ศึกทมิฬสายเลือดซาตาน

ลำดับตอนที่ #3 : สัตว์เลี้ยง

มาต่อแล้วนะเพื่อนๆ ขออภัยที่ช้านะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"คุณยูริรู้จักคุณ ทีเนียส ด้วยเหรอค่ะ"ซารุถามขึ้น"ก็นิดหน่อยนะ"ยูริกล่าวพลางยิ้มให้อย่างผิดวิสัย ทำเอาซารุเอ๋อไปเล็กน้อย

แสงแดดสาดส่องเข้ามากระทบใบหน้าของเด็กสาว ขณะนี้ยูริที่เพิ่งเรียนคาบเช้าเสร็จหนีมานอนเล่นหลบผู้คนมากมายในโรงเรียน แผลที่ต่อสู้กับหมาป่าหนุ่มถูกพันด้วยผ้าพันแผลอย่างดี แต่ก็สร้างความเจ็บปวดให้กับเด็กสาวเล็กน้อย

"จะหลบไปทำไมออกมาสิ"เด็กสาวขึ้นหลังจากสัมผัสได้ถึงกลิ่นบางอย่าง กลิ่นไอที่เรียกกันว่า ไอปิศาจ

"แกเอาไรมาใส่ให้ข้า"เจ้าของไอปิศาจค่อยๆเดินออกมาจากพุ่มไม้ แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ เด็กสาวเหยียดยิ้มเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆลุกขึ้น"ก็แค่ปลอกคอหมาเท่านั้นแหละ"เด็กสาวตอบท่าทางยียวนกวนประสาทหมาป่าหนุ่มเต็มที่"เอามันออกไป"หมาป่าหนุ่มสั่งด้วยเสียงอันโกรธเกรี้ยว"คงไม่ได้หรอก เพราะตอนนี้แกเป็นสัตว์เลี้ยงของฉันแล้วล่ะนะ"ยูริพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มหากแต่คนฟังกลับตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง"งั้นแกก็ตายไปซะ"หมาป่าหนุ่มกล่าวจบก็กระชากสร้อยคอที่มีจี้สีดำสนิท ทันทีที่หมาป่าหนุ่มสัมผัสจี้ จี้สีดำก็แปรเปลี่ยนเป็นสีเพลิง หมาป่าหนุ่มทำหน้าเบ้ด้วยความเจ็บปวดเพราะอาคมในจี้นั้นกำลังแผลงฤทธิ์"หึ อาคมผนึกร่างสินะมิน่าตอนนี้แกถึงมีร่างเป็นมนุษย์ แต่ขอเตือนนะอาคมนั้นแรงยิงกว่าปลอกคอหมาของแกอีก"เด็กสาวกล่าวจบก็ยืนดูความพยายามของหมาป่าหนุ่มที่จะกระชากจี้ผนึกร่าง หมาป่าหนุ่มไม่สนใจคำเตือนของเด็กสาว ยังคงพยายามดึงจี้ออกจากคอ

ย็ากกกก

หมาป่าหนุ่มร้องออกมาพร้อมกับจี้ที่ตอนนี้หลุดออกจากคอของตนแล้ว ร่างของหมาป่าหนุ่มค่อยๆเปลี่ยนไป หูค่อยๆยาวและแหลมขึ้น พร้อมๆกับหางของหมาป่าที่งอกออกมา

หมาป่าหนุ่มกระโจนเข้าหาเด็กสาว

เปรียะ เปรียะ

อ๊ากกกก

หมาป่าหนุ่มร้องขึ้นอย่างเจ็บปวด เด็กสาวยืนเหยียดยิ้มราวปิศาจ

"อย่างแกน่ะไม่มีปัญญาทำอะไรฉันได้หรอก ตราบใดที่แกยังตกอยู่ใต้อำนาจของอาคมผนึกปิศาจที่อยู่ที่คอของแก"เด็กสาวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยัน พลางเดินเข้าไปเก็บจี้สีดำของหมาป่าหนุ่ม"แต่จะว่าไปโดยปกติน่ะ ปิศาจสามารถแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้โดยไม่จำเป็นต้องพึ่งอาคมผนึกร่าง แต่ดูท่านายจะทำความผิดนะถึงถูกโดนร่ายอาคม เอาเป็นว่าฉันจะคลายอาคมให้ส่วนนึงละกัน"เด็กสาวกล่าวจบก็ร่ายอาคมพึมพัมอยู่ในลำคอ จี้สีดำเปล่งแสงสีเพลิงอีกครั้งแล้วดับวูบลง เธอค่อยๆเดินไปใกล้หมาป่าหนุ่มก่อนสวมจี้ให้

"เอาล่ะอีก 5 นาทีจะเข้าเรียนฉันว่านายรีบลุกเหอะเดี่ยวก็ไปสายหรอก"เด็กสาวกล่าวจบแล้วหมุนตัวเดินออกไป

"อะอูย"เด็กสาวร้องออกมาเบาๆระหว่างทางเดินไปยังตึกเรียน เพราะแผลของเด็กสาวมันเกิดเปิดขึ้น"โถ่เว้ยไม่น่าคลายอาคมให้เจ้าบ้านั้นเลย อย่างว่าละนะแพลที่โดนปิศาจเล่นงานจะหายช้ากว่าแผลปกติเยอะ"เด็กสาวคิดก่อนเปลี่ยนเส้นทางการเดินไปยังห้องพยาบาลแทน เสื้อนักเรียนสีขาวเปื่อนเลือดสีแดงสดของเด็กสาวแถมยังหยดไปตามทางอีก "ตาพร่าไปหมดเลย"เด็กสาวกล่าวจบก็ฝืนเดินต่อไป

วืด

สติของเด็กสาวดับวูบแต่ก่อนที่ประสาทสัมผัสจะหมดลงเธอสัผัสได้ว่ามีบางอย่างมารับเธอและยังได้กลิ่นไอปิศาจอีกแต่นั้นไม่สำคัณ  ว่าแต่ใครมารับเธอล่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สั้นล่ะสิขออภัย