คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : บทที่ 19 ผู้เฒ่าจันทรา 1.1
หิ้ถอนหายใยาว เาลายิ้วที่มวอยู่และพยายามทำเสียให้อ่อนลเมื่อเห็นวามหวาลัวในแววาอนา แ่เหมือนไม่ทันแล้ว เพราะอนนี้นาหมุนัวแล้วูมือสาวใ้วิ่ออไปาโรเี๊ยม ทำเอาเาไ้แ่มอาม้วยวามปล ไม่ไ้ั้ใะทำให้เ็สาวหวาลัว ่อนะพยัหน้าให้นิามามไปส่นา
ทา้านอลี่หรูและหลิวเหว่ยนั้น สถานาร์็ไม่สู้ีนั พวเาถูู่โมหลาย้านพร้อมัน ท่ามลาวามวุ่นวายเสียาบระทบันัสนั่น บรรยาาศเ็มไป้วยวามึเรีย
หลิวเหว่ยพาลี่หรูถอยหลัไปอย่ารวเร็ว มือหนารั้เอวอนาเอาไว้ทำให้นาอยู่ในอ้อมออเา ฝีเท้าเบาแ่มั่น ะที่หันไปปะทะับศัรูที่พยายามะเ้ามาใล้ เาฟาาบสัารโมีอย่าล่อแล่ว แ่พวศัรู็มาันอย่าไม่ลละ แ่ละนถืออาวุธในมือและมีท่าทาุัน สายาอพวเาเ็มไป้วยวามระหายไม่้อบอ็รู้ว่า้อเอาีวิ
ท่ามลาวามวุ่นวาย อรัษ์เาปราัวึ้นอย่าเียบันาเามืและเ้า่วยสัศัรูไว้ าบอพวเาแหวว่ายไปมาอย่ารวเร็วและลมืออย่าแม่นยำ ทัษะที่พวเาแสออมาเป็นั่เาที่เลื่อนัวไปอย่าไม่มีเสียและมอไม่เห็น
“เ้าอ้าเอาไว้แน่น ๆ!” หลิวเหว่ยพูึ้นพร้อมับรั้เอวบาอลี่หรูเอาไว้ เามอไปรอบ ๆ เพื่อหาเส้นทาหนี แล้วใ้วิาัวเบาทะยานออาสถานาร์ที่ไม่สู้ี ลี่หรูหลับาปี๋ สอมืออหลิวเหว่ยเอาไว้แน่น หัวใอนาเ้นระรัว้วยวามลัวและื่นระหนเพราะไม่เยเอเหุาร์าร่อสู้ที่ระั้นิแบบนี้มา่อน
หลิวเหว่ยมอหิสาวในอ้อมอแล้วระับเอวอนาให้แน่นึ้น เาระโ้ามำแพและหลัาไปอย่ารวเร็ว ลมแรพัผ่านหน้าอลี่หรู นายัอหลิวเหว่ยไว้แน่น เสียลมหายใอนาเบาและสั่นไหว หลิวเหว่ยพยายามปลอบนา เาระิบเสียเบา “อย่าลัว ้าะไม่ยอมให้เ้าบาเ็บ เื่อใ้า” เาระับแนที่โอบรอบลี่หรูแน่นึ้นอีนร่าเล็อนาแทบะฝัเ้าในร่าแร่ ลี่หรูรู้สึถึวามใล้ินี้และมันทำให้นาหน้าแ่ำ หัวใสั่นหวิวอย่าห้ามไม่ไ้
สุท้ายหลิวเหว่ย็พาลี่หรูมาถึสถานที่ปลอภัย เาวานาลเบา ๆ แล้วมอูใบหน้าที่เ็มไป้วยวามัวลอนา ลี่หรู่อย ๆ ลืมาึ้นแล้วพบว่านเอยัอยู่ในอ้อมออหลิวเหว่ย นาหายใลึ ๆ เพื่อปรับอารม์ รู้สึหัวใเ้นระรัวในอ ะที่นาอหลิวเหว่ยแน่นอยู่ในอ้อมแนที่อบอุ่นอเา ลมหายใอนายัสั่นไหวาวามื่นเ้นและวามหวาลัวที่เพิ่ผ่านมา แ่วามอบอุ่นาอ้อมออหลิวเหว่ย่อย ๆ ึมับเ้าสู่ร่าายอนา ทำให้นาเริ่มรู้สึลายวามลัวลมาึ้นว่าเิม
