คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เงามัจจุราช
ณ. โบสถ์ ห้องฝึกตน
เมืองมอรอค
" ง ่ า ก ว ่ า จ ะ เช้ า น ี ่ นาน เห ลื อ เ ก ิ น " เอย่า บ่นเสีนงยาน พลางพยุงตัวลุกขึ้น
เดินโซเซ ออกจาห้อง ด้วยหน้าตาเหมือนคนใกล้ตาย ขอบตาดำคล้ำ ตาจาปิด เดินแทบไม่ไหว
" อ้าว เอย่า " อริซ่าทักขึ้น
" ไปทำอะไรมา " อริซ่า ถามต่อทันที
" ก ็ โ ด น ค ุ ณ ล ุ ง ทำ โ ทษ อ ่ะ จิ " เอย่าตอบเสียงยาน
" อิๆ " เอย่าขำ พลางเอามือ ปิดปาก
" ง ่ า !! ย ัง จ ะ มา ขำ อ ีก " เอย่าบ่น
" อ่ะจ๊ะ ไม่ขำก็ไม่ขำ ปะ เดี๋ยวเราพาไปนอน นะ " อริซ่าเข้าประคองเอย่าและเข้าห้องของเอย่าไป
......
หลายชั่วโมงผ่านไป
เวลาเที่ยง ณ.โบถส์ นครมอรอค
เอย่าลุกขึ้นจากเตียง ด้วยอาการที่ดีขึ้น
หน้าตาแจ่มใสเหมือนเดิม
เอย่า เดินออกจากห้องเพื่อตามหาอริซ่า หวังจะชวนออกไปข้างนอกเมือง
" อ่า!! อริซ่า " เอย่าทักอริซ่า ที่กำลังจัดหนังสืออยู่ในห้องสมุดของโบถส์
" มีไรจ๊ะ เอย่า " อริซ่าทักตอบ
" ว่าจะชวนไป ฝึกดาบข้างนอกหน่อยน่ะ " เอย่าบอกความประสงค์ทันที
" อ้าว !! หายง่วงแล้วเหรอ เอย่า " อริซ่าถามด้วยความเป็นห่วง
" ก็ นิดหน่อย น่ะ กะจะไปหาเหงื่อ จะได้หายสนิท " เอย่าตอบ
" แล้ว หลวงพ่อ ให้ไปเหรอ " อริซ่าถามอีกครั้ง
" แฮะๆๆๆ ยังจ๊ะ ยังไม่ขอเลย " เอย่าหัวเราะแหย๋ๆ
" อ้าว เดี๋ยวก็โดน ลงโทษอีกหรอก " อริซ่าพูดขึ้น
" ก็นั้นแหละ ถึงมาบอกเธอ นี่งัย " เอย่าตอบ โดยหวังให้อริซ่าช่วย
" ขอให้หน่อยซินะ อริซ่า ถ้าเธอขอ ต้องออกไปได้แน่เลย นะ " เอย่าอ่อนอ้อน
" อิๆ จ้า ก็ได้ " อริซ่าเองก็อยากออกไปข้างนองเหมือนกัน
ทั้งคู่จึงเดินไปหาหลวงพ่อที่อยู่ห้องทำงาน
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น
" เข้ามาซิ " หลวงพ่อตอบรับ
" มีอะไร เหรอ เอย่า อริซ่า " หลวงพ่อถามหาความประสงค์
" เอ่อๆ คือ ว่า!! หนูจะขอออกไปฝึกดาบข้างนอก น่ะค่ะ " เอย่าตอบแบบกล้าๆ กลัวๆ
" หืม " หลวงพ่อตอบเสียงในลำคอ แต่ยังไม่ได้ให้คำตอบ
" หนูไปด้วยค่ะ หลวงพ่อ " อริซ่า เอ่ยขึ้น
" งั้นเหรอ " หลวงพ่อรับฟัง และยังคงหยั่งเชิงไว้
" นะค๊ะ " เอย่า ออดอ้อน
" ปลอดภัยแน่นอน ค่ะ หลวงพ่อ " อริซ่า ย้ำด้วยความมั้นใจ
หลวงพ่อนั่งนิ่งไปพักนึ่ง แล้วเอ่ยขึ้น
" ว่าไง นายคิดว่าไง " หลวงพ่อถามบุคคลที่ 4 ที่อยู่ในห้อง
" ได้ครับ เดี๋ยวผมจะดูแลเอง " เสียงของบุคคลที่ 4 กล่าวรับประกัน
