ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นัมนัมจัง&มิยอนเซ่
3
\"นัมจิๆ ยัยบ้าเปิดประตูนะ >o<\" เช้าของวันต่อมา พี่บ้าของฉันก็มาเคาะประตูและทำเสียงดังโหวกเหวกหน้าห้อง TT^TT
\"พี่มีอะไรอ่ะ ช้านจะนอน~ =o=\" ฉันพูดพลางเอาหมอนปิดหู ดิ้นไปดิ้นมาบนเตียง
หลังจากนั้น5นาที พี่ก็ยังไม่หยุด T^T -.,-
อ๊าย! ไม่ไหวแล้วอ้ะ -_-^
\"โอเคๆ มีอะไรว่ามา\" ฉันไปยืนตะโกนบอกพี่ที่ประตู โดยที่ยังไม่เปิดประตู -_-
\"เปิดประตูก่อนเซ่\" -_-^
\"ฮึ้ย -.,-\" พี่บ้าเอ๊ย!
พลั่ก! ฉันเปิดประตูออกมา แล้วก็เจอใบหน้าที่แสดงอารมณ์ต่างๆหลากหลาย จนฉันเองยังเดาไม่ถูก ที่รู้ๆกวนประสาทสุดๆ - -*
\"เมื่อวานเธอทำประตูห้องพี่เป็นรอยนะ >o<\" พี่พูดพลางเท้าแขนกับประตู
\"อ้อ..แล้วไง\" ฉันเลยเอาเข่าดันกับวงกบประตูบ้าง >o<
\"เธอต้องชดใช้\" พี่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน
\"พี่บ้าไปแล้ว!\"
\"เธอต้องออกไปข้างนอกกับพี่วันนี้\" พี่ฉันลอยหน้าลอยตาพูด
\"ม่าย~ >o< ทำไมฉันต้องไปด้วยล่ะ\"
\"เพราะเธอทำประตูห้องพี่เป็นรอย -.,-\"
\"อ๊าก! นั่นมันข้อแก้ตัวชัดๆ -_-^\"
\"พี่ให้เวลาเธออาบน้ำ12.5นาที ด่วนจี๋ไม่งั้นเธอตาย!\" พี่พูดแล้วทำท่าจะเดินกลับไปที่ห้อง
\"ไม่นะ ฉันจะนอนเข้าใจม้าย~\" หน็อย! แค่ทำประตูเป็นรอย นี่พี่รักประตูมากกว่าน้องสาวงั้นเหรอ เฮอะ! คราวหน้าฉันจะเอาให้พังเลยคอยดู ฮึ! -_-^^
\"ต่อรองหรอๆ งั้นเหลือ10นาที\"
\"พี่อ้ะ ถ้าฉันไม่ไปล่ะ?\"
\"เธอก็ต้อง??\"
\"พี่ล้างจานรึยัง!?\" หึๆ หัวสมองอันฉับไวของฉันก็นึกขึ้นมาได้ เหอะๆ
\"แน่นอนว่าไม่ ทำไมพี่จะต้องล้างด้วยล่ะ?\" โหยๆๆ ถามงี้กวนโอ๊ยนี่หว่า >o<
\"ก็เมื่อวานพี่...\"
\"เธอจะไปหรือไม่ไป เรื่องมากนักก็ไปมันชุดนี่แหล่ะ\"
\"อ๊าย! ไม่นะ\"
\"ไปเถอะน๊า นะๆน้องรัก\" อึ๋ย เลี่ยน! -O-
\"แม่คะๆ พ่อขา พี่เค้า....\"
\"พ่อกับแม่ไม่อยู่ไปอินชอน\" โหย ทิ้งลูกๆ เจ้าข้าเอ๊ย บิดามารดาคู่นี้ทอดทิ้งลูก!