หัวใอลี่หรูยัเ้นแร แ่มันไม่ใ่เพราะวามลัวอี่อไป นาสามารถไ้ยินเสียหัวใอหลิวเหว่ยที่เ้นแรไม่่าัน นาสัมผัสไ้ถึวามอบอุ่นและวามแ็แร่อเา นาหายใเ้าลึ ๆ และปล่อยลมหายใออมา้า ๆ ถึไม่อยาผละาอ้อมอที่อบอุ่นนี้ แ่หาว่ายัอยู่ในอ้อมอเาอยู่แบบนี้ เป็นนาเอที่ห้ามในเอไม่ไ้ และเป็นนาที่้อายหน้าเอ
นาึ่อย ๆ ลายมือาารอ แ่เาลับไม่ปล่อยนา ่าย ๆ นาเยหน้ามอเา รู้สึอบุและอบอุ่นที่ไ้รับารปป้อาายรหน้า สายาที่ล้ำลึและเ็มไป้วยวามรัและวามปรารถนาอเาทำให้หัวใอนาเ้นระรัวราวับลอรบ นารู้สึราวับว่านเอำลัล่อลอยอยู่ในห้วแห่วามฝัน บรรยาาศโยรอบอบอวลไป้วยวามรั ราวับว่าเวลาไ้หยุนิ่ล เหลือเพียเราสอน นลืมสิ้นเรื่อราวที่เพิ่ผ่านวามเป็นวามายมา
"อบุ..." ลี่หรูระิบเสียเบาส่รอยยิ้มน้อย ๆ เสียอนายัสั่นเล็น้อย วาลมโยัไหวระริ หลิวเหว่ยที่เห็นรอยยิ้มนา็พลันทำเอาหัวใปวหนึบ เาไม่อยาเห็นวามลัวในสายาอนาแบบนี้
"้าอโทษ" เาพูเบา ๆ ้วยวามรู้สึผิ เาอยาะอนาเอาไว้เพื่อปลอบโยนและอยาปป้อนา แ่ในใลึ ๆ เารู้ว่าารใล้ิับนาอานำพาอันรายมาให้ ลี่หรูนาเป็นผู้หิที่เารัและ้อารปป้อเหนือสิ่อื่นใ วามรู้สึนั้นทำให้เา้อัสินใผละออานา ทั้ที่หัวใอเาำลััแย้ันอยู่ภายใน
เมื่อหลิวเหว่ยผละัวออาเ็สาวแล้ว้าวถอยหลัออมาหนึ่้าว
ลี่หรูรู้สึสับสน นาไม่เ้าใว่าทำไมนที่เพิ่ปป้อนาอย่าล้าหาและมอนา้วยสายาเ็มไป้วยวามรัึผลัไสนาออไปแบบนี้ สายาอนาเ็มไป้วยวามสสัยและวามเ็บปว วาเรียวสวยอนาับ้อเา ริมฝีปาบาอนาเม้มเ้าหาัน ไม่อาบรรยายวามรู้สึในอนนี้ไ้ ในใทัุ้นทั้สับสน
หลิวเหว่ยเห็นแววาที่เ็มไป้วยวามสับสนและวามเ็บปวอลี่หรู เารู้สึเหมือนหัวใถูบีบั้น แ่เพื่อวามปลอภัยอนา เาึ้อแ็ใทำเ่นนี้ เาหันหน้าหลบสายาอนาเล็น้อย ไม่อยาให้ลี่หรูเห็นวามอ่อนแออนเอ
"ลี่หรู ้าอโทษที่ทำให้เ้า้อมาอยู่ในสถานาร์แบบนี้" หลิวเหว่ยพู้วยน้ำเสียเ็มไป้วยวามรู้สึผิ เามอนา้วยสายาที่เปลี่ยนไป าวามหวานล้ำในวาลายเป็นวามเร่รึมและห่าเหิน ราวับว่าวามอบอุ่นและสายาที่มอมา้วยวามรัเมื่อรู่นั้นเป็นเพียวามฝัน
ลี่หรูมอเห็นารเปลี่ยนแปลนั้นอย่าัเน นารู้สึเหมือนหัวใถูบีบั้นอีรั้ สายาอหลิวเหว่ยที่เยอ่อนโยนอนนี้ลับเย็นา นารู้ว่าอนนี้เาำลัผลัไสนาออไปอีรั้ทำเอานาุในอและเ็บปวไม่น้อย
ความคิดเห็น