คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดหมายใหม่
เช้าวันใหม่อากาศสดใส ณ.เมืองมอรอค ผู้คนแหแหนกันมาตั้งร้านขายของ
บริเวณทางทิศใต้ของเมือง มีตั้งของแพง ของหายาก
วันตุดิบทุกอย่างที่มีถูกนำมาขายอย่างมากมาย
สมาคมโจร ใต้พีระมิด
"งัย สาวน้อย ตื่นได้แล้ว" โร๊กหนุ่มปลุกโร๊กรุ่นน้อง
" ห ื อ อ ..." เสียงงัวเงี่ยตอบรับ พลางหลับต่อ
"เห้ย!! จาตื่นดีๆ มั้ย หรือต้องให้ใช้วิธีรุนแรง " โร๊กหนุ่มปลุกอีกครั้ง
พร้อมคำขู่ ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ จากโร๊กสาว
"สงสัยต้องเอาจริง" โร๊กหนุ่มยกมือขึ้นเกาคาง คิดแผน
"หึ คิดไรดีๆ ออกแล้ว หึๆ" โร๊กหนุ่มมองโร๊กสาวด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
พลางเอามือล้วงไปใต้ผ้าห่ม เอามือค่อยๆลูบจากหน้าแข้งมาถึงต้นขา
และยึดต้นขาโร๊กสาวไว้
โร๊กสาวสะดุ้งสุดตัวด้วยอาการตื่นตระหนก ความง่วงหายไปพลัน มีแต่ความกลัวเข้ามาแทนที่
"ฮือๆ" โร๊กสาวน้ำตาไหลริน ดันสุดตัวไปหัวเตียง
เพื่อให้พ้นจากพัธนาการของโร๊กหนุ่ม
โร๊กหนุ่มเองก็ตกใจไม่น้อยเหมือนกัน จึงชักมือกลับพร้อมกล่าวคำขอโทษ
เพราะไม่เคยเห็นโร๊กสาวต้องร้องไห้ด้วยเรื่องแค่นี้
"พีม .. พี่ ขะ .. ขอโทษ นะ" โร๊กหนุ่มขอโทษโร๊กสาวพีม
"ร้องไห้ทำมัย" โร๊กหมุ่มถามต่อด้วยความสงสัย
"ก้อ ก้ หนูกลัวนิค๊ะ" พีมตอบเสียงสะอื่น พร้อมเช็ดคราบน้ำตา
" ง่า ... กลัวอะไร อ่ะ " โร๊กหนุ่มถามต่อ
" ไม่รู้อ่ะค่ะ แต่มานรู้สึกกลัว แล้วอีกอย่างตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครทำแบบนี้ " พีมตอบ
เพราะตั้งแต่เด็กพ่อและแม่เลี้ยงดูมาอย่างดี และสอนให้ไว้เนื่อไว้ตัว แต่ด้วยความแก่นแก้ว
กระโดกกระเดกซน ซะจนบางทีพ่อแม่ต้องจับตีเอา
กระนั้นก็ไม่ได้ทำให้เปลี่ยนนิสัยไปได้ เลย และพีมก็ยังยึดมั้นในคำสอนของพ่อแม่มาตลอด และไว้เนื่อไว้ตัวเสมอมา
"พี่ ขอโทษนะ พีมจัง" โร๊กหนุ่มขอโทษเป็นการใหญ่ พร้อมเอามือลูบหัวตัวเอง
แอ๊ด!!!! เสียงเปิดประตูดังขึ้น
" ซาดัส มาแกล้งอะไรน้องเค้า " โร๊กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับโร๊กหนุ่มซาดัส ปรากฏตัว
ด้วยใบหน้าบูดเคือง
