รักใสๆของยัยตัวแสบกับหนุ่มมือกลอง

ลำดับตอนที่ #2 : หนุ่มมือกลอง & ยัยตัวแสบ

" แฮ่กๆ หวังว่าอ.คงยังไม่มานะ" ฉันพูดกับตัวเองเบาๆพร้อมกวาดตามอง
 
        'ตกลงว่าเธอนั้นรักฉันหรือมันแค่ขำขำให้เป็นคนรักหรือเป็นแค่เพื่อนเธอ'

เสียงมือฉันเองแหละเพราะปะ  แล้วฉันก้อหยิบมือถือขึ้นมา

" เบอร์ใครอะ มิคุ้นเลย" ฉันพูดกับตัวเองเบาๆแล้วกดรับ

" ฮัลโหลที่รัก" เฮ้ยใครอะ

" ฮัลโหล ใครอะค่ะ " ฉันถามอย่างนุ่มนวล

" พี่เอง พี่โอมอะ" อ๋ออีตาบ้าโอมนี้เอง แล้วไมมาเรียกฉันมาที่รักว่ะ

" นี้พี่นึกไงมาเรียกฉันว่าที่รักหา" ฉันถามเค้า

" ก้อรักนิ" หาเมื่อกี้เค้าพูดว่า 'ก้อรักนิ ' ใช่ปะ

" อะไรนะ"  ฉันแกล้งไม่ได้ยิน

" เออ อย่าสนเลย แล้วนิเข้าเรียนทันไหม" เค้าถาม

" อืม อ.ยังไม่มาเลย" แล้วฉันก้อกวาดตาไปมองยัยจีนที่กำลังจ้องฉันเขม็งอยู่

" เออแล้วเดี๋ยวเที่ยงนี้พี่ไปรับที่ห้องนะ" เค้าบอกฉัน

" เออ แล้วพี่รู้เบอร์เค้กได้ไงอะ" ฉันถามเพราะอยากรู้มั่กๆ

" เก่งมั้ง ไม่ก้อด้วยแรงแห่งรัก" เลี่ยนมั่กๆ

" แหวะ จะบอกมาดีๆไหม " ตอนนี้ฉันนั่งบิดไปบิดมาและหน้าก้อแดงแจ๋

" อืม...บอกดีๆก้อได้ ก้อถามน้องของฉันไง " น้องหรอใครว่ะ

" ใครอะ น้องนาย"

" ก้อเพื่อนเธอ" เพื่อนฉันหรอ

" เพื่อนฉัน"

" อืม จีนไง" หายัยจีนเนี่ยนะน้องนาย

" หายัยจีนเนี่ยนะน้องนาย"

" อืม แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปหา" มาหา
"
 เฮ้ยเดี๋ยว"

' ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด' เค้าตัดสายไปแล้ว

" เค้ก แกคุยกับใครอะ " ยัยจีนนิเจื๊อกเจือก

" พี่แกไง"

" พี่..พี่ที่ไหนฉันไม่มีพี่" แหม

" ฉันคบกับแกมา4ปี แกไม่ยอมบอกเลยนะว่ามีพี่ชาย" ฉันย้อนกลับ

" เฮ้ยแกรู้ได้ไง" มันแตกตื่นมาก

" ก้อพี่แกบอกไง" ถามได้

" แต่แกห้ามบอกใครนะ" มันกำลับ

" เพราะอะไร" ตอนนี้ระหว่างคิ้วฉันเป็นเครื่องหมายคำถาม

" หึ ถ้าบอกยัยปลิงพวกนั้นก้อมาจู้จี้ถามฉันเกี่ยวกับพี่ชาย" อืม

" แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก น้องเค้ก พี่มาแล้ว" เสียงนี้มัน

" กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆพี่โอม" โอ้ยน่ารำคาญพวกปลิง

" เออ คือ" นายนั่นก้ออึงอยู่ได้

" พี่โอมมาหาใครหรอค่ะ" ยัยพลอยสุดแ ร ด ประจำห้องและเป็นศตรูกับฉันถามอีตาบ้าพี่โอม ด้วยน้ำเสียงน่ามันไส้

" เออพี่มาหา" โอมยังไม่ทันจะพูด

" มาหาพลอยหรอ" น่าไม่อาย เค้ายังไม่ตอบเลย

" เปล่าครับ พี่มาหาเค้ก" ฉันมีความรู้สึกว่ารังสีอะไรบางอย่างจ้องมาที่ฉัน

" เออพี่โอมเป็นแฟนกับเค้กหรอ" นั่นยัยเพชร(แฝดยัยพลอย)ถามขึ้น

" ครับ"เฮ้ยตอบงี้ได้ไงอะ

" ไม่ใช่นะเพชร พี่โอม ฉันไปเป็นอะไรกับพี่เมื่อไรค่ะ" ฉันยืนยันกระต่ายขาเดียว

" โธ่เค้ก อายใช่ป่ะ " เออดิ

" คือ..ไม่ใช่ " ตอนนี้หน้าฉันแดงแป้ดแน่ๆ

" อ้าวนักเรียนนั่งที่ได้แล้ว" อ.กิ่งศักดิ์เดินมาบอก เอ๋ชม.นี้มันสังคมนิน่า แล้วอ.กิ่งแกเข้ามาไหมว่ะ " แล้วนายพิพัฒน์เข้ามาทำไม" อ.ถามพร้อมทำหน่าดุ

