คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ยูริ VS. เรโน่ 2
มาต่อแล้วค่ะ ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฟ้าว
ยูริปายันต์สามใบใส่เรโน่ เด็กหนุ่มฟันยันต์ทิ้ง
ตูม
ยันต์อีกใบระเบิดขึ้นหลังเด็กหนุ่ม เด็กหนุ่มกระโดดหลบได้ชนิดเส้นยาแดงผ่าแปด แต่กระนั้นแรงระเบิดก็ส่งผลให้เรโน่บาดเจ็บอยู่บ้าง "ชิมันปายันต์มาตอนไหน ไม่สินี้ไม่ใช่เวลามาคิดต้องหาวิธีเอาชนะยัยนี้ให้ได้"
ปัง
ปัง
ในขณะที่ความคิดของเรโน่กำลังตีกันอยู่นั้น กระสุนสองนัดก็ฝังเข้าที่ร่างของเรโน่"อั๊ก"เรโน่ทรุดลงกับพื้น น้ำสีแดงไหลออกจากปากแผล เด็กสาว "ชิ พลาดไปหน่อย จะยิงก็ยิง" "หน่อย ปากดีนักนะ คิดเหรอว่าน้ำหน้าอย่างแกฉัน...."ตุบ ยูริทรุดลงกับพื้น หน้าแทบจูบดิน ดีที่เรโน่รับไว้ทัน "ยังกับมือถือพอหมดแรงก็สลบไปซะงั้น" เรโน่พูดพลางอุ้มเด็กสาวเดินไปยังห้องพยาบาล
"อาจาร์ยโพล่าคะ ฟื้นแล้วค่ะฟื้นแล้ว" ใครน่ะ เด็กสาวคิดแล้วค่อยๆลืมตามองภาพตรงหน้า"ยูริ ยูริ" อีกแล้วเสียงใครน่ะ คุ้นๆว่าเคยได้ยิน ยูริพยายามลืมตาอีกครั้ง ภาพตรงหน้าค่อยๆชัดขึ้น"ซารุ.....ที่นี่ที่ไหน"ทันทีที่ยูริลืมตาซารก็ตั้งคำถามไม่ยั้ง"ห้องพยาบาลค่ะคุณยูริ คุณยูริเป็นอะไรมากมั๊ยคะ ยังเจ็บแผลอยู่มั๊ย" "ซารุ....ซารุ ใจเย็นก่อนสิ ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอก"ยูริ ตะโกนขึ้น"ไม่เป็นอะไรแน่เหรอจ๊ะ ดูแผลที่แขนซะมั่ง ถ้าเธอตีกับเด็กนักเรียนคนอื่นทุกวันแบบนี้ มีหวังผ้าพันแผลคงหมดห้องพยาบาลละจ๊ะ"อาจาร์ยสาวเดินเข้ามาเช็คอาการยูริ"อ๊า.....จริงสิแล้วคาบบ่ายล่ะ""ไม่เป็นไรค่ะฉันบอก
อาจาร์ยให้แล้วว่าคุณยูริไม่สบาย""งั้นรึขอบใจนะ"ยูริพูดขึ้นแล้วทำท่าจะลุก โพล่ารีบวิ่งเข้ามากดยูริไว้กับเตียง"ไม่ได้นะ วันนี้ฉันไม่อนุญาตให้เธอกลับหอ เธอต้องนอนห้องพยาบาลกับฉันที่นี่คืนนี้""ก็ได้"ยูริตอบแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง "งั้นราตรีสวัสนะคะคุณยูริ อาจาร์ยโพล่า" "จ๊ะราตรีสวัสนะ"แล้วไฟก็มืดลงพร้อมๆกับภาพตรงหน้าของยูริด้วย ที่นี่ที่ไหน เด็กสาวรำพึงกับตนเอง พลางมองรอบข้างที่มีแต่ความมืดมิด ยูริค่อยๆย่างเท้าก้าวไปข้างหน้าโดยไร้จุดหมาย มีเพียงลางสังหรณ์เท่านั้นที่บอกเธอว่าให้เดินไปที่ใด ยูริเดินไปเรื่อยๆจนหยุดอยู่กับที่พลางยื่นมือไปสัมผัสกับบางสิ่งตรงหน้า ดาบงั้นรึ เด็กสาวคิดก่อนจะมีเสียงพูดของใครบางคนก้องกังวานในโสตประสาทของตน "ดึงมันออกไป" "แกเป็นใครจู่ๆจะให้ฉันมาดึงดาบนี่ออก" "ข้าคือคนที่เจ้ารู้จักดี" "งั้นเหรอ แกนี้ท่าจะบ้าฉันยังไม่รู้เลยว่าแกเป็นใคร" "ข้าคือผู้ที่อยู่ข้างกายเจ้าต่อสู้ร่วมกับเจ้ามาร่วม 18 ปี ร่วมเป็นร่วมตายรวมถึงปกป้องเจ้ายามที่เจ้าอ่อนแอ"ยูรินิ่งคิด ใครกันที่ปกป้องเธอ ใครกันที่ร่วมเป็นร่วมตายกับเธอ เพราะตั้งแต่เธอจำความได้เธอเองก็อยู่ด้วยความสามารถของตนเท่านั้น ไม่มีใครยื่นมือมาช่วยเธอสักคน "หากเจ้ายังนึกไม่ออกก็ไม่เป็นไร เพราะตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา" ทันทีที่กล่าวจบแสงสว่างสีขาวก็สะท้อนเข้าตาเด็กสาวเข้าอย่างจังจนยูริต้องหรี่ตาลง "นี่!! เดี่ยวก่อน คอยก่อน" "จงจำไว้หากวันนั้นมาถึงเจ้าจะรู้ว่าข้าเป็นใครรวมถึงจุดประสงค์ที่ท่านผู้นั้นส่งเจ้ามายังที่นี่ด้วย" "เดี่ยว!! หมายความว่าไง คอยเดี่ยวก่อน" "อาจาร์ยโพล่าคะ!! คุณยูริเป็นอะไรก็ไม่รู้ค่ะ" "ไหน!! ให้อาจาร์ยดูหน่อยซิ ยูริ ยูริ" เด็กสาวตื่นขึ้นเพราะแรงเขย่าของอาจาร์ยสาว "อาจาร์ยโพล่า ซารุ" "คุณยูริเป็อะไรรึเปล่าคะ" "เปล่าหรอกแค่ฝันแปลกๆน่ะ" "งั้นรึคะ" ก๊อก ก๊อก "อาจาร์ยโพล่า เด็กคนนั้นฟื้นรึยังล่ะ" ชายวัยกลางคนอายุราว 50 ต้นๆ หัวล้านสะท้อนแสงนีออน เดินเข้ามาในห้อง "ฟื้นแล้วค่ะ แต่ ผ.อ. คะ เด็กคนนี้ไม่รู้ไม่เห็นด้วยนะคะ" "เธอจะรู้ได้ยังไง? หรือว่าเธอเป็นคนลงมือสังหารล่ะ"ผ.อ. ตวาดใส่โพล่า ทำเอาอาจาร์ยสาวเหวอไปเลย "ปะป่าวค่ะ" "ทุกคนออกไปก่อน ฉันจะขอสอบสวนเด็กนี้หน่อย" โพล่ากับซารุจึงค่อยๆทยอยออกจากห้องไป "เธอชื่อ เซวาชิ ยูริใช่มัย?" "ใช่ ลุงมีปัญหาอะไรกับฉันงั้นรึ?" "หึ ผ่านโลกมาไม่ถึงสองทศวรรษ ทำปากดีนักนะมรรยาทผู้ดีพ่อแม่ไม่สอนรึไง" "โอ๊ะ! ตายจริง นี่ฉันคิดว่าสมบัติผู้ดีของฉันยังมีมากกว่าของลูกใครบางคนอีกนะ" ยูริพูดท่าทางยียวน" "หนอย นี่เธอรู้มัยว่าฉันเป็นใคร" "แหม....รู้สิ ก็ผ.อ.โรงเรียนหรือพ่อของยัย มาโฮ หน้าหนาชอบทำเบ่งรังแกคนอ่อนแอกว่า" "นี่ แกอาจาร์ยประจำชั้นของแกเป็นใครฉันจะเรียกมันมาคุยหน่อย" "นั้นสินะเป็นใครหว่าฉันยังไม่รู้จักเลย แย่จัง"ยูริยังคงยั่วผ.อ.เล่น ก๊อก ก๊อก "ขอประทานโทษค่ะผ.อ.เรียกฉันรึคะ" "รัม!! เชิญเธอสอบสวนเด็กคนนี้เลยนะ" รัมเดินเข้ามาในห้องด้วยความงุนงงที่ผ.อ.โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงขนาดนั้น"นี่ เธอไม่กลัวโดนไล่ออกมั้งรึงไง" "ไม่อะ สนุกดี" ยูริพูดกลั้วหัวเราะ "ว่าแต่ มาสอบสวนฉันเรื่องอะไรกันเหรอ" "นี่เธอไม่รู้เรื่องอะไรเลยรึไง" ยูริขมวดคิ้ว "ถ้ารู้จะถามทำไมเนี่ย" "เอาน่า ใจเย็นๆ เมื่อคืนมีคนถูกฆ่า...ใกล้ๆกับห้องพยาบาล" รัมกล่าวเสียงเครียด "งั้นเหรอมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ" "ก็...เธอตกเป็นผู้ต้องสงสัยเบอร์ 1" ยูริถึงกับอึ่ง ถึงเธอจะเป็นนักฆ่าปิศาจที่ถูกคนเกลียด แต่ตัวเธอก็ไม่ชอบให้ใครมาใส่ร้ายว่าเป็นฆาตกร "งั้นเหรอ..แล้วเอาอะไรมายืนยันล่ะ" "ไอนี่ไงล่ะ"รัมพูดแล้วหยิบของบางสิ่งขึ้นมา ยูริถึงกับตาค้าง ปืนกระบอกสีดำสนิทมีพู้สีทองผูกติดอยู่กับปลายกระบอก "นั่นมันของฉันนี่" ยูริรับปืนคืนมาจากรัม พลางเช็คทุกซอกทุกมุม "ที่ร่างผู้ตายน่ะมีร่องรอยถูกยิงแล้วมีปืนกระบอกนี้ตกอยู่" "งั้นรึ ตายกันกี่คน" "2 เป็นอาจาร์ยทั้งคู่" "อืม.....ขออยู่คนเดียวซักพักได้มัย?" "เอาสิ" รัมค่อยๆลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกไปจากห้อง ใครเอาแกไปใช้บอกฉันหน่อยได้มัย ยูริรำพึงกับตนเองพลางมองอาวุธคู่กายของตน
ต่อตอนหน้าค่ะ
ความคิดเห็น