คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : :
<My Boy Friend Special Unit One> : <วันแรกของคำว่า...เพื่อน>
ย้อนเวลาไป 8 ปี...
เด็กสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งกำลังถูกเพื่อนร่วมห้องของเธอค้นกระเป๋าจนกระจุยกระจายไปเต็มห้อง ใบหน้าของเด็กสาวเปื้อนไปด้วยน้ำตา
“คิม ซอนมุล! ไหนเธอบอกว่าวันนี้จะเอาการบ้านมาให้ฉันหลอกยังไงล่ะ”เด็กสาวรูปร่างอ้วนท้วมยืนชี้หน้าร่างบางที่ลงไปนั่งกองกับพื้น
“ฮึก...ฮือ ขอโทษจริงๆ มีโซล ฉันลืมไปว่าเธอจะยืม ฉันเผลอส่งอาจารย์ไปแล้ว ฮึก...ฮือ”ร่างาบงยังคงสะอื้นไม่หาย ด้วยความโมโหหญิงร่างอ้วนจึงใช้เท้าเขี่ยตัวเธอก่อนจะเดินออกไปด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว
“ฮึก...ฮือ”
“เธอ...ไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“ข...ขอบคุณที่เป็นห่วงฉัน ฝ...ฝากด้วยลี มีโซลด้วยว่า ‘ฉ...ฉันขอโทษจริงๆ’ ฮึก...ฮือ”ร่างบางยังคงสะอื้นไม่หายจนชายหนุ่มหน้าตาดีต้องคว้าเธอมากอดเพื่อปลอบโยน
ตั้งแต่วันนั้น...
คิม ซอนมุล นักเรียนดีเด่นเรียนดีของโรงเรียน และ ลี ดงแฮ นักกีฬายอดเยี่ยมที่เนื้อหอมที่สุดในโรงเรียน ก็ได้กลายมาเป็นเพื่อนสนิทกัน...
“เฮ้อออ =[]= เล่ากี่ทีกี่ทีน้ำตามันก็ไหลเนอะ”
“ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายอย่างดงแฮจะเป็นคนใจดียื่นมือเป็นถามอาการเธอนะเนี่ย”
“ไอ้คิบอม ปากเสีย เดี๋ยวได้เลือดกลบปาก”
“เอาล่ะๆอย่าทะเลาะกัน เป่าเค้กๆ”
เรื่องราวของฉัน คิม ซอนมุล นักศึกษาสาววัย 21 ปี ฉันมีเพื่อนสนิทที่ชื่อว่า ‘ลี ดงแฮ’ และ ‘คิม คิบอม’ ฉันสนิทกับดงแฮมาก่อนคิบอม 8 ปี เพราะดงแฮเป็นเพื่อนที่ฉันสนิทที่สุดในวัย 14 ปี...
ส่วนคิบอม ฉันพึ่งมาเจอกับคิบอมก็โดนดงแฮเดบิวต์เป้นนักร้องในค่ายสังกัดSM. Entertainment. ฉันคงยังไม่ได้เล่า ว่าเพื่อนสนิทของฉันดงแฮกับคิบอมคนนี้ เป็นนักร้องอยู่ในสมาชิกวงSuper Junior ที่ฉันคอยชื่นชมอยู่บ่อยๆ
“ไอ้ซอนมุลมันเป็นอะไรวะ?”พี่ลีทึกหรือพี่ปาร์ค จองซูหัวหน้าวงผู้มีอายุ 24 ปีถามอย่างห่วงๆ
“ปวดขี้มั้ง? ฮ่าๆๆๆ”ไอ้ฮยอกแจที่ดูจะเส้นตื้นที่สุดในวงระเบิดขำออกมา
“ไอ้ฮยอกแจ เดี๋ยวเถอะ”ฉันค้อนใส่ ก็แหงล่ะ อยู่ๆมาหาว่าฉันปวดอุจจาระ=_=^
“แล้วตกลงเป็นอะไรล่ะ”ซีวอน(รุ่นน้องฉันปีนึง)ถามฉันอย่างจริงจัง
“เปล่าน่ะ นึกถึงเรื่องสมัยเรียนแล้ว เซง”ฉันบ่น
“จะมันพร่ามกันอีกนานมั้ย เจ้าของวันเกิดยืนรอแล้วนะเฟร้ย!”เสียงของพี่ฮันเกิงดังออกมาจากนอนนั่งเล่น ใช่แล้วล่ะ วันนี้วันที่ 10 ก.พ. วันเกิดของพี่ฮันเกิง
“เอ่าละ เป่า!!!”ซองมินทำท่าจะเป่าออกมาแต่พี่ฮันเกิงห้ามไว้ก่อน
“หยุดเลยไอ้ซองมิน แกเป่าทีไรออกมาพร้อมน้ำลาย”พี่ฮันเกิงเอ็ด
“เอาพัดลมมาเป่าสิ”ดงแฮพูด
“ไม่จำเป็นหรอก ซอนมุล เธอเป่าสิ ไม่เคยให้เธอเป่าเลยนี่นา”คิบอมว่า
“จะดีเหรอ นี่มันวันเกิดของพี่ฮันเกิงนะ”ฉันถามอย่างกล้าๆกลัวๆแต่ดูสีหน้าทุกคนจะให้ความหวังฉัน(ในการเป่าเค้ก)มากๆเลยล่ะ-*-
“อย่ามองฉันอย่างงั้นสิ เป่าก็ได้ - o –”ฉันพูดจบก็เป่าเทียนให้ทันที
“เย้! มาๆๆ แจกของขวัญกัน”คยูฮยอนน้องเล็กสุดของวงพูด
“ทำไมพวกนายให้แต่ตำราอาหารเนี่ยห้ะ!”พี่ฮันเกิงบ่น
“มีของฉันที่ไม่ได้ให้ตำราอาหารอ่ะพี่ สุขสันต์วันเกิด”ฉันยื่นกล่องของขวัญกล่องใหญ่ให้กับพี่ฮันเกิง หวังว่าคงจะชอบ
“โห เธอกะจะให้ที่นี่กลายเป็นศูนย์รวมมังกรคาบลูกแก้วเลยเหรอ”พี่ฮันเกิงพูดขำๆพร้อมกับชูรูปปั้นมังกรที่คาบลูกแก้วอยู่
“ก็ดีแล้วนี่นา เออใช่ เดี๋ยวผมลงไปหาร้านข้าวต้มรอบดึกกินกับซอนมุลดีกว่า”ดงแฮพูดจบก็ลากฉันลงไปด้านล่างของคอนโดทันที
“ทำไมไม่ชวนคิบอมมาด้วยล่ะ?”
“ฉันรำคาญน่ะ เธอจะกินอะไรก็สั่งได้เลยนะ เดี๋ยวเลี้ยง”
“ดงแฮ นายเป็นอะไรมากปะเนี่ย อยู่ๆก็มาเลี้ยง ปกติมีแต่ไถฉันจนหมดตูด”ฉันเอ็ด วันนี้นายมาแปลกมากเลยล่ะดงแฮ - -*
“กินไม่กิน ไม่กินฉันพากลับขึ้นข้างบนแล้วนะ”
“กินดิ แล้วนายอ่ะ ไม่กลัวแฟนคลับจับได้หรือไง ออกมากินข้าวต้มร้านข้างล่างโดยไม่ใส่หมวกอ่ะ”
“ไม่หรอก...”
“กรี๊ด!!! พี่ดงแฮ!!! พาพี่ซอนมุลมาเที่ยวด้วย!!!”เสียงหายนะดังมาจากทางด้านหลัง ทำให้ดงแฮต้องฉุดกระฉากฉันกลับไปขึ้นรถและรีบเหยียบคันเร่งกลับคอนโดทันที
“ไง ไอไม่หรอกของนายน่ะ ทำเอาเกือบเป็นข่าว”ฉันเอ็ด
“ก็เป็นข่าวอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”พี่เยซองหรือพี่คิม ซองอุนพูด
“เอ๋?? เป็นเหรอคะ ข่าวอะไร”ฉันวิ่งไปหาพี่เยซองทันที
“นี่ไง ‘ซอนมุล สาวน้อยแสนสวยเพื่อนสนิทวัยเด็กของดงแฮ ถ่านไฟยังไม่ดับ ลือ! แอบคบกันโดยมีคิบอมเป็นกามเทพสื่อรัก’ โหย ใครตั้งหัวข้อข่าวเนี่ย อุบาจ์ทชะมัด”เรียววุคที่เป็นคนอ่านข่าวพูดออกมาเบาๆ
“ดงแฮ ไหงกลายเป็นแบบนี้ล่ะ”ฉันถาม
“ก็เราเคยไปเที่ยวกันออกจะบ่อย แถมไอ้คิบอมก็ไปด้วย มันก็ไม่ผิดที่จะโดนปาปารัชซี่จับภาพ ฉันรำคาญที่ถามไม่ยอมหยุดเลยบอกไปว่า...เธอเป็นแฟนฉันอ่ะ”ดงแฮพูดหน้าตายอย่างไม่รู้ไม่ชี้
“ไอ้บ้าลี ดงแฮ ทำอย่างงั้นฉันก็โดนแอนตี้ตายสิ”ฉันเอ็ด
“ไม่หรอก อย่างมากแค่โดนไล่กระทืบ กร๊ากๆๆ”พี่ฮีชอลที่ชอบทำหน้าโหดๆอยู่ตลอดเวลาพูขึ้นพลางหัวเราะเย้าะฉัน
“ไอ้พี่ฮีชอลบ้า เดี๋ยวเถอะ ฉันไม่ซื้อพัดขนนกราคาสุดแพงให้เลยนี่”ฉันเอ็ด
“ชิส์ ใครจะไปง้อ เธอก็ไม่ซื้อให้อยู่แล้ว”พี่ฮีชอลพูดเหมือนจะรู้ทัน
“ว๊ากกก ไอ้พี่ฮีชอลบ้าๆๆ”ฉันเถียงกลับ
“เออนี่ซอนมุล คืนนี้นอนนี่แหละ กลับบ้านไปมันอันตรายนะ”คิบอมพูด
“แหม ห่วงคนเป้นด้วยเหรอยะพ่อหน้าตาย”ฉันแซว
“ฮ่าๆ ก็นี่ไง หน้ามีสีสันแล้ว เธอนอนห้องดงแฮแล้วกัน ส่วนฉันจะลากไอ้ดงแฮมานอนด้วย”คิบอมพูด
“ไอ้คิบอม คิดอะไรกับดงแฮอยู่ปะเนี่ย”ฉันแซวอีกรอบ
“ไปนอนเลยนะยัยเอ๋อ ไม่สิ อาบน้ำก่อน เดี๋ยวเน่า ฮ่าๆ ชุดนอนฉันอยู่ในตู้นะ เลือกใส่ตามสบาย”ดงแฮพูดพลางชายมือไปยังประตูห้องนอนของตน
เฮ้อ -_-‘ ในที่สุดก็ได้นอนหลับสักทีนะ แต่ว่าห้องนอนของตาดงแฮก็สวยดีนี่นา วันหลังมานอนทุกวันเลยดีกว่า แล้วไล่หมอนั่นไปนอนที่อื่น ฮ่าๆๆ^_^
ฉันคิดสนุกๆแล้วเดินไปหยิบชุดนอนและผ้าขนหนูของดงแฮเพื่อไปอาบน้ำ เตียงนอนของหมอนี่แผงขายตุ๊กตาหรือไง เยอะกว่าฉันอีก=_=^
ก๊อกๆๆ
“ซอนมุล! เอาผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนมาให้ฉันที”เสียงของดงแฮตะโกนเข้ามา
“รอสักครู่ แต่งตัวอยู่”ฉันตะโกนออกไปทั้งๆที่ยังอยู่ในเครื่องแต่งกายผ้าขนหนูผืนเดียว
อยู่ไหนนะ หาไม่เจอ ผ้าขนหนูกับชุดนอน อ้ะ! แล้วเมื่อกี้ฉันหยิบจากตรงไหนล่ะเนี่ย=[]=
“ทำไมมันนานอย่างงี้อ่ะซอนมุล ฉันเข้าไปแล้วนะ!”
“เฮ้ย!ไม่...”ฉันยังพูดไม่ทันจบ ดงแฮก็เปิดประตู(ฉันไม่ได้ล็อคกลอน)เข้ามาพรวดพราด แต่พอเห็นฉันอยู่ในสภาพแบบนั้น ตานั่นถึงกับหยุดนิ่งแล้วมองค้างทันที
“ดงแฮ! มองอะไรยะ บอกแล้วไงว่าอย่าเข้ามาๆ ถ้าฉันโป๊อยู่จะทำยังไง”
“ฉันก็ได้ดูหนัง X ประเภทที่หานางเอกสวยๆมาไม่ได้น่ะสิ ฮ่าๆๆ นมเล็กจังเนอะ”
“ออกไปเลยนะ! ได้ผ้าขนหนูแล้วนี่ มาจ้องอะไรฉันยะ”ฉันแขวะก่อนจะไล่เขาออกไป
เฮ้อ! ทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยนะเวลาหมอนั่นยิ้มให้อย่างอบอุ่นน่ะ ไม่สิ ก็เขาเพื่อนรักฉันนี่^^
“ยัยซอนมุล ออกมาได้แล้ว เช้าแล้วน้า!!”เสียงใสๆของพี่คังอินหรือพี่คิม ยองอุนดังขึ้น
“ค๊า! =O= , =_=^ , =_O , O_O กรี๊ด!!!!”
ความคิดเห็น