" เออ..คือ น้องนิสากรเค้าลืมหนังสือเรียนไว้นะครับ เลยเอามาคืน" หืมแก้ตัวเก่งชะมัด " นิสากร ทำไมเธอถึงแย่ขนาดนี้หา ไม่รู้จักรักษาหนังสือของเธอบ้างเลย"
อ้าวแล้วจานมาว่าไรหนูอะ " เออ..คือ " ฉันอ้ำอึง

" อ้าวๆนั่งกันได้แล้ว วันนี้อ.จะมาแทนอ.วรวุฒนะ แล้วจะมาบอกว่า อาทิตย์หน้าม.5-ม.6 จะไปเข้าค่ายนะ " หาเข้าค่ายหรอ เย้สนุกๆแน่ๆ

" เอ้าละ พิพัฒน์เสร็จธุระแล้วก้อกลับไปซะ" อ.ทำเสียงเหมือนไล่

" ครับ" แล้วเค้าก้อยักคิ้วให้ฉัน พร้อมทำตาว่า เที่ยงนี้จะมารับ

" อ้าวนักเรียนเปิดหนังสือหน้า256 "


กริ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

" เย้กริ่งดังแล้ว ไปกินข้าวดีกว่าหิว" ฉันชวนยัยจีน

" อืม ฉันก้อหิว"
เอออีตาโอมบอกว่าจะมารับนิหว่า

" เออ..จีนแกไปก่อนก้อได้นะ เออ..คือ" ฉันจะไล่มันดีไหมเนี่ย

" แน้ๆๆจะไปกับพี่ฉันอะดิ แหม รักพี่ฉันแล้วก้อไม่บอก" เออ เรารักอีตาบ้าโอมหรอ
มันก้อใช้ซะเมื่อไร พึ่งเจอกันครั้งแรกนะ  " บ้า" ฉันว่ามัน

" นี้เค้ก ถ้าบ้าอะทำไมต้องหน้าแดงด้วยอะ" มันแซวฉันอะ

" แฮ่ก แฮ่ก เค้กรอนายไหม" นายโอมวิ่งมาหรอเนี่ย โหตอนเหนื่อยนิโค-ตะ-ระเซ็กซี่เลยอะ (พึ่งรุ้) " คิดว่านายไหมละ"  ฉันย้อนถาม
" เออ คือพี่ขอโทษอะ ยกโทษให้พี่นะ" เค้าทำท่าอ้อนน่ารักซะ
" อืม.. แต่มีต้องเลี้ยงข้าวเค้กนะ"  ฮะฮะมื้อนี้กินข้าวฟรี
" ครับ ที่รัก" เฮ้ยเรียกว่าที่รักอีกละ

ป้าบ ฝ่ามือขาวๆของฉันไปตบตรงที่ท้ายทอยของพี่โอม

" โอ้ยเจ็บอะ ยัยตัวแสบ ตบพี่ทำไมอะ" ดูยังมีหน้ามาถาม
" โธ่พี่หนุ่มมือกลองค่ะ ใครสั่งให้เรียกดิฉันว่าที่รักค่ะ" ฉันจ้องหนุ่มมือกลองตรงหน้า
" ก้อ..ก้อใจพี่มันให้เรียกนิ" โหมุกเน่าจัง
" ขั้นนั้นเลยหรอ" ฉันย้อน
" เฮ้ย ไอ้โอมมึงจะจีบน้องกูหรอ" นั่นมันเสียงพี่ชายสุดที่เลิฟลี่นิ
" อะไอ้พาย มึงก้อจะจีบน้องกูด้วยไม่ใช่หรอ" หะหา พี่ฉันจะจีบจีนอะนะ
" โธ่..มึงก้อ" พี่พายหน้าแดง
" เค้กว่าพี่พายก้อพอมีโอกาสนะ" ฉันเดินเข้าไปบอกพี่ฉัน
" หมายความว่า.." หน้าพี่ฉันมีแต่เครื่องหมายคำถาม
" ก้อ ..จีนก้อชอบพี่เหมือนกันไง" ฉันบอกพี่พาย
" จิงอะ เค้ก" พี่พายพูดพร้อมเขย่าไหล่ฉัน
" เออ ไม่จิงมั้ง แต่ว่า ตอนนนี้เค้กหิวข้าวอะ พาไปกินได้ไหม" ตอนนี้ฉันหิวอะ
" เออ แล้วตอนนี้จีนอยู้ไหนอะ" พี่พายถาม
" เออ เค้กก้อไม่รู้ สงสัยอยู่ที่โรงอาหารมั้ง" พอพูดจบพี่พายก้อจูงมือฉันไปโรงอาหาร " เฮ้ยไอ้พายมึงรอกูด้วยดิ" หนุ่มมือกลองตะโกนไล่หลังพวกเรา