\"วันนี้พี่ประสาทกลับใช่ไหม?\"
\"เธอว่าอะไรนะ\" พี่ชักหน้าโหด >o< T_T
\"โอเคๆ\"
\"พี่ว่าไม่ไปดีกว่า พี่ไปคนเดียวดีกว่า ไปกับเธอสาวๆหนีหมด ไปละน๊า~ ^o^\" พี่ยิ้มหน้าระรื่นออกไป
O_o งงอ่ะ ! เป็นบ้าอะไรของเค้า มาทำให้ตื่นแล้วก็หนีหายไปเนี่ยนะ หน็อย! -_-^
\"เฮ้! อย่าลืมล้างจานนะ ฮี่ๆ พี่ไปล่ะ\" แล้วพี่ก็วิ่งลงบันไดไป
\"อ๊าย กลับมาเดี๋ยวนี้นะ บอกให้กลับมาไง กลับมานะ กลับมา!\" ฉันตะโกนไล่ตามไป แล้วเริ่มสปีดลงบันไดตามไป พอลงมาถึงประตูบ้าน
\"ช้าไปแล้วน้องเอ๊ย บ๊ายบาย อย่าลืมล้างจานน๊า ฮ่าๆๆ ^o^\" พี่ส่งจูบให้ฉัน แล้วก็หายไปกับสายลม TTOTT
\"ไอ้ๆ..ไอ้พี่ซึงฮอน ไอ้พี่บ้า กลับมานะ กลับม๊าา แง้ๆ T^T\" ฉันดิ้นไปดิ้นมาร้องเสียงดัอยู่หน้าบ้านแป๊บนึง ก่อนจะกระชากประตูบ้าน หิวอ้ะๆ >o<
ฉันกรอกนมใส่ปาก ขณะมองดูจานในอ่างล้างจาน ที่สูงเกือบถึงไหล่ โยกไปโยกมาอย่างสยดสยอง >_< พี่ซึงฮอน ไอ้พี่บ้า ฮือๆ TT^TT
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง~
\"ว่าไงหลับสบายดีไหม?\"
\"โหย ยัยบ้าดีม๊ากมากเลยล่ะ ฮือๆ T_T\"
\"เธอเป็นอะไรเนี่ย เอ้อ นัมจิๆไปอิแทวอนกันน๊า\"
\"No!\"
\"Plese\"
\"No,Way Ok?\"
\"โถ่ ใจร้ายจริงนะยะ เอาน่าไปเถอะ ฉันเลี้ยงไอติมน่า\" ฉันสะดุ้งนิดนึง ไอติมหรอ อืม น่าสนๆ ^o^
\"เธอจะมาบ้านฉันไหมล่ะ วันนี้ไม่มีคนอยู่\"
\"โอเค เอ่อ แต่ พี่ซึงฮอนอยู่ไหม?\"
\"ไม่อยู่ ไปตาย!\"
\"ฮ่าๆ โอเคๆ อีก20นาทีเจอกัน มาเปิดประตูให้ด้วยล่ะ\" แล้วมิยอนก็วางสายไป
อืม ให้มิยอนช่วงล้างจานดีกว่า ยัยนั่นจะยอมช่วยไหมเนี่ย?
อีก20นาทีต่อมา มิยอมก็มากดออดอยู่หน้าบ้านฉัน โอ้ว ยัยนี่ใช้เวลา20นาทีพอดีเป๊ะ ไม่ขาดไม่เกินจริงๆ!
\"หวัดดีนัมนัมจัง ฮี่ๆ\" มิยอนโค้งให้ฉัน แล้วยิ้วกว้าง อะไรของมัน ทำไมวันนี้มันสุภาพเรียบร้อยมากกว่าปกติ ?