" ปะ . . ปะ เปล่า จ้า ซามิน" ซาดัสหัวกลับไปตอบด้วยความตกใจ เหงื่อแตกซิก
ราวกับว่าจะโดนกินเลือดกินเนื้อ
" มานี่เลย พ่อตัวดี " ซามิน เข้ามาด้วยความรวดเร็ว เอามือดึงหูของซาดัส
และลากออกจากห้องไป
" ไม่เป็นไรแล้วนะจ๊ะ พีมจัง" ซามินหันกลับมาพูดกับพีมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
อีกมือก็ดึงหูของซาดัสไว้ไม่ปล่อย
" คะ .. ค่ะ " พีมตอบพร้อมกับยิ้มแหย๋ๆ
" งั้นพี่ขอไปจัดการธุระก่อนนะ " ซามินหันไปค้อนตาขว้างในซาดัส
" ค่ะ " พีมตอบรับ ด้วยใบหน้าสดใส ความกลัวได้หายไปสิ้น
มีความความตลกเข้ามาแทนที่ น่าแปลกที่เธอลืมเรื่องเมื่อกี้ได้ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
" รีบไปอาบน้ำนะ วันนี้ จะไปสมัครสอบเป็น สตอเกอร์ไม่ใช่เหรอ " ซามินบอกเตือนพีม
" อ๊ะ !!! แย่แล้วๆ ลืมซะสนิท เลย" พีมร้องด้วยความตกใจและวิ่งเข้าห้องน้ำไป
" นึกแล้วเชียว เจ้าน้องคนนี้ " ซามินยิ้ม
" ใช่มั้ย ซาดัส " ซามินกลับมาทำหน้าขึงขังใส่ซาดัสอีกครั้ง
..............................
สตอเกอร์ในสมัยนี้ คือ กลุ่มโจรอีกรูปแบบหนึ่ง ที่พัฒนาจากโร๊ก โดยจะเน้นเทคนิคและไหวพริมมากกว่า การใช้กำลัง สตอเกอร์ จะมีปฏิญาณ ที่ว่า จะไม่มีการทำลายชีวิต หรือทำให้บาดเจ็บขั้นร้ายแรง
แต่จะทำให้ศัตรู ไม่อยู่ในสภาวะที่พร้อมจะสู้นั้นเอง
เพราะปฏิญาณนี้เอง ทำให้คนที่จะสอบเพื่อเป็นสตอเกอร์ มีน้อยคนนัก
โดยจะมีการสอบเป็นสตอเกอร์จะมีเพียงปีละครั้งเท่านั้น
ปีๆ นึ่งจะมีคนสอบไม่ถึง 50 คน และ ด้วยจำนวนที่น้อยมาก จึงทำให้ไม่มีการจำกัดอายุ
แต่อย่างใด
โดยการสอบจะใช้ไหวพริบซะมากกว่า
แต่ละครั้งจะได้ สตอเกอร์เพียงแค่คนเดียว
............................
ณ. หน้าพีระมิด นอกสมาคมโจร
ซามิน และซาดัสยืนรอพีมอยู่
" มาแล้ว ค่าาาา " พีมตะโกนเสียงดังจากในพีระมิด
" จุ๊ๆๆ " ซามินเอานิ้วชี้แตะริมฝีปากตัวเอง เพื่อบอกให้พีมเบาๆ เสียง
" ค่ะ" พีมรับคำ พร้อมเบาเสียงลง
" นี่พีม เราเป็นโจรนะ อย่าเอะอะไปซิ เดวทหารก็ยกกันมาหมดหรอก " ซามินบอกกับพีม
" นั้นซิ เสียงดังเดียวจับส่งทหารซะเลยนี่ " ซาดัสพูดขู่เล่นๆ ใส่พีม
" คะ .. ค่ะ " พีมรับคำ และหันมาแลบลิ้นใส่ซาดัส
!!! hiding !!!
