ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ย้ายโรงเรียน&ผีพราย
นู๋เจน<นี่> ภูมิใจนำเสนอ...... ฮี่ๆ <รัก>หวานอมเปรี้ยว แสบเซี้ยวยกกำลัง2 !
อ่านนิยายเรื่องนี้ต้องทำใจ มียาอะไรที่บ้านขนมาวางหน้าคอมให้หมด ยาหอม ยาดม ยาลม ยานัด ห้าม ! ยาบ้า ยาอี ยาม้า ฝิ่น กัญชา โดนจับมา เจนไม๊เกี่ยว ! นิยายแนว โหด มัน ฮา ปอบ หวีด สยอง ดึก ดำ ดึ๋ย !! ใครรู้ตัวว่าอินโนเซ้น ปฏิบัติตามที่เจนบอกไว้ดีก่า กร๊ากกก !
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
\"ต้องอยู่โรงเรียนประจำ!\"
\"ไม่! มีสไม่เรียนหรอก! มีสจะเรียนที่เดิม\"
\"แกต้องเรียนโรงเรียนประจำ!\"
\"มีสไม่เรียน มีสจะเรียนโรงเรียนสห! มีสจะอยู่โรงเรียนเดิม\"
\"หยู๊ดด! พอได้แล้ว!\" พ่อคือคนสงบศึกครั้งนี้ ชิ ! >.,<
\"......>>.<<\"
\"พ่อ ช่วยมีสด้วย มีสไม่เรียนหรอกนะคะ\"
\"นี่! ยัยมีส แล้วแกจะอยู่กับใครอยู่คนเดียวได้หรอ?\"
\"มีสอยู่ได้!\" -*-
\"อืม งั้นเอางี้ ไปเรียนที่นี่ก็ได้ H.W.School\"
\"ทำไมล่ะคะ?\"
\"จะได้เป็นสายกลางไปเลยไง คุณอยากให้ลูกอยู่โรงเรียนประจำ ส่วนยัยมีสอยากอยู่สหไง คนละครึ่งไป ก็เทอมแรกเรียนแบบโรงเรียนประจำ อยู่หอ เทอม2ไปกลับเหมือนโรงเรียนสหทั่วไป\" มีงี้ด้วยหรอ ? ฉันไม่ยักกะรู้จักโรงเรียนพรรค์นี้
\"โอ้ ดีค่ะคุณ\" แม่ทำหน้าดีอกดีใจ ชิ! ดีใจกะผีน่ะสิ ยังไงก็ต้องเรียนโรงเรียนประจำใช่ไหมเนี่ย
หวัดดีค่า !! ฉันชื่อโพรมีส ที่แปลว่าคำสัญญาน่ะ ปีนี้ฉันก็อายุ17แล้วมั้ง ที่เถียงกะแม่เรื่องโรงเรียนน่ะ ก็พ่อแม่ฉันจะไปอังกฤษ ไปเรื่องธุรกิจร้านอาหารของแม่ตั้ง4-5เดือนแน่ะ แม่เลยอยากให้ฉันไปอยู่โรงเรียนประจำ เพราะแม่แกคิดว่าฉันอยู่คนเดียวไม่ได้ ง่ายๆก็ห่วงความปลอดภัยว่างั้น ดู๊ดู ฉันเกิดมาตั้ง17ปีแล้ว ฉันดูแลตัวเองได้น่า! อีกอย่างฉันไม่อยากย้ายโรงเรียนเลย TT^TT
\"ไม่ๆๆ!\"
\"ถ้าแกไม่เรียน งั้นแกต้องไปอังกฤษกับแม่\" โหย อ๊าย! ไม่เอา อย่างนี้ยิ่งไม่ดีใหญ่ >o<
\"ฮึ่ย -_-^\" ไม่มีทางเลือกเว้ย!
\"พ่อคะ ถ้าพ่อไม่ให้มีสอยู่โรงเรียนเดิม มีสจะโดดน้ำ!\" ยื่นคำขาดๆ เฮอะๆ >o<
\"เชิญ\" อ๊าย ห้ามหน่อยดี๊ แม่อ่ะ T^T
\"แม่ มีสโดดจริงนะ\"
\"เอ้า ฉันก็บอกว่าเชิญไง\"
ท้าคนอย่างโพรมีสหรอๆ ! แม่ก็แม่เห๊อะ ฉันเปิดประตูบ้าน เดินจ้ำอ้าวไปที่สระว่ายน้ำทันที
\"ตกลงไหมมีส\" พ่ออออ~ TToTT ไม่ช่วยมีสเลยอ้ะ
\"พ่อคะ มีสไม่อยาก......\"
\"ไม่อยากอยู่เมืองไทย อยากจะไปอังกฤษกับแม่ใช่ไหม ดีจังๆ\" โฮ๊ย! แม่ประเภทไหนเนี่ย แดกดันลูกๆ - -\"
ตูมมม !! ฉันโดดลงไปในสระน้ำกลั้นหายใจอยู่ใต้น้ำ อืม ฉันจะมาโดดทำไมเนี่ย แค่สระน้ำ ต้องเป็นคลองลึกๆเซ่ ! คิดได้งั้นฉันก็ปีนบันได้สระน้ำขึ้นมาทันที โดยที่พ่อกับแม่ไม่พูดอะไรซักคำ -_-^ แถมยังยิ้มให้หน้าตาเฉย >^<
ฉันเดินทั้งๆที่ไม่ได้ใส่รองเท้า เดินพรวดพราดไปหลังหมู่บ้าน คลองหลังหมู่บ้าน อืมม ใสสะอาดดี หวังว่าคงลึกและไม่มีเชื้อรานะ เพราะฉันไม่อยากเป็นอย่างพี่บิ๊ก ดีทูบีหรอก เอ๊ะ! ถ้าเป็นได้ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องไปโรงเรียนประจำ
ในขณะที่ตัวฉันกำลังจะตกลงในคลอง \"เฮ้ย คุณ........\" ใครก็ไม่รู้ตะโกน ที่เหลือฟังไม่ทัน หัว หู เหอ มันลงไปอยู่ใต้น้ำแล้วอ่ะ >.,<
พ่อกับแม่(สุดที่รักม๊าก! ขอย้ำประชด!)จะตามมาไหมเนี่ย กลั้นหายใจไว้โพรมีสๆ เฮือก! อะไรมันดึงขาฉัน อ๊าก ปล่อยนะๆ แง้ๆ อะไรอ่ะ สะบัดยังไงก็ไม่หลุด หรือว่าผีพรายๆ อ๊ากๆๆ ในคลองมีพรายด้วยหรอ เออพรายน้ำๆ (นี่ไม่ใช่เวลาคิดเรื่องนี้เว้ย!) เฮ้ย! ไม่โดดน้งโดดน้ำแล้ว ใครก็ได้ช่วยด้วยย ช่วยที๊~
ขณะที่ฉันกำลังพยายามตีตัวขึ้นมา ก็ได้ยินเสียงแว่วๆ ตูมม! แล้วก็เหมือนน้ำกระเพื่อมมา เอ๊ะ อะไรตกลงมาหรือไง อ๊ายย ฉันเริ่มหายใจไม่ออกแล้วนะ แง้ๆ ใครก็ได้ช่วยฉันด้วยดี๊ !! หลังจากนั้นก็เหมือนสติสตังของฉันมันวูบหายไป!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โอ๊ย! ใครมากดตรงหน้าอกฉัน เจ็บนะ โอ๊ยๆๆ แล้วฉันก็รู้สึกเหมือนมีอะไรพุ่งออกมา แล้วก็รู้สึกแปลกๆที่ปากด้วย! ไอ้ผีพรายนั่นมันทำอะไรช๊านนน~ TT^TT
\"อั๊ก แค่กๆๆ\" -O-
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา เฮ้! ใครเนี่ย อ๊าย ทำไมหน้ามันใกล้ฉันนักล่ะ! เฮ้ยๆๆ ปากฉัน อ๊าก ไอ้นี่มันจูบฉันหรอ ไอ้ชั่ว!!!
