คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ChapTer 4
m.tokiya
“แ่ๆ เธอใส่อะไรลไปในแ้วนั่น” เฮอร์ไมโอนี่ถามหิวัยลาน เธอรู้ีว่ามัน้อมีอะไรในแ้วไวน์นั่นแน่ๆ ไม่ั้นพวเาไม่พยายามให้ินหรอ
“แม่หนู๋า มันไม่เป็นอันรายสำหรับหนูหรอ แถมมันยัทำให้เธอสบายึ้น รู้สึผ่อนลายมาึ้น” หิวัยลานพู้วยน้ำเสียอ่อนหวาน หลัาที่เ้หล่อนพูบ เ้าหล่อน็หัวเราะเสียแหลม
เฮอร์ไมโอนี่้อหน้าหิวัยลาน อนนี้ร่าายอเธอร้อนราวับโนเพลิแผเผา เธออยาะถามำถามนั้นอีรอบ แ่เริ่ยวแรอเธอลับหายไป แม้ระทั่ะยืนเธอ็แทบะหน้าะมำลไปับพื้นเสียแล้ว
“แฮร์รี่ ่วยัน้วย” เฮอร์ไมโอนี่พูเบาๆ ่อนสิอเธอะหลุหายไป
“อโทษนะ....เฮ้ย” มัลฟอยเินเ้ามาในร้านถ่ายรูปอีรอบ หวัะมาถามทาที่หิสาวเินไป แ่เาลับมาเอับหิสาวที่บันี้ไร้เรี่ยวแรนอนไม่ไ้สิอยู่ที่โฟา มัลฟอยรีบเินเ้าหาหิสาวทันที
“เรนเอร์ เรนเอร์” มัลฟอยเย่าัวอเฮอร์ไมโอนี่เบาๆ มัลฟอยมอรอบๆ ร้าน ไม่พบใรเลย นอาหิสาวรหน้าเท่านั้น มัลฟอยะโหน้าเ้าไปใล้ ลมหายใอุ่นรแ้มาวอหิสาว แ่แล้วเฮอร์ไมโอนี่ลืมาึ้นมามออย่าุน มัลฟอยผะ้วยวามใ
เานึว่าเฮอร์ไมโอนี่ะ่าทอเา หรือแม้ระทั่ี้หน้า่า แ่บันี้เฮอร์ไมโอนี่นอนลืมามามอเา้วยวามุน พวแ้มมีสีมพูเรื่อๆ ริมฝีปาเผยออออย่าเื้อเิ ผมสีน้ำาลอ่อนอหิสาวสยายยาวเ็มโฟา
บอามรอนนี้เฮอร์ไมโอนี่น่าปรารถนามา น่าปรารถนาั้นรึ ? มัลฟอยใับวามิอัวเอ
เาไม่เยิับเธอแบบนี้มา่อน
“เรโ” เฮอร์ไมโอนี่านื่ออเาเบาๆ มัลฟอยแปลใับารเรียอเธอ ปิเธอะเรียนามสุลมาว่าื่อ หรือเป็นเพราะอะไร หรือว่าเป็นเพราะยานั่น แ่็น่าแปลที่เาอบับารเรียแบบนี้อหิสาวรหน้า ปิ พวผู้หิั้มามายเยเรียื่อเาแบบนี้ เาลับไม่มีวามรู้สึอบเลยสันิ
“มาที่นี่ทำไม”สายาอหิสาวเลื่อนลอย
“ันมารับเธอลับ ไล่ะยัยเรนเอร์”
“ลับไปไหน?” เสียหวานระิบ
“ายริ พ่อหนุ่ม” เสียอหิสาววัยลานัึ้น
“อโทษนะ๊ะ หนู้อัใาแฟนหนูแล้วล่ะ๊ะ” มัลฟอยมอนรหน้าอย่าไม่่อยพอใับำพูอนรหน้า
