ภาพประทับใจข้างทาง - ภาพประทับใจข้างทาง นิยาย ภาพประทับใจข้างทาง : Dek-D.com - Writer

    ภาพประทับใจข้างทาง

    เด็กขายพวงมาลัยข้างถนน คุณเห็นอะไรในตัวเขาเหล่านั้นกันบ้าง

    ผู้เข้าชมรวม

    792

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    792

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  8 ก.พ. 47 / 22:39 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      การขับรถในยามดึกทำให้เห็นภาพต่าง ๆ มากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
      ในวันนี้ วันที่ 6 ธันวาคม 46 ตอนประมาณเที่ยงคืนกว่า ๆ ณ สี่แยกหนึ่ง
      แถวฟอร์จูน ภาพคนเดินถนน ภาพคนนั่งรถ ภาพรถวิ่งกันขวักไขว่ไปมา
      แต่ทว่า ภาพหนึ่งที่เห็นเด่นชัดท่ามกลางความมืดมิด นั้นคือ เธอ เธอคนหนึ่ง
      ที่อาจเป็นเพียงคนทั่วไปในสายตาของบางคน ซ้ำร้าย อาจเห็นเป็นเพียงเด็ก
      ข้างถนน ขายพวงมาลัยคนหนึ่ง

      หากเทียบกับเด็กหญิงในวัยเดียวกันแล้ว คนในวัยเดียวกัน ณ เวลานี้
      อย่างดีหน่อย ก็คง นอนหลับอยู่ในห้องอันอบอุ่น สบาย ภายใต้ผ้าห่มหนานุ่ม
      หรือร้ายกว่านั้น อาจยังหลงระเริง ท่ามกลางแสงไฟ และความยั่วยุของสังคม
      อีกทั้งหากลองตรองดูดี ๆ แล้ว ในคืน วันเสาร์ เช่นนี้
      เด็กสาวคนอื่นคงมัวหลงระเริงกับแสงไฟ ที่ยวนใจ แล้วหลังจากนั้นเล่า
      ใครจะสามารถบอกได้ว่า อะไรจะเกิดตามมา หลังจากค่ำคืนแสนสนุก
      กี่หยดน้ำตาของพ่อแม่ ที่จะสื่อถึงลูก ให้ลูกรู้ว่า สิ่งที่ทำอยู่นั่นไม่ถูกต้อง

      ท่ามกลางความยวนใจ เด็กที่ควรจะเป็นอนาคตของชาติ กลับมัวหลงระเริงอยู่เช่นนั้น

      แต่หาใช่คำนิยามของ เธอ ไม่ หากแต่ภาพที่เห็น เป็นหยดเหงื่อที่ไหลซึม พร้อม
      รอยยิ้มที่พิมพ์ใจนัก และอาจเป็นรอยยิ้มที่หาได้ยากยิ่ง ท่ามกลางเมืองหลวง
      ที่ทุกคนเต็มไปด้วย ความเร่งรีบ ความอึดอัดยัดเยียด ความเห็นแก่ตัว อันอาจ
      เรียกได้ว่าเป็นสัญลักษณ์ของคนเมืองหลวงส่วนหนึ่งในยุคนี้

      ท่ามกลางความหนาวเย็น ในหน้าหนาว อีกทั้งเป็นเวลากลางคืน
      สายตาแห่งความหยามเหยียด ของคนผู้ที่ได้ชื่อว่ามีพาหนะขับขี่
      หรือแม้แต่ ความหนาวเหน็บของค่ำคืน หาได้ทำให้เธอย่อท้อไม่

      เธอ เดินขายพวงมาลัย อยู่กลางสี่แยก ด้วยความที่เป็นเด็กหญิงคนหนึ่ง
      อายุอานามก็ไม่มาก เรียกได้ว่า อยู่ในวัย กึ่งเด็กกึ่งสาว
      ซ้ำยังอยู่ในวัยแห่งความสนุกสนาน หากแต่เธอมิอาจทำได้
      เธอต้องมายืนท่ามกลางความหนาวเหน็บ ผ้าห่มอุ่น บ้านที่สวยงาม
      เธอหาได้มีสิ่งเหล่านี้พร้อมไม่ เธอต้องต่อสู้ ดิ้นรนท่ามกลางความเหน็บหนาว
      ด้วยวัยที่ยังอยู่ในวัยเรียนรู้ ซึ่งแน่นอน เธอเองก็ได้รับการศีกษามาบ้างไม่มากก็น้อย
      จากลักษณะท่าทาง กิริยามารยาท แม้นเพียงได้สัมผัสแบบผันผ่าน ยังบอกได้ถึงเพียงนี้

      หากจะเอ่ยถึงเหตุของการที่เธอต้องมาทนความหนาวเหน็บถึงขั้วใจ
      คำตอบนั้นย่อมกระจ่างชัดอยู่ในใจใครหลาย ๆ ครั้งอยู่แล้ว
      นั่นเพราะ เธอ เลือกเกิดไม่ได้ เธอ ไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง
      เธอ ต้องต่อสู้ เพื่ออีกหลายชีวิต ที่เธอต้องเลี้ยงดู เธอ สู้เพื่อปากท้อง
      เธอ สู้เพื่อการศึกษา สู้เพื่อชีวิต

      หากจะถามว่าแพงไปหรือไม่ กับพวงมาลัยสวย ๆ สักพวง ด้วยราคา 20 บาท
      หรือ 3 พวง 50 บาท เงิน 20 หรือ 50 บาท สำหรับหลาย ๆ ท่านอาจจะด้อยค่า
      หรือ สำหรับคนทำงาน ที่ต่างก็ต้องสู้ชีวิต เงินก้อนนี้ อาจดูว่าไม่มาก สำหรับทุกท่าน
      อย่างดีก็แค่ทำให้กินข้าวได้อิ่มไปอีกมื้อหนึ่ง แต่ว่าด้วยเงินก้อนนี้ สำหรับเธอ
      เป็นเงินมากค่า เงินเพียง 20 หรือ 50 ในสายตาของเธอ มีค่านัก ด้วยเงินก้อนนี้
      อาจเป็นก้อนตัดสินสำหรับเธอ สำหรับวันข้างหน้า

      จะมีสักกี่คนที่เข้าใจในความทุกข์ ความยากลำบาก ความเหนื่อย ความหนาวเหน็บ
      ของเธอ แต่สิ่งที่ผู้เขียนพบเห็นอยู่บนในหน้าของเธอนั้นหาใช่คราบน้ำตาไม่
      หากแต่เป็นรอยยิ้ม รอยยิ้มที่สร้างสรรค์ ความคิด ความรัก ความสุข ความรู้สึกดีๆ
      อันสามารถจะเกิดขึ้นได้ ในใจของผู้ที่พบเห็น

      ผู้เขียนเพียงแต่หวังใจว่า หากเธอนั้นเติบโตขึ้น อยากให้เธอได้เป็นอนาคตของชาติ
      อย่างเต็มภาคภูมิในฐานะของมนุษย์ ที่พร้อมสรรพ หวังให้รอยยิ้มที่ระบายอยู่บนใบหน้า
      ไม่เลือนหายจางไปตามกาลเวลา หากคงทนมิเลือนหาย พร้อมทั้งสร้างความสุขแก่ผู้ที่พบเห็น
      และสุดท้าย หากท่านเห็นเด็กขายพวงมาลัยก็ อยากขอให้ช่วยเหลือตามแต่เห็นสมควร
      ฝากกลอนบทนี้ไว้ด้วยนะครับ สำหรับเธอ เด็กขายพวงมาลัย อันเป็นแรงบันดาลใจ

      กลางความหนาวร้าวจิตเย็นยิ่งนัก
      ไร้ที่พักสู้ทนเพื่อความฝัน
      เสี่ยงชีวิตกลางถนนทุกทุกวัน
      ขอเพียงฉันขายมาลัยได้หมดพอ
      รอยยิ้มพิมพ์ใจระบายหน้า
      อาจอ่อนล้าล้มลงจงสู้ต่อ
      แม้นวันนี้มาลัยน้อยอาจไม่พอ
      ฉันไม่ขอยอมแพ้แค่สู้ทน
      ขับรถมาอย่ารังเกียจเจียดแบ่งปัน
      หากเพียงหันมองมาหาสักหน
      ความสุขอยู่นี่ไงข้างถนน
      เจ้าหน้ามลยิ้มรับจับหัวใจ
      รอยยิ้มเธอเผลอใจให้ไหวหวั่น
      เธอมิพรั่นความหนาวร้าวหวั่นไหว
      รอยยิ้มเธอสรรค์สร้างพลางสุขใจ
      ขายมาลัยคือเธอเจอข้างทาง

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×