รักใสๆของยัยตัวแสบกับหนุ่มมือกลอง

ลำดับตอนที่ #3 : เป็นห่วง & เป็นใย

" พี่จะพาพวกเราไปไหนค่ะ" ยัยจีนถาม

" พาไปฆ่า" พอพี่คนนั้นพูดจบก้อมีรุ่นพี่ออกมาอีก5คนมาจบพสกเราไว้

" แกเป็นอะไรกับพี่โอม" มีพี่คนหนึ่งหน้าตาก้อดี เข้ามาถามฉัน

" ก้อเป็นแค่รุ่นพี่คนหนึ่ง" ฉันตอบไปตามความเป็นจริง

เพี้ย

" ถามดีๆไม่ตอบ" อีพี่คนนั้นมันมาตบฉัน ฉันเลยเอาขาถีบน่องมันตอบมันหันหลัง

" กล้าทำฉันใช่ไหม"

เพี้ย เพี้ย เพี้ย เพี้ย

" หึเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับเปิ้ล" โอ้ยมันตบหน้าฉันอีกแล้ว

" อืม มาถึงนางนี้บ้าง" แล้วมีอีรุ่นพี่คนหนึ่งเดินเข้าไปหาจีน

" นางสาวเป็นอะไรกับพายจ๊ะ ถามตอบมาดีๆพี่ไม่ทำเหมือนยัยเปิ้ลหรอกนะ" จันหันมามองหน้าฉัน

" เป็น ...รุ่นพี่คนหนึ่งค่ะ "

เพี้ย เพี้ย  จีนโดนตบ
 
" โธ่ น้องสาวพี่ถามดีๆนะ เอาใหม่พี่จะถามใหม่นะ ว่าน้องเป็นอะไรกับพาย" อีพี่คนนั้นพูดพร้อมลูบหน้าของจีนอย่างแสยะ

" ดีดีดีดีดีดีดีดี " จีนตอบแต่คำว่า ' ดี '

เพี้ย  เพี้ย เพี้ย เพี้ย เพี้ย เพี้ย  คราวนี้จีนโดนตบรัว

" น้องสาวทำไมตอบแต่คำว่าดีละค่ะ " ยัยนั้นยิ้มแสยะ

" ก้อพี่บอกว่าให้ตอบดีไม่ใช่หรอ" จีนย้อนเจ็บมาก

เพี้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จีนโดนอีกแล้วอะ น่าสงสาร

" ไงน้อง เห็นบทลงโทษยัง" ยัยเปิ้ลหันมาถามฉัน

" เอาละพอเถอะองุ่น เราให้พวกพิมจัดการดีกว่านะ" ยัยเปิ้ลพูด

" อืม ถ้าเราจัดการเองมีหวังมือติดเชื้อโรค" ยัยองุ่นพูด

" นี้พิมจัดการมันจนกว่ามันจะบอกว่ามันเป็นอะไรกับโอมแล้วก้อพายนะ"ยัยเปิ้ลสั่งลูกน้องมัน

      ตกลงว่าเธอนั้นรักฉันหรือมันแค่ขำขำให้เป้นคนรักหรือเป้นแค่เพื่อนเจอ

เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ทำให้ยัยเปิ้ลกับยัยองุ่นหันมามองพวกเราแล้วเสียงโทรศัพท์ก้อดับไป


" เสียงโทรศัพท์ใครอะ" ยัยองุ่นมองหน้าพวกเรา

" โทรศัพท์ฉันเอง" ฉันบอกมัน

" แล้วใครโทรมาหาละค่ะ นางสาว" ยัยเปิ้ลพูด

       ตกลงว่าเธอนั้นรักฉันหรือมันแค่ขำขำให้เป้นคนรักหรือเป้นแค่เพื่อนเจอ

โทรศัพท์ฉันดังขึ้นอีก ยัยเปิ้ลเลยเอามือของมันมาเอาโทรศัพท์ฉันไป


" โอมโทรมาแนะ เดี๋ยวพี่รับให้นะ " ยัยเปิ้ลพูดจบก้อขวางโทรศัพท์ฉันไป

" อุ๋ยขอโทษมือมันลื่น" เสียดายจังเครื่องละ8000 หึ แกตายแน่

" ไอ้เปิ้ล แน่จิงมึงมาตบกับกูตัวต่อตัวดีกว่า" ฉันท้ามัน

" น้องจะตบกับพี่หรอได้ กบปล่อยอีเด็กนี้ซะ" อีเปิ้ลสั่ง

" งั้นมาเลย" พอพูดจบฉันก้อวิ่งไปผลักคนที่จับจีนไว้และพาหนี

" เฮ้ยแน่จริงอย่าหนีดิ" ยัยองุ่นมันตะโกนไล่หลังและสั่งให้ลูกน้องมันมาจับพวกเรา

" นี้แน่ะ" อีเปิ้ลวิ่งมาจิกผมฉันแล้วตบหน้าฉัน

เพี้ย เพี้ย เพี้ย ตุบ ตุบ ตุบ มันทั้งตบหน้าและต่อยท้องของฉัน และฉันก้อเป็นคนยอม

คนซะเมื่อไรล่ะ  เพี้ย เพี้ย ฉันคร่อมมันและตบหน้ามันคืน

" หึ แกรู้จักเปิ้ลน้องไปแล้ว " แล้วมันก้อคร่อมฉันแล้วตบฉันรัว

" เค้ก" อะใครเรียกอะ

" หยุดนะองุ่น เปิ้ล " นั่นเสียงพี่พายนิน่า สวรรค์มาช่วยแล้ว

" เค้กเป็นอะไรมากหรือเปล่า" พี่โอมวิ่งเข้ามาประคองฉัน แล้วปัดอีเปิ้ลออกไป

" โอมไอ้เด็กนี้มันตบปิ้ลนะ" อีเปิ้ลสะตอ-แหล ให้โอมฟัง

" หึ ถ้าเค้กเค้าตบคุณก่อนนะ ผมยอมเป็นแฟนกับคุณไปตลอดเลย" โอมพูดเมือ่รู้ว่า

ฉันไม่เคยทำอะไรอย่างนั้น

" กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆรักกันดีนะ" อีเปิ้ลกรี๊ดเสียงดังลั่นห้องร้าง แล้วเดินหนีไป

" จีนอะ พี่โอมจีนล่ะ" ฉันถามจีน

" โธ่เด็กโง่ ตัวเองโดนตบยังไปห่าวงเพื่อนเค้าอีกนะ" พี่โอมเอามือลูบหน้าฉัน

" ก้อจีนเพื่อนฉันนิ แล้วอีกอย่างเธอก้อเป็นน้องพี่นะ " ฉันย้อน

" หึ ไปเถอะ ไปบ้านพี่ก่อนนะ ไปทำแผลก่อน" พี่โอมพูดพร้อมประคองฉันขึ้นมา

" ทำไมต้องไปบ้านพี่ด้วยอะ พี่ร.ร.ก้อมีห้องพยาบาล" ฉันย้อนกลับ

" แล้วเธออยากไปเจอหน้าเปิ้ลกับองุ่นอีกไหมละ" เค้าถามพร้อมทำหน้าทะเล้น

" ไมอะ พวกมันอยู่ที่นั่นหรอ"

" อืม" ไปกันเถอะ เดี๋ยวแก้มเขียว พอเค้าพูดจบก้ออุ้มฉันขึ้นมา

" ฉันเดินไหว ไม่ต้องอุ้มหรอก" ฉันบอก ตอนนี้หน้าฉันแดงแน่

" เออน่า" เขายิ้ม อ๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆน่ารักจัง

" เฮ้ยพายกูขอน้องมึงไปทำแผลที่บ้านกูนะ" โอมขออนุญาตพี่ฉัน

" อืม กูขอน้องมึงด้วยนะ แต่ไปทำแผลบ้านมึงนะ บ้านมึงใกล้ไม่ใช่หรอ" พี่พายถาม

" อืม ไปดิก่อนที่แก้มของน้องๆจะกลายเป็นมังคุด"




+++ ณ บ้านของโอม+++


" บ้านมึงใหญ่ดีนิ" พี่พายบอก

" เออ เค้กนั่งก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปเอากล่องยามาก่อน" โอมทิ้งฉันไว้ที่โซฟา

" พี่พาย จีนเป็นไงบ้างอะ รู้สึกว่าสลบไป5นาทีแล้วนะ"  ใช่จีนสลบไปแล้ว5นาทีแล้ว

" แล้วจีนจะฟื้นไหมอะ" ฉันถามอีก

" ฟื้นดิ ไม่ฟื้นก้อ" พี่พายหยุดพูดเพราะมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

" น้ำ ขอน้ำหน่อย" เสียงจีน

" นั่นไงเห็นไหม ฟื้นแล้ว น้ำ น้ำ เออ เค้กไปเอาน้ำมาดิ" พี่พายล้นลาน

" อืม แล้วไอ้พี่โอมมันไปเอายาถึงญี่ปุ่นหรอพี่ ทำไมนานจัง" ฉันถามพี่พาย

" มั้ง แต่ตอนนี้แกๆไปเอาน้ำมาให้ว่าที่สะใภ้แกดิ" แหมว่าที่สะใภ้ แหวะ

" เออ รู้แล้ว" แล้วฉันก้อเดินไปที่ตู้เย็น

" อะ" ฉันยื่นแก้วน้ำให้พี่พาย

" มาแล้วครับ กล่องยา" โห้ เค้าไปเอากล่องยามาจากไหนว่ะ แถมยังมีเหงื่ออีก

" เฮีย ไปเอากล่องยาที่ญี่ปุ่นหรอ" ฉันถามเฮียโอม

" เปล่า พี่ไปเอาที่หัวใจเค้กไง มันกว้างง่ะแบบมันไม่ค่อยชิน" ดูพูดเข้าฉันเขินนะเฟ้ย

" เฮ้ยพวกแกไปหวานกันที่อื่นไป ฉันจะดูและจีน" โห้ไล่
 
" เค้กไปห้องนอนพี่เถอะ" อะไปทำไมอะ

" ไปทำไม" นี้ฉันคิดลึกนะยะ

" ไปทำแผล" อืมหรอนึกว่าไป.....

