สถานะได้แค่รับใช้

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายชายรักชาย 

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาค่อนข้างรุนแรงมีความหน่วงใจและปวดตับแก่ผู้อ่านพระเอกมีความเลี้ยหู้ในระดับหนึ่ง

 ในเนื้อหามีความทรมานทางจิตใจ ไม่ว่าจะเป็นความเศร้า ความเจ็บปวดอารมณ์แง่ลบต่างๆ

การใช้ความรุนแรงไม่ว่าจะเป็นร่างกายและจิตใจ เนื้อหาในส่วนนี้ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน

เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปและโปรดทำความเข้าใจว่าเป็นเรื่องที่ถูกเขียนขึ้นเท่านั้น

นคินทร์ อัครวรางกูล อายุ 32 ปี 

เพราะความแค้นที่พ่อถูกฆ่าตาย นคินทร์จึงพาลูกชายของคนทรยศมาเก็บไว้ใกล้ตัว

'ต่อไปนี้มึงคือหมารับใช้ของกู'

'เป็นหมารับใช้แทนพ่อมึงที่ทรยศพ่อของกู'

'อย่าให้กูเห็นว่ามึงมีความสุข อย่าให้กูเห็นรอยยิ้มของมึง'

'ไม่อย่างนั้นคนที่มึงรักที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวจะไม่มีโอกาสได้หายใจ'

        *************

อนณ กิจภักดี อายุ 25 ปี ตกเป็นเหยื่อของความแค้น

ผู้ที่ถูกตราหน้าว่าเป็นลูกชายของคนทรยศอนณชีวิตเด็กหนุ่มในวัยสิบแปดปีต้องถูกจำกัดอิสระชีวิตเหมือนถูกกักขัง 

คำปฏิญาณว่าจะอยู่รับใช้เจ้านายจนกว่าชีวิตจะหาไม่ชีวิตของอนณก็ไม่ได้เป็นของตัวเองมาตั้งแต่ตอนนั้น

 ร่างกายอนณเป็นของนคินทร์

 จิตวิญญาณอนณเป็นของนคินทร์

 แม้แต่ตอนนี้หัวใจอนณก็ยังยกให้นคินทร์ไปด้วย

*************

เนื้อหาบางส่วน

ปัง!! ปัง!! ปัง!!

อึก!! เสียงปืนที่ดังสนั่นเงียบลงพร้อมกับร่างชุ่มเลือดของอดีตหัวหน้าบอดี้การ์ดที่ค่อย ๆ ทรุดตัวลงแต่ใบหน้าที่มองไปยังเจ้านายนั้นกลับเต็มไปด้วยความยินดีที่เห็นว่าผู้ชายที่เขารักปลอดภัย อนณพยายามส่งยิ้มที่ฝืดเฝื่อนให้คนที่ตัวเองรักทั้งที่ตอนนี้รู้สึกเจ็บปวดจนแทบทนไม่ไหว เลือด ใบหน้าขาวซีดไร้สี ความเจ็บปวดแสดงผ่านบนใบหน้าจนคนที่เห็นรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวทรมานร่างสูงทรุดลงกอดคนน้องแน่นร้องตะโกนเรียกชื่ออย่างบ้าคลั่ง

"ไม่..ไม่ ไม่!! อนณ...นณตื่นฟื้นขึ้นมา ฮึก!"

อนณรู้สึกว่าตอนนี้เขาเริ่มจะไม่ไหวร่างกายเจ็บปวดไปทุกเขาฝืนความเจ็บยกมือขึ้นแตะใบหน้าคนที่ตัวเองรัก

"พี่..ปลอดภัย..ฮึก พี่..คินทร์..พี่ลูบผมให้ผมหน่อยได้ไหมครับ..ผมลืมความรู้สึกในตอนนั้นไปแล้ว..."

*************