ยัยจอมเสแสร้งกับนายขี้แกล้งสุดหล่อ

เนื้อเรื่อง

ตอนที่ 2 มารผจญ

วันรุ่งขึ้น ในทึ่สุดชั้นก็ตกเป็นเบ๊ของอีตานรกนั่นจนได้ อ๊าก!!!!!ใครมากำหนดชีวิตชั้นให้เกิดมาซวยอย่างเนี้ยห๊า! อีตานั่นคงไม่มาดีแน่ ต้องใช้ชั้นจนไม่มีแรงจะอยู่บนโลกต่อไปแล้วแน่เลย ตายโหงลูกเดียวอ่ะจ๊าก!!!! ในขณะที่ชั้นยืนรันทดชีวิตอยู่นั่น ก็มีเสียงกัมปนาทจากนรกดังขึ้น

"เฮ้ เจ๊บ๊องนั่นน่ะ มานี่ซิ" นั่นไงเสียงแห่งซาตาน อีตานรกเซยะนั่นเอง ลางสังหรณ์ไม่ดีเลยแฮะไปล้างซวยซัก7วัดจะล้างหมดมั้ยเนี่ย

"เอาการบ้านวิชาฟิสิกของชั้นไปทำทีดิ๊ ชั้นยังไม่ได้ทำเลย"เฮ่ย!อะไรกัน สมองใครสมองมันดิ แต่ทำไงได้ถ้าไม่ทำตามอีตานั่นก็ต้องไปบอกครูเพื่อมาลงโทษชั้นอย่างโหดๆแน่เล๊ย

"แต่ชั่นไม่เก่งฟิสิกนะ"

"ไม่เก่งก็ไปเอาคนที่เก่งมาลอกเซ่ อย่าขัดล่ะถ้าขัดล่ะก็เสร็จแน่"โอ๊ย!คนอะไรวะชอบกดขี่ข่มเหงผู้หญิง โดยเฉพาะผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้ เดี๋ยวฟ้องกระทรวงเลยนี่

"ก็ได้"ชั้นทำหน้าข้าวหมดอายุแล้วเดินเข้าห้องไปจัดการงานที่ตานั่นสั่งให้ทำ

"เกิดอะไรขึ้นหรือครับ"ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินมาถามชั้น แล้วก็มายืนบังแสงหมด หลบไปซี่เดี๋ยวตานั่นมาหั่นคอหรอก

"เกิดอะไรหรือคะ อ้าว!เคียวคุงมีอะไรหรือ"เคียวคือเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่ง หน้าตาก็ถือว่าดีนะ แถมเรียนดีอีกต่างหาก

"ก็คุณไปทำงานให้เซยะทำไมล่ะ ทำไมเค้าไม่ทำเอง"

"เค้าขอร้องชั้นน่ะจ้ะ คือเค้าไม่รู้เรื่องวิชาฟิสิกเลย ชั้นก็รู้นิดหน่อยแต่ไม่ถึงกับดีมากอ่ะ แล้วอีกอย่างชั้นต้องทำ ฮือๆๆทำไมชิวิตชั้นต้องรันทดอย่างนี้ด้วยนะ เออ!เคียวคุงมาก็ดีแล้วช่วยคิดข้อนี้หน่อยสิ"มารยาอีกแล้วตู

"อ้าว!แล้วเทอทำไมต้องไปทำให้เค้าด้วยล่ะ"

"ก็ชั้นต้องหาเงินไปเลี้ยงแม่ของชั้นที่นอนป่วยอยู่ที่บ้าน แล้วเค้าก็จ้างชั้นทำ ตอนนี้อะไรที่ชั้นพอจะหาเงินไปเลี้ยงแม่ได้ชั้นก็จะทำ"

ความจริงไม่ใช่หรอกค่ะ แม่ชั้นน่ะเป็นถึงนักธุรกิจใหญ่โตเชียวนะ มีกำไรเข้าบริษัททีละมากๆทุกปี แต่ทำไมชั้นต้องโกหกน่ะเหรอ ก็ไอ้ที่ชั้นชอบไปแสร้งทำว่าจนน่ะสิ มันติดเป็นนิสัยแล้ว แงๆๆๆทำไงดี แต่มันก็สนุกดีนะบวกกับความตื่นเต้นว่าคนอื่นจะจับได้ด้วย

"น่าสงสารจัง งั้นชั้นจะสอนให้นะข้อไหนล่ะ"

"ข้อนี้ไง"

ชั้นคุยถูกคอกับเคียวมาก ก็เค้านิสัยดีนี่นา ช่วยทำงานของอีตานรกแล้วยังช่วยสอนเรื่องที่ชั้นไม่เข้าใจด้วย โอ!คนอะไรช่างประเสริฐขนาดนี้ คนๆนี้พระเจ้าส่งมาให้ใช่มั้ย ขอบคุณนะคะที่ยังเห็นใจสาวน้อยน่ารักคนนี้บ้าง แต่อีตาเซยะนั่นก็นรกส่งมาใช่มั้ย เอากลับไปได้เปล่าชั้นมีแต่ซวยๆเมื่อเจออีตานั่นทุกที

