คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นักเรียนใหม่ 100% อัพเพิ่มค่า
บทที่2 นักเรียนใหม่
“เอาละจ๊ะเด็กๆ เงียบๆ หน่อย” อาจารย์สายสมรพูดขนาดเดินเข้ามาในห้อง
“นักเรียนเคารพ” หัวหน้าห้องสุดสวย เป็นเด็กเรียนเก่งแต่ชอบใสแว่นตาหนาเตอะกล่าว
“สวัสดีค่ะ/คับ อาจารย์” นักเรียนทั้งห้องพร้อมใจกันยืนตรงทำความเคารพอาจารย์สายสมร ซึ่งเป็นที่รู้จักว่าเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาที่โหดที่สุด พ่วงด้วยตำแหน่งอาจารย์ฝ่ายปกครองที่ทำให้นักเรียนโรงเรียนนี้ต้องปฏิบัติตามกฎระเบียบอย่างเคร่งครัด
“สวัสดีจ๊ะนักเรียน ครูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำ เขาจะมาเรียนกับพวกเธอตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เข้ามาสิจ๊ะ สมุทร”
“คับ อาจารย์ ผมปาร์คฮยอนซอง ชื่อเล่น ตะวันคับ หรือนายสมุทร เพชรธนสมบัติ” นายนักเรียนใหม่ก้าวเข้ามา จากนั้นสียงกรี๊ดจากสาวเกือบทั้งห้องก้อดังขึ้นและก้อเงียบลงอย่างรวดเร็ว เมื่อเจอสายตาของผู้ที่นั่งอยุ่ทางด้านหลังสุดของห้อง เป็นที่รุ้กันดีว่า ถ้าใครทำให้เธอไม่พอใจ อาจมีโอกาสได้ไปนอนโรงพยาบาลแน่ๆ
“พูดมาก หน้ารำคาญ” เสียงเข้มๆดังขึ้นจากด้านหลังห้อง
“สมุทร เธอไปนั่งข้างๆคิมหันต์แล้วกันนะ” อ.สายสมรรีบหาที่นั่งให้นักเรียนใหม่ เนื่องจากวันนี้เป็นวันเปิดเทอมมีหลายอย่าที่ต้องจัดการ
“คับอาจารย์” นายเด็กใหม่รับคำ พร้อมเดินมานั่งข้างๆคิม
“หวัดดี เมื่อกี้เธอควรจะพูดดีๆนะ” น่ารำคาญ ความรู้สึกแรกของฉัน แต่เมื่อมองหน้าเขา ผมทรงแฟชั่นสีแดงเพลิง รับกันดีกับหน้าเรียวรูปไข่ ผิวขาวๆตัดกับปากบางสีชมพู ไม่ได้ อย่าลืมสิ เราตั้งใจแล้วนี่น่า
“เรื่องของฉัน เงียบได้แล้ว นายหัวแดง” ฉันแกล้งทำเป็นรำคาญใส่ เพื่อปัดความคิดงี่เง่าออกจากสมอง
“นี่เธอ” เขาทำท่าจะหาเรื่อง
“อย่าไปสนใจเฟย์เลย มันก้อย่างนี้แหละ” ไอ้คิมเอ่ยออกมาเพื่อทำลายสงคราม
“วันนี้ครูจะไม่พูดมากนะวันนี้ เพราะเป็นวันเปิดเทอมวันแรก เรื่องแรกครูอยากให้พวกเธอเลือกกิจกรรมให้ได้ก่อนคาบพักเที่ยงหรือไม่เกินเย็นวันนี้ และเรื่องสุดท้าย อยากให้พวกเธอเตรียมตัวเรื่องวันงานคุณภาพชีวิตด้วยละ ปรึกษากันให้เรียบร้อย แล้วให้นัฐกานต์มาคุยกับครูอีกที” อ.สายสมรเมื่อเห็นสงครามขนาดย่อม จึงรีบพูดรวดเดียวจบ