\"เฮ้ คุณๆ ไม่เป็นไรใช่ไหม!\" ไอ้ผีพรายนั่นยิ้ม โหยๆ ยิ้มที่น่าสยงสยองจริงๆเลย ไอ้ชั่ว ไอ้คนชอบฉวยโอกาส!
\"อ๊ากกกกกกกกกกกกก !! ไอ้ชั่ว!\" ฉันเสยหน้ามันด้วยหมัดพิฆาตมารของฉัน เข้าเบ้าตาซ้ายมันไป หงายหลังเท้าชี้ฟ้าไปเต็มๆ! ไม่ๆยังๆ ยังไม่พอ มันกล้ามาจูบฉัน ต้องเจอแบบนี้ ป๊าบบ !! สกายคิก ก้านคอหลุดไปเต็มๆ!!
\"อ๊าก! โอ๊ย! ยัยบ้า เธอเป็นอะไรเนี่ย ฉันช่วยเธอไว้นะเว้ย! -_-^\" ไอ้หมอนั่นพูดทั้งที่หน้าคลุกอยู่กับพื้นถนน จับต้นคอดิ้นไปดิ้นมา - -*
\"ไอ้บ้า ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ไอ้คนชอบฉวยโอกาศ ไอ้ด๋อย แกคิดว่าฉันเป็นตัวอะไรเนี่ย!\" \"เฮ้ หยุดนะเว้ย ฉันอุตส่าห์ไปช่วยเธอนะ เธอตอบแทนฉันแบบนี้หรอ อ๊าก เจ็บเว้ย ยัยเนรคุณ!\" \"หน็อยยังมากล้าพูดอีกหรอ ไอ้สัมมะด๋อยฝอยขัดหม้อ ต้นตระกูล มอม้าไร้มารยาท ไอ้หน้าตัวปาดญาติจิ้งจก ไอ้คนซกมก ไม่เอาถ่านน ไอ้ผีพร๊ายยยย !\" ซกมกไม่เอาถ่านเกี่ยวอะไรด้วยวะ ช่างเหอะ ด่าไปแล้วทำไงได้ ที่จริงมันต้องโดนมากกว่านี้ ไอ้ผีทะเล !
แอลกอร์ลฮอล! ต้องเอาแอลกอร์ลฮอลมาเช็ด คิดได้อย่างนั้นฉันตั้งท่าจะวิ่งกลับบ้านทันที แต่ไอ้ชั่วนั่น!
\"เฮ้ย จะไปไหนน่ะ ต่อยฉันแล้วคิดหนีหรอ?!\" มันจับข้อเท้าฉันไว้แน่น สะบัดยังไงก็ไม่ปล่อย คิดแล้วเหมือนที่ไอ้ตัวอะไรในน้ำนั่นฉุดขาฉันจริงๆ หรือว่าไอ้นี่เป็นผีพรายจริงๆ อ๊าก!
\"ปล่อยนะเว้ย ปล่อยๆๆ บอกให้ปล่อย ฉันนับ1ถึง3 ไม่ปล่อยมีเฮ\" คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ วอนหรอเดี๋ยวสวยๆ
โอ๊ย ยังไงมันก็ไม่ปล่อยอ่ะ ไม่ต้องน้งต้องนับมันแล้ว ยังไงไอ้เวรนี่ก็ไม่ปล่อยใช่มั้ย ได้ๆ จัดให้ค่า!!
พลั่ก ! ฉันยันหน้ามันไปเต็มๆ(ขอบอกว่าสิ่งที่ใช้ยัดหน้าไอ้ผีพรายนั่นคืออวัยวะส่วนล่างที่สุด) หึๆ รู้จักโพรมีสน้อยไป!
\"โอ๊ย\" มันปล่อยข้อเท้าฉันทันที มันจับหน้าดิ้นไปดิ้นมาอยู่นั่นล่ะ สมควรเว้ย
\"บ๊ายบายตลอดกาล อย่าให้เจอคราวหน้านะเว้ย ไอ้ผีพราย!!\" ฉันวิ่งไปตะโกนไป ก่อนจะเหลียวหันมามองมันนิดนึง หน้าตาก็ดีอ่ะนะ แต่นิสัยไม่ได้ดีตามไปด้วยเลย เชอะ ขอให้แกโดนกระเทยรุมสรัม ขอแช่งเว้ยๆ !!!