" ฝากด้วยนะ ครอส " หลวงพ่อฝากฝังบุคคลที่ 4 ครอส ทั้งๆ ที่ยังไม่เห็นตัว
" เย้ๆ!! " ทั้ง 2 กระโดดดีใจ
" แฮ่ม!! " หลวงพ่อกะแอม หมายจะบอกว่าอย่าออกนอกหน้านัก
" แล้วอย่าไปก่อเรื่องอีกล่ะ เอย่า " หลวงพ่อทิ้งท้ายอย่างรู้ทั้ง
" ขอบคุณค่า " ทั้ง 2 กล่าวขอบคุณพร้อมกัน
แล้วทั้งสองก็เดินออกไปนอกโบถส์
" ขอบใจมากนะ ครอส " อริซ่า กล่าวขอบคุณ ครอส
" หามิได้ ครับ องค์หญิง " ครอสกล่าวตอบ แต่ยังไม่ปรากฏตัวให้เห็น
* อริซ่า บุตรสาวคนโตของเจ้าเมืองพอนเทร่า
อีกคนนึ่งชื่อ อริต้า เป็นน้องสาวของ อริซ่า ซึ่งมีหน้าตาและอายุ ใกล้เคียงกับพีมมาก
เนื่องจากเจ้าเมืองพอนเทร่าไม่มี ราชโอรส ดังนั้น ผู้ปกครองเมืองคนต่อไป ก็เห็นจะเป็นอริซ่า
เจ้าเมืองพอนเทร่าต้องการให้ บุตรสาวของตนใกล้ชิดกับชาวเมืองเพื่อสร้างความคุ้นเคย และเข้าใจความเป็นอยู่ให้มากที่สุด
จึงเลี้ยงดู อริซ่า อย่างเด็กสาวชาวบ้านคนนึ่งเท่านั้น
อาจเป็นเนื่องด้วยในปัจจุบัน มอนเตอร์ดุร้ายถูกจำกัดจนสิ้น ในเขตรูนมิดกาด
แต่การที่องค์หญิง แห่งพรอนเทร่า จะมาเดินเตร็ดเตร่คนเดียว อยู่ในเมืองที่เต็มไปด้วยอันตราย แบบนี้คงเป็นเรื่องที่ผิดวิสัยเป็นแน่
ดังนั้น ราชาแห่งพอนเทร่า จึงได้ ให้หนึ่งในห้าองค์ลักษณ์ ประจำพระองค์มาคุ้มครอง
1 คน คนๆ นี่สามารถฆ่าคนได้ด้วยการโจมเพียงครั้งเดียว เงายมทูต
ทั้ง 2 เดินออกจากประตูทางทิศเหนือของมอรอคไป
" อ่า!!! สบาย ตัวจัง ได้ออกมาสูดอากาศ นอกโบถส์ " เอย่ากล่าวขึ้น ขณะที่กางแขนสูดอากาศเข้าเต็มปอด วันนี้บรรยาศในเขตมอรอคไม่ค่อยร้อนสักเท่าใด
อากาศกำลังสบาย
" อิๆ " อริซ่า ขำในท่าทางของ เอย่า
" นั้น Picky " เอย่าชี้ไปที่นกเคราะห์ร้ายตัวน้อย แล้ววิ่งตามไปในทันที
" !จิ๊บๆๆๆ! !!!!!! " Picky กระโดดวิ่งสุดตัวเพื่อเอาชิวิตรอด
" เจ้านกบ้า หยุดเดี๋ยวนี้นะ " เอย่าตะโกนบอกให้นกเคราะห์ร้ายหยุด
" จิ๊บๆๆๆๆ !!!!! " Picky วิ่งเร็วขึ้นอีกเป็น2เท่า
" ิวิ่งเร็วเป็นบ้า " เอย่าบ่นอุบอิบ
ขณะที่ อริซ่า นั้งหัวเราะอยู่ใต้ต้นมะพร้าวเพื่อหลบแดด อย่างสบายอารมณ์
พลางหยิบหนังสือไบเบิ้ลเล่มใหญ่ มาอ่านไปพลางๆ
เอย่าก็ยัง คงซ้อมฟันดาบไปเรื่อยๆ
3 ชมโมงผ่านไป
" ง่า !! เหนื่อยจัง แฮะ พักเดี๋ยว ดีกว่า " เอย่าบ่นกับตัวเอง และเดินมานั้งข้างๆ อริซ่าที่ยังคงอ่านหนังสืออยู่
" เหนื่อ แล้วเหรอ " อริซ่าถามขึ้น
" อืม " เอย่าตอบแบบหมดแรง แล้วทิ้งตัวลงนอนบนตักของอริซ่า