"ค่ะ/ครับ" ทั้งหมดขานรับ
"เฟย์ เย็นนี้เธอมีซ้อมเดินขบวนวงโยฯอะป่าว" แอนนี่สุดสวยเดินมาถาม
"อือ อ.อนันต์จะให้ฉันเป็นดรัมเมเยอร์" ฉันตอบเอื่อยๆ
"อย่างเธอเนี่ยนะจะเป็นดรัมฯสงสัยคนเลือกจะตาถั่ว" เสียงหนึ่งดังจากข้างคิม
"เรื่องของฉัน แล้วขอบอกนะว่าอย่ามาดูถูกฝีมือฉัน คอยดูแล้วกัน" แกเป็นใครยะ กล้ามาดูถูกฝีมือฉัน
"เหอะๆ อย่าทะเลาะกันเรย ฉันว่า"คิมพยายามห้ามในขณะที่ฉันกับอีตานั่น(อัพเกรดเรียบร้อย)ส่งสายตาที่ถ้ามองดีๆจะเห็นประการไปอยุ่
"นั่นนะสิ นายชื่อตะวันใช่มะ เราแอนนี่นะ นี่เฟย์ และนั่นคิม" แอนนี่แนะนำตัวเองและทุกคนเสดสัพ
"เธอทำอย่างนี้ เหมือนจะรับนายนี่เข้ากลุ่มเรยนะแอนนี่"ฉันหันไปแหว
"ก้อดีสิมีคนหน้าตาดีเพิ่มอีกคน และฉันจะได้ไม่โดนมองว่าเป็นตุ๊ดด้วย"คิมออกความเห็น
"นั่นนะสิ จะได้คบคุ่พอดีนะ" คู่อะไรยะ
"แต่ฉันไม่อยากให้นายนี่อยู่ด้วยนิ เราอยุ่สามคนก้ดีแร้ว"ฉันแย้งขึ้น
"ใจแคบ ไม่มีน้ำใจ"
"นายว่าใครยะ"
"ใครอยากรับก้อรับไป"
"ชิ ก้อได้ถ้าอยากให้หมอนี่เข้ากลุ่ม ต้องให้หมอนี่เป็นเบ้ฉันหนึ่งอาทิตย์"ฉันยื่นข้อเสนอ
"มากไปปะ"เขาหันมามองตาเขียว
"เอาน่า อย่างน้อยเฟย์ก้ยอมรับแร้ว นายก้พิสุทธิ์สิ ว่านายก้เหมาะที่จะอยุ่กลุ่มเรา"คิมเกลี่ยกล่อม
"ว่าไง ตกลงมะ" ฉันยักคิ้วใส่
"ก้อได้ ฉันตกลง"เขากัดฟันตอบ
"ดี อะ เอาไปถือซะ แร้วฉันหิวน้ำ เอาชาเย็นนะ ร้านป้าข้างล่างนะ ไปซื้อมาสิ"ได้เวลาปฏิบัติการแกล้งคนแร้ว อิอิ
"ได้ "เขาเดินออกไป
"จะดีหรอเฟย์ ไปแกล้งเขาอย่างนั้น"แอนนี่กระซิบถาม
"ดีสิ เธอไม่อยากเห็นฉันอารมณ์ดีหรือไง"แนยิ้มถาม
"เฮ้อ เธอนี่มันแสบจิงๆ"แอนนี่ส่ายหัวเบาๆ
"นายเสร็จฉันแน่ ไอ้หัวแดง" ฉันพูดกับตัวเอง
ทำไมชีวิตผมต้องมาซวยอย่างนี้นะ ไม่น่าไปรับปากยัยนั่นเลย ทำไมทุกคนต้องตามใจยัยนั่น หรือจะมีอะไรอยู่ เราต้องรู้ให้ได้ (ฉันให้แกมาเป็นพระเอกนะยะ ไม่ใช่นักสืบ) (ขอโทษครับเจ้:ฮยอนซอง) แต่จะว่าไปยัยนั่นก็น่ารักดีนะ น่าเรียวๆ ตาโตๆ ผิวขาวๆ (หื่นเชียวนะแก)
“ไม่หรอกน่า ยัยนั่นไม่มีอะไรดีหรอก”(แล้วที่คิดเมื่อกี้ละยะ)
“ป้าครับชาเย็นแก้วหนึ่งครับ” ผมสั่งน้ำให้ยัยชาเย็นนั่น
“ของหนูเฟย์หรือเปล่าจ๊ะ” ป้าคนขายถาม
“เอ่อครับ ทำไมหรอคับ” ทำไมป้าเค้าถึงรุ้ละ