ยอมๆไปเหอะมีส > ความคิดฝ่ายดี ไม่ได้นะ เธอคิดดูดีๆนะ เธออยากเรียนโรงเรียนประจำหรอ > ความคิดฝ่ายชั่วๆ เธออยากให้พ่อแม่หนักใจหรอ อยากให้เค้าเป็นห่วงเธอ จนไม่เป็นอันทำอะไรหรอ > ความคิดฝ่ายดีอีกครั้ง ไม่ได้นะ......... > ความคิดฝ่ายชั่วๆ ฉันสะบัดหัวพรึ่บพรั่บๆ แล้วดันความคิดทั้งฝ่ายที่กำลังทะเลาะกันออกไป! โอเคก็ๆได้วะ!
พ่อกับแม่เดินไปเดินมาอยู่หน้าบ้าน พอเห็นฉันพวกท่านก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ เอาล่ะ..!
\"ตกลงค่ะ!!\"
พ่อกับแม่หน้าเหวออย่างเห็นได้ชัด O_o >O<
\"งั้นเดี๋ยวฉันจะไปจัดการเรื่องโรงเรียนให้\" แล้วแม่ก็หายไปในบัดดล - -\"
\"พ่อไม่ได้บังคับนะ แต่มีสต้องเข้าใจนะ เดี๋ยวนี้ทุกอย่างมันไม่ปลอดภัยอีกแล้ว ไว้ใจใครก็ไม่ได้ ก็ลูกไม่อยากไปอังกฤษพ่อกะแม่เลยอยากให้ลูกอยู่โรงเรียนประจำ มีสต้องเข้าใจนะ..\"
ฉันพยักหน้า หงึกๆ เชอะ จะพยายามเชื่อค่ะ ชิ >.<
\"ดีลูก\" พ่อกอดฉันเบาๆแล้วหายออกไปเหมือนกัน
เฮอะ ในที่สุดก็ต้องยอมจนได้ มีสนะมีส กลุ้มๆ พ่อขาาแม่ขาา ครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายเท่านั้นนะที่มีสจะยอม!
โทรไปบอกพวกนั้นหน่อยดีกว่า
\"นังแจ่ม\"
\"อ๊าย! โทรผิดหรือเปล่ายะ ฉันชื่อเจนี่ไม่ได้ชื่อแจ่ม เรียกงี้เสียลุคหมดเลย!\"
\"นี่! ยัยเจกระเทยถึก .. ฉันมีเรื่องจะบอก แล้วฝากบอกเพื่อนๆด้วยนะ\" นังนี่นิ เชอะๆๆ ขอบอกชื่อเก่ามันน่ะ เจ แต่พอเป็นกระเทยก็กระแดะเปลี่ยนชื่อเป็นเจนี่ เชอะ ยังไงชาตินี้ฉันก็ไม่เรียกมันว่าเจนี่หรอก นังแจ่มเอ๊ย
\"โหย มีอะไรด่วนนักหนาหา ฉันกำลังคุยกับเตอร์อยู่ ขัดจังหวะรู้ไหมยะ?! อ่ะแกมีอะไรก็ว่ามา เร็วๆนะยะ ให้เวลา2นาทีพอดีเป๊ะ\" นังแจ่มพูดไปเรื่อย
\"ฉันจะย้ายโรงเรียน\"
\"...................\" นังแจ่มอึ้ง ด. [แ_ด_ก]
\"อื้ม นี่พูดจริงๆนะยะ\"
\"คิดไงจะย้ายยะ แกเบื่อพวกฉันแล้วหรอ\"
\"เปล่า\" แล้วฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้นังแจ่มฟัง แน่นอน! ไม่มีเรื่องที่ฉันไปโดดน้ำ โดนไอ้พรายทะเลเวรจูบเอาหรอก
\"ฮึกๆ ฉันคงรั้งแกไว้ไม่หรอก แง้ๆๆๆ ยัยมีส ใจร๊ายยยยยย~ TTOTT \" โหย นังบ้า >o< เอาโทรศัพท์อกจากหูแทบไม่ทัน เสียงดัดจริตแบบกระเทยของมัน ทะลุเข้าไปในส่วนไหนของสมองฉันบ้างเนี๊ย ?
\"งือ ฝากบอกคนอื่นด้วยนะ ^^ \"
\"โอเค๊ได้ๆ งั้นแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเตอร์รอนาน ฮี่ๆ แล้วฉันจะโทรกลับน๊ายัยหนูหิ่น\"
\"โอเค เฮ้ย ! นังถึก ใครชื่อหนูหิ่นยะ! -_-^\" ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด นั่น ดู๊ดู มันเห็นแฟนดีกว่าเพื่อน คอยดูเห๊อะ ถ้าโดนไอ้เต่อมันทิ้งนะ ฉันจะหัวเราะให้หิมะตกในเมืองไทยเล๊ย คอยดูๆ ว่าแต่ไอ้เต่อ เอ๊ย ไอ้เตอร์นั่นมันคงชอบของแปลกนะเนี่ย! ชอบอะไรไม่ชอบมาชอบกระเทย! -*-
หนึ่งชั่วโมงถัดมา แม่ก็กลับมาพร้อมกับถุงใบเบอเริ่ม4-5ใบ และใบหน้าที่บานเป็นกระด้ง >.<
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รอร๊อรอ แล้วจะมาต่อนะเคิ๊บบ ! รักคนอ่าน รักทู๊กคน จู๊ฟฟฟฟ~ >3<
ใครโหวตขอให้หล่อให้สวย ให้รวยเท่กูดเก๋ระเบิดระเบ้อกันทุกคนนะค๊า !! ใครผ่านมาแล้วผ่านไป~ ขอให้ตกน้ำ ตกรถ ตกเรือ ตกท่าน้ำ ตกเครื่องบิน ตกโต๊ะ ตกเตียง ตกตู้ ตกสอบ สอบตก ให้คงคกกัด ให้ผีพรายมางาบหัววว ฮี่ๆๆ เจอกานง๊าบบบ
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
(30%) มาแว้ว ฮิๆๆๆๆ ไม่มีคนอ่านเยยงอลล์
\"อะแฮ่ม โพรมีส ลูกเอวเท่าไหร่น่ะ?\" ถามอะไรของเค้าเนี่ย ? - -*
\"24มั้งคะ\"
\"แล้วความอดทนยาวตั้งแต่เอวจนถึงข้อเท้าล่ะ\"
\"-*- อันนี้ไม่ทราบค่ะ\" ถามทำบ้าอะไรเนี่ย ?