จากนั้น ทั้ง3ก็ hiding หายไป
เมืองมอรอค เป็นเมืองใหญ่
ที่เปิดให้ทุกสังคมเข้ามาอยู่โดยจะมีกฏหมายบังคบเพียงแค่ว่า
"อย่าสร้างความเดือดร้อนเท่านั้น"
แต่การที่จะมีใครมาที่พีระมิด ถือเป็นเรื่องผิด
เพราะสถานที่แห่งนี้เป็นเขตต้องห้าม และเป็นที่ไว้พระศพของราชาแห่งมอรอค
โอซิริส
ฉะนั้นจึงไม่มีใครมาเดินที่นี่สักเท่าไหร่
..................................
hiding !!
ทั้ง 3 มาโผล่ที่เมือง มอรอค
และเดินผ่านย่านการค้าของเมืองเพื่อออกไปทางประตูทางทิศใต้
" นี่ๆ พีมจัง พร้อมแล้วเหรอที่จะเป็นสตอเกอร์นะ " ซาดัสถามด้วยความเป็นห่วง
" นั้นซิ ตัวกระปิ๊ดเดียว จะไม่แข่งกับเค้าไหวเหรอเนี่ย "
ซามิมพูดพร้อมความเห็นที่ตรงกัน
" อะน่า ไม่มีไรหรอก พีมซะอย่าง สบายๆ " พีมยิ้ม และเอานิ้มโป้งปาดจมูก
เพื่อบอกว่าตัวเองมั้นใจ
" งั้น ก็ตามใจแล้วกันนะ " ซามินยิ้มพร้อมลูบหัว เอ็นดูพีม
" เสร็จแน่ พีมจังตัวน้อย เจอผีหลอกแน่ " ซาดัสแหย่พีม
โป๊ก !!! พลั้นนั้น มะเหงกของซามินก็กระแทกเข้าที่หัวซาดัสอย่างจัง
" โอ้ย " ซาดัสร้องด้วยความเจ็บ
" ไปหลอกพีมทำมัย เนี่ย " ซามิน ต่อว่าซาดัส
" ก็ ... พีม มันน่าแกล้งนี่นา " ซาดัสตอบหน้าตาเฉย
" ชอบแกล้งพีมจิงๆ เลยนะเทอน่ะ เห็นว่าตัวเล็กกว่าหรืองัยหะ "
ซามินต่อว่าซาดัส
" แฮะๆๆ ก็มันจิงนี่นา " ซาดัสตอบและยิ้มแหย๋ๆ ซาดัสสูงก่าพีมถึง 20 ซม.
ด้วยเหตุนี่ซาดัสจึงเอ็นดูและชอบแกล้งพีมเสมอๆ
ใกล้ถึงประตูทางทิศ ใต้ของมอรอค
" หิวมั้ย พี่ๆ " พีมถาม
" หิวเหรอจ๊ะ " ซามินถามพีมกลับ
" พี่หิวอ่ะพีม เลี้ยงพี่หน่อยซิ " ซาดัสตอบแบบยี่ยวน
" ได้ค่ะ เดวพีมเลื้ยงเอง " พีมตอบพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์
" อ่า รวยเหรอเราน่ะ " ซามินถามต่อ
" ป่าวค่ะ ได้ตังมาฟรี เมื่อกี้นี้ " พีมตอบด้วยรอยยิ้ม
" ฮะ !! ตอนไหนหว่า " ซาดัสถามพร้อมเอามือเกาหัว ด้วยความสงสัย
" โห มือไวจังนะเรา " ซามินพูด
