ถ้ามีเธออยู่เคียงข้างตลอดไปก็คงดีสินะ

“สิ่งที่คุณทำพลาดไป บางครั้งคุณอาจจะรู้ตัวตอนที่สายไปเเล้ว ตอนที่ไม่สามารถกลับไปเเก้ไขได้” นั่นคือคำพูดของผมในตอนนี้

ตอนที่ผมไม่เหลืออะไรเเล้ว…

18 พฤษภาคม 2559

ติ๊กต๊อก..

ติ๊กต๊อก..

ติ๊กต๊อก..

ติ๊ง..

เสียงเเจ้งเตือนของโทรศัพท์ดังขึ้นในห้องนอนของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง

“มาถึงเเล้วสินะ.. ขอร้องละ คุ้มค่ากับความพยายามทีเถอะ”

“ในที่สุด!!! ได้ที่ 57 เกือบไม่รอดเเล้วเเหะ”

“พ่อครับ ผมติดมหาลัยเเล้วครับ!” ผมวิ่งไปบอกพ่อด้วยความดีใจ

“เรื่องนั้นพ่อรู้อยู่เเล้วละ หึๆๆ” พ่อพูดเเล้วยิ้มมุมปาก

“พ่อจองตั๋วให้เเกละนะ พรุ่งนี้เช้าหกโมง เตรียมขึ้นเครื่องไปเชียงใหม่เลยนะลูก”

“ห..ห้ะ ว่าไงนะครับพ่อ?”

ในตอนที่ผมกำลังตั้งสติกับทุกสิ่งทุกอย่าง รู้ตัวอีกทีผมก็มาอยู่เชียงใหม่ซะเเล้ว…

“สวยดีเนอะ”