อริซ่า ก็อย่างหนังสือไปเรื่อยๆ อย่างสบายใจ
1 ชม ผ่านไป อริซ่า ปิดหนังสือ ผ่อนครายอริยาบท แต่ เอย่าซิหลับไปซะแล้ว
" อ้าว หลับเหรอเนี่ย " อริซ่า พูดขึ้น
ไม่ไกลกันนัก
" ดูโน่นซิ พวกแก " นักดาบคนเมื่อวาน พูดกับเพื่อน โจร 4 คน
" เอ้ย นั้น ยัยนักดาบคนนั้น นิ " โจรคนหนึ่งในนั้น จำได้
" เออ ใช่จริงๆ ด้วยหว่ะ " โจรอีกคนกล่าว
" ข้าจะ ขอเอาคืนให้หน่ำใจเลยวันนี้ " โจรอีกคนกล่าวอย่างเคียดแค้น
" งี้ก็ดีเลย มีสาวสวยมาให้เล่นถึง 2 คน " นักดาบกล่าว แล้วพากันเดินไปยัง อริซ่า และเอย่า
" งัยจ๊ะน้องสาว " นักดาบพูดทักทายขึ้น
อริซ่าทำเป็นไม่สนใจ มือหนึ่งก็เขย่าตัวเอย่า หวังปลุกเอย่าให้ตื่น
" ง่า!! " เอย่าตื่นขึ้น ร้องเสียงงัวเงีย
" ฮะ !! " และตกใจในทันทีที่เห็นกลุ่มโจรข้างหลังนักดาบ แต่ก็ยังงัวเงียอยู่
" แหม่!!! ดีใจจัง จำพวกเราได้ด้วย " โจรคนนึ่งกล่าว
" จะได้ไม่ต้องแนะนำตัวอีก เนอะ ฮ่าๆๆ " โจรอีกคนกล่าวสมบท
นักดาบไม่รอช้า เอามือเอื่อม จะจับหน้าอโคสาวทันที
ยังไม่ทันที่จะได้สัมผัส
" อ๊าก!! " มือของนักดาบถูกแตะกระเด็นออกด้วยแรงมหาศาล เสียการทรงตัว ถลาถอยหลัง
ลงไปนั่งอยู่กับพื่น
" ชิ ใครวะ แน่จิงออกมาซิโว้ย " นักดาบหนุ่มโมโห ตะโกน ใส่ พร้อมลุกขึ้น
ร่ายของชายคนนึ่งประกฏขึ้น ในชุดผ้าพันสีดำ มีเหล็กสีเงินแซม ดู น่ากลัวยิ่งนัก สองมือ ถือกาต้ามีม่วงเข้ม ผมตั้งสีแดงเข้ม นัยตานิ่งสนิท
สวมหน้ากาก ของราชินีแห่งความตาย Zealotus Mask
" กลับไปก่อนนะครับ องค์หญิง เดี๋ยวกระหม่อมจะตามไป " แอสแซดซินหนุ่มครอสกล่าวบอกอริซ่า
" อืม " อริซ่าพยักหน้าตอบรับ พลางดึงเอย่าที่ยังคงอาการงัวเงียอยู่ให้ลุกขึ้นแล้ววิ่งไปทางประตูเมือง โดยไม่หน้ากลับมามอง
โจรอีก 2 คน เห็นว่าจะหนี จึงวิ่งตาม
!!Grimtooth!! หนามแหลมคม วิ่งเข้าใส่ เสียบเข้าที่ ขา ของโจรทั้ง 2 อย่างแม่นยำ
" โอ้ย!!! " โจรทั้ง 2 ร้อง เสียการทรงตัว กลิ้งลง กับพื่นทราย และพยายามดึงหนามแหลมออกจากขา
" ฮะ!! นี่มันอะไรกัน " โจรทั้ง 2 ร้องลั่น ด้วยความตกใจ
หนามแหลม ละลายเข้าไปในเนื่อขาของโจรทั้ง 2 จากนั้น แผลค่อยๆ กลายเป็นมีม่วงขยายไปเรื่อยๆ ลามไปทั้งตัวของโจรเคราะห์ร้าย
โจรทั้ง 2 ล้มลงนอนแน่นึ่ง ในเวลาไม่ถึงนาที
เพื่อนโจร อีก 2 คน เห็น ถึงกับเข่าอ่อน ทรุดตังลงกับพื้น ตัวสั้นเทา ยกมือไหว้
นักดาบ ผงะ ดาบเกือบหล่นจากมือ แต่ก็ตั้งสติไว้ได้ ยกดาบฟันใส่ครอสอย่างแรง
!! แบรช !!
