Duty and Heart ภารกิจวุ่นๆพาลุ้นรักให้เต็มเหนี่ยว

--///--สาวคนแรก ซองซูบิน--///--

ย้ากกกกหู้ เสียงหญิงสาวผู้หนึ่งกระโจนลงจากรถที่เธอนั่งมาแล้วกล่าวขอบคุณผู้ที่มาส่ง ก่อนที่เธอจะส่งเสียงเรียกคนในบ้าน คุณยายขา ซูบินกลับมาแว้ว หนูกลับมาแล้วค่ะ  มามะมาเปิดประตูหน่อย ....ไร้การตอบรับใดๆ เธอก็แผดเสียงเรียกอีกครั้ง คุณยายๆ อยู่ไหนน๊า หลานมาแทนที่จะมาเปิดประตู โธ่เอ๊ย!ต้องใช้วิธีนี้อีกแล้วหรือนี่ สิ้นเสียงเธอก็กระโดดปีนรั้วประมาณ 3-4 เมตรอย่างง่ายดาย(ถนัดล่ะซิ หุหุ) เอ๊?...ทำไมบ้านเงียบจังอ่า สงสัยป๊ากะม้ายังไม่กลับ หิวๆๆ เปิดประตูดีก่า เมื่อประตูเปิดอ้าออกเธอก็วิ่งไปบนห้องของเธอและวางกระเป๊านักเรียนแล้วไปนอนแผ่อยู่กับเตียง แล้วเธอก็เจออะไรบ้างอย่าง เอ๋?...กระดาษจดหมายใครนี่ มาวางที่เตียงเรา เมื่อมีชื่อจ่าหน้าซองเป็นชื่อเธอ เธอก็ตั้งใจอ่าน มีเนื้อความว่า

 ถึงซองซูบินผู้โชคดี

         เธอคือผู้โชคดีนะที่จะได้ปฏิบัติการตามหา พ่อ แม่และยายของเธอ โฮ๊ะๆๆ เราไม่ได้เอาท่านไปทารุณหรอกนะ เพียงแต่พาไปสุขสบายและให้เธอปฏิบัติภารกิจให้เสร็จตามที่เราวางเป้าหมายไว้ เธอก็จะได้มาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ลูกและก็รวมไปถึงยายของเธอ แหม..เธอไม่เหนื่อยฟรีหรอกนะเธอได้รับค่าตอบแทนแน่ๆและก็มากพอดูนะ อยากรู้ละซิ แต่ไม่บอก ฮ่าๆ เอาละเธอรอคนที่จะต้องปฏิบัติภารกิจไปกับเธอนะว่าจะเป็นใคร  ฉันน่ะมีเพื่อนที่จะต้องทำภารกิจเดียวกันกับเธอหรอกน่า อย่าได้คิดว่าจะไม่มีเพื่อน เหอะๆ ฮ่าๆ ก๊ากๆ เอาละพรุ่งนี้ก็เตรียมตัวปฏิบัติภารกิจได้เลยนะแม่สาวน้อย โชคดีนะจ๊ะ อ่ะอ่าแต่บ้านหลังนี้นะฉันยึดนะจ๊ะห้ามจ๊ะห้ามอยู่ หาที่อยู่เอาใหม่ละกัน รอดูความสามารถของเธออยู่นะจ๊ะ