" อืม นำไปดิ"



+++ ณ ห้องนอนของโอม+++


" ว้าวทำไมมีแต่สีดำอะ " ฉันนั่งลงบนเตียง

ห้องโอมนิสวยจัง ทั้งห้องตกแต่งด้วยสีดำ ดูขรึมดี แล้วก้อมีโปสเตอร์หงษ์แดงฯ ,รถ

แต่ง มีโต๊ะทำงาน มีคอมพิวเตอร์ ทั้งห้องสีดำหมด ซึ่งห้องพี่ฉันมีแต่สีแดง ไม่เว้น

กกน. ยังสีแดงเลย (ฉันไม่ได้ไปแอบดูนะ แต่เคยเห็น)

" มาทำแผลเถอะ " โอมพูด

" อืม " ฉันพยักหน้า

" โอ้ยเจ็บ เบาๆหน่อยดิ" เค้าเริ่มทำแผลให้ฉันละ

" เออ นี้แหละเบามือสุดๆละ" นี้อะนะเบามือ

แล้วเค้าก้อจ้องหน้าฉัน

" เจ็บมากไหม " เค้าถามสีหน้าจริงจัง

" พี่ขอโทษนะ ที่ทำให้นุ่นเป็นแบบนี้อะ " เค้าขอโทษฉัน

" ไม่เป็นไรหรอก แล้วนิมันก้อไม่ค่อยจะเจ็บมากด้วยอะ ไม่ต้องห่วงหรอก" ฉันบอก

เค้า เพื่อไม่ให้เค้าโษตัวเอง

" อืม ต่อไปนี้อะไปไหนมาไหนต้องระวังตัวด้วยนะ " เค้าบกฉันพลางทำแผลให้ด้วย

" อืม..ค่ะ" ฉันยิ้มให้เค้า

ฉันรู้สึกว่าเวลาเค้ายิ้มให้หรือถูกเนื้อต้องตัวฉัน  ฉันมักจะหน้าแดง และใจเต้นแรง

ฉันไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรอะ อืม ฉัน...ฉันชอบเค้าหรอ

" เป็นไร ทำไมหน้าแดงแจ๋เลยอะ เป็นไข้หรอ" อึ๋ย เราหน้าแดงหรอ ก้อมันเขินนิ

" เปล่า" ฉันตอบแบบปัดๆ

" ยังไม่มีแฟนใช่ไหม" โอมถาม

" ถามไม" เขินอะ
 
" เปล่าจะได้จีบ" เฮ้ยพูดจริงอะ

" หึ จริงอะ " ตอนนี้ฉันหน้าแดงแน่ๆ

" อะเสร็จละ" เสร็จแล้วหรอ ทำไมตอนหลังๆมันมะค่อยเจ็บเลยว่ะ

" อืม ขอบคุณนะค่ะ " ฉันบอก

"  เปลื่ยนคำว่าขอบคุณเป็น พรุ่งนี้ไปดูคอตเสริ์นของวงพี่ที่ร.ร.ได้ไหม แต่ไม่ได้ไปดูเฉยๆนะ ไปเป็นพี่เลี้ยงให้อะ" พรุ่งนี้หรอ

" อืม" ฉันพยักหน้า

" นี้ก้อ5.00แล้วนะ กลับเถอะ เดี๋ยวพ่อกับแม่เป็นห่วง" ไล่เราหรอ

" อืม งั้นเราลงไปข้างล่างกัน"

ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ


" พี่พายกลับกัน " พี่พายกับจีนกำลังคุยอะไรกันนะ

" อืม" พี่พายหันมาตอบฉันแล้วหันกับไปยิ้มให้จีน

" จีนเป็นไงบ้าง เจ็บปะ"ฉันถาม

" เจ็บดิ แกอะ"

" ก้อ..ดี" แหมได้พี่ชายแกดูแลนิหว่า เลยดีขึ้น
 
" เฮ้ยไอ้พายมึงพาน้องมึงกลับเถอะ นี้เยอะแล้ว แล้วไฟแถวบ้านมึงยิ่งไม่ค่อยจะเปิดอยู่" โอมเตือน

" อืมงั้นกูไปก่อนนะ" พี่พายบอกพร้อมหันไปยิ้มให้จีน " แล้วกูฝากดูแลจีนด้วยนะ" พี่พายสั่งพี่โอม

" อืม" พี่โอมตอบรับสั้นๆ

" ไปแล้วนะค่ะ" ฉันบอกจีนและโอม

" อืม..ถ้ากลับถึงบ้านแล้วโทรมาหาพี่ด้วยนะครับ" พี่โอมบอกฉัน

" ค่ะ" แล้วฉันก้อเดินกลับไปกับพี่พาย