับคนตรงหน้านี้
"ทำไมถึงทำแบบนี้หล่ะ เราเป็นคนรักกันนะ นายกำลังฆ่าคนรักของนายนะ!!!"
"ก็ใช่ แต่นายรู้แผนของฉันแล้ว นายก็อาจจะไม่อยู่เฉยก็ได้หนิ แต่ก็เพราะนายอีกนั้นแหละที่เป็นคนรักของฉัน ฉันเลยอยากจะส่งนายไปในที่สบายๆด้วยมือของฉันอง"
คนร่างสูงพูดเสียงเย็นทำให้คนร่าบางรู้สึกตัวสั่นขึ้นมาอีกครั้ง
"ทั้งๆที่ฉันเป็นคนรักของนาย นายฆ่าได้แม้กระทั้งคนที่นายรักน่ะหรอ"
คนร่างบางพยายามพูดให้เสียงสั่นน้อยที่สุดอยากจะรู้ว่าคนร่างสูงตรงหน้าจะโหดร้ายสักแค่ไหน
"ถ้าจะทำให้การทำงานของฉันลำบากแม้แต่พ่อแม่พี่น้องฉันก็ฆ่าได้ไม่เว้นหรอกนะทงเฮ" คนร่างสูงตอบและค่อยๆเขยิบเข้ามาหาคนร่างบางเรื่อยๆจนคนร่างบางต้องกระเถิบหนี
"นายมันไม่มีหัวใจ ใจร้าย เลือดเย็..."
ไม่ทันที่ร่างจะพูดจบคนร่างสูงก็ได้ปิดปากคนร่างบางด้วยปากของตนทันที คนที่ถูกปิดปากหอบหายใจพรางทุบอกคนร่างสูงเพื่อที่จะบ่งบอกว่าตนกำลังจะขาดอากาศหายใจจนนานอยู่จึงทำให้คนร่างสูงผละออกจากปากของคนร่างบาง
"นายจะว่ายังไงก็ได้ในเมื่อนี้คือโอกาสสุดท้ายที่นายจะได้ว่าฉันทั้งๆที่ใจของนายไม่อยากจะว่าฉันก็ตามทีและก็ไม่อยากจะจากฉันด้วยไหมหล่ะทงเฮ และนี่เป็นสัมผัสสุดท้ายที่นายจะได้รับจากฉันมันหอมหวานและอ่อนโยนมากเลยไหมหล่ะ"
"ใช่!!มันอ่อนโยนมากในครั้งก่อนแต่ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้วความอ่อนโยนจากตัวนาย จะช้าทำไมล่ะนายก็ฆ่าฉันเลยซิ ยิงฉันเลย ทำเหมือนกับที่นายเคยทำไว้กับคนอื่นไงล่ะ แต่นายจะต้องเสียใจเพราะความตายของฉัน ฉันเรียกร้องเองไม่ใช่นาย!!!"
คนร่างบางท้า ในใจก็คิดอยู่แล้วว่าคงไม่รอดแล้วจึงพูดอย่างนั้นออกไป ไม่มีน้ำตา ไม่มีเสียงสะอื้น ทั้งๆที่แต่ก่อนเค้ากลัวความตาย แต่ตอนนี้ไม่รู้เป็นอะไรอาจจะเป็นเพราะว่าคนที่มอบความตายให้เค้าเป็นคนที่เค้า 'รัก' ก็อาจจะเป็นไปได้ ทำไมเค้าไม่เสียใจนะที่คนตรงหน้าทำกับเค้าแบบนี้ แปลกใจจริงๆ
แต่ตอนนี้ในใจของเค้าคิดอยู่อยางเดียวว่าพี่ชายที่เค้ารักจะอยู่คนเดียวได้ไหมถ้าไม่มีเค้า พี่ชายเค้าเป็นคนขี้เหงา เค้าเป็นห่วงพี่ชายมากๆ แต่พี่ชายเค้าเป็นคนที่วู่วาม ถ้าได้เห็นศพเค้าคงอยากอยากจะฆ่าคนที่ฆ่าเค้าเป็นแน่ ตอนที่เค้าพูดกับพี่ชายก่อนจะออกมามันเหมือนเป็นลางบอกว่าเค้าจะไม่มีวันเจอพี่ชายของเค้าอีกแล้ว เค้ายังสงสัยว่าทำไมถึงพูดอย่างนั้นออกไป
"ก็ได้ตามที่นายต้องการ" คนร่างสูงเตรียมจะยิงแต่ก็ต้องชะงักเมื่อคนร่างบางพูดออกมา
"ฝากบอกพี่ซองมินว่าฉันรักเค้า ฉันจะรอเค้า พี่ชายที่แสนดี แค่นี้นายทำให้ฉันได้ไหม ในฐานนะคนรัก ครั้งทุดท้ายได้ไหม"
เค้าเค้นเสียงถามคนตรงหน้า นี่คงจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วซินะที่เค้าจะบอกรักพี่ชายของเค้าและคนตรงหน้า
"ได้ ฉันจะบอกให้"
"ฉันก็รักนายแม้ว่านายจะฆ่าฉันก็ตาม"
เสียงคนร่างบางเงียบลง เค้าหลับตาลงพร้อมที่จะตายด้วยน้ำมือของคนที่เค้า 'รัก' และจะรักตลอดไป
"ฉันก็รักนาย แต่ฉันจำเป็นต้องทำ เราคงจะได้เป็นคนรักกันอีกนะ แล้วจะไม่มีที่ฉันจะทำให้นายเสียใจเลย"
ปัง!!!