พออ่านจดหมายจบเธอก็แผดเสียงร้อง อ๊ายยย ไม่นะ ไม่ๆๆ โชคดีกะผีอ่ะดิ โวยยยภารกิจบ้าบออะไรกัน น่าเซ็งซะมัด ทำไมต้องเป็นช้านนน!!!ฮือๆๆ แง้ๆๆ แล้วสาวเจ้าก็ลงไปดิ้นกับพื้นอย่างไม่พอใจสุดๆ  แล้วก็ลุกขึ้นมาพูดกับตัวเองว่า ไม่มีบ้านอยู่อีก คอยดูนะถ้าแม่รู้ว่าใครคนคิดภารกิจบ้าบอนี้แม่จะบีบคอให้ตายคามือแล้วจับถ่วงน้ำให้รู้แล้วรู้รอด ชิชะ รู้จักฉันซองซูบินน้อยไปหน่อยละม้างงงง... แล้วเธอก็ลงไปกลิ้งกับพื้นอีกครั้งอย่างขัดใจ...แล้วสาวเจ้าก็ลุกขึ้นมาวิ่งเต้นอีกครั้งก่อนจะลืมนึกหิวไปเลย โหยย ภารกิจบ้าบอทำเอาฉันลืมหิวไปเลยนะเนี่ย กินไม่ลงแล้วโวยย แล้วเธอก็เดินออกมาหาเจ้าหมาน้อยของเธอนอกบ้าน ฉันลืมแกไปเลยนะซังๆ ฉันจะทำไงดีนะ ฉันไม่เห็นอยากจะทำภารกิจบ้าบอไรนี้เลยง่ะ  แล้วเธอก็ตีหัวหมาน้อยซังๆเบาๆอย่างปลอบใจตัวเอง นี่ซังๆ แกอยู่บ้านทั้งวันแกไม่รู้อะไรบ้างเลยหรือ หะ! โธ่ ไม่ได้เรื่องเลยนะ แทนที่จะช่วยฉันดูอะไรบ้าง เฮ๊ย!...กลุ้มๆๆๆแล้วเธอก็พาหมาน้อยของเธอเข้าบ้านแล้วก็พาไปที่ห้องเธอทันที ก่อนที่เธอและเจ้าหมาน้อยจะเผลอหลับไป...

 

 

 

 

 

--///--สาวคนที่สอง เฮชินวา--///--

อ๊ายยยย! เสียงหญิงสาวผู้หนึ่งแผดร้อง และร่างของเธอก็เหมือนกำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่าง อย่างสุดชีวิต เมื่อถึงหน้าบ้านของเธอ ก็ส่งเสียงเรียกคนในบ้านพร้อมทั้งหอบไปด้วย ม้าๆๆ  แฮกๆ เปิดประตูให้หนูหน่อย แฮกๆ เร็วเข้าม้า หมามันจะกัดหนูอยู่แล้วนะ แฮกๆ ไร้การตอบสนองจากสิ่งเร้าใดๆ มีแต่เสียงลมพัดโชกโชน ห้วย นี่!จะมาไม่มาเปิดเนี่ย ประตูง่ะ หนูจะตายแล้วนะ แฮกๆๆๆ ไร้การตอบรับอีกเช่นเคย ไม่ไหวแล้วโวยยย ขื้นรอ ไอ้หมานั่นมันต้องกัดฉันตายแน่เลย สิ้นเสียงหญิงสาวก็กระโจนปีนรั้วอย่างรวดเร็ว และปล่อยเสียงอย่างโล่งใจพร้อมกับบ่นไปด้วย เฮ้อ!รอด ไอ้หมาบ้านี่เกือบตายแล้วมะล๊า ข้างๆบ้านก็จริงๆเล้ย ดันอุตริเลี้ยงหมาร็อคไวเลอร์ วุ๊ย ฉันน่ะเหนื่อย แฮกๆๆ แล้วป๊ากะม้าก็น่ะเรียกตั้งนาน วูยยย อยู่ไหนนะ แม่จะจับตีก้นซะให้เข็ด แล้วเธอก็ร้องเรียกพ่อและแม่ของเธอ ป๊าม้าอย่าๆ อย่าหนีความผิดน่า มาให้หนูด่าซะดีๆ เอ๋?...ทำไมเงียบจังง่ะ นี่หนูไม่ว่าอะไรหรอกนะ ออกมาเหอะ ทำแบบนี้หนูเสียวนะ ไม่มีการตอบรับใดๆ ม้า ป๊า ออกมาเลยนะ รู้นะหลบอยู่อ่า ออกมาสิออกมาเร็วเข้า วันนี้หนูหิวแล้วนะ ทำกับข้าวให้หนูกินหน่อยดิน่า ไร้การตอบรับ นี่ตกลงป๊ากะม้าไม่ออกมาใช่ม้า....งั้นหนูโกรธแล้วนะ ไร้การตอบรับ เมื่อเธอพูดประโยคนี้จบเธอถึงกับแปลกใจ ถ้าเธอพูดว่าหนูโกรธ พ่อและแม่ของเธอจะเข้ามาง้อประจำ แต่นี้ไม่ ไม่มีการตอบรับใดๆ มีแต่ความเงียบสงัด เธอเห็นซองจดหมายอยู่บนโต๊ะกับข้าวจึงรีบขึ้นไปที่ห้องนอนและอ่านมันอย่างสงสัย จดหมายนั้นมีเนื้อความว่า