“ทำไม” มัลฟอยถามเสียเย็น
"็แฟนอหนูือว่าเป็นอนอื่นไปแล้วนะ๊ะ” มัลฟอยเ้าใำพูอนรหน้าทันที ะไม่เ้าใไ้อย่าไร ? ในเมื่อัวเาเอ็เป็นเสือผู้หิอยู่แล้ว เรื่อแ่นี้ถือว่าเป็นเรื่อเล็น้อย
“เท่าไร”
“็เาื้อ ไป...”หิวัยลานทำท่าทานึ มัลฟอยี้เียยืนรอำอบ เาโยนถุเินให้ับหิวัยลาน หิวัยลานเปิถุสีน้ำาลอ่อนพบเหรียทอเลเลียนเป็นำนวนมา หิวัยลานยิ้มอย่ามีวามสุเมื่อไ้เห็นเินำนวนมา
มัลฟอย้อนร่าระทวยึ้นแนบอ หน้าออวบอิ่มเบียิแผ่นอว้าอเา ทำให้เาร้อนวาบไปทั่วร่าายอย่าที่ไม่เยเป็นมา่อนับผู้หินอื่น
“ให้่วยไหม๊ะ พ่อหนุ่ม” หิวัยลานเย้วยเสียอ่อนหวาน
“มีผฟลูหรือเปล่า” มัลฟอยถามห้วนๆ ถ้าเมื่อี้ เาน่าะอพ่อให้มันมาว่านี้เสียหน่อย ็ะี
“โบส ไปเอาผฟลูมาให้พ่อหนุ่มหน่อยสิ” ไม่นานายไว้หนว็วิ่มาพร้อมับถัที่เ็มไป้วยผฟลู
“นี่๊ะ” หิวัยลานยื่นถัให้ มัลฟอยหยิบ มัลฟอยหยิบมาำมือหนึ่ ่อนะเอ่ยออไป้วยเสียอันั สายาสีฟ้าีมอหน้า
“เาผิหอสลิธีริน” เาโยนไปยัพื้นเบื้อล่า ไม่นานพวเาทั้สอ็หายไป
“มัลฟอย”
“เรโ” เสียทัเ็แ่เ็มไปทั่วห้อโถอสลิธีริน เมื่อู่ๆ ็เห็นมัลฟอยโผล่ออมาา แถมยัอุ้มผู้หิแปลหน้ามาที่หอ้วย
“ใรันวะ” เ็หนุ่มสอสามนถลาเ้ามาหามัลฟอย่อนใร ใบหน้าทั้สอยิ้มระรื่น
“เรื่ออัน”มัลฟอยส่สายาอาามาแทนำอบ
“ยัยเลือสีโลน” หิสาวผมำเอ่ยเบาๆ
“แพนี่ เธอรู้ัหรอ?” พวเพื่อนอหิสาวผมสีำเอ่ยึ้น ่อนะ่อยๆ ยับมานั่ใล้ๆ เ้าร่วมวสนทนา้วย
“็ยัยเลือสีโลนที่บ้านริฟฟินอร์ไล่ะ”แพนี่บอ่อนะเินไปวาทาเินอมัลฟอย
“ห้ามเอาเธอึ้นห้อเ็า” แพนี่ี้หน้ามัลฟอย มัลฟอยถอนหายใ่อนะพู
“เธอเป็นใร ถึล้ามาสั่ัน” ทั่วทั้ห้อโถ่ารู้ีว่า อนนี้มัลฟอยำลัโรธ ืนพูไปมาว่านี้อาะโน่าไ้ทันที
“ัน...” แพนี่อ้ำอึ้ มัลฟอยไม่ใส่ในรหน้า แล้วเินึ้นไปหอนอนอเา
“ันว่า ยัยนั่นโนยาแห” เ็หนุ่ม สอสามนเริ่มับลุ่มุย
“ยาไรวะ” เ็หนุ่มผมสีำถาม