" อ๊ะ แน่อยู่แล้วค่ะ เดวจาสอบเป็นสตอเกอร์ แล้วนิ ต้องฝึกกันหน่อย อิๆ "
พีมตอบพร้อมยิ้มด้วยความภูมิใจ
" แล้วไปเอาของใครมาล่ะนั้น " ซามินถามต่อ
" ก็ คนที่ยืนเบ่งอยู่โน่นงัย ค๊ะ เห็นแล้วหมั้นไส้ " พีมตอบ
" เราะนี่นะ ร้ายซะจริงๆ " ซามินพูด พร้อมเอามือลูปหัวพีม ด้วยความเอ็นดู
" ปะ ๆ ๆ ไหนๆ ก็มีเจ้ามือแล้ว ไป ร้านของแพงๆ หน่อยก็ดีเนอะ "
ซาดัสพูดแย่อีกครั้ง
" โห เอาธรรมดาก็พอแล้วมังค๊ะ พี่ซาดัส " พีมพูดแก้ เพราะกลัวตังไม่พอ
" หึๆ " ซาดัสหัวเราะในลำคอ
จากนั้นทั้ง 3 ก็เดินไปร้านค้าเพื่อสั่งอาหารเช้ากินกัน
ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีโจรมานั้งกินในร้าน เจ้าของร้านเองก็ยินดีที่จะบริการ
เพียงแต่อย่ามาสร้างความเดือดร้อนเป็นพอ
ทั้ง 3 สั่งอาหารมากิน ได้สักพัก ชายร่ายใหญ่ ก็เดินเข้ามาในร้าน
เป็นชายคนที่พีมพึ่งขโมยเงินมาหยกๆ
" มีไรกินมั้งวะ " ชายร่างใหญ่สถบเสียงดังในร้าน
" จะกินอะไรก็สั้งมาซิวะ " เจ้าของร้านชายโต้กลับ
" เอ่อ ... เอาไรมาก็ได้ " ชายร่างใหญ่ สลดอย่างเห็นได้ชัด
" เออๆ งั้นรอเดียว " ชายเจ้าของร้านตอบกลับ
" นึกว่าจะแน่ หึ " ชายเจ้าของร้านบ่นอุบอิบ แล้วก็ทำอาหารมาเสริฟ
ชายร่างใหญ่
" เอ้า เอาไป " ชายเจ้าของร้านนำอาหารมาให้ชายร่างใหญ่
" ... " ชายร่างใหญ่เริ่มกินอาหาร
ผ่านมาสักพัก เมื่ออาหารของชายร่ายใหญ่หมดลง พลางเอามือล้วงกะเป๋า
คว้านหาเงินเพื่อเอามาชำระหนี้
เมื่อล้วงไปกลับไม่เจอสิ่งที่ต้องการ ถึงกลับหน้าซีดเผือด
พลางเหลือบไปเห็นกลุ่มของซามินเข้า ก็คิดจะหาเรื่องว่าขโมยเงินไป
" เฮ้ย !! พวกแก 3 คนน่ะ " พลางลุกขึ้นแล้วเดินมาที่โต๊ะของซามิน
" อะไรของแกวะ " ซาดัสตอบกลับด้วยอารมณ์ฉุนขึ้นมา
" พวกแกเอาเงินข้าไป ใช่มั้ย " ซายร่างใหญ่พูดทำท่าเหมือนหาเรื่อง
" ไหนล่ะค๊ะ หลักฐาน " พีมตอบกลับ หน้าตาย
" ก็ .... พวกแกเป็นโจร นั้นแหละหลักฐาน " ชายร่างใหญ่ตอบน้ำขุ่นๆ
