คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เมื่อรู้ความจริง70%
บทที่ 3 เมื่อรู้ความจริง
“ก็กิริยามารยาทไง พูดก็ไม่เพราะ ทำตัวเหมือนพวกอันพาล แบบนี้ใครเค้าจะเอา” ผมแกล้งพูดไปงั้นแหละ อยากแกล้งยัยนี่คืนมั่ง
“ใช่สิผู้หญิงอย่างฉันใครเค้าจะเอา อีตาบ้า ไปเลยไป ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน”อยู่ดีๆเธอก็ตะโกนใส่หน้าผม แล้ววิ่งร้องไห้ไป
“เฮ้ยเธอ จะไปไหนนะ” ผมพูดอะไรผิดหรอ
“อ่าว ฮยอนซอง ยัยเฟย์ไปไหนละ”คิมเดินเข้ามาถามหายัยนั่น
“ไม่รู้สิ นั่งคุยกันอยู่ดีๆ ยัยนั่นก็วิ่งร้องไห้ออกไปเลย”
“แล้วนายพูดไรกับยัยนั่นละ”คิมถาม
“ก็...”แล้วผมก็เล่าเรื่องให้นายคิมฟัง
“เฮ้ย ตายละหว่า นายเล่นพูดแทงใจยัยนั่น”แทงใจตรงไหน
“ตรงไหน”
“ก็ยัยนั่นนะ เคยอกหักมา” ไม่จริงละมั้ง
“จริงอะ แค่อกหักทำไมต้องโมโหขนาดนั้นด้วยละ”ผมขันปากเลยถามไป
“ยัยนั่นนะ...”คิมเล่าความจริงให้ฟัง ผมละอยากตบปากตัวเองจริงๆไม่น่าไปนึกสนุกเลย
“แล้วทำไมทุกคนต้องตามใจยัยนั่นทุกคนเรยละ” ด้วยความอยากรุ้อีกครั้ง
“ก้เพราะยัยนั่นเป็นโรคหัวใจนะสิ เฮ้ยฝนตกนี่หว่า” คิมบอก ก่อนจะโกนเสียงดัง
“ทำไมเหรอ”
“ก็ยัยเฟย์นะกลัวฟ้าผ่าจะตาย รีบไปกันเถอะ” คิมพูก่อนจะออกวิ่งนำ
“อืม”ผมออกวิ่งตาม
“แล้วเราจะไปตามหายัยนั่นที่ไหนละ”ผมถามในขณะที่วิ่งตาม
“หลังอาคาร 5นะ ยัยนั่นชอบแอบไปร้องไห้ที่นั่น”คิมบอกก่อนจะเร่งความเร็วอีก
“เปรี้ยง!!!!!”เสียงฟ้าผ่าดังมาก
“ไปเร็วเถอะ” ผมเปลี่ยนเป็นวิ่งนำ ไม่รู้อะไรเหมือนกัน แต่ผมรู้สึกว่ายัยนั่นกำลังแย่
“เฮ้ย/เฟย์” ผมกับคิมตะโกนพร้อมกัน เพราะภาพที่เห็นคือ ยัยนั่นยื่นตัวสั่น เอามือกุมหน้าอกตัวเอง ทำให้ผมต้องรีบวิ่งไปรับยัยนั่น ขนาดเธอหมดสติแล้ว ตัวของเธอยังสั่นเป็นลูกนกเชียว
“ฉันขอโทษนะ” ผมกระซิบบอกเธอ
“นายรีบพาเฟย์ไปห้องพยาบาลเถอะ ฉันขอพักซักแปบ โทรบอกแอนนี่ให้มาหาฉันด้วย”คิมบอกขนาดที่ยืนหอบตัวโยน
“อืมได้ นายเป็นอะไรหรือป่าว” ผมรับคำก่อนจะหันไปถาม สังเกตว่าคิมดูจะเหนื่อยมากผิดปรกติ
“ไม่มีอะไรหรอก รีบไปเถอะ เดี๋ยวเฟย์จะอาการหนัก” คิมกำชับผม
“อืมๆ” ผมรีบวิ่งพาเฟย์ไปห้องพยาบาลอย่างสุดชีวิต ได้แต่นึกโทษตัวเองไม่หน้าไปพูดอย่างนั้นเลย ถ้าผมไม่พูดอย่างนั้น ยัยนี่ก็คงไม่เป็นแบบนี้
“ตายแล้ว รุ่งรวีเป็นอะไรไปจ๊ะ”อาจารย์ที่ห้องพยาบาลเข้ามาถามด้วยอาการตกใจ ถ้าไม่ตกใจก้แปลกละ เด็กผู้ชายวิ่งอุ้มเด็กผู้หญิงที่หมดสติ แถมยังเปียกฝนทั้งคู่
“เอ่อรุ่งรวี เธอร้องไห้ แล้วอาการคงกำเริบคับ ผมไปเจอเห็นเธอหมดสติ”ผมรีบอธิบายอาการให้อาจารย์ฟังทันที
“อ้อจ๊ะ งั้นเธอไปตามอาจารย์ที่ห้องข้างๆที ให้เข้ามาเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้รุ่งรวีที ครุจะไปโทรศัพท์เรียกรถพยาบาล”อาจารย์สั่งแล้วรีบวิ่งไปทันที ส่วนผมก็รีบวิ่งไปตามอาจารย์แต่ผมก็ไม่เจอใคร เลยวิ่งกลับมา