ตอนนี้เราทั้ง3คนเดินไปโรงอาหาร โดยมีฉันอยู่ตรงกลางหนุ่มป๊อปของร.ร. และพวกสาวๆก้อมองฉันอย่างจะกินเลือดและเนื้อ

" นั่นไงพี่ จีนอยู่นั่น" ฉันชี้ไปทางยัยจีน

" งั้นพี่ไปก่อนนะ" แล้วพี่ฉันก้อเสด็จไปหาจีน ตอนนี้เหลือฉันกับนายมือกลอง

" หนุ่มมือกลองค่ะ พาดิฉันไปเลี้ยงข้าวได้แล้วค่ะ" ฉันหันไปบอกโอม

" ครับ ยัยตัวแสบ"  แล้วเค้าก้อเดินตามฉัน

" กรี๊ดๆพี่โอม นั่นแฟนพี่หรอ" มีเด็กคนหนึ่งท่าทางจะอยู่ม.ต้นเดินมาถาม

" เออ มะไม่..." ฉันยังไม่ทันพูดจบ ก้อมีเสียงหนึ่งมาแซก

" เออ ครับ" เฮ้ยไงตอบอย่างงั้นละ

" โห ไม่น่าเชื่อเลยว่าพี่โอมจะมีแฟนกับเค้าซะที" อ้าวหน้าตาดีขนาดนี้ยังไม่เคยมีแฟนหรอว่ะ " เอองั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ" เค้ายิ้มให้ แล้วพาฉันเดินไป


ณ โต๊ะอาหาร



" นี้พ่อหนุ่มมือกลองจะไม่กินข้าวเลยหรอค่ะ" ตอนนี้คนในโรงอาหารมองเราเป็นตาเดียว

" กินดิ แต่อยากกินหัวใจของเค้กมากกว่า " ดูเค้าตอบ

" เป็นปอบหรอ" ฉันย้อนกลับ

" ปอบไม่ปอบก้อรักเธอคนเดียวอะ" โหโค-ตะ-ระ เลี่ยนเลยอะ แต่ตอนนี้หน้าฉันแดงแน่

" แหวะ" ฉันแกล้งทำท่าอ้วก

" อะไรกัน นี้ขนาดป้องกันแล้วนะ ยังท้องอีกหรอ" ตอนนี้คนทั้งโรงอาหารหันมามองเรา  เพราะเสียงตะโกนของพ่อหนุ่มมือกลอง

" จะบ้าหรอ" ตอนนี้หน้าฉันแดงสุดๆเลย

" ฮะแอ่ม คุยอะไรกันอยุ่จ๊ะเพื่อนรัก"  เฮ้ยนั้นมันพี่แฟรงค์นิ ผมสีน้ำตาลอ่อนๆยาวปะต้นคอ ตาสีดำปนน้ำตาล ปากสีแดง จมูกแบนนิดๆแต่รวมแล้วน่ารัก

" เฮ้ยมึงจะมาหาป๊ะป้ามึงหรอ" ดูพี่โอมพูด

" ไรว่ะเพื่อน แค่จะมากินข้าวด้วย" พี่แฟรงค์พูด

" แล้วมึงไม่ไปกินข้าวกับน้องบรีสหรอ" บรีส คงแฟนพี่เค้ามั้ง

" เลิกไปนานแล้วว่ะ  กะจะหาใหม่" อืมเลิกกันแล้วหรอ

" หรอ แต่ยัยนี้กูจองแล้วมึงห้ามเหล่นะเว้ย" ตาโอมพูดพร้อมดึงคอฉันไปกอด (เอะ!!~ยังไง)  " ปล่อยดิ หายใจไม่ออก" ว่าแล้วโอมก้อเอามือออก

" เออ กูรู้แล้วมึงไม่ต้องห่วง" พี่แฟรงค์พูดแล้วกวาดตาไปมองใครบางคน

" ถ้ามึงรู้ มึงก้อไปได้แล้ว เออ แล้วไอ้ฮิวไปไหนอะ" ฮิวนี้นักร้องนำแน่ๆเลย

" หนีสาวๆอยู่ตรงนั้นอะ" พูดจบพี่แฟรงค์ก้อชี้ไปที่พี่ฮิวที่กำลังถูกสาวล้อมอยู่





กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



" เย้เลิกเรียนแล้ว" ฉันหันไปพูดกับจีน

" ใช่ กลับกันเถอะ" จีนชวนฉัน

" เดี๋ยวใครชื่อ นิสากรกับอโณทัย" มีพี่ผู้หญิง1คนมาถามเรา นั้นชื่อนั้นก้อคือชื่อฉันและยัยจีน
" เออพวกเราเองอะค่ะ มีอะไรไหมค่ะ" ยัยจีนถาม
" มานี้หน่อย จะขอคุยอะไรบางอยาก"
เรามองหน้ากันแล้วตอบไปว่า " ค่ะ " แล้วก้อเดินตามพี่ๆไป