\"อ่ะ หวัดดีมิยอนเซ่ เธอถืออะไรมาน่ะ\" ฉันถือกุญแจยืนค้าง ก็ฉันเคยเห็นมิยอมมันเป็นอย่างนี้ซะเมื่อไหร่ล่ะ - -\"
( แหะๆ นัมนัมขอคั่นเล็กน้อยค่ะ โปรดทำความเข้าใจ คนแต่งมันเพี้ยนๆน่ะค่ะ คิดได้ยังไง ฉันชื่อนัมจิ ไปเปลี่ยนเป็นนัมนัมจัง ยัยมิยอนไปเปลี่ยนเป็นมิยอนเซ่ เหอๆ -*- )
\"ฮี่ๆ ไอติม เค้กหน้าวิปครีม ต็อกโบกี\" มิยอนยกถุงขึ้นมาแกว่งไปแกว่งมา น้ำยายไย๋ ^+^
\"ว้าว\"
\"แล้วนี่เธอจะไม่เปิดให้ฉันเข้าไปหรอ\" มิยอนเอาคางเกยกับรั้ว * *
\"ย่ะ\"
\"พี่ซึงฮอนไม่อยู่แน่นะ\"
\"แน่ย่ะ ถ้าอยู่ป่านนี้เธอไม่ต้องมายืนรอฉันเปิดประตูหรอก เหอๆ ^o^\"
\"อื้อ ทำไมเธอไม่ไปอิแทวอนกับฉันล่ะ โถ่ สาวน้อยนัมนัมจังผู้น่าสงสาร ฮิฮิ\"
\"เงียบไปเลยมิยอนเซ่ เอามาฉันช่วยถือ\" ฉันคว้าถุงเค้กวิปครีมมาจากมิยอน ว้าวๆๆ น่ากินจังเลย คิคิ >_<
ห้องครัว
\"อื้ม ฉันชอบเค้กหน้าวิปครีมที่สุดเล๊ย อร้อย อร่อย ^o^ งั่มๆ\"
\"อ่ะนะ\"
\"นี่ๆ เธอไม่คิดจะเปลี่ยนทรงผมหรอ\" ฉันเอาส้อมจิ้มแขนมิยอน
\"เริดๆ ความคิดดีมากเลยหนูน้อย\" มิยอนลูบหัวฉันเล่น
\"ทำไมเธอชอบเล่นหัวฉันอยู่เรื่อยเลย ทำไมยะ ฉันไม่ใช่ตุ๊กตานะ! - -*\"
\"แน่สิยะ ฉันชอบแก้มเธอจังเลย นัมนัมจัง ฮี่ๆ หน้าเธอเหมือนตุ๊กตาจริงๆ ^^\" มิยอนจับแก้มโยกไปโยกมา -*- ฉันไม่ใช่ตุ๊กตาๆน๊า~
\"TT^TT\"
\"นี่ฉันไม่ได้ว่าเธอ แต่หน้าเธอน่ารักเหมือนตุ๊กตาจริงๆนะ เปลี่ยนเรื่องๆ อิจฉาเว้ยๆ\" \'น่ารักเหมือนตุ๊กตา\' น่ารักหรอ ฮี่ๆ >o<
\"เธอรู้ไหมปีนี้เราอยู่ห้องอะไร?\"
\"ม.ปลาย ปี2 ห้อง3\"
\"โอ๊ะโอ๋ อื้ม ดีๆ งั่มๆ\" ( ยังไม่หยุดกินหรอก ยังไม่อิ่มนี่ วิปครีมอร้อย อร่อย~ )
\"เดี๋ยวก็อ้วนหร๊อก\"
\"ไม่แคร์ง่ะ ก็ฉันจะกิน เฮ้ย! ห้ามมาเก็บตังค์ทีหลังนะยะ!\" >o< พูดทั้งๆที่วิปครีมเต็มปาก
\"ไม่หรอกน่า เธอเห็นฉันเป็นคนยังไงล่ะนี่ - -*\"
\"มิยอน เธอเห็นอะไรโยกไปโยกมาข้างหลังไหม\"
\"จะถามอยู่ อะไรอ่ะนัมจิ?\"
\"จาน\"
\"หา เธอขี้เกียจขนาดนี้เลยหรอ! O_o\"
\"เดี๋ยะๆ แต่มันก็เป็นอย่างนั้นล่ะ พี่ฉันไม่ยอมล้างนี่ ที่สำคัญโยนมาให้ฉันด้วย ชิๆๆ -_-^\"
\"นี่ มิยอนเธอช่วยฉั....\"
\"เหอะๆ นัมจิฉันกลับก่อนนะ\" แล้วมิยอนก็เปิดประตูชิ่งไปเลย อ๊าย! ยัยนี่เซนส์ดีชะมัด รู้ได้ยังไงว่าฉันจะให้ช่วย แง้ๆ ยิ่งมอง ยิ่งสยอง ฉันยังไม่อยากตายคากองจานน๊า~