\"ตายแล้วจะพอดีไหมเนี่ย\" แล้วแม่ก็ควักกระโปรงสก็อตสีดำตัวหนึ่งขึ้นมาจากถุง แล้วเอาขอบกระโปรงมาแปะที่เอวฉัน - -*
\"ว้าวดีจังพอดีเลย\" แม่หน้าระรื่นอีกแล้ว (รอบที่3แล้ว)
\"ไม่สั้นไปหรอคะ?\" แอบสงสัยคิดยังไงถึงซื้อกระโปรงมาให้เนี่ย มันรู้สึกตะหงิดๆ ยังไงชอบกล
\"ปิดเข้าพอดี ไม่สั้นหรอก อาจารย์เค้าบอกว่า นักเรียนที่นั่นส่วนมากก็ใส่กันประมาณนี้ทั้งนั้น ขาลูกก็ไม่ใช่จะน่าเกลียดนี่นา จะกลัวอะไร?\" อาจารย์-นักเรียนหมายความว่ายังไง หรือว่า...
\"นี่ชุดอะไรน่ะคะแม่\" ฉันดันกระโปรงออกจากตัวทันที
\"ชุดนักเรียนของ H.W.School ไง\" แม่ตอบหน้าตาเฉย แถมยังยิ้มระรื่นอีกต่างหาก ^o^ (รอบที่เท่าไหร่ของวันแล้วก็ไม่รู้ TT^TT)
\"สวยดีออก\" แล้วแม่ก็ชักเสื้อสีขาวกับเนคไทขึ้นมาอีก เสื้อสีขาวยาวถึงข้อศอกปล่อยชายเสื้อไว้ด้านนอก ฉันลองใส่ดูแล้วกำลังพอดี เวลาใส่สวมเนคไท แล้วก็กระโปรงลายสก็อตแบบสบายๆไม่รัดติ้ว อื้ม..สวยดีเหมือนกันแฮะ >_<
\"ชอบใช่ไหมล่ะ\"
\"ก็ดีค่ะ\" ก็น่ารักดี (หรูเริดเชิดหยิ่ง ฮิๆๆ ^o^)
\"เชอะ ฉันไม่อยากยุ่งกับแกแล้ว -(- อ้อ เริ่มเรียนอาทิตย์หน้านะจ๊ะ แล้วแม่ก็ทำหน้าบานเป็นกระด้งก่อนจะเดินออกไป ดีค่ะๆๆ ไปเลย ชิ่วๆ >_<
ปิ๊ง ! อื้ม ตายแล้วฉันลืมไปได้ไงนี่ อย่างนี้ต้องฟ้องๆ ว่าแต่เค้าจะรู้รึยังน๊าว่าพ่อกับแม่ไปอังกฤษ คงรู้แล้วมั้ง -o-\" แล้วฉันก็คว้าโทรศัพท์ขึ้นมา กดสมุดโทรศัพท์ อยู่ไหนน๊าๆ นี่ไงๆ เจอแล้วๆ \'~My Love~\' แล้วฉันก็กดโทรออกทันที
ทำไรอยู่เนี่ยทำไมรับช้าจังเลย ? - -\'
\"ฮัลโหล\" พอเสียงขรึมๆเท่ๆเล็ดเข้ามาในหู แน่นอนพี่ชายรับสายแล้ว!
\"ฮัลโหล พี่พอร์ช ทำไมรับช้าจัง\"
\"ยัยมีส! ว่าไงเป็นไงสบายดีมั้ย?\"
\"โถ่ ไม่เลยนะ พี่พอร์ชๆ พี่ชายต้องช่วยมีสนะ T^T\"
\"ทำไมหรอ มีเรื่องอะไรสาวน้อย ?\"
แล้วฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมด แน่นอน(อีกแล้ว) ไม่มีเรื่องของไอ้ผีพราย ไอ้ผีหื่นนั่น -_-^
\"ฮะๆๆ ฮ่าๆๆ >o< ยัยมีส อ๊ะ ฮ่าๆ พี่ว่าปลงไปเหอะ แม่อุตส่าห์ซื้อชุดให้เธอแล้วนี่ ทนๆไปเห๊อะ ฮ่าๆ\"
\"แง้ หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้นะ T^T\" แน๊ ยังไม่หยุดอีก -_-^ (เสียงหัวเราะของพี่ชายไม่ได้หายไปเล๊ย ไม่ได้เบาลงด้วยซ้ำ!)
\"โอเคๆ ฮะๆ คิดแล้วยังไม่หยุดไม่ได้อ่ะมีส คนอย่างยัยมีสจะไปอยู่โรงเรียนประจำ ฮื้ม ฮ่าๆ คงจะสนุกน่าดู!\" อ๊าก คำตอบของพี่ชายหรือนี่ ใจร้ายๆๆที่สุด แทนที่จะช่วย กลับซ้ำเติม TT_TT
\"สนุกกะผีน่ะสิ! ชิ พี่บ้าขอให้โดนผีที่หอหลอก!\"
\"ฮะๆ กลัวมากเลยอ่ะ เธอก็ต้องระวังเหมือนกันนะ จะไปอยู่โรงเรียนประจำแล้วนี่ ก็ต้องอยู่หอด้วยล่ะสิ โชคดัน๊าน้องสาว ฮ่าๆ ว่าแต่สงสารโรงเรียนนั้นชิบเลยว่ะ ฮึๆๆ\" สงสารโรงเรียนทำบ้าอะไร คนที่น่าสงสารอยู่นี่ น้องสาวพี่นี่! -_-^
\"ไอ้พี่บ้าาาาาาาา~ TT^TT\" แล้วฉันก็กระแทกฝามือถือลงทันที
ชิ ไม่มีใครช่วยฉันซักคน! แง้ๆๆนังแจ่ม แล้วยังมาพี่พอร์ชอีก วันนี้ข้าพเจ้าSadอย่างแรง เซ็งเป็นอย่างม๊ากก! -^-
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แง้ๆ คอมเจ๊ง ไม่ได้อัพนิยายตั้ง2อาทิตย์ ทำไงดีๆ เหอๆๆ ยังไงก็มาอัพแล้วนิ อ่าไปเต๊อะ อย่าคิดมาก แล้วเจอกานนะค๊า บั๊บบายยย~
อ่านนิยายเรื่องนี้ต้องทำใจ มียาอะไรที่บ้านขนมาวางหน้าคอมให้หมด ยาหอม ยาดม ยาลม ยานัด ห้าม ! ยาบ้า ยาอี ยาม้า ฝิ่น กัญชา โดนจับมา เจนไม๊เกี่ยว ! นิยายแนว โหด มัน ฮา ปอบ หวีด สยอง ดึก ดำ ดึ๋ย !! ใครรู้ตัวว่าอินโนเซ้น ปฏิบัติตามที่เจนบอกไว้ดีก่า กร๊ากกก !