แต่ครอสกลับยืนนิ่งเฉยเหมือนกำลังรอจังหวะ
ขณะที่ ดาบใกล้จะถึงหัวของครอสเพียงไม่กี่เซน
เคล๊ง!!!
ครอสยกกาต้าข้างขวาแท่งเข้าไปที่กลางคมดาบอย่างแม่นยำ
ดาบหนาขนาดใหญ่ ถูกกระแทก หักเป็น 2 ส่วน อย่างไม่น่าเชื่อ
" อั๊ก!! " นักดาบร้องเสียงตก ด้วยความเจ็บปวด พลางหันมามองที่หน้าอกของตัวเอง
กาต้าข้างซ้ายเสียบทะลุกลางลำตัว ตรงลิ้นปี่พอดี
นักดาบตาเหลือก สติเริ่มลางเลือน
" ตอนไหนกัน โอ๊ะ ปวด " นักดาบเปรยออกมา ด้วยเสียงที่อ่อนล้า
ครอสชักกาต้ากลับ ทิ้งมือทั้งสองลงข้างลำตัว สายตายังคงแน่นิ่ง
เลือดของนักดาบไหลลู่ลงกับกาต้าข้างซ้าย ค่อยๆซึมหายไป กาต้าแปล่งแสงสีม่วง ราวกับขอบคุณนายของมันที่ให้อาหารชั้นเลิศ
นักดาบคุกเข้าลงกับพื่นเบื่องหน้าของครอส มือขวากุมหน้าอกไว้แน่น มือซ้ายยันลงกับพื่น เพื่อทรงตัวไม่ให้ล้ม เลือดยังคงไหลไม่หยุด
" หนาวเหลือเกิน " นักดาบเปรยขึ้นอีก
" อั๊ก!! " นักดาบสำลักเลือดออกจากปาก
ฟู่!! เลือดตกกระทบพื่นทราย เกิดเป็นฟอง ราวกับว่ามันเป็นน้ำกรด ที่พร้อมจะกัดกินทุกอย่างให้สิ้น ไม่นานนัก
นักดาบนอนหมอบลงกับพื่น สิ้นใจ
โจรที่นั่งคุกเข่าอยู่ ตกใจสุดขีด ทำอะไรไม่ถูก เมื่อตั้งสติได้แล้ว ก็หันหลัง ออกวิ่งสุดตัว
!!! Soul Destroyer !!!
สำแสงสีม่วงเข้ม รูปพระจันทร์เสี่ยว ปรากฏขึ้นกลางอากาศ ขนานกับพื่นทรายสีเหลืองทอง
วิ่งถ่าโถมเข้าใส่โจรที่วิ่งหนีสุดชีวิต ด้วยความไวเหนือเสียงดั่งเคียวมัจจุราชไล่ตระคุบเหยื่อ
โจรทั้ง 2 หยุดวิ่งทันที เมื่อแสงสีม่วงวิ่งตัดลำตัวไป ขาเริ่มอ่อน คุกเข่าลงกับพื่น ลำตัวด้านบนแยกออกจากด้านล่าง
ไม่มีโอกาสที่ โจรทั้ง 2 จะร้องเป็นครั้งสุดท้าย ไม่มีแม้ความเจ็บปวด ตาปิดลง ความหนาวเย็นเข้ากลืนกินจิตใจ
นอนสิ้นลมอย่างอนาจ
ร่ายของครอส ก็หายไป ราวกับอากาศธาตุ ไม่เห็นแม้แต่เงา ไม่เห็นแม้แต่รอยเท้า ทิ้ง ร่างไร้ชิวิตทั้ง 5ไว้ด้านหลัง
....