“อ้อ พอดีหนูเฟย์เค้าไม่ชอบหวานมากนะจ๊ะ ป้าจ๊ะได้ชงถูก”ป้าอธิบาย
“เรื่องมากจริงนะ”ผมพูดกับตัวเอง
“ได้แล้วจ๊ะ”ป้ายื่นแก้วชาเย็นให้ผม
“ขอบคุณครับ” ผมยื่นค่าน้ำให้กับป้า
“สวัสดีจ๊ะ เธอเป็นเด็กใหม่ห้อง 2 ใช่ไหม” ผู้หญิงคนหนึ่งเธอเดินเข้ามาทักผม
“เอ่อครับ” เธอคนนั่นมองผมด้วยสายตาที่อยากจะกินผมเต็มที่ น่ากลัวชะมัด
“เธอสนใจชมรมดนตรีหรือจ๊ะ ฉันสามารถพาเธอเข้าได้ โดยไม่ต้องสมัครเลยน้า” เธอยังคงเบียดผมเข้ามาเรื่อยๆ
“ ผมสนใจนะ แต่ชอบที่จะสมัครเข้าด้วยความสามารถของตนเองมากกว่า” ก็จริงนิ อย่างนี่มันเหมือนดูถูกความสามารถของผมเลย
“เอ่อจ๊ะ” ยัยนั่นทำหน้าเอ๋อ ๆ แล้วเดินจากไป
ทำไมอีตานี่หายไปนานจัง คนหิวน้ำจะแย่ สงสัยจะโดนยัยพวกผู้หญิงรุมกินเอาแล้วมั้ง หน้าตาก็งั้น ๆ ไม่เห็นจะหล่อเลย เชอะ (แล้วหล่อของแกนะมันขนาดไหนยะ) ถ้าช้าอีก 5 นาที กลับมาฉันจะแกล้งให้นักกว่าเดิม เลยคอยดู
“เอ้า ได้แล้ว” ตายยากจริงนะ นินทาปุ๊บ ก็มาปั๊บ
“ขอบใจยะ ฉันนึกว่านายจะโดนยัยชะนีรุมกินโต๊ะซะแล้ว”
“เธอนี่ไม่มีความเป็นผู้หญิงเลยนะ”อ่าว อีตาบ้านิ พูดอย่างนี้มากัดกันเลยดีกว่า
“พูดดีๆนะ ฉันไม่เหมือนผู้หญิงตรงไหนยะ” ฉันก็มีทุกส่วนเหมือนผู้หญิงนะ
“ก็กิริยามารยาทไง พูดก็ไม่เพราะ ทำตัวเหมือนพวกอันพาล แบบนี้ใครเค้าจะเอา” นายนั่นพูดเยาะเย้ย
“ใช่สิผู้หญิงอย่างฉันใครเค้าจะเอา อีตาบ้า ไปเลยไป ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน” ฉันตะโกนใส่แล้ววิ่งร้องหนีมา ใครใช่ให้เค้ามากระตุกต่อมเศร้าฉันละ ทำไมต้องพูดถึงเรื่องนี้ ทั้งๆที่ฉันแกล้งนายก็แค่อยากสนุกบ้างเท่านั้น ฉันวิ่งไปที่ประจำแล้วทรุดตัวร้องไห้ นานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่ที่รู้ตอนนี่ฉันรุ้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอก ตายละสิยาอยู่ที่ห้องนี่น่า เพราะนายนั่นคนเดียว
“โอ้ย!!!” ทำไมอาการมันถึงกำเริบอย่างนี่นะ
“อะไรกันเนี่ย” ฝนตกอีก ฉันอยากจะบ้าตาย
“เปรี้ยง!!!” เสียงฟ้าผ่าลงมา
“ช่..ว..ย..ด้..ว..ย”ฉันพยายามเค้นเสียงเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่เหมือนมีอะไรจุกอยู่ที่หน้าอก
“เฮ้ย/เฟย์”เสียงคนดังขึ้นก่อนที่โลกของฉันจะเริ่มเอียง และดับลงในที่สุด
ความคิดเห็น