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
\"ต้องอยู่โรงเรียนประจำ!\"
\"ไม่! มีสไม่เรียนหรอก! มีสจะเรียนที่เดิม\"
\"แกต้องเรียนโรงเรียนประจำ!\"
\"มีสไม่เรียน มีสจะเรียนโรงเรียนสห! มีสจะอยู่โรงเรียนเดิม\"
\"หยู๊ดด! พอได้แล้ว!\" พ่อคือคนสงบศึกครั้งนี้ ชิ ! >.,<
\"......>>.<<\"
\"พ่อ ช่วยมีสด้วย มีสไม่เรียนหรอกนะคะ\"
\"นี่! ยัยมีส แล้วแกจะอยู่กับใครอยู่คนเดียวได้หรอ?\"
\"มีสอยู่ได้!\" -*-
\"อืม งั้นเอางี้ ไปเรียนที่นี่ก็ได้ H.W.School\"
\"ทำไมล่ะคะ?\"
\"จะได้เป็นสายกลางไปเลยไง คุณอยากให้ลูกอยู่โรงเรียนประจำ ส่วนยัยมีสอยากอยู่สหไง คนละครึ่งไป ก็เทอมแรกเรียนแบบโรงเรียนประจำ อยู่หอ เทอม2ไปกลับเหมือนโรงเรียนสหทั่วไป\" มีงี้ด้วยหรอ ? ฉันไม่ยักกะรู้จักโรงเรียนพรรค์นี้
\"โอ้ ดีค่ะคุณ\" แม่ทำหน้าดีอกดีใจ ชิ! ดีใจกะผีน่ะสิ ยังไงก็ต้องเรียนโรงเรียนประจำใช่ไหมเนี่ย
หวัดดีค่า !! ฉันชื่อโพรมีส ที่แปลว่าคำสัญญาน่ะ ปีนี้ฉันก็อายุ17แล้วมั้ง ที่เถียงกะแม่เรื่องโรงเรียนน่ะ ก็พ่อแม่ฉันจะไปอังกฤษ ไปเรื่องธุรกิจร้านอาหารของแม่ตั้ง4-5เดือนแน่ะ แม่เลยอยากให้ฉันไปอยู่โรงเรียนประจำ เพราะแม่แกคิดว่าฉันอยู่คนเดียวไม่ได้ ง่ายๆก็ห่วงความปลอดภัยว่างั้น ดู๊ดู ฉันเกิดมาตั้ง17ปีแล้ว ฉันดูแลตัวเองได้น่า! อีกอย่างฉันไม่อยากย้ายโรงเรียนเลย TT^TT
\"ไม่ๆๆ!\"
\"ถ้าแกไม่เรียน งั้นแกต้องไปอังกฤษกับแม่\" โหย อ๊าย! ไม่เอา อย่างนี้ยิ่งไม่ดีใหญ่ >o<
\"ฮึ่ย -_-^\" ไม่มีทางเลือกเว้ย!
\"พ่อคะ ถ้าพ่อไม่ให้มีสอยู่โรงเรียนเดิม มีสจะโดดน้ำ!\" ยื่นคำขาดๆ เฮอะๆ >o<
\"เชิญ\" อ๊าย ห้ามหน่อยดี๊ แม่อ่ะ T^T
\"แม่ มีสโดดจริงนะ\"
\"เอ้า ฉันก็บอกว่าเชิญไง\"
ท้าคนอย่างโพรมีสหรอๆ ! แม่ก็แม่เห๊อะ ฉันเปิดประตูบ้าน เดินจ้ำอ้าวไปที่สระว่ายน้ำทันที
\"ตกลงไหมมีส\" พ่ออออ~ TToTT ไม่ช่วยมีสเลยอ้ะ
\"พ่อคะ มีสไม่อยาก......\"
\"ไม่อยากอยู่เมืองไทย อยากจะไปอังกฤษกับแม่ใช่ไหม ดีจังๆ\" โฮ๊ย! แม่ประเภทไหนเนี่ย แดกดันลูกๆ - -\"
ตูมมม !! ฉันโดดลงไปในสระน้ำกลั้นหายใจอยู่ใต้น้ำ อืม ฉันจะมาโดดทำไมเนี่ย แค่สระน้ำ ต้องเป็นคลองลึกๆเซ่ ! คิดได้งั้นฉันก็ปีนบันได้สระน้ำขึ้นมาทันที โดยที่พ่อกับแม่ไม่พูดอะไรซักคำ -_-^ แถมยังยิ้มให้หน้าตาเฉย >^<
ฉันเดินทั้งๆที่ไม่ได้ใส่รองเท้า เดินพรวดพราดไปหลังหมู่บ้าน คลองหลังหมู่บ้าน อืมม ใสสะอาดดี หวังว่าคงลึกและไม่มีเชื้อรานะ เพราะฉันไม่อยากเป็นอย่างพี่บิ๊ก ดีทูบีหรอก เอ๊ะ! ถ้าเป็นได้ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องไปโรงเรียนประจำ
ในขณะที่ตัวฉันกำลังจะตกลงในคลอง \"เฮ้ย คุณ........\" ใครก็ไม่รู้ตะโกน ที่เหลือฟังไม่ทัน หัว หู เหอ มันลงไปอยู่ใต้น้ำแล้วอ่ะ >.,<
พ่อกับแม่(สุดที่รักม๊าก! ขอย้ำประชด!)จะตามมาไหมเนี่ย กลั้นหายใจไว้โพรมีสๆ เฮือก! อะไรมันดึงขาฉัน อ๊าก ปล่อยนะๆ แง้ๆ อะไรอ่ะ สะบัดยังไงก็ไม่หลุด หรือว่าผีพรายๆ อ๊ากๆๆ ในคลองมีพรายด้วยหรอ เออพรายน้ำๆ (นี่ไม่ใช่เวลาคิดเรื่องนี้เว้ย!) เฮ้ย! ไม่โดดน้งโดดน้ำแล้ว ใครก็ได้ช่วยด้วยย ช่วยที๊~
ขณะที่ฉันกำลังพยายามตีตัวขึ้นมา ก็ได้ยินเสียงแว่วๆ ตูมม! แล้วก็เหมือนน้ำกระเพื่อมมา เอ๊ะ อะไรตกลงมาหรือไง อ๊ายย ฉันเริ่มหายใจไม่ออกแล้วนะ แง้ๆ ใครก็ได้ช่วยฉันด้วยดี๊ !! หลังจากนั้นก็เหมือนสติสตังของฉันมันวูบหายไป!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โอ๊ย! ใครมากดตรงหน้าอกฉัน เจ็บนะ โอ๊ยๆๆ แล้วฉันก็รู้สึกเหมือนมีอะไรพุ่งออกมา แล้วก็รู้สึกแปลกๆที่ปากด้วย! ไอ้ผีพรายนั่นมันทำอะไรช๊านนน~ TT^TT
\"อั๊ก แค่กๆๆ\" -O-
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา เฮ้! ใครเนี่ย อ๊าย ทำไมหน้ามันใกล้ฉันนักล่ะ! เฮ้ยๆๆ ปากฉัน อ๊าก ไอ้นี่มันจูบฉันหรอ ไอ้ชั่ว!!!