บ่ายโมง
\"ฮึ่ม! สู้ๆสู้ตาย - -Y\" ฉันรวบผมแล้วเดินกระแทกเท้า ตึง ตึง ลงไปข้างล่าง แล้วจัดการย้ายจานทั้งหมดจากห้องครัว ไปที่สนามหญ้าหน้าบ้าน ( รวมๆไปกลับ8รอบ -.,- ลมจะจับ )
ฉันบีบน้ำยาล้างจานลงในกองจาน ( ที่อยู่ในกะละมัง2ใบใหญ่! ) เอาสก็อตไบร์ทถูๆๆจนหมด แล้วโยนไปอีกกะละมังที่มีน้ำเปล่า พอถูเสร็จ ก็จัดการลากสายยางมาฉีดๆๆ จนฟองหายไปจนหมด เอาล่ะเสร็จแว้วว~!
บ่าย3โมงครึ่ง
สรุปรวมๆการล้างจานครั้งนี้ ฉันทำจานแตกไป17ใบ -.,- เพราะไปกระแทกตอนโยนจาน เหอๆ น้ำยาล้างจานหมดไป1ขวด แล้วก็อีก2ถุงเติม นัมจิบีบแหลกค่า~ หมดน้ำไปเท่าไหร่ไม่รู้ ล้างตั้งเกือบ2ชั่วโมงแน่ะ ฮิ ฮิ ^o^ เร็วม๊าก กินเนสบุ๊คเอ๋ย บันทึกไว้เถิด ฮี่ๆ >_< ยังไม่หมดๆ ต้องมาย้ายจานกลับไปเก็บในห้องครัวอีก ทำแตกไปอีก6 ก็แสดงว่าฉันทำแตกไปแค่23เองอ่ะสิ ( พูดมาได้ว่าแค่ เหอๆ )
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แหะๆ หวัดดีค่ะ นู๋เจนเองค่ะ ช่วงนี้นิยายเราคงไม่ค่อยมีคนอ่านแน่ๆเลย มีคนบอกตอนนี้ไม่สนุก [ไปลงในแจ่มใสมาก่อนแล้วอ่ะค่ะ ประมาณเช็คเรตติ้ง ในแจ่มใส คนโหวตเยอะ แต่เม้นน้อยมากๆ <ยังไงกันล่ะนี่> อย่าซุ่มกันเลยนะค๊า~] เห็นว่าที่ตอนนี้ไม่สนุกเพราะยูซอง นายเต้าฮวยของเราไม่ออก เหอๆ ทำไงได้ล่ะ ไม่มีบทนี่ รอไปเรื่อยๆ อุ๊ย ไม่ใช่ค่ะๆ ตอนหน้ารับรองได้เจอกัน ! แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ เม้นได้เลยค่ะ ชอบตรงไหนไม่ชอบตรงไหน บอกได้เลยนะคะ ^^
แล้วเจอกันนะคะ !! มาอัพอีกทีก็คงเป็นอาทิตย์หน้าล่ะมั้ง แหะๆ แต่ง2เรื่องนี้นา อ้อ แนะนำเลยแล้วกัน อีกเรื่องนึงคือ <รัก>หวานอมเปรี้ยว แสบเซี้ยวยกกำลัง2 !! โพรทีสกะเทลรออยู่ แต่คนแต่งยังไม่พร้อมที่จะลงค่ะ แหะๆ แล้วเจอกันนะคะ !! ไปจริงๆแล้วค่า ไม่ต้องไล่ๆ >_<
\"นัมจิๆ ยัยบ้าเปิดประตูนะ >o<\" เช้าของวันต่อมา พี่บ้าของฉันก็มาเคาะประตูและทำเสียงดังโหวกเหวกหน้าห้อง TT^TT
\"พี่มีอะไรอ่ะ ช้านจะนอน~ =o=\" ฉันพูดพลางเอาหมอนปิดหู ดิ้นไปดิ้นมาบนเตียง
หลังจากนั้น5นาที พี่ก็ยังไม่หยุด T^T -.,-
อ๊าย! ไม่ไหวแล้วอ้ะ -_-^
\"โอเคๆ มีอะไรว่ามา\" ฉันไปยืนตะโกนบอกพี่ที่ประตู โดยที่ยังไม่เปิดประตู -_-
\"เปิดประตูก่อนเซ่\" -_-^
\"ฮึ้ย -.,-\" พี่บ้าเอ๊ย!
