คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 8 พี่หมอก 2/2
“เสร็แล้วรับ” เาบอพร้อมับับมือน้อย ๆ พลิหายึ้น เาวาลูอมไว้ลาฝามือน้อยหนึ่เม็ “พี่ให้”
้นหนาวหลุบสายามอลูอมในมือ ่อนะำเอาไว้แน่น “อบุ่ะพี่หมอ”
“พี่หมอ...พี่ายหนูเล็ใีัเลย ฝนอยามีพี่ายแบบพี่หมอบ้า”
หนูเล็หัวเราะ เอนัวพิพนัรถยมือออแน่น “ัว็มีพี่สาวฝาแฝแล้วไ ยัะอยามีพี่ายอีทำไม”
“แฮะ ๆ มัน็ริ แ่มันไม่เหมือนันนินา”
้นหนาวอมยิ้มมอปลายฝนและ้นหนาวุยันโยไม่เอ่ยแทร มือเล็ ๆ ำลูอมเอาไว้แน่น ไม่ล้าหันไปมอพี่หมอที่นั่อยู่้าน้าสัเท่าไร ันั้นเธอึไม่เห็นสายาอลั้นปนห่วใยาเ็ายที่ำลัเริ่มโเป็นหนุ่ม
หมอัฟันรามแน่น ในใล้ายับาน้ำร้อนที่ำลัเือปุ ๆ เา้อใ้วามอทนอย่าหนัที่ะสีหน้าสุภาพและไม่สบถออไป ไม่ว่าี่รั้ที่เาเห็นว่า้นหนาวบาเ็บ มีรอยแผลเลือออ และเียว้ำ เ็หิะไม่เยปริปาบ่น ร้อไห้เสียใหรือบอว่าัวเอเ็บเลย ยัพยายามฝืนทำัวเ็มแ็ลอเวลา ใบหน้ามีรอยยิ้มาบเอาไว้แ่วาลับหม่นเศร้าเสมอ
ราบใที่ทุนเรียเธอว่า้นหนาวะไม่มีวันที่เาะเห็นเธออ่อนแอเลยใ่ไหม...ถึแม้ะเห็นอยู่ับาว่าอนที่ทำแผลให้เ็บนัวเร็นานั้น
“พี่หมอ...ถึโรเรียนแล้ว หนูเล็ไป่อนนะะ” เ็ายหลุาภวั์วามิ โบมืออบน้อสาว แ่ในะที่้นหนาวำลัะลรถเา็ว้าแนเธอเอาไว้ พร้อมับเอาแนวิยื่นให้
“ยัไม่ไ้ิน้าว หนาวเอาไปแบ่ับฝนนะรับ” ้นหนาวรับอมาแล้ว ้มหัวพร้อมับพนมมือไหว้ “ะ...อบุ่ะพี่หมอ” ะัเล็น้อยเมื่อรู้สึว่าพี่หมอำลัลูบหัวนเอ
“ั้ใเรียนนะรับ”
้นหนาวสบสายาับเ็าย้วยวามุน เธอเม้มปาแน่น ่อนะพยัหน้าึ ๆ แล้วหันหลัวิ่ออไป
หมอมอามนสุสายา วาเ็ายับ้อแผ่นหลัอเ็สาวที่มัะเินอยู่้าหลัทุนเสมอ้วยสีหน้ารุ่นิ
“ุหมอมีอะไรหรือเปล่ารับ” โัยถาม้วยวามสสัยเพราะไม่ไ้ยินเสียบอให้ออรถเสียที
“ไม่มีอะไรหรอ ออรถเถอะรับ” หมอเอนัวพิพนัเบาะ เามอออไปนอหน้า่าสีหน้าเรียบเยิะบึ้ึ้วย้ำ โัยมอเ็ายผ่านระ็อสสัยไม่ไ้
ุหมอูะเป็นห่วแม่หนูแฝนนั้นมาริ ๆ
“ผมไม่ไปมหาลัยแล้ว พาผมเ้าบริษัทหน่อย”
“รับ...ุหมอ” โัยเลี้ยวรถ เพื่อเินทาไปบริษัทามำสั่ทันที
หมอหลับาลเาถอนหายใเบา ๆ วามิในหัวีันยุ่เหยิไปหม ้วยวามที่เามีไอิวสูนแทบะเรียไ้ว่าอัริยะ อายุเพีย 16 ปี ็เรียนพาสั้นเ้ามหาลัยไ้เลย ้ำอนนี้็เริ่ม่วยบิา บริหารบริษัทและโรแรมในเรือิรอรรถธาาแล้ว ทำให้วามิวามอ่านไม่เหมือนับเ็รุ่นเียวันเลย เามีวามเป็นผู้ให่มา เรียนรู้ไ้เร็ว ันั้นเรื่อบาอย่าเา็มั่นใไ้เร็วเ่นัน
ความคิดเห็น