\"เฮ้ คุณๆ ไม่เป็นไรใช่ไหม!\" ไอ้ผีพรายนั่นยิ้ม โหยๆ ยิ้มที่น่าสยงสยองจริงๆเลย ไอ้ชั่ว ไอ้คนชอบฉวยโอกาส!
\"อ๊ากกกกกกกกกกกกก !! ไอ้ชั่ว!\" ฉันเสยหน้ามันด้วยหมัดพิฆาตมารของฉัน เข้าเบ้าตาซ้ายมันไป หงายหลังเท้าชี้ฟ้าไปเต็มๆ! ไม่ๆยังๆ ยังไม่พอ มันกล้ามาจูบฉัน ต้องเจอแบบนี้ ป๊าบบ !! สกายคิก ก้านคอหลุดไปเต็มๆ!!
\"อ๊าก! โอ๊ย! ยัยบ้า เธอเป็นอะไรเนี่ย ฉันช่วยเธอไว้นะเว้ย! -_-^\" ไอ้หมอนั่นพูดทั้งที่หน้าคลุกอยู่กับพื้นถนน จับต้นคอดิ้นไปดิ้นมา - -*
\"ไอ้บ้า ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ไอ้คนชอบฉวยโอกาศ ไอ้ด๋อย แกคิดว่าฉันเป็นตัวอะไรเนี่ย!\" \"เฮ้ หยุดนะเว้ย ฉันอุตส่าห์ไปช่วยเธอนะ เธอตอบแทนฉันแบบนี้หรอ อ๊าก เจ็บเว้ย ยัยเนรคุณ!\" \"หน็อยยังมากล้าพูดอีกหรอ ไอ้สัมมะด๋อยฝอยขัดหม้อ ต้นตระกูล มอม้าไร้มารยาท ไอ้หน้าตัวปาดญาติจิ้งจก ไอ้คนซกมก ไม่เอาถ่านน ไอ้ผีพร๊ายยยย !\" ซกมกไม่เอาถ่านเกี่ยวอะไรด้วยวะ ช่างเหอะ ด่าไปแล้วทำไงได้ ที่จริงมันต้องโดนมากกว่านี้ ไอ้ผีทะเล !
แอลกอร์ลฮอล! ต้องเอาแอลกอร์ลฮอลมาเช็ด คิดได้อย่างนั้นฉันตั้งท่าจะวิ่งกลับบ้านทันที แต่ไอ้ชั่วนั่น!
\"เฮ้ย จะไปไหนน่ะ ต่อยฉันแล้วคิดหนีหรอ?!\" มันจับข้อเท้าฉันไว้แน่น สะบัดยังไงก็ไม่ปล่อย คิดแล้วเหมือนที่ไอ้ตัวอะไรในน้ำนั่นฉุดขาฉันจริงๆ หรือว่าไอ้นี่เป็นผีพรายจริงๆ อ๊าก!
\"ปล่อยนะเว้ย ปล่อยๆๆ บอกให้ปล่อย ฉันนับ1ถึง3 ไม่ปล่อยมีเฮ\" คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ วอนหรอเดี๋ยวสวยๆ
โอ๊ย ยังไงมันก็ไม่ปล่อยอ่ะ ไม่ต้องน้งต้องนับมันแล้ว ยังไงไอ้เวรนี่ก็ไม่ปล่อยใช่มั้ย ได้ๆ จัดให้ค่า!!
พลั่ก ! ฉันยันหน้ามันไปเต็มๆ(ขอบอกว่าสิ่งที่ใช้ยัดหน้าไอ้ผีพรายนั่นคืออวัยวะส่วนล่างที่สุด) หึๆ รู้จักโพรมีสน้อยไป!
\"โอ๊ย\" มันปล่อยข้อเท้าฉันทันที มันจับหน้าดิ้นไปดิ้นมาอยู่นั่นล่ะ สมควรเว้ย
\"บ๊ายบายตลอดกาล อย่าให้เจอคราวหน้านะเว้ย ไอ้ผีพราย!!\" ฉันวิ่งไปตะโกนไป ก่อนจะเหลียวหันมามองมันนิดนึง หน้าตาก็ดีอ่ะนะ แต่นิสัยไม่ได้ดีตามไปด้วยเลย เชอะ ขอให้แกโดนกระเทยรุมสรัม ขอแช่งเว้ยๆ !!!
ยอมๆไปเหอะมีส > ความคิดฝ่ายดี ไม่ได้นะ เธอคิดดูดีๆนะ เธออยากเรียนโรงเรียนประจำหรอ > ความคิดฝ่ายชั่วๆ เธออยากให้พ่อแม่หนักใจหรอ อยากให้เค้าเป็นห่วงเธอ จนไม่เป็นอันทำอะไรหรอ > ความคิดฝ่ายดีอีกครั้ง ไม่ได้นะ......... > ความคิดฝ่ายชั่วๆ ฉันสะบัดหัวพรึ่บพรั่บๆ แล้วดันความคิดทั้งฝ่ายที่กำลังทะเลาะกันออกไป! โอเคก็ๆได้วะ!
พ่อกับแม่เดินไปเดินมาอยู่หน้าบ้าน พอเห็นฉันพวกท่านก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ เอาล่ะ..!
\"ตกลงค่ะ!!\"
พ่อกับแม่หน้าเหวออย่างเห็นได้ชัด O_o >O<
\"งั้นเดี๋ยวฉันจะไปจัดการเรื่องโรงเรียนให้\" แล้วแม่ก็หายไปในบัดดล - -\"
\"พ่อไม่ได้บังคับนะ แต่มีสต้องเข้าใจนะ เดี๋ยวนี้ทุกอย่างมันไม่ปลอดภัยอีกแล้ว ไว้ใจใครก็ไม่ได้ ก็ลูกไม่อยากไปอังกฤษพ่อกะแม่เลยอยากให้ลูกอยู่โรงเรียนประจำ มีสต้องเข้าใจนะ..\"
ฉันพยักหน้า หงึกๆ เชอะ จะพยายามเชื่อค่ะ ชิ >.<
\"ดีลูก\" พ่อกอดฉันเบาๆแล้วหายออกไปเหมือนกัน
เฮอะ ในที่สุดก็ต้องยอมจนได้ มีสนะมีส กลุ้มๆ พ่อขาาแม่ขาา ครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายเท่านั้นนะที่มีสจะยอม!
โทรไปบอกพวกนั้นหน่อยดีกว่า
\"นังแจ่ม\"
\"อ๊าย! โทรผิดหรือเปล่ายะ ฉันชื่อเจนี่ไม่ได้ชื่อแจ่ม เรียกงี้เสียลุคหมดเลย!\"
\"นี่! ยัยเจกระเทยถึก .. ฉันมีเรื่องจะบอก แล้วฝากบอกเพื่อนๆด้วยนะ\" นังนี่นิ เชอะๆๆ ขอบอกชื่อเก่ามันน่ะ เจ แต่พอเป็นกระเทยก็กระแดะเปลี่ยนชื่อเป็นเจนี่ เชอะ ยังไงชาตินี้ฉันก็ไม่เรียกมันว่าเจนี่หรอก นังแจ่มเอ๊ย
\"โหย มีอะไรด่วนนักหนาหา ฉันกำลังคุยกับเตอร์อยู่ ขัดจังหวะรู้ไหมยะ?! อ่ะแกมีอะไรก็ว่ามา เร็วๆนะยะ ให้เวลา2นาทีพอดีเป๊ะ\" นังแจ่มพูดไปเรื่อย
\"ฉันจะย้ายโรงเรียน\"
\"...................\" นังแจ่มอึ้ง ด. [แ_ด_ก]
\"อื้ม นี่พูดจริงๆนะยะ\"
\"คิดไงจะย้ายยะ แกเบื่อพวกฉันแล้วหรอ\"
\"เปล่า\" แล้วฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้นังแจ่มฟัง แน่นอน! ไม่มีเรื่องที่ฉันไปโดดน้ำ โดนไอ้พรายทะเลเวรจูบเอาหรอก
\"ฮึกๆ ฉันคงรั้งแกไว้ไม่หรอก แง้ๆๆๆ ยัยมีส ใจร๊ายยยยยย~ TTOTT \" โหย นังบ้า >o< เอาโทรศัพท์อกจากหูแทบไม่ทัน เสียงดัดจริตแบบกระเทยของมัน ทะลุเข้าไปในส่วนไหนของสมองฉันบ้างเนี๊ย ?
\"งือ ฝากบอกคนอื่นด้วยนะ ^^ \"
\"โอเค๊ได้ๆ งั้นแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเตอร์รอนาน ฮี่ๆ แล้วฉันจะโทรกลับน๊ายัยหนูหิ่น\"
\"โอเค เฮ้ย ! นังถึก ใครชื่อหนูหิ่นยะ! -_-^\" ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด นั่น ดู๊ดู มันเห็นแฟนดีกว่าเพื่อน คอยดูเห๊อะ ถ้าโดนไอ้เต่อมันทิ้งนะ ฉันจะหัวเราะให้หิมะตกในเมืองไทยเล๊ย คอยดูๆ ว่าแต่ไอ้เต่อ เอ๊ย ไอ้เตอร์นั่นมันคงชอบของแปลกนะเนี่ย! ชอบอะไรไม่ชอบมาชอบกระเทย! -*-
หนึ่งชั่วโมงถัดมา แม่ก็กลับมาพร้อมกับถุงใบเบอเริ่ม4-5ใบ และใบหน้าที่บานเป็นกระด้ง >.<
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รอร๊อรอ แล้วจะมาต่อนะเคิ๊บบ ! รักคนอ่าน รักทู๊กคน จู๊ฟฟฟฟ~ >3<
ใครโหวตขอให้หล่อให้สวย ให้รวยเท่กูดเก๋ระเบิดระเบ้อกันทุกคนนะค๊า !! ใครผ่านมาแล้วผ่านไป~ ขอให้ตกน้ำ ตกรถ ตกเรือ ตกท่าน้ำ ตกเครื่องบิน ตกโต๊ะ ตกเตียง ตกตู้ ตกสอบ สอบตก ให้คงคกกัด ให้ผีพรายมางาบหัววว ฮี่ๆๆ เจอกานง๊าบบบ
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
(30%) มาแว้ว ฮิๆๆๆๆ ไม่มีคนอ่านเยยงอลล์
\"อะแฮ่ม โพรมีส ลูกเอวเท่าไหร่น่ะ?\" ถามอะไรของเค้าเนี่ย ? - -*
\"24มั้งคะ\"
\"แล้วความอดทนยาวตั้งแต่เอวจนถึงข้อเท้าล่ะ\"
\"-*- อันนี้ไม่ทราบค่ะ\" ถามทำบ้าอะไรเนี่ย ?
\"ตายแล้วจะพอดีไหมเนี่ย\" แล้วแม่ก็ควักกระโปรงสก็อตสีดำตัวหนึ่งขึ้นมาจากถุง แล้วเอาขอบกระโปรงมาแปะที่เอวฉัน - -*
\"ว้าวดีจังพอดีเลย\" แม่หน้าระรื่นอีกแล้ว (รอบที่3แล้ว)
\"ไม่สั้นไปหรอคะ?\" แอบสงสัยคิดยังไงถึงซื้อกระโปรงมาให้เนี่ย มันรู้สึกตะหงิดๆ ยังไงชอบกล
\"ปิดเข้าพอดี ไม่สั้นหรอก อาจารย์เค้าบอกว่า นักเรียนที่นั่นส่วนมากก็ใส่กันประมาณนี้ทั้งนั้น ขาลูกก็ไม่ใช่จะน่าเกลียดนี่นา จะกลัวอะไร?\" อาจารย์-นักเรียนหมายความว่ายังไง หรือว่า...
\"นี่ชุดอะไรน่ะคะแม่\" ฉันดันกระโปรงออกจากตัวทันที
\"ชุดนักเรียนของ H.W.School ไง\" แม่ตอบหน้าตาเฉย แถมยังยิ้มระรื่นอีกต่างหาก ^o^ (รอบที่เท่าไหร่ของวันแล้วก็ไม่รู้ TT^TT)
\"สวยดีออก\" แล้วแม่ก็ชักเสื้อสีขาวกับเนคไทขึ้นมาอีก เสื้อสีขาวยาวถึงข้อศอกปล่อยชายเสื้อไว้ด้านนอก ฉันลองใส่ดูแล้วกำลังพอดี เวลาใส่สวมเนคไท แล้วก็กระโปรงลายสก็อตแบบสบายๆไม่รัดติ้ว อื้ม..สวยดีเหมือนกันแฮะ >_<
\"ชอบใช่ไหมล่ะ\"
\"ก็ดีค่ะ\" ก็น่ารักดี (หรูเริดเชิดหยิ่ง ฮิๆๆ ^o^)
\"เชอะ ฉันไม่อยากยุ่งกับแกแล้ว -(- อ้อ เริ่มเรียนอาทิตย์หน้านะจ๊ะ แล้วแม่ก็ทำหน้าบานเป็นกระด้งก่อนจะเดินออกไป ดีค่ะๆๆ ไปเลย ชิ่วๆ >_<
ปิ๊ง ! อื้ม ตายแล้วฉันลืมไปได้ไงนี่ อย่างนี้ต้องฟ้องๆ ว่าแต่เค้าจะรู้รึยังน๊าว่าพ่อกับแม่ไปอังกฤษ คงรู้แล้วมั้ง -o-\" แล้วฉันก็คว้าโทรศัพท์ขึ้นมา กดสมุดโทรศัพท์ อยู่ไหนน๊าๆ นี่ไงๆ เจอแล้วๆ \'~My Love~\' แล้วฉันก็กดโทรออกทันที
ทำไรอยู่เนี่ยทำไมรับช้าจังเลย ? - -\'
\"ฮัลโหล\" พอเสียงขรึมๆเท่ๆเล็ดเข้ามาในหู แน่นอนพี่ชายรับสายแล้ว!
\"ฮัลโหล พี่พอร์ช ทำไมรับช้าจัง\"
\"ยัยมีส! ว่าไงเป็นไงสบายดีมั้ย?\"
\"โถ่ ไม่เลยนะ พี่พอร์ชๆ พี่ชายต้องช่วยมีสนะ T^T\"
\"ทำไมหรอ มีเรื่องอะไรสาวน้อย ?\"
แล้วฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมด แน่นอน(อีกแล้ว) ไม่มีเรื่องของไอ้ผีพราย ไอ้ผีหื่นนั่น -_-^
\"ฮะๆๆ ฮ่าๆๆ >o< ยัยมีส อ๊ะ ฮ่าๆ พี่ว่าปลงไปเหอะ แม่อุตส่าห์ซื้อชุดให้เธอแล้วนี่ ทนๆไปเห๊อะ ฮ่าๆ\"
\"แง้ หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้นะ T^T\" แน๊ ยังไม่หยุดอีก -_-^ (เสียงหัวเราะของพี่ชายไม่ได้หายไปเล๊ย ไม่ได้เบาลงด้วยซ้ำ!)
\"โอเคๆ ฮะๆ คิดแล้วยังไม่หยุดไม่ได้อ่ะมีส คนอย่างยัยมีสจะไปอยู่โรงเรียนประจำ ฮื้ม ฮ่าๆ คงจะสนุกน่าดู!\" อ๊าก คำตอบของพี่ชายหรือนี่ ใจร้ายๆๆที่สุด แทนที่จะช่วย กลับซ้ำเติม TT_TT
\"สนุกกะผีน่ะสิ! ชิ พี่บ้าขอให้โดนผีที่หอหลอก!\"
\"ฮะๆ กลัวมากเลยอ่ะ เธอก็ต้องระวังเหมือนกันนะ จะไปอยู่โรงเรียนประจำแล้วนี่ ก็ต้องอยู่หอด้วยล่ะสิ โชคดัน๊าน้องสาว ฮ่าๆ ว่าแต่สงสารโรงเรียนนั้นชิบเลยว่ะ ฮึๆๆ\" สงสารโรงเรียนทำบ้าอะไร คนที่น่าสงสารอยู่นี่ น้องสาวพี่นี่! -_-^
\"ไอ้พี่บ้าาาาาาาา~ TT^TT\" แล้วฉันก็กระแทกฝามือถือลงทันที
ชิ ไม่มีใครช่วยฉันซักคน! แง้ๆๆนังแจ่ม แล้วยังมาพี่พอร์ชอีก วันนี้ข้าพเจ้าSadอย่างแรง เซ็งเป็นอย่างม๊ากก! -^-
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แง้ๆ คอมเจ๊ง ไม่ได้อัพนิยายตั้ง2อาทิตย์ ทำไงดีๆ เหอๆๆ ยังไงก็มาอัพแล้วนิ อ่าไปเต๊อะ อย่าคิดมาก แล้วเจอกานนะค๊า บั๊บบายยย~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น