อดีต ปัจจุบัน อนาคต

ลำดับตอนที่ #4 : อดีตที่เปลี่ยนไป

แต่แล้ววันหนึ่งวันนั้นที่เขาคนนี้เฝ้ารอก็มาถึง ใครบางคน คนบางกลุ่ม

เดินผ่านมาและสังเกตเห็น เขาเหล่านั้นได้เอื้อมมือมาดึงเขาให้ลุกขึ้นสู้อีกครั้ง

ครั้นเวลาผ่านไปเขากลับกลายเป็นอดีตอีกครั้ง เพียงเพราะเขาไม่อาจทำตามหน้าที่

ที่ได้รับมอบหมาย เขาไม่อาจปิดกั้นความรู้สึกแท้จริงลึก ๆ ในใจได้



เพียงเขาแสดงตัวตนที่แท้จริง ตัวตนที่รู้จักรัก รู้จักคิด รู้จักร้องไห้ เขากลับถูกทิ้งไว้

ตามทางผ่านของห้วงเวลา เขาไขว่คว้าไปอย่างไม่สิ้นสุด หลายครั้งที่เขาล้ม

หลายครั้งที่เขาท้อ หลายครั้งที่เขาหลงทาง เขาต่อสู้เพียงเพื่อจะไปตามหาคนเหล่านั้น

แต่ที่เขาพบเป็นเพียงทางเดิมที่ผ่านมา



ณ มุมเก่าดั้งเดิมของเขา เขาจำต้องก้มหน้าแล้วเดินกลับไปยังมุมเดิม มุมมืดที่โหดร้าย

โดดเดี่ยวและเงียบเหงาของสังคมอีกครั้ง เพราะเขาเหล่านั้นที่เคยดึงมือขึ้นมา

ต่างเดินจากไปพร้อมกาลเวลา โดยทิ้งไว้เพียงร่องรอยของความรู้สึก ร่องรอยของความหวัง

ร่องรอยของความรัก ร่องรอยของอดีตที่กำลังถูกชะล้างไปด้วยน้ำตา น้ำตาแห่งความเจ็บปวด

ที่ต้องกลับไปยังมุมเดิม มุมมืดของสังคม



ใบหน้าที่เปียกชุ่ม สายตาทอดยาวไร้จุดหมาย ร่างกายเย็นเยียบไม่ต่างจากซากศพ

ที่ยังมีลมหายใจรวยระริน เขาหยุดนิ่งหมดหวัง เขาเหม่อคอยเฝ้ารอ เพียงเพื่อบางสิ่งบางอย่าง

ที่เรียกว่าปัจจุบัน