ศึกทมิฬสายเลือดซาตาน

ลำดับตอนที่ #5 : ยูริ VS. เรโน่

มาอัพให้แล้วววววนะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"ฉันชื่อเรโน่ ไปก่อนล่ะ"เด็กหนุ่มผมสีแดงออกเลือดหมูกล่าวจบแล้วออกวิ่งตาม
เอจิมะไป

"เราเองก็ไปกันมั่งเถอะซารุ"ยูริกล่าวแล้วลากซารุออกจากโรงอาหารไปยังหอพัก

"ดมื่อกี้ฉันฝันไปใช่มัยค่ะคุณยูริ"ซารุตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวน้ำใสๆเริ่มคลอเบ้า ยูริมองเพื่อนสาวพลางถอนหายใจ ก่อนปรับสีหน้าให้อ่อนโยน"ไม่มีอะไรหรอกนอนซะเถอะนะซารุ"นัยน์ตาสีอัลเมทิสว่าวโรจน์ ฉับพลันซารุก็ค่อยๆหลับตาลงเข้าสู่ห่วงนิทราไป ยูริปรับสีตาให้เป็นเหมือนเดิมก่อนย่องออกจากห้องเบาๆสีหน้าที่เคยอ่อนโยนแปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่เจ้าเล่ห์ตามแบบฉบับของตน ยูริเปิดประตูไม้ไปยังห้องนอนตน แล้วล้มลงบนเตียงนิทราไปถึงรุ่งเช้า

ก๊อก

ก๊อก

 ก๊อก

"คุณยูริค่า คุณยูริ" มีเพียงความเงียบที่ตอบซารุ "งั้นฉันเข้าไปนะค่ะ"ซารุพูดแล้วเปิดประตูเข้าไป "อ่าวหายไปไหน" ซารุอุทานขึ้นเพราะปกติเด็กสาวจะไม่ตื่นจนกว่าตนจะมาปลุก

กึก

เด็กหนุ่มนัยน์ตาสีนิลหยุดเดินกะทันหันทำเอาเพื่อนที่เดินมาด้วยหยุดแทบไม่ทัน

"มีอะไรเอจิมะ"เรโน่ถามขึ้น เอจิมะมองซ้ายมองขวาซักพัก

ฟ้าว

เด็กหนุ่มเบี่ยงตัวหลบกระสุนที่พุ่งเข้ามาหาตนได้เพียงเฉียดฉิว เรโน่ตั่งท่าจับดาบ

"ประสาทไวดีหนิ สมกับเป็น เหยื่อ ที่ฉันหมายหัวไว้"ยูริพูดพลางกระโดดลงมาจากต้นไม้ เรโน่มองเด็กสาวด้วยสายตาพินิจ แต่เอจิมะกลับเหยียดยิ้มที่มุมปาก"ถ้าทางเจ้าน่ะคงอยากตายมากล่ะสิ"เด็กหนุ่มกล่าว กรงเล็บสีดำค่อยๆงอกออกมาจากมือ"เฮ้ เอจิมะเดี่ยวฉันจัดการเอง ถ้านายฆ่าใครหรือทำร้ายใครเพียงคนเดียวนายได้ออกจากโรงเรียนแน่"เอจิมะหันไปมองหน้าเพื่อน มือที่เริ่มเปลี่ยนสภาพค่อยกลับเป็นสภาพเดิมก่อนจะหมุนตัวเดินออกไป

ปัง

ปัง

แกร็ง

"ชิ ดูแล้วถ้าฉันล้มนายไม่ได้ก็สู้กับมันไม่ได้ล่ะสินะ ขอถามซักข้อจะปกป้องปิศาจทำไม"ยูริภามขึ้นหลังจากเรโน่ใช้ดาบฟันกระสุนขาดสองท่อนแล้ว

"ฉันมีเหตุผลละกันน่า"เรโน่ตอบแล้วตั่งถ้าสู้

"งั้นก็เตรียมตัวตายได้"เด็กสาวตะโกนก้องแล้วกราดกระสุนใส่เรโน่ เด็กหนุ่มกระโดดหลบกระสุนได้"13 ดาบคาคูยะ อสนีฟาด"เรโน่กล่าวขึ้นแล้วร่ายอาคมใส่ดาบฉับพลันดาบก็แยกออกเป็น 13 เล็มพุ่งเข้าหายูริราวพายุ เด็กสาวกระโดดหลบ"เด็กๆน่ะ"ยูริเหยียดยิ้ม"หึ แค่นี้ยังหรอก"ยูริเงยหน้าขึ้นฟ้า ดาบสิบสามเล่มพุ่งลงมา"หน่อย"เด็กสาวสถบพลางกระโดดถอยหลัง"อย่าคิดว่าจะรอด"

ฉึก

อั๊ก

เด็กสาวร้องขึ้น ยูริมองดาบที่ปักเข้าไปกว่าครึ่งจนทะลุไปอีกด้าน แต่ที่เลวร้ายกว่านั้น ดาบปักซ้ำที่แผลเก่าที่โดนทีเนียสเล่นงานมา เด็กสาวค่อยๆเลื่อนมือไปจักที่ด้ามดาบแล้วกระชากดาบออกมาน้ำสีแดงสดไหลรินออกจากแผล"อ๊ะ เป็นอะไรมากรึเปล่า ขอโทษนะ เจ็บมากมาย"เรโน่พูดขึ้นแล้วรีบกระวีกระวาดมาดูอาการเด็กสาวแต่ไม่ทันจะได้เข้าใกล้เด็กสาว เขาก็กระโดดออกมาราวกลับเจอะเข้ากับอะไรบางอย่าง รังสีอัมหิต "ชิ ไม่ลงกลแหะ"ยูริกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น เด็กสาวตรงหน้าค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา สบตากับเรโน่ตรงๆ เด็กหนุ่มเริ่มสั่นกลัวทันทีที่ได้สบตากับเด็กสาว ดวงแก้วสีอัลเมทิสวาวโรจน์ราวกับมีประกายไฟลุกโชนอยู่ภายใน เรโน่ยิ้มบางๆที่มุมปาก"หึ เข้าใจล่ะ ขอโทษที่ประมาทไปหน่อย เธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาจริงๆ"เรโน่ชูมือขึ้นดาบทั้งสิบสามเล่มกลับมารวมกันอีกครั้ง"จะเอาจริงละนะ"เรโน่ตะโกนขึ้น"นั้นมันคำพูดฉันมากกว่า"ยูริพุ่งตัวเข้าหาเรโน่
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จะพยายามอัพอาทิตย์ละตอนนะถ้าไม่ขี้เกียจ