"ขอบคุณนะที่ช่วยสอนจนชั้นเข้าใจ เธอนี่สอนเก่งกว่าครูอีกนะ"

"งั้นถ้าเธอไม่เข้าใจวิชาไหนก็มาถามชั้นได้นะ แล้วตอนสอบชั้นจะติวให้เธอดีมั้ย"

"ไม่ดีเว๊ย"เอ๊ะ!ใครมาขัดคอ เสียงอีตานรกนี่

"อ้าวเซยะ ทำไมคิดว่าไม่ดีล่ะ อุตส่าห์ทำความดีนะเนี่ย"เคียวคุงงงตรงหน้าชั้น

"ก็ชั้นจะติวให้ยัยนี่เองไง"เฮ้ย!ขืนให้นายติวมีหวังเรียนไม่จบน่ะสิ ชั้นอยากเรียนจบให้แม่ภูมิใจเหมือนกันนะ

"อ้าว!ก็ยูอิจังบอกว่านายเรียนไม่เก่งนี่นา แล้วนายจะสอนเค้าได้เหรอ"

"ไม่รู้ล่ะ ยังไงนายก็ห้ามยุ่งกับยัยนี่ ยัยนี่เป็นของชั้น ใครจะมายุ่งอะไรไม่ได้"เฮ่ย!ชั้นเป็นของนายตั้งแต่เมื่อไหร่ อย่ามามั่วเองเองเซ่เดี๋ยวเคียวคุงก็เข้าใจผิดหรอก แล้วชั้นเป็นหมาบ้านนายรึไง ถึงมีนายเป็นเจ้าของน่ะ

"นายพูดอะไรน่ะ ชั้นไม่ได้เป็นอะไรกับนายเลยนะ"

"ก็เธอกับชั้นเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ เรารักกันมากรู้ไว้ซะด้วย"พูดอารายออกป๊ายยยยยยยยยยย ตานี่มันมัดมือชกชัดๆเลยนี่หว่า ไม่จริงน๊าเคียวคุ๊งงง

"หา!ยูอิจังเป็นแฟนเซยะเหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"

"ตั้งแต่ที่นายรู้เรื่องนี่แหละ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปยัยนี่เป็นแฟนชั้น"

"นี่นาย จะพูดอะไรน่ะชั้นเสียหายนะ อย่าพูดเรื่องที่มันไม่จริงสิ"

"จะเสียหายตรงไหน เป็นแฟนกับดาวรร.ไม่ดีรึไง และชั้นก็หล่อพอที่ใครๆเค้าก็อยากได้เป็นแฟนทั้งนั้น เธอโชคดีขนาดไหนรู้เปล่า"แหวะ......โชคดีบ้าอะไรล่ะ ยิ่งตกนรกขุมที่ลึกลงไปมากกว่า พูดมาได้ว่าตัวเองหล่อ หน้าตาก็แค่เบๆทักกี้เอง(แล้วมันไม่หล่อรึไงเนี่ย~o~)

"จริงหรือ ยูอิจัง"ม่ายจริงน๊า ชั้นทำท่าปฏิเสธขนาดนี้ต้องเชื่อชั้นนะ

"คงจริงสินะ ยูอิจังคงไม่ต้องให้ผมติวแล้วล่ะ ผมไปก่อนนะ"อย่าทำหน้าเศร้าแล้วก็เดินจากไปอย่างนั้นสิเคียวคุง กลับมาน๊า

"ให้มันรู้ซะมั่งว่าใครเป็นใคร"

"นายทำอะไรของนายน่ะ เห็นมั้ยเคียวคุงเข้าใจผิดเลย ไปบอกความจริงกับเค้าเดี๋ยวนี้นะ"

"ความจริงชั้นก็พูดไปแล้วนี่เรื่องที่เธอเป็นแฟนชั้นไง"

"ความจริงอะไร ชั้นไม่เห็นมันจะจริงตรงไหนเลย แล้วชั้นไปตกลงเป็นแฟนนายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"

"ถ้าเธอไม่ตกลงยังไงชั้นก็ต้องบังคับให้เธอตกลงอยู่ดี"

"นะ...นายนี่มัน"

"ฮ่าๆๆๆจากนี้ไปเธอต้องเป็นแฟนชั้นแต่ก็ยังเป็นเบ๊อยู่นะ ถ้าเธอไม่ตกลงก็คงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น"โธ่เอ๊ย!อีตาบ้าบังคับกดขี่ข่มเหงอีกแล้ว เป็นดาวรร.ภาษาอะไรวะ