พลั่ก! ฉันเปิดประตูออกมา แล้วก็เจอใบหน้าที่แสดงอารมณ์ต่างๆหลากหลาย จนฉันเองยังเดาไม่ถูก ที่รู้ๆกวนประสาทสุดๆ - -*
\"เมื่อวานเธอทำประตูห้องพี่เป็นรอยนะ >o<\" พี่พูดพลางเท้าแขนกับประตู
\"อ้อ..แล้วไง\" ฉันเลยเอาเข่าดันกับวงกบประตูบ้าง >o<
\"เธอต้องชดใช้\" พี่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน
\"พี่บ้าไปแล้ว!\"
\"เธอต้องออกไปข้างนอกกับพี่วันนี้\" พี่ฉันลอยหน้าลอยตาพูด
\"ม่าย~ >o< ทำไมฉันต้องไปด้วยล่ะ\"
\"เพราะเธอทำประตูห้องพี่เป็นรอย -.,-\"
\"อ๊าก! นั่นมันข้อแก้ตัวชัดๆ -_-^\"
\"พี่ให้เวลาเธออาบน้ำ12.5นาที ด่วนจี๋ไม่งั้นเธอตาย!\" พี่พูดแล้วทำท่าจะเดินกลับไปที่ห้อง
\"ไม่นะ ฉันจะนอนเข้าใจม้าย~\" หน็อย! แค่ทำประตูเป็นรอย นี่พี่รักประตูมากกว่าน้องสาวงั้นเหรอ เฮอะ! คราวหน้าฉันจะเอาให้พังเลยคอยดู ฮึ! -_-^^
\"ต่อรองหรอๆ งั้นเหลือ10นาที\"
\"พี่อ้ะ ถ้าฉันไม่ไปล่ะ?\"
\"เธอก็ต้อง??\"
\"พี่ล้างจานรึยัง!?\" หึๆ หัวสมองอันฉับไวของฉันก็นึกขึ้นมาได้ เหอะๆ
\"แน่นอนว่าไม่ ทำไมพี่จะต้องล้างด้วยล่ะ?\" โหยๆๆ ถามงี้กวนโอ๊ยนี่หว่า >o<
\"ก็เมื่อวานพี่...\"
\"เธอจะไปหรือไม่ไป เรื่องมากนักก็ไปมันชุดนี่แหล่ะ\"
\"อ๊าย! ไม่นะ\"
\"ไปเถอะน๊า นะๆน้องรัก\" อึ๋ย เลี่ยน! -O-
\"แม่คะๆ พ่อขา พี่เค้า....\"
\"พ่อกับแม่ไม่อยู่ไปอินชอน\" โหย ทิ้งลูกๆ เจ้าข้าเอ๊ย บิดามารดาคู่นี้ทอดทิ้งลูก!