* Assassin Cross กลุ่มคนที่รับการฝึกพิเศษ
และจะมีการสอบเมื่อจำนวนน้อยกว่า 20 คน
กล่าวคือ ในสมัยนี้ จะมี Assassin Cross เพียง 20 คนเท่านั้น
เมื่อหนึ่งใน 20 คนนี้ตาย จะมีการสอบคัดเลือกหนึ่งครั้ง เพื่อให้จำนวนคงอยู่เท่าเดิม
ในการสอบ จะ ไม่สนอายุ ไม่สนเพศ จะมีเพียงสิ่งเดียว คือ ชีวิต
โดยวิธีการสอบจะให้ผู้สมัครทั้งหมดเข้าไปอยู่ในห้อง และปล่อยให้พวกนั้น
ฆ่ากัน ทำทุกวิธีเพื่อเป็นที่หนึ่ง และจะมี
1 คนที่รอดอยู่
1 คนที่สามารถฆ่าทุกชีวิตโดยไม่ลังเล
วิธีนี้โหดร้ายมาก แต่เพื่อให้ได้มาซึ่งที่หนึ่ง พวกเขายอมสละมัน
ในอดีต คนที่ต้องการเป็นที่หนึ่งในจำนวนนักฆ่ามีมากมาย
วิธีการสอบนี้จึงตกลงกันในกลุ่มคนเหล่านั้น และยอมรับกันเรื่อยมา
จนถึงทุกวันนี้
.....
" แฮ๊กๆๆ " อริซ่าและเอย่า ต่างพากันหอบ เมื่อวิ่งผ่านประตูเข้ามา
" ครอส " อริซ่าทักขึ้นทันทีที่หยุดวิ่ง
" ครับ องค์หญิง " ครอสตอบเสียงเรียบ
" พวกนั้น .. " อริซ่าถามต่อ แต่ก็ต้องหยุด เพราะรู้อยู่แล้วว่าคำตอบจะเป็นเช่นไร
" ปะ เอย่า เข้าไปในโบถส์ " อริซ่าชวนเอย่าเข้าไปในโบถส์
เมื่อผ่านประตูโบถส์เข้ามา
" เอย่า เดี๋ยวเราไป บอกหลวงพ่อก่อนนะ ว่ากลับมาแล้ว " อริซ่าบอกกับเอย่า
" อืม " เอย่า ตอบรับ เพราะยังงงๆ ไม่หาย สติยังไม่เข้าที่เข้าทาง
ทั้ง 2 เดินแยกกันตรงทางแยก กลางโบถส์
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น
" เข้ามาซิ " เสียงกล่าวเชิญแบบทุกๆ ครั้งดังขึ้น
" กลับมาแล้วเหรอ " หลวงพ่อทักอริซ่า ทันทีที่ได้พบหน้า
" ค่ะ " อริซ่าตอบรับ
" เกิดเรื่องมาซินะ " หลวงพ่อถามอย่างรู้ทัน
" ค่ะ " อริซ่ายอมรับแต่โดยดี
" อย่าใส่ใจเลยนะ อริซ่า บางครั้งมนุษย์น่ากลัวกว่า ปิศาจเสียอีก " หลวงพ่อกล่าวเป็นนัยๆ
" แต่ ว่า ... " อริซ่าพยายามจะพูดต่อ
" ชีวิตเมื่อเกิดมาก็ต้องถึงเวลาดับสูญกันหมดทุกคน เว้นแต่จะช้าจะเร็วเท่านั้น " หลวงพ่อกล่าวแซกอย่างรู้ทัน
" บางครั้ง เราต้องสละชีวิตของ คนเลวๆ เพื่อ แลกกับความเศร้าตลอดชีวิตของคนอื่น " หลวงพ่อกล่าวสอนต่อ
" คนเป็น น่ะ ทรมาณยิ่งว่าคนตายซะอีกนะ อริซ่า " หลวงพ่อกล่าวขึ้น
" หวังว่าคงเข้าใจที่หลวงพ่อพูดนะ อริซ่า " หลวงพ่อกล่าวถามเพื่อให้อริซ่าสบายใจ
" ค่ะ " อริซ่าตอบเสียงเศร้าเล็กน้อย
อริซ่า จึงเดินกลับไปที่ห้อง และพยามไม่คิดอะไรอีก
.....