“ถ้าไม่เปลี่ยนให้ยัยนี่ได้ปอดบวมตายก่อนแน่” คิดได้ดังนั้น ผมจึงจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ยัยนี่ทันที
“รถมาแล้วจ๊ะ เธอช่วยอุ้มรุ่งรวีขึ้นรถ และไปโรงพยาบาลกับรถทีนะจ๊ะ ครูจะไปโทรศัพท์บอกที่บ้านของรุ่งรวี”
“ครับ”ผมรับคำก่อนจะรีบพายัยน้ำไปส่งโรงพยาบาล
เมื่อส่งเฟย์เข้าห้องฉุกเฉินแล้วผมก็รีบโทรหาแอนนี่ทันที เพราะผมเกือบลืมคิมไปสนิท มัวแต่ห่วงยัยชาเย็ยนี่
“ฮัลโหล ใครค่ะ” แอนนี่รับโทรศัพท์
“แอนนี่เราฮยอนซองนะ ไปดูคิมที อยุ่หลังอาคาร 5”
“อ้อจ๊ะๆ แล้วนายอยุ่ไหนอะ”แอนนี่ถาม
“อยู่ที่โรงพยาบาล พาเฟย์มา”ผมตอบสั้นๆ
“เฟย์เป็นอะไรหรอ”แอนนี่ถามด้วยเสียงตกใจ
“อย่าเพิ่งถามเรยไปดูคิมก่อนเถอะอาการท่าจะแย่”ผมรีบตัดบท
“เอ่อจ๊ะๆ ฝากเฟย์ด้วยนะ”แอนนี่รีบวางโทรศัพท์
“อืมได้”
“อืม” สติของฉันเริ่มกลับคืน ทำไมหนักๆที่มือนะ เมื่อลืมตาขึ้น ฉันก็เห็นนายฮยอนซอง นอนทับมือฉันอยู่ จะว่าไปตานี่ก็หน้าตาใช้ได้นะ เอ๊ะ ไม่ได้นะเฟย์ เธอจะไม่รักใครทั้งนั้น
“นาย ๆ นี่นายหัวแดง”ฉันเริ่มรู้สึกปวดข้อมือเล็กน้อย จึงปลุกเค้าดีกว่า ก่อนที่ฉันจะอดใจไม่ไหว
“หืม อ่าวตื่นแล้วหรอ” นายหัวแดงเกาหัว ตลกชะมัด
“อืม อิอิ”ฉันตอบไปขำไป
“ขำอะไร มีอะไรน่าขำ”ยังไม่รู้ตัวอีก
“เปล่าๆ ช่างมันเหอะ”ฉันตอบอย่างขอไปที
“แล้ว เธอรู้สึกยังไงมั่งละ ดีขึ้นหรือยัง” นึกไงมาห่วงฉันยะ
“ดีขึ้นแล้วละ นายพาฉันมานี่หรอ” ฉันถามอย่างสัย
“อืม ฉันขอโทษนะ”OoOอะไรนะ อย่างอีตานี่เนี่ยนะ ขอโทษฉัน
“ขอโทษฉันเรื่องอะไร” ฉันแกล้งถาม
“ก็เรื่องที่พูดโดนใจเธอไง ฉันไม่รู้ว่าเธอ เคยเจอเรื่องแบบนั้น”เค้าพูดอย่างสำนึกผิด
“เรื่องนั้น อย่าบอกนะว่านายรู้เรื่องแล้วนะ” ใครเล่าให้อีตานี่ฟังเนี่ย
“อืม คิมบอกฉันหมดแล้ว รวมทั้งโรคของเธอด้วย”เขาพูดเนือยๆ
“เหอะๆ นายคงสมเพชฉันมากสินะ เอาสิ ว่าฉันสิ แบบที่นายชอบทำ”
“ฉันจะไม่พูดแบบนั้นอีกแล้ว” ให้มันจริง
“ต่อไปนี้ ฉันสัญญาว่าจะไม่พูดแบบนั้นอีกแล้ว” เค้าชูนิ้วก้อยขึ้นแล้วยื่นมาที่ฉัน
“ยื่นมาทำไม”ทำยังวางท่า
“ก็สัญญาไง”อ๊ายย อย่าทำน่าแบบนั้นสิเดี๋ยวฉันอดใจไม่ไหวนะ
“เหอะ”
“^_^”
“จำคำนายไว้ให้ดี วันไหนนายผิดสัญญา ถ้านายจำไม่ได้ ฉันจะทำให้นายรู้ว่า คนที่ผิดสัญญาจะได้รับโทษยังไง” ฉันยื่นนิ้วก้อนไปเกี่ยว พร้อมกับพูดขู่ แต่ที่ฉันพูดอย่างนั้น เพราะฉันอยากคนที่สัญญากับฉัน รักษาสัญญาบ้างก็เท่านั้น
“อืม ฉันสัญญา”
“อืม แล้วนายไม่ไปโรงเรียนหรือไง มาเฝ้าฉันแบบนี้”
“ไม่หรอก คิมบอกว่าจะลาให้ แล้วฉันก็อยากจะชดใช้ให้เธอที่ทำให้เธอต้องอาการกำเริบ”
“ อืม” ฉันตอบปัดๆ
ความคิดเห็น