\"วันนี้พี่ประสาทกลับใช่ไหม?\"
\"เธอว่าอะไรนะ\" พี่ชักหน้าโหด >o< T_T
\"โอเคๆ\"
\"พี่ว่าไม่ไปดีกว่า พี่ไปคนเดียวดีกว่า ไปกับเธอสาวๆหนีหมด ไปละน๊า~ ^o^\" พี่ยิ้มหน้าระรื่นออกไป
O_o งงอ่ะ ! เป็นบ้าอะไรของเค้า มาทำให้ตื่นแล้วก็หนีหายไปเนี่ยนะ หน็อย! -_-^
\"เฮ้! อย่าลืมล้างจานนะ ฮี่ๆ พี่ไปล่ะ\" แล้วพี่ก็วิ่งลงบันไดไป
\"อ๊าย กลับมาเดี๋ยวนี้นะ บอกให้กลับมาไง กลับมานะ กลับมา!\" ฉันตะโกนไล่ตามไป แล้วเริ่มสปีดลงบันไดตามไป พอลงมาถึงประตูบ้าน
\"ช้าไปแล้วน้องเอ๊ย บ๊ายบาย อย่าลืมล้างจานน๊า ฮ่าๆๆ ^o^\" พี่ส่งจูบให้ฉัน แล้วก็หายไปกับสายลม TTOTT
\"ไอ้ๆ..ไอ้พี่ซึงฮอน ไอ้พี่บ้า กลับมานะ กลับม๊าา แง้ๆ T^T\" ฉันดิ้นไปดิ้นมาร้องเสียงดัอยู่หน้าบ้านแป๊บนึง ก่อนจะกระชากประตูบ้าน หิวอ้ะๆ >o<
ฉันกรอกนมใส่ปาก ขณะมองดูจานในอ่างล้างจาน ที่สูงเกือบถึงไหล่ โยกไปโยกมาอย่างสยดสยอง >_< พี่ซึงฮอน ไอ้พี่บ้า ฮือๆ TT^TT
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง~
\"ว่าไงหลับสบายดีไหม?\"
\"โหย ยัยบ้าดีม๊ากมากเลยล่ะ ฮือๆ T_T\"
\"เธอเป็นอะไรเนี่ย เอ้อ นัมจิๆไปอิแทวอนกันน๊า\"
\"No!\"
\"Plese\"
\"No,Way Ok?\"
\"โถ่ ใจร้ายจริงนะยะ เอาน่าไปเถอะ ฉันเลี้ยงไอติมน่า\" ฉันสะดุ้งนิดนึง ไอติมหรอ อืม น่าสนๆ ^o^
\"เธอจะมาบ้านฉันไหมล่ะ วันนี้ไม่มีคนอยู่\"
\"โอเค เอ่อ แต่ พี่ซึงฮอนอยู่ไหม?\"
\"ไม่อยู่ ไปตาย!\"
\"ฮ่าๆ โอเคๆ อีก20นาทีเจอกัน มาเปิดประตูให้ด้วยล่ะ\" แล้วมิยอนก็วางสายไป
อืม ให้มิยอนช่วงล้างจานดีกว่า ยัยนั่นจะยอมช่วยไหมเนี่ย?
อีก20นาทีต่อมา มิยอมก็มากดออดอยู่หน้าบ้านฉัน โอ้ว ยัยนี่ใช้เวลา20นาทีพอดีเป๊ะ ไม่ขาดไม่เกินจริงๆ!
\"หวัดดีนัมนัมจัง ฮี่ๆ\" มิยอนโค้งให้ฉัน แล้วยิ้วกว้าง อะไรของมัน ทำไมวันนี้มันสุภาพเรียบร้อยมากกว่าปกติ ?