ณ. ที่ฝึกซ้อมของพีม
" นี่ พีมจัง อย่าบอกนะว่าจะ เอา ไอ้ Frost Driver นี่ไปแช่แข็ง คู่ต่อสู้น่ะ " ซาดัสถามด้วยความสงสัย
" นั้นซิ ตั้ง 27 คนเลยนะพีม จะไหวเหรอ " ซามินเห็นด้วยกับซาดัส
" ใครว่าล่ะค๊ะ " พีมตอบแก้
" อ้าว แล้วฝึกไปทำไมล่ะ เนี่ย " ซาดัสถามต่อ
" ก็เอาไว้ใช้ในการแข่งล่ะค่ะ " พีมตอบ
" งง แฮะ ตกลงจะเอาไปใช้จริงๆ ใช่มะ " ซาดัสยังคงสงสัยไม่เลิก
" ค่ะ " พีมตอบแต่ก็ไม่บอกว่าจะใช้ตอนไหน
" อะน่า เดี๋ยวก็รู้เอง ล่ะค่ะ " พีมพูดขึ้น
" จ้า " ซามินยิ้มให้กับพีม แล้วก็ไม่ได้ถามต่อ
" นี่ก็ 5 โมงเย็นแล้ว ไปหาอะไรกินกัน จะได้ให้พีมเข้านอนแต่หัวค่ำ " ซามินเสนอ
" อ่า!! ดีๆๆๆ ให้ยัยพิมตัวจ๋อย เลี้ยงเลยแล้วกัน " ซาดัสพูดแหย่ พีม
" ง่า!! ไรอ่ะพี่ซาดัส พีมไม่มีตังแล้วนะ " พีมร้องอู่อี้
" ฮ่าๆๆ คืนนี้ท้องร้องทั้งคืนแน่ พีมจัง " ซาดัสยังแหย่ต่อ
" พี่ซามิน ดู พี่ซาดัสซิค๊ะ แกล้งพีมอีกแล้ว " พีมฟ้องพี่ซามิน
" ซาดัส เดวเหอะ ไปพูดความจิงทำไมกัน " ซามินพลอยเป็นไปกะเค้าด้วย
" ง่า!!! พี่ซามิน อ่ะ " พีมร้องโยเย
" ฮ่าๆๆ " ซามินหัวเราะพลางเอามือลูบหัวพีม
" อะๆๆ พี่เลี่ยงเองแล้วกัน " ซามินออกตัว
" ง่า !! หวังว่าคงใช้เงินตัวเองนะ " ซาดัสพูดอย่างรู้ทันซามิน
" หึ เรื่องอะไรล่ะ " ซามินตอบกลับซาดัสทันที แล้วเดินเข้าเมืองไปยังร้านอาหาร
" ง่า!!! จนแน่ตู " ซาดัสบ่นอุบอิบ
" บ่นไรย๊ะ " ซามินตะโกนแกล้งใส่ซาดัส
" ปะ ป่าว จ้า T-T " ซาดัสรีบตอบแก้ตัว
แล้วจึงเดินตาม 2 คนเข้าเมืองไป
ณ.ร้านอาหารแห่งหนึ่งกลางเมือง มอรอค
" สั่งตามสบายเลย พีม เดวพี่เลี่ยงเอง " ซามินพูดขึ้นอีกครั้ง พลางหันไปเหล่มองซาดัส
" ง่า!! เบาๆ หน่อยนะน้องพี่ เดวพี่จนพอดี " ซาดัสพูดขึ้นเพื่อบอกพีม
" ฮ่าๆๆ จากินให้จนเลยคราวนี้ " พีมพูดแหย่กลับ
" ง่า!! สงสาร พี่เหอะนะ พีม จาง " ซาดัสพูดเสียงอ้อน
แต่พีมก็แกล้งไม่สนใจ
ทั้ง 3 ทานอาหารและคุยกันอย่างสนุกสนาน
เมื่อเสร็จก็เดินกลับไปยังที่พักของตน
และแยกย้ายกันไปพักผ่อน
ความคิดเห็น