หลังเสียงของคนร่างสูงจบลงเค้าก็ได้ยิงไปทันทีกลางหัวใจ นัดเดียว ไม่มีเสียงร้องให้ได้ยิน จะมีก็แต่เสียงพูดทิ้งท้าย เสียงคนกำลังเดินมาและเสียงปรมมือ
แปะ แปะ แปะ
"ไปดีนะทงเฮ นายไม่น่ารู้ความจริงเลย ไม่งั้นฉันกับนายคงจะได้อยู่ด้วยกันอีกนาน แต่ใช่ว่าฉันจะไม่รักนายนะขอให้รู้ไว้แค่นั้นก็พอแล้ว ฮ่า ฮ่า!!!"
"ยังแม่นเหมือนเดิมนะ นัดเดียวกลางหัวใจ ไม่ทรมานดีด้วย" เสียงผู้อยู่ในเหตุการณ์อีกคน เค้าเฝ้าดูมาตลอดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เอ่ยขึ้นมาจากมุมมืด
"ก็ฉันไม่อยากให้ทงเฮ คนที่ฉันรักที่สุดต้องทรมานอ่ะนะ"
"จะฆ่าคนยังไม่วายกลัวคนที่จะถูกฆ่าทรมานอีกนะ ฮ่า ฮ่า!!!"
"ก็นะ"
"แล้วจะเอายังไงต่อไปหล่ะ"
"ให้คนไปส่งที่หน้าบ้านซะ อย่าวางไว้โดยไม่เรียกคนในบ้านออกมานะ ฉันไม่อยากให้ทงเฮอยู่คนเดียวนานๆ แล้วนายจะไปไหนต่อหรือเปล่าเยซอง"
"ได้เดี๋ยวฉันจัดการให้ เออ อยากจะไปหาเรียวอ่ะ คิดถึง อยู่กับนายตั้งนานน่าเบื่อจะตาย พี่ชายมันก็ดีแต่เล่นละครกับฆ่าคนไปหาน้องชายดีกว่า ทั้งดี ทั้งน่ารัก มากกว่าพี่ชายมันตั้งเยอะ"
"เออ!! ก็ฉันมันไม่ดีหนิใครจะดีเท่าสุดที่รักของนายได้ล่ะ" ร่างสูงพูดอย่าหัวเสีย ว่าแต่เค้ามันก็พวกเดียวกับเค้านั้นแหละ
"หน่าๆๆ เอาเถอะ ฉันจะดูแลน้องชายนายเป็นอย่าดีเลยไม่ต้องเป็นห่วง"
"เออ!!! แต่ตอนนี้ไม่อยากให้เจอ จะกลับบ้านแล้ว กลับไปๆๆ พรุ่งนี้ยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะ"
"ก็ใช่หน่ะซิ ต้องเล่นละครอีกทั้งวัน เหนื่อยจะตาย"
"อยากตายมากนักใช่ไหมห๊ะ!!!เยซอง"
"โอ๋ๆ กระผมขอโทษคร๊าบบบบบ กระผมกลัวแล้ว"
"เออ!! ฉันจะกลับแล้ว เหนื่อยกับแกจริงๆ"
"โชคดีเพื่อน"
"อือ"
******************************************************************************
โฮ่ๆๆในที่สุดก็ครบ 100% แว้วววววววว
อยากรู้ไหมใครเป็นคนฆ่า
ก็ที่รักของด๊องนั้นแหละ
อิอิ
คงรู้กันแล้วอ่ะดิ
ขอซัก 5 เม้นนะค่ะ เพิ่มกว่านี้ก็ได้
ขอเป็นกำลังใจ
^^
จะบอกว่าเรื่องนี้ของคยูมินน้า
ความคิดเห็น