\"อ่ะ หวัดดีมิยอนเซ่ เธอถืออะไรมาน่ะ\" ฉันถือกุญแจยืนค้าง ก็ฉันเคยเห็นมิยอมมันเป็นอย่างนี้ซะเมื่อไหร่ล่ะ - -\"
( แหะๆ นัมนัมขอคั่นเล็กน้อยค่ะ โปรดทำความเข้าใจ คนแต่งมันเพี้ยนๆน่ะค่ะ คิดได้ยังไง ฉันชื่อนัมจิ ไปเปลี่ยนเป็นนัมนัมจัง ยัยมิยอนไปเปลี่ยนเป็นมิยอนเซ่ เหอๆ -*- )
\"ฮี่ๆ ไอติม เค้กหน้าวิปครีม ต็อกโบกี\" มิยอนยกถุงขึ้นมาแกว่งไปแกว่งมา น้ำยายไย๋ ^+^
\"ว้าว\"
\"แล้วนี่เธอจะไม่เปิดให้ฉันเข้าไปหรอ\" มิยอนเอาคางเกยกับรั้ว * *
\"ย่ะ\"
\"พี่ซึงฮอนไม่อยู่แน่นะ\"
\"แน่ย่ะ ถ้าอยู่ป่านนี้เธอไม่ต้องมายืนรอฉันเปิดประตูหรอก เหอๆ ^o^\"
\"อื้อ ทำไมเธอไม่ไปอิแทวอนกับฉันล่ะ โถ่ สาวน้อยนัมนัมจังผู้น่าสงสาร ฮิฮิ\"
\"เงียบไปเลยมิยอนเซ่ เอามาฉันช่วยถือ\" ฉันคว้าถุงเค้กวิปครีมมาจากมิยอน ว้าวๆๆ น่ากินจังเลย คิคิ >_<
ห้องครัว
\"อื้ม ฉันชอบเค้กหน้าวิปครีมที่สุดเล๊ย อร้อย อร่อย ^o^ งั่มๆ\"
\"อ่ะนะ\"
\"นี่ๆ เธอไม่คิดจะเปลี่ยนทรงผมหรอ\" ฉันเอาส้อมจิ้มแขนมิยอน
\"เริดๆ ความคิดดีมากเลยหนูน้อย\" มิยอนลูบหัวฉันเล่น
\"ทำไมเธอชอบเล่นหัวฉันอยู่เรื่อยเลย ทำไมยะ ฉันไม่ใช่ตุ๊กตานะ! - -*\"
\"แน่สิยะ ฉันชอบแก้มเธอจังเลย นัมนัมจัง ฮี่ๆ หน้าเธอเหมือนตุ๊กตาจริงๆ ^^\" มิยอนจับแก้มโยกไปโยกมา -*- ฉันไม่ใช่ตุ๊กตาๆน๊า~
\"TT^TT\"
\"นี่ฉันไม่ได้ว่าเธอ แต่หน้าเธอน่ารักเหมือนตุ๊กตาจริงๆนะ เปลี่ยนเรื่องๆ อิจฉาเว้ยๆ\" \'น่ารักเหมือนตุ๊กตา\' น่ารักหรอ ฮี่ๆ >o<
\"เธอรู้ไหมปีนี้เราอยู่ห้องอะไร?\"
\"ม.ปลาย ปี2 ห้อง3\"
\"โอ๊ะโอ๋ อื้ม ดีๆ งั่มๆ\" ( ยังไม่หยุดกินหรอก ยังไม่อิ่มนี่ วิปครีมอร้อย อร่อย~ )
\"เดี๋ยวก็อ้วนหร๊อก\"
\"ไม่แคร์ง่ะ ก็ฉันจะกิน เฮ้ย! ห้ามมาเก็บตังค์ทีหลังนะยะ!\" >o< พูดทั้งๆที่วิปครีมเต็มปาก
\"ไม่หรอกน่า เธอเห็นฉันเป็นคนยังไงล่ะนี่ - -*\"
\"มิยอน เธอเห็นอะไรโยกไปโยกมาข้างหลังไหม\"
\"จะถามอยู่ อะไรอ่ะนัมจิ?\"
\"จาน\"
\"หา เธอขี้เกียจขนาดนี้เลยหรอ! O_o\"
\"เดี๋ยะๆ แต่มันก็เป็นอย่างนั้นล่ะ พี่ฉันไม่ยอมล้างนี่ ที่สำคัญโยนมาให้ฉันด้วย ชิๆๆ -_-^\"