" เอาตังข้าคืนมา ไม่งั้นข้าเอาจิงล่ะนะ " ชายร่ายใหญ่พูดขู่
" หึ " ซาดัสหัวเราะในลำคอ พร้อมเอามือจับดาบของตนเอง
" เดวค่ะพี่ซาดัส เดวพีมจัดการเอง " พีมบอกกับพี่ซาดัส
" เอาจิงเหรอพีม " ซามินถามด้วยความเป็นห่วง
" ตายซะ ย้าก!!! " พลั้นนั้น ชายร่างใหญ่หยิบขวานที่เน็บอยู่ที่เข็มขัด
และฟาดใส่พีมอย่างแรง เพราะเห็นว่าตัวเล็กที่สุดในกลุ่ม
MISS
พีมหลบได้อย่างหวุดหวิด พร้อมไปอยู่ด้านหลังของชายร่างใหญ่
" เล่นที่เผลอเหรอ เอานี่ไป " พีมรวมพลังไว้ที่ฝ่ามือ
และซัดใส่ต้นแขนของชายร่างใหญ่อย่างจัง พลั้นนั้นขวานถึงกลับหลุดออกจากมือ
และมีแสงสีขาวเหลือบไว้ที่มือ
" Strip Weapon " พีมพูดเสียงเรียบเฉย
" แก ! " พลางเอามือคว้าขวานที่หล่นอยู่ด้านหน้าอีกครั้ง
แต่เมื่อมือแตะที่ขวานก็เหมือนราวกับว่า ขวานนั้นเป็นภาพล่วงตา
ไม่สามารถแตะต้องได้
" อะไรกัน ! " ชายร่างใหญ่ตกใจ
" Strip Armor "
พีมตะโกนพร้อมกับเอามือผลักไปที่หน้าหลังของชายร่ายใหญ่อีกครั้ง พลั้นนั้น
เสื้อคลุมยาว ของชายร่ายใหญ่ก็หล่นลงที่พื่นทันที ลำตัวเรืองแสงสีขาว
" อ่า อ๊าย!! " พีมตะโกนลั้น พร้อมเอามือปิดตา ภาพเบื่องหน้าพีมไม่อาจรับได้
ชายร่ายใหญ่ไร้เสื้อปกปิด ยืนงง ทำอะไรไม่ถูก
" อ๊ากๆ " ชายร่างใหญ่ร้องตะโกนแล้ววิ่งออกจาร้านไปด้วยความอาย
" ฮ่าๆๆๆ " ซาดัสหัวเราะลั่น
" นี่นะเหรอ จะไปสอบเป็นสตอเกอร์ " ซาดัสยังคงขำไม่หยุด
" ก็ .. ลืมนี่ค๊ะ " พีมพูดแก้ตัว
" เอาน่าพีมจัง เทอทำดีแล้วล่ะ ไม่เหมือนใครบางคนเอาแต่หัวเราะ "
ซามินยิ้มพลางลูบหัวพีม และหันไปแยกเขี้ยวใส่ซาดัส
" อ้าว !!! ไม่มีไรจ๊ะ " ซาดัสตอบพร้อมยิ้มแหย๋ๆ
" ฮ่าๆ " พีมหัวเราะ พร้อมหันไปแลบลิ้นใส่ซาดัส และเดินไปจ่ายเงินค่าอาหาร
" ทั้งหมดเท่าไหร่ค๊ะ " พีมถามเจ้าของร้าน
" 350z จ้า " ชายเจ้าของร้านตอบ
" ขอโทษด้วยนะ ที่ทำให้เดือนร้อนน่ะ " ชายเจ้าของร้านกล่าวขอโทษพีม
" มะ .. ไม่เป็นไรค่ะ " พีมตอบเสียงน่ารัก