“็แหม ยาปลุำหนัไเหล่า แ่นี้็ไม่รู้ ันว่า วันนี้ ยัยเลือสีโลนนั่นไม่รอหรอ” เ็หนุ่มหัวสีส้มหัวเราะร่า เารู้นิสัยอมัลฟอยี ผู้หินไหน ถ้าไ้เ้าห้ออเาแล้ว ไม่มีใรที่ะหลุรอออมา นอเสียาเาอยู่ใน่วรำา หรือเบื่อผู้หินนั้น แล้วับโยนมาให้พวที่รอรับผลประโยน์่วท้าย
“แล้ววิธีแ้ ็ือเนื้อแลเนื้ออ่ะเหรอ” เ็หนุ่มผมสีำถาม้วยแววาเป็นประาย
“ฮ่าๆ ใ่” เ็หนุ่มผมสีส้มอบ แพนี่ยืนฟัพวเาุยัน ่อนะหันไปมอน้าบน้วยแววาเศร้าสร้อย
“อ่าว แพนี่ะไปไหน” เ็หนุ่มผมสีส้มถาม เมื่อเห็นหิสาวผมสีน้ำาล ใบหน้าระ ำลัะเินออาห้อโถ
“เินเล่น” แพนี่อบห้วน
“ท่าทายัยนั่นะเป็นหนั” เ็หนุ่มผมสีำพยัหน้าเห็น้วยับำพูอเพื่อน
“เรโ เมื่อไรเธอะหันมามอน้าๆ เธอบ้า น้าๆ ที่อยูแลเธอ อยเป็นห่วเธอ อยทำทุอย่าเพื่อเธอ เธอเยหันมามอหรือเปล่า” วามิอแพนี่เริ่มฟุ้่าน น้ำาเธอเริ่มไหลอาบใบหน้าสีาว เธอไม่สนใว่าใระทั ใระหันมามอ นระทั่
“โอ๊ย ยัยลำโพเินไ้ ร้อไห้เป็น้วยเหรอ” เสียำพูระทบัึ้นในโสประสาทอแพนี่ แพนี่เยหน้ามอนรหน้า นรหน้ายิ้มเยาะราวับเป็นเรื่อสนุ แพนี่เินเลี่ยออห่าารอน อนนี้เธอไม่อยาุยะใรทั้นั้น
“ะรีบไปไหนล่ะ มาุยัน่อนสิ” รอนว้าแนเรียวเล็ให้หันลับมามอหน้าุยับเา
“ปล่อยัน” แพนี่พู ่อมน้ำาเริ่มะแอีรั้ อนนี้ิใอเธออ่อนแอ ไม่อยาะพบหน้าใร อยาะอยู่ับนเียวมาว่า พอรอนเห็นน้ำาเริ่มลอวาสีน้ำาล อาัปิริยาที่ะแล้เ้าหล่อน็เริ่มอ่อนล รอนหยิบผ้าเ็หน้ายื่นให้แพนี่ แพนี่ทำหน้าไม่อยารับอนรหน้า
“เอาไปเหอะน่า ูัวเอสิ น่าเลียะาย ทำเผ้าทำผมให้เหมือนนปิไม่ไ้หรือไ”รอนับมืออแพนี่ึ้น ่อนะเอาผ้าเ็หน้ายัลไปในมือสีาว
“เ็ะ เี๋ยวนอื่นะหาว่า ันแล้เธอ” ใบหน้าอรอนเริ่มแเรื่อๆ มอนที่เริ่มะใ้ผ้าเ็หน้าเป็นประโยน์
“อ๊ะ อบใย่ะ”แพนี่ส่ืนผ้าเ็หน้าให้
“เธอ เอาไปเถอะ สประาย”รอนย่นมูแล้วเินห่าออาแพนี่
“ฮ่ะ เี๋ยวสินาย นี่” แพนี่ะโนเรีย นที่่าเธอเมื่อรู่ แู่เหมือนนที่่าเธอะทำเป็นไม่ไ้ยิน แถมยัทำท่าทาโบมือลา
แพนี่มอูผ้าเ็หน้าที่รอนเพิ่ให้เมื่อรู่ เธอยิ้มเล็ๆ ับารระทