คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5
และแล้ววันงานก็มาถึง งานถูกจัดด้วยธีมงาน ‘By the Sea’ ที่ริมหาดมาลิบู ใกล้คฤหาสน์เทียร่า พาราดิโซ ที่ตั้งตระหง่านเป็นฉากหลัง พร้อมแสงสว่างสปอตไลท์ที่ยิงขึ้นฟ้าเพื่อให้เห็นได้ในระยะไกล พนักงานกลุ่มบริษัทงานยืนต้อนรับแขกผู้มีเกียรติอยู่หน้างาน ในชุดชายทะเลหรูหราหากแต่สบายๆ บริเวณถูกตกแต่งด้วยผ้าชีฟองเบาสบายในสีนู้ดและสีเขียวน้ำทะเล คนในงานเริ่มทยอยเข้างานกันอย่างไม่รีบเร่ง ด้วยมีจุดให้เช็คอินถ่ายรูปมากมาย รวมถึงกองทัพสื่อมวลชนที่ออกันอยู่หน้างานรอถ่ายรูปเซเลปคนแล้วคนเล่าที่เอารถมาจอดหน้างาน ส่วนสมาชิกบ้านซาลิอาโน่ยังคงซักซ้อมแผนกันอย่างรัดกุม โดยมีเลน่านั่งหน้าเครียดอยู่ภายใต้ใบหน้างดงามที่ยังไม่ได้เติมแต่ง โรลม้วนผมอยู่เต็มหัวไปหมด
"ขอย้ำอีกทีนะ อย่าทำแผนพังเด็ดขาด เดิมพันครั้งนี้ไม่ใช่แค่ธุรกิจของชั้น แต่นั้นรวมถึงอะไรพวกแกก็น่าจะรู้"
แม่พลางปรายตามองไปทางเลน่า ผู้ซึ่งทำหน้าเบื่อโลกใส่คอลิน โดยมีสายตาเป็นห่วงของพี่ชายคนโตอย่างแซมมองมา เลน่ายิ้มเนือยๆ พลางบอกว่า 'หนูไม่เป็นไรค่ะ หนูโอเค' อยู่ตรงข้าม คอลินกุมมือเลน่าบางเบาหากแต่หนักแน่น สายตาสื่อความหมายมากมายทั้งให้กำลังใจและเป็นห่วงในเวลาเดียวกัน แม่ที่เห็นภาพนี้ถึงกับสะอื้นน้อยๆ ด้วยซึ้งใจในภาพที่เห็น ใครว่าสองสิงห์แห่งเคนซิงตั้นรักใครไม่เป็น หึ ต้องให้มาเห็นภาพนี้ ภาพที่ราชสีห์สองตัวเป็นทั้งที่พักพิง และบ้านให้นางสิงห์ตัวนี้เสมอ
"ทุกคนคะ เลน่าว่าเราเริ่มทำตามแผนเลยดีกว่า ป่านนี้แขกส่วนใหญ่คงมากันแล้วค่ะ" สายตาเลน่าวาววับอ่านยาก แต่น้ำเสียงแตกพร่าเหมือนน้ำแข็งที่กำลังละลายบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าเธอต้องทุกข์ทนแค่ไหนกับวันนี้ วันที่เธอทั้งกลัวจับใจ ทั้งสับสน และเกลียดในสิ่งที่ตัวเองคิดจะทำ
ทุกคนไปประจำในที่ที่คุยกันเอาไว้ ส่วนเลน่า รีบแว้นมอไซค์คู่ใจไปที่โรงพยาบาล เปลี่ยนเป็นชุดผ่าตัดอย่างรวดเร็ว ในหัวพลางซักซ้อมแผน พร้อมแผนสำรอง และแผนสำรองสำหรับแผนสำรองอีกที ซึ่งเธอเกลียดสองอย่างหลังที่สุด เพราะนั่นหมายความว่าเธอยอมรับความพ่ายแพ้ แต่เธอก็เดินหน้าต่อไปและสู้ต่อ
ภายในห้องเตรียมตัวนั้น สะอาดจนน่าขนลุก เธอสวมเสื้อคลุมชั้นนอกสุดทับชุดศัลยแพทย์ผ่าตัดที่เธอใส่ประจำ เธอถอดเครื่องประดับทุกชิ้นไว้ที่ล็อคเกอร์ พลางล้างมือถึงข้อศอกด้วยสบู่ ตามด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ และไปยืนที่หน้าเครื่องพ่นแอลกอฮอลล์เข้มข้นสูง เธอใส่แว่นที่มีไฟฉายขนาดเล็กอยู่บนแว่น เธอยกมือขึ้นและไม่แตะต้องสิ่งใด
พลันประตูห้องผ่าตัดเปิดออก เธอเดินเข้ามาอย่างมั่นใจ การผ่าตัดนี้ถูกถ่ายทอดสดผ่านเวบไซต์ของโรงพยาบาล และพี่ชายของเธอก็เปิดค้างเอาไว้ตามแผนที่วางไว้
“การผ่าตัดที่หนูมาไม่ได้ มันสำคัญมาก และมันจะถูกถ่ายทอดสดผ่านเวบไซต์ของโรงพยาบาล พี่ต้องเปิดไลฟ์หลังวิดิโอของหนู”
ครอบครัวมาร์คเดินเข้ามาด้วยชุดจากแบรนด์ Dolce & Gabbana ทั้งบ้าน ประกอบไปด้วยปาป๊าต้วนในชุดเสื้อเชิ้ต Coral-print Hawaiian shirt ส่วนมาม๊าต้วนอยู่ในเดรส Long majolica-print twill shirt dress มาร์คในเสื้อเชิ้ต Oversize stretch silk shirt with floral print และโจอี้ในเสื้อเชิ้ต Oversize floral-print cotton shirt พ่วงมาด้วยแอบบี้ในชุดเดรส Long 60s-print chiffon dress สีสันจัดจ้านพอๆกับเสื้อของโจอี้ สื่อมวลชนต่างแย่งกันถ่ายรูปสมาชิกบ้านต้วน แสงแฟลชที่ไม่ขาดสายดังจนสมาชิกบ้านต้วนทุกคนเดินเข้าไปในงาน มาร์คที่ก่อนหน้านี้สบายๆ ก็หน้าเครียดทันที ด้วยพึ่งเห็นคนในงานที่เยอะ แม้ว่าเขาทำงานในวงการบันเทิงเกาหลีมา 7 ปี ฝึกเรื่องนี้มานับครั้งไม่ถ้วน แต่เขาก็ไม่ชอบการต้องอยู่ในสังคมที่ต้องเฟคตัวเองเพื่อทำให้คนอื่นพอใจ
คอลินเดินมาต้อนรับหน้างาน พลางยิ้มสบายๆ เหมือนกับว่าไม่มีกองทัพสื่อมวลชนสาดแสงแฟลชอยู่ สมาชิกบ้านซาลิอาโน่ในธีมแบรนด์วาเลนติโน่สีสันบาดตา คอลินใส่เสื้อและกางเกงขาสั้นสีส้มแสบตา
“ดีครับ ทุกคน เข้ามาข้างในก่อนดีกว่า ข้างนอกคนเยอะ แถมร้อนชิบ-าย ข้างในผมเตรียมโซนส่วนตัวไว้แล้วครับ” สายตาของคอลินพลางมองไปที่ว่าที่น้องเขยที่ดูอึดอัดอย่างเห็นได้ชัด แล้วนึกถึงคำพูดของน้องสาวตัวดีทันที
“มาร์ค ถึงแม้เค้าจะทำงานในวงการบันเทิงเกาหลีมานานพอควร แต่เค้าก็ไม่เคยอยู่ตรงนี้ กับครอบครัว ลากครอบครัวเข้ามากับชื่อเสียงของเค้าเลย ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกของเค้า เค้าต้องรู้สึกอึดอัดแน่ๆ”
“แล้วอะไรที่ทำให้เลน่ามั่นใจอย่างนั้น” ตัวเองถามเสียงระรื่น ติดๆจะไม่เชื่อ
“ถึงวันงาน ก็รู้เอง” สายตาอ่านยากของเลน่า ที่วางแผนไว้หมดแล้วนั้น ทำให้ทุกคนรู้ว่า คราวนี้เธอเองก็เปราะบางมากกว่าที่คิด
(ยัยตัวแสบเอ้ย ดูท่าพี่จะเสียพนันเราซะแล้ว) แค่เพียงคิดถึงสิ่งที่พนันเอาไว้ ก็เครียดทันที เพราะมันราคาก็ใช่หยอก แต่ก็ไม่ถึงกับหามาให้น้องสาวสุดที่รักไม่ได้
ครอบครัวต้วนเดินเข้าไปข้างในงาน ก่อนจะได้พบกับแซม พี่ชายคนโตสุดในเสื้อลายพรางสีเขียวน้ำทะเล ดวงตาสีเข้มแวววับอ่านยาก นั่งเอกเขนกอยู่บนโซฟาตัวยาวในโซนส่วนตัว พลางกดเกมอย่างเมามัน
“อ้าว แซม นายมานั่งที่แขกเนี่ยนะ” คอลินถามแบบไม่คิด ก่อนจะเดินเข้าไป
“เลน่าไม่ได้บอกเหรอ ว่ากูเป็นเลซองดูแลบ้านต้วน ส่วนพิธีกรอย่างแก ไปโน่น ห้องแม่” สายตาที่ตอนแรกอยู่ที่เกม หันมาจับจ้องน้องชายแท้ๆ แบบเด็ดขาดนิดๆ
“เออ จริง ผมลืม แหะๆ งั้นผมไปแล้วนะ”
“อืม รีบไปเถอะ เห็นพ่อกับแม่จะคุยด้วยเรื่องรายนามของประมูลที่คอนเฟิร์มล่าสุดอ่ะ” พี่ชายคนโตพูดถึงรายชื่อของประมูลที่ล้วนแต่เป็นสิ่งของหายาก หรือแพงระยับ หากแต่ก็มีความหมาย
“ตามสบายนะครับ อยากได้อะไร เลขาของผม จอห์น อยู่หน้าห้อง ส่วนผมคงเดินอยู่แถวๆนี้ ไม่ไปไหนไกลหรอกครับ”
“แล้วหนูอันนาหล่ะ” คุณนายต้วนถามถึงสาวน้อยร่างสูงที่หายไป
“เลน่ามี…งานสำคัญอีกอย่าง….ที่ไม่สามารถโดดมาได้ครับ แต่เธอฝากผมดูแลทุกคนมาแล้ว และเธอฝากความคิดถึงและปรารถนาดีมาให้คุณน้าด้วยนะครับ” แซมพูดถึงเลน่าแบบมีเลศนัยนิดๆ และเมื่อพูดคำว่า 'ทุกคน' สายตาของเขากลับไปหยุดที่มาร์คแวบนึงเหมือนตั้งใจจะบอกว่า นางตั้งใจให้พี่ชายดูแลคนที่เธอรักเป็นพิเศษ
“ทำไมต้องเป็นพี่ เลน่า”
“เพราะพี่ เป็นคนเงียบๆ เหมือนมาร์คเลย แถมเป็นคนจริงจังในเรื่องงานเหมือนกัน พี่เข้าใจหัวอกมาร์คมากกว่าคนอื่นๆ ยิ่งกว่าคอลินซะอีก เพราะฉะนั้น พี่เหมาะที่สุด ที่จะเป็นคนดูแลเค้า”
(เลน่า พี่ไม่รู้หรอกนะว่าเราคิดอะไรอยู่ พี่รู้เรื่องเค้าน้อยมากเมื่อเทียบกับอีตาคอลิน แต่ถ้าเราฝากพี่ดูแลเค้า พี่จะทำให้ดีที่สุด เพื่อเรานะ) แค่คิดถึงน้องสาวสุดสวย หัวใจพี่ชายคนโตก็พาลนึกถึงวันแรกที่เธอเข้าบ้านมาได้ และวันแรกที่ผู้ชายที่ชื่อมาร์ค ต้วนเปลี่ยนชีวิตของเซเลน่า ซาลิอาโน่ไปแบบหลังมือเป็นหน้ามือ
“เอ่อ ผมอยากเข้าห้องน้ำ ไปทางไหนครับ” เสียงของมาร์คปลุกคนตัวโตให้หลุดจากภวังค์ ก่อนที่จะตอบแบบยังไม่ทันตั้งตัว
“เลี้ยวซ้ายนะครับ อยู่สุดทางเดินด้านซ้ายมือ” เสียงแซมแตกพร่าไม่ต่างจากเลน่าในช่วงท้ายซักนิด ซึ่งแม้แต่มาร์คก็สังเกตุเห็นได้
“เอ่อ คุณแซมมูเอล…”
“เรียกผมว่าแซมก็ได้ครับ”
“เอ่อ ครับ แซม คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” สายตาที่ดูแล้วเหมือนไม่คาดคั้น หากแต่ใส่ใจในรายละเอียดเล็กน้อยมองไปที่พี่ชายคนโตของตระกูลซาลิอาโน่ มาร์ครู้สึกได้ถึงความเครียด และความเศร้า แต่เค้าไม่รู้ว่าเพราะอะไร
“อืม คุณคงรู้ว่าผมรู้สึกยังไง แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรใช่มั้ย ผมบอกให้ก็ได้ เพราะเธอ เลน่า เธอคือคนที่ปกติจะอยู่ข้าง ๆ ผม คอยให้กำลังใจผม และบอกว่าเค้าเชื่อมั่นในตัวผมเสมอมา แต่พอวันนี้ไม่อยู่ มันเหมือนผมขาดอะไรไป”
“หึ คนอวดดีคนนั้นน่ะเหรอ”
“แต่คนอวดดีคนที่คุณพูดถึงอยู่ เป็นน้องสาวผม เป็นดวงใจของคนทั้งบ้าน เป็นรอยยิ้ม เป็นเสียงหัวเราะ ผมกับคอลินคงไม่มีวันนี้ ถ้าไม่มีเลน่าเข้ามาในชีวิตพวกเรา จงระวัง เลน่าเป็นมากกว่าคนที่ถูกอุปถัมภ์เข้ามา เธอคือส่วนหนึ่งของครอบครัว และความสุขของพวกเรา” แซมเลิกแขนเสื้อขึ้น เผยให้เห็นชื่อของเลน่าที่ถูกสักอย่างสวยงามที่ต้นแขนด้านขวา
“และเธอไม่เคยเตือนใครพล่อยๆ เธอเป็นหมอ หนึ่งในจรรยาบรรณของหมอคือ ห้ามโกหกหรือปิดบังข้อมูลเกี่ยวกับความเจ็บป่วยหรือความผิดปกติของคนที่ตัวเองตรวจ”
“หึ ก็แค่คนที่พยายามหาข้ออ้างในการเรียกร้องความสนใจ”
“ก็แล้วแต่คุณจะคิด แต่ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะไม่ตัดสินคนทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้จักคน ๆ นั้นดีพอ ผมแนะนำให้รีบเข้าห้องน้ำนะครับ งานจะเริ่มแล้ว” สิ้นประโยค แซมก็หันหลังให้ พร้อมกับคิดอย่างหนักใจว่า น้องสาวดูท่าจะพบกับคู่ต่อสู้ที่โหดใช้ได้เลยทีเดียว
ความคิดเห็น