" แล้วของชายคนเมื่อกี้ล่ะเท่าไหร่ " พีมถามต่อ
" 90z ครับ " ชายเจ้าของร้านตอบกลับ
" อ่ะนี่ค่ะ " พีมส่งเงินจำนวน 440z ให้เจ้าของร้าน
" อ่าว! จะไปจ่ายให้มันทำมัยล่ะหนู " ชายเจ้าของร้านถามด้วยความสงสัย
" อ๋อ ไม่เปนไรค่ะ ช่วยๆ กันไป " พีมยิ้มด้วยความภูมิใจ
" ขอบคุณมากครับ ขอบคุณจิงๆ " ชายเจ้าของร้านขอบคุณพีมด้วยความซึ้งใจ หารู้ไม่เงินนั้นขอของชายคนเมี่อกี้ทั้งสิ้น
" ไม่เป็นไรค่ะ " พีมตอบพร้อมเดินกลับไปที่โต๊ะ
" ปะ ไปกันดีก่าค่ะ พี่ๆ เดวเลยเวลาสมัคร " พีมพูดกับพี่ๆ ทั้ง 2
" ปะๆ แม่สาวน้อย " ซาดัสแซวพร้อมลุกขั้น
" เดี่ยวเหอะ ซาดัส แหย่ไม่เลิกนะ " ซามินพูดข่มซาดัส
" ง่า T-T " ซาดัสร้องเสียงอ่อย
ทั้ง 3 เดินออกจากร้านไปยังประตู ทางทิศใต้ เดินผ่านไปตามแผนที่
ด้านล่างของเมือง ผ่านมอนเตอร์มากมายๆ ด้วยการกวาดล้างของหน่วยทหารของ
รูนมิดกาด หลังสงคราม 100 ปี
ทำให้บริเวณแถบ มอรอค ไม่มีมอนเตอร์ โหดร้ายเลยสักตัว แต่ก็อาจจะมีมานานๆ
ทีก็เท่านั้น
เมื่อเดินคุยเล่นกันมาได้ สักพัก ก็ถึงที่หมาย
ณ. สมาคมโจรแห่งทะเลทราย เกือบถึง Comado สถานที่รับสมัครสตอเกอร์
" อ่า ใกล้ถึงแล้ว ตื่นเต้นจังเลย " พีมพูดด้วยความตื่นเต้น
" ฮ่าๆ ใจเย็นจ้า พีมจัง " ซามินพูดกับพีมด้วยความเอ็นดู
" เสร็จแน่ พีมจังตัวน้อย " ซาดัสพูดแหย่อีกหน
" อยากโดนจิงๆ ใช่มั้ย " ซามินพูดขู่ใส่ซาดัส
" อ่ะจึ๋ย ง่า มะ.. มะอยากจ้า ที่รัก T-T " ซาดัสกล้มหน้าสลด
" จะว่าไปพีมก็ อายุนิดเดียวเองนะ จะสู้เค้าได้เหรอเนี่ย ฮึ "
ซามินถามพีมด้วยความเป็นห่วง
" ง่า พีซามิน ก็เป็นไปด้วยอีกคนเหรอค๊ะเนี่ย " พีมพูดเสียงอ่อย
" ปะ ป่าวจ้า แค่ถามดูความมั้นใจเฉยๆ เองน่ะ " ซามินปฏิเสธ
พร้อมพูดให้พีมสบายใจ
" ค่ะ พีมมั้นใจ ว่าทำได้ค่ะ " พีมพูดเสียงใสอีกครั้ง
" ใช่มั้ย ซาดัส " ซามินเอาศอกกระทุ้งที่ท้องของซาดัส
" อะ จ้า นั้นซิ พีมทำได้อยู่แล้ว แฮะๆ " ซาดัสตอบ
........
ทั้ง 3 เดินเข้าไปในสมาคมโจร
" สวัสดีค่ะ มีอะไรให้รับใช้ค๊ะ " เจ้าหน้าที่สาวถามขึ้นเมื่อพบหน้าทั้ง 3
" มาสมัครเป็นสตอเกอร์ ค่ะ " พีมพูดตอบ
" ฮะ !!! เอ่อ " เจ้าหน้าที่สาวตกใจ และทำท่าอึกอัก
" มีอะไรเหรอค๊ะ สมัครไม่ได้เหรอ " พีมถามต่อ
" ปะ ป่าวค่ะ แต่ไม่เคยเห็นเด็ก อายุเท่าหนูมาสมัครอ่ะจ๊ะ "
เจ้าหน้าที่สาวตอบกลับ พร้อมหยิบใบสมัครยื่นให้
" แล้วส่วนใหญ่เป็นคนอายุเท่าไหร่อ่ะค๊ะ " พีมถามต่อ
และเก็บข้อมูลให้มากที่สุด
" ก็อายุประมาณ 30 -35 ล่ะจ๊ะ " เจ้าหน้าที่สาวตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
" โห แฮะๆ ไม่มีไรค่ะ " พีมตอบกลับด้วยอาการตกใจเล็กน้อย
และเดินไปนั้งกรอกใบสมัคร
" อ่าว พี่ๆ ไม่สนใจบ้างเหรอค๊ะ " พีมถามพี่ทั้ง 2
" ไม่อ่ะจ้า " ซามินตอบกลับ ด้วยความไม่สนใจ
" ไม่อ่ะ กัวทำพีมจังร้องไห้เพราะไม่ได้เป็นสตอเกอร์ " ซาดัสตอบแหย่พีม
" ง่า ทำมัยอ่าค๊ะ " พีมถามต่อและไม่สนใจคำแหย่ของซาดัส
" ชอบอาชีพนี้มากก่า อ่ะจ้า แค่นี่ก็หากินได้ตลอดชีวิตแล้ว " ซามินตอบ
มันก็จิงที่โร๊กไม่จำเป็นต้องเป็นสตอเกอร์เลย เพราะสตอเกอร์เองก็ไม่มีสกิล
ที่รุนแรงสักเท่าไหร่ ส่วนใหญ่เป็สกิลที่เป็นเชิงเทคนิคซะมากกว่า
" นั้นซิ ซามินสวยเมื่ออยู่ในชุดสีแดงๆ หึๆ ดูเซ็กซี่ดี น่ะ หึๆ "
ซาดัสตอบแบบยียวนอีกครั้ง
" เหรอค๊ะ พี่ซาดัส " ซามินตอบประชด กลับอย่างรู้ทัน
" อิๆ " พีมหัวเราะพี่ๆ ทั้ง 2 ที่ยังคงแหย่ และรักกันเหมือนเดิม
สักพักเมื่อพีมกรอกใบสมัครเสร็จ ก็เดินไปยื่นให้ เจ้าหน้าที่สาว
" เสร็จแล้วค่ะ " พีมพูดพร้อมยื่นใบสมัครให้
" งั้น เดียวเวลา บ่าย 2 ผู้สมัครสตอเกอร์จะมาเข้าฟัง กติกา การแข่งขันนะค๊ะ " เจ้าหน้าที่สาวบอกพีม
" ค่ะ " พีมตอบรีบ พร้อมเดินไปยังพี่ทั้ง 2 ที่นั่งรออยู่
" พี่ๆ บ่าย 2 เค้าจะให้ฟังกติกาแหละค่ะ " พีมพูดเสียงใส
" งั้นอีก 20 นาทีซินะ " ซามินพูดพร้อมหยิบนาฬิกาห้อยคอสีทองขึ่นมาดู
ทั้ง 3 คุยกันจนถึงเวลานัดหมาย
โร๊กทะยอยกันเข้ามา และเดินไปยังห้องประชุม สถานที่ซึ่งจะบอกกฏและกติการ
พีมนั้งดู และนับจำนวน รวมถึงวิเคราะห์บุคคลิกภายนอกของแต่ละคน
เมื่อคนสุดท้ายเดินเข้าห้องไป พีมจึงลุกขึ้นและเดินตามเข้าไป
" 27 คนเองเหรอเนี่ย " พีมพูดเปรยเบาๆ
เมื่อทุกคนเข้ามาในห้อง บ้างก็นั้ง บ้างก็ยืนคุยกัน โดนส่วนใหญ่จะ 30
ขึ้นกันทั้งนั้น บางคนน่าเกรงขามมาก บางคนมีรอยแผลเป็นที่หน้าราวกับว่า
ผ่านสงครามมาอย่างงั้น
ไม่นาน ก็มีเสียงฝีเท้าเดินมา ทำเอาทุกคนต้องหันไปมองรวมถึงพีมด้วย
ชายวัยวัยกลางคน ในชุดกางเกงขายาวมีน้ำตาล ผ้าคลุม 2 ส่วนมีน้ำเงิน หน้าตาดุดัน
ผมสีแดง มีใบหูที่คล้ายกับปีกของปิศาจ มีสร้อยเงินประดับตามเสื้อผ้าดูน่าเคารพยิ่งนัก
" เอาล่ะ สวัสดีทุกท่าน ที่สละเวลามาในวันนี้ ข้า ข่าน รองหัวหน้าของสมาคมสตอเกอร์ " ข่าน กล่าวแนะนำตัว เสียงดังฟังชัด
" ข้ารู้ความประสงค์ของทุกท่านที่มาที่นี่ดี " ข่าน กล่าวต่อ
" ทุกท่านคงรู้ดีอยู่แล้วว่า จะมีโร๊กเพียงคนเดียวที่ได้รับเลือกเป็นสตอเกอร์ " ข่านยังคงกล่าวต่อไป
" ข้าจะบอกกฏ กติกา และวิธิการแข่งขันให้ ทุกคนได้รู้ กฏ และกติกามีเพียง 1 ข้อเท่านั้น คือ ทำยังงัยก็ได้เพื่อได้มาซื่งชัยนะ แต่ ... " ข่านหยุดพูด
และมองดูคนในห้อง
" ห้ามมีการทำร้ายร่างกายจนถึงชีวิต หวังว่าทุกท่านคงรับทราบ "
ข่านกล่าวจนจบ
" โห่ !! " เสียงโห่ดังขึ้น จากลุ่มๆ หนึ่งและ ต่างก็โห่ร้อง ตามๆ กันไป
ตึง !! ข่านกระทืบเท้าลงบนพื่นปูน
" ทุกคนเงียบกริบ " ทุกคนตกใจในการกะทำนั้น
พื่นที่ดูแข็งแรงกลับแตกเป็นรูปรอยเท้าของข่าน ราวกลับว่า พื่นนั้นเป็นพื่นทรายนิ่ม
" เอาล่ะ ส่วนเรื่องการแข่งขัน เราจะแข่งเป็น 2 ครั้ง ครั้งแรก เราจะให้ทุกคนในที่นี้ เข้าไปชิง มหาอัญมณีล้ำค่า ในห้องที่เราเตียมไว้
โดนจะแจกถุงสีดำคนละใบเพื่อ ใส่มันออกมา "
ข่านต่อเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
" หากผู้ใดนำอัญมณี นั้นออกมาให้ข้า ได้ ข้าจะบอก การแข่งต่อไปแก่เค้า
และจะมีเพียงคนเดียวเท่านั้น " ข่านพูด ต่อ
" และถ้า คนนั้นทำการแข่งขันรอบที่ 2 ไม่สำเร็จ ปีนี้ก็จะไม่มีสตอเกอร์
หวังว่าทุกคนคงเข้าใจดีในกติกา ที่วางไว้ "ข่านย้ำ
" หากใครฝ่าฝืน กติกา ข้าจะเป็นคนจัดการมันเอง " ข่านพูดขู่
" ข้าจะให้เวลาพวกท่านเตรียวตัว 2 วัน แล้วเจอกันที่นี่ ตอน 9 โมงเช้า "
พลั้นนั้นข่านก็หายไปอย่างไรร่องรอย มีเพียงรอยเท้าบนพื่นปูน ที่บ่งบอกว่า ข่านมีตัวตน
ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับ พีมเดินออกมาหา พี่ๆ ทั้ง 2
" เค้าให้เวลาเตียมตัวอีก 2 วันค่ะ พี่ๆ " พีมบอกพี่ๆ ทั้ง 2
" ปะ งั้นเรากลับไปเตียมตัวกัน " ซามินพูดต่อ
ทั้ง 3 เดินกลับไปยัง นครมอรอค
ความคิดเห็น