\"นี่ มิยอนเธอช่วยฉั....\"
\"เหอะๆ นัมจิฉันกลับก่อนนะ\" แล้วมิยอนก็เปิดประตูชิ่งไปเลย อ๊าย! ยัยนี่เซนส์ดีชะมัด รู้ได้ยังไงว่าฉันจะให้ช่วย แง้ๆ ยิ่งมอง ยิ่งสยอง ฉันยังไม่อยากตายคากองจานน๊า~
บ่ายโมง
\"ฮึ่ม! สู้ๆสู้ตาย - -Y\" ฉันรวบผมแล้วเดินกระแทกเท้า ตึง ตึง ลงไปข้างล่าง แล้วจัดการย้ายจานทั้งหมดจากห้องครัว ไปที่สนามหญ้าหน้าบ้าน ( รวมๆไปกลับ8รอบ -.,- ลมจะจับ )
ฉันบีบน้ำยาล้างจานลงในกองจาน ( ที่อยู่ในกะละมัง2ใบใหญ่! ) เอาสก็อตไบร์ทถูๆๆจนหมด แล้วโยนไปอีกกะละมังที่มีน้ำเปล่า พอถูเสร็จ ก็จัดการลากสายยางมาฉีดๆๆ จนฟองหายไปจนหมด เอาล่ะเสร็จแว้วว~!
บ่าย3โมงครึ่ง
สรุปรวมๆการล้างจานครั้งนี้ ฉันทำจานแตกไป17ใบ -.,- เพราะไปกระแทกตอนโยนจาน เหอๆ น้ำยาล้างจานหมดไป1ขวด แล้วก็อีก2ถุงเติม นัมจิบีบแหลกค่า~ หมดน้ำไปเท่าไหร่ไม่รู้ ล้างตั้งเกือบ2ชั่วโมงแน่ะ ฮิ ฮิ ^o^ เร็วม๊าก กินเนสบุ๊คเอ๋ย บันทึกไว้เถิด ฮี่ๆ >_< ยังไม่หมดๆ ต้องมาย้ายจานกลับไปเก็บในห้องครัวอีก ทำแตกไปอีก6 ก็แสดงว่าฉันทำแตกไปแค่23เองอ่ะสิ ( พูดมาได้ว่าแค่ เหอๆ )
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แหะๆ หวัดดีค่ะ นู๋เจนเองค่ะ ช่วงนี้นิยายเราคงไม่ค่อยมีคนอ่านแน่ๆเลย มีคนบอกตอนนี้ไม่สนุก [ไปลงในแจ่มใสมาก่อนแล้วอ่ะค่ะ ประมาณเช็คเรตติ้ง ในแจ่มใส คนโหวตเยอะ แต่เม้นน้อยมากๆ <ยังไงกันล่ะนี่> อย่าซุ่มกันเลยนะค๊า~] เห็นว่าที่ตอนนี้ไม่สนุกเพราะยูซอง นายเต้าฮวยของเราไม่ออก เหอๆ ทำไงได้ล่ะ ไม่มีบทนี่ รอไปเรื่อยๆ อุ๊ย ไม่ใช่ค่ะๆ ตอนหน้ารับรองได้เจอกัน ! แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ เม้นได้เลยค่ะ ชอบตรงไหนไม่ชอบตรงไหน บอกได้เลยนะคะ ^^
แล้วเจอกันนะคะ !! มาอัพอีกทีก็คงเป็นอาทิตย์หน้าล่ะมั้ง แหะๆ แต่ง2เรื่องนี้นา อ้อ แนะนำเลยแล้วกัน อีกเรื่องนึงคือ <รัก>หวานอมเปรี้ยว แสบเซี้ยวยกกำลัง2 !! โพรทีสกะเทลรออยู่ แต่คนแต่งยังไม่พร้อมที่จะลงค่ะ แหะๆ แล้วเจอกันนะคะ !! ไปจริงๆแล้วค่า ไม่ต้องไล่ๆ >_<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น