ถึงเธอผู้โชคดีคนที่สองนะจ๊ะ เฮชินวา

       เธอคืออผู้โชคดีนะเฮชินวาที่จะได้ปฏิบัติการตามหา พ่อ แม่ ฮ่าๆ เราไม่ได้เอาท่านไปทำมิดีมิร้ายหรอกจ้าสบายใจได้เลย เพียงแต่พาไปสุขสบายและให้เธอปฏิบัติภารกิจให้เสร็จตามที่เราวางเป้าหมายไว้ เธอก็จะได้มาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ ลูก แหมๆ..เธอไม่เหนื่อยฟรีหรอกนะเธอได้รับค่าตอบแทนแน่นอนและก็มากพอดูนะ อยากรู้ละซิ แต่ไม่บอก อ๊าๆ เอาละเธอก็มีคนที่โชคดีเช่นเธอเหมือนกัน ตอนนี้เขาอาจได้อ่านจดหมายเช่นกันและคงดีใจเหมือนเธอสินะ เอาละพรุ่งนี้ก็เตรียมตัวปฏิบัติภารกิจได้เลยนะ โชคดีนะคร้าบบ เอิ้กๆ อ่าแต่บ้านหลังนี้นะฉันยึดนะห้ามจ๊ะห้ามอยู่ หาที่อยู่เอาใหม่ละกัน รอดูความสามารถของเธออยู่นะจ๊ะ สาวน้อยเฮชินวา พรุ่งนี้เธอคงได้รู้นะว่าใครจะโชคดีเหมือนเธอ...

อ๊ากกก แง้ๆๆ ไม่เอาด้วย ฉันไม่เอาอ่า เสียงของเธอแผดร้องหลังจากรับรู้กับข้อความในกระดาษแผ่นนั้น และเธอก็กลิ้งกับเตียงเหมือนเด็กที่โดนขัดใจ อั่ก!!!เธอดิ้นจนตกเตียงสูงราว 70 เซนติเมตรอย่างแรง แง๊ๆ โชคร้ายอะไรของฉันนะ ได้ทำภารกิจบ้านี่ แถมยังมาตกเตียงอีก โหยยย อยากจะบ้าตายโว้ยย และเธอก็ดิ้นกับพื้นจนขาที่ดิ้นไปถูกกับขาเตียง โอ้ยย เจ็บอ่า เจ็บๆๆๆ เธอกุมขาที่โดนขาเตียงพร้อมกับร้องด้วยความเจ็บปวด และเมื่อเธอหายปวดเท้า เธอก็เขย็งเท้าขึ้นมานั่งอยู่บนเตียง และฉุกคิดถึงเพื่อนรักของเธอ พร้อมทั้งรีบหยิบโทรศัพท์ต่อสายไปหาเพื่อนเธอเพื่อให้เขาหาทางช่วยเธอด้วย(แต่เธอหารู้ไม่ว่าเพื่อนเธอก็เจอเหตุการณ์เดียวกับเธอเช่นกัน โอ้ พระเจ้าไม่ปราณี สงสารจัง เอ๊าไปเข้าเรื่องต่อเลยค่ะ) ติ๊ดๆๆๆๆ เสียงเธอกดหาเบอร์เพื่อนรักและก็ต่อสายทันที ผิดก็ตรงที่ฉันนั้นลืมเธอไม่เก่งลืมเธอไม่เป็นจะตัดเธอนั้นให้ขาดได้ยังไงอยากจะทำให้เหมือนเธอทำฉันง่ายดายแต่ฉันก็ทำไม่ไหว เสียงรอสายเพราะจริงเชียว หุหุ เพลงโปรดข้าน้อยเลยเข้าเรื่องต่อจ้า

 

///---ทางด้านซองซูบิน---\\\

!!ที่บอกว่ารักไม่ได้ ที่จริงเธอไม่ได้รัก
ถ้าเธอไม่จริงจัง แล้วมาให้ความหวัง.....ฉันทำไม
ที่บอกเธอรักไม่ได้ เพราะเธอมีฉันเอาไว้ แค่คั่นเวลา หรือเปล่า
หรือแค่คบเอาไว้แก้เหงา ช่วยบอกฉันที !! ( อ่ะโหยยริงโทนเพลงนี้ถูกใจข้าน้อยอย่างแรง อ๊ากกก...)
เอ๋?..ใครโทรมาน่ะ ยิ่งคนกำลังนอนหลับสบายเลย วุ๊ย เธอหยิบโทรศัพท์มาอย่างรำคาญสุดๆ

เอ้...ยัยชินวานิ เออโทรมาก็ดี ขอความช่วยเหลือซะหน่อยเธอพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มอย่างมีความหวัง

ฮัลโหล ว่าไงยัยชินวา ฉันกำลังอยากคุยกับแกพอดีเลยอ่า

(แง๊ๆๆแกต้องช่วยฉันนะ ฉันมีปัญหาหนักเลยละแกยัยซูบิน..)

อ่ะ หือ?...แกจะขอความช่วยเหลือคนอย่างฉันเนี่ยนะ

(ทำไมแกว่างั้นง่ะ คนอย่างแกเป็นอะไรเหรอ??)

ก็เป็นคนซวยล่ะสิ แกจาให้ฉันช่วยแกได้ไงอ่า ฉันก็เอาตัวเองไม่รอด กะว่าจะให้แกช่วยนะเนี่ย แกดันมาขอความช่วยเหลือจากฉันซะเองง่ะ

(อ่าว งั้นอ่ะเหรอ แต่แกเป็นเพื่อนฉันนะ แกช่วยฉันคิดนิดนึงก็ยังดีน่านะ ถือว่าช่วยเพื่อน)

เออ.. ฉันไม่ใจร้ายใจดำหรอกน่า แต่แกก็ต้องช่วยฉันนะยัยชินวา

(เออน่า ช่วยอยู่แล้วละน่า...แต่แกต้องช่วยฉันน๊า)

เออ บอกว่าช่วยก็ช่วยดิ อย่าเซ้าซี้ได้มะ แกรู้มะว่าฉันอยากจะร้องไห้แล้วน้า

(ฉันก็อยากร้องเหมือนกันละน่า...เออแกให้ใครเล่าเรื่องก่อน ฉันหรือแกดีละ)

นี่ยัยชินวา แกอย่าเพิ่งรีบร้อนจะได้ไหมอ่า เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เจอกันที่เดิมแล้วค่อยมาเล่าละกันนะ

(เอาอย่างนั้นนะเหรอ ก็ได้จ๊ะ เพื่อนเลิฟ แกมาเร็วๆนะ ฉันร้อนใจอ่า)

อื้ม...ฉันก็ร้อนใจไม่แพ้แกหรอกนะ

(งั้นฝันดีนะจ๊ะ..จุ๊บๆ)

จ้า..จุ๊บๆๆ..แต่เดี๋ยว...ฉันว่าฉันไม่น่าจะฝันดีอ่า ฮือๆ...

(แกอย่าพูดให้ฉันอยากร้องไห้จะได้มั้ยอ่ะ..ฮือๆๆแง้ๆๆ..)

ฉันไม่พูดละฝันดีนะเพื่อน ฉันง่วงแล้วง่ะ พรุ่งนี้เจอกันนะ

(อือ..ไปแต่เช้าด้วยละนะ...จุ๊บๆๆ)

อืมๆๆ..จุ๊บๆ...แค่นี้นะ...

(จ้า...)