ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : อนาคต
            อนาคตกับความหวังคงไม่ต่างกัน เพราะมันไม่เคยมาถึงไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด
เขายังคงอยู่กับกลุ่มคนกลุ่มเดิม กลุ่มที่เป็นเพื่อนของเขา บัดนี้เขาได้เป็นส่วนหนึ่งของกำแพงแล้ว
หากแต่กำแพงนี้ ยังมีรอยร้าว ยังมีรอยน้ำเปียกชื้นซึมออกมา เขามิอาจเปิดเผยตัวจริงให้ใครได้รับรู้
เพราะเกรงจะเป็นเช่นอดีตที่ผ่านมา เขาเรียนรู้ที่จะสวมหน้ากาก
            เขาได้รู้จักกับหมวกและหน้ากากใบใหม่ที่ทุก ๆ คนพร้อมใจมอบให้ เขาเลือกที่จะสวมหน้ากากของตัวตลก
ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม และหมวกของนักปราชญ์ ผู้เป็นคนคอยให้คำปรึกษาแก่ใคร ๆ
ไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อย หรือใหญ่โตเช่นไรก็ตาม เหตุผลเบื้องลึกของการที่เขาเลือก
            หน้ากากตัวตลกและหมวกของนักปราชญ์ นั้นง่ายนัก หากพิจารณาไตร่ตรองดู ตัวตลกยามที่อยู่บนเวที
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะร้องไห้ จะเจ็บปวด จะเสียใจ แต่ตัวตลกไม่เคยแสดง ตัวตลกเพียงแต่ยิ้มอย่างสวยงาม
ยิ้มรับทุกสถานการณ์ ยิ้มรับเป็นปราการของอารมณ์เบื้องหน้า
ส่วนหมวกของนักปราชญ์เล่า ท่ามกลางสังคมที่วุ่นวาย บุคคลใดหากไร้ซึ่งความรู้ความสามารถ
ย่อมถูกทิ้งไว้อยู่เบื้องหลังพร้อมการผ่านเลยของเวลา แต่ใครจะรู้บ้างไหมว่า ภายใต้หน้ากากแห่งรอยยิ้ม
และหมวกปราชญ์ของสังคมเหล่านั้น เป็นอย่างไร
เป็นดั่งที่เห็นภายนอกหรือไม่ หรือเป็นจริงสำหรับคนแบบเดียวกันเท่านั้น
กับคนใหม่ที่พึ่งเดินเข้ามาหลังประตูบานใหญ่ ที่กำลังเพลิดเพลินกับโลกใหม่ที่เปลี่ยนไปเล่า
เขาเหล่านั้นจะเป็นจริงด้วยหรือไม่ ไม่มีใครตอบได้ สิ่งที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตามีเพียงหน้ากากและหมวกเท่านั้น
เบื้องหลังหน้ากากและหมวกเหล่านั้นเล่าใครบ้างรู้
เขายังคงอยู่กับกลุ่มคนกลุ่มเดิม กลุ่มที่เป็นเพื่อนของเขา บัดนี้เขาได้เป็นส่วนหนึ่งของกำแพงแล้ว
หากแต่กำแพงนี้ ยังมีรอยร้าว ยังมีรอยน้ำเปียกชื้นซึมออกมา เขามิอาจเปิดเผยตัวจริงให้ใครได้รับรู้
เพราะเกรงจะเป็นเช่นอดีตที่ผ่านมา เขาเรียนรู้ที่จะสวมหน้ากาก
            เขาได้รู้จักกับหมวกและหน้ากากใบใหม่ที่ทุก ๆ คนพร้อมใจมอบให้ เขาเลือกที่จะสวมหน้ากากของตัวตลก
ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม และหมวกของนักปราชญ์ ผู้เป็นคนคอยให้คำปรึกษาแก่ใคร ๆ
ไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อย หรือใหญ่โตเช่นไรก็ตาม เหตุผลเบื้องลึกของการที่เขาเลือก
            หน้ากากตัวตลกและหมวกของนักปราชญ์ นั้นง่ายนัก หากพิจารณาไตร่ตรองดู ตัวตลกยามที่อยู่บนเวที
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะร้องไห้ จะเจ็บปวด จะเสียใจ แต่ตัวตลกไม่เคยแสดง ตัวตลกเพียงแต่ยิ้มอย่างสวยงาม
ยิ้มรับทุกสถานการณ์ ยิ้มรับเป็นปราการของอารมณ์เบื้องหน้า
ส่วนหมวกของนักปราชญ์เล่า ท่ามกลางสังคมที่วุ่นวาย บุคคลใดหากไร้ซึ่งความรู้ความสามารถ
ย่อมถูกทิ้งไว้อยู่เบื้องหลังพร้อมการผ่านเลยของเวลา แต่ใครจะรู้บ้างไหมว่า ภายใต้หน้ากากแห่งรอยยิ้ม
และหมวกปราชญ์ของสังคมเหล่านั้น เป็นอย่างไร
เป็นดั่งที่เห็นภายนอกหรือไม่ หรือเป็นจริงสำหรับคนแบบเดียวกันเท่านั้น
กับคนใหม่ที่พึ่งเดินเข้ามาหลังประตูบานใหญ่ ที่กำลังเพลิดเพลินกับโลกใหม่ที่เปลี่ยนไปเล่า
เขาเหล่านั้นจะเป็นจริงด้วยหรือไม่ ไม่มีใครตอบได้ สิ่งที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตามีเพียงหน้ากากและหมวกเท่านั้น
เบื้องหลังหน้ากากและหมวกเหล่านั้นเล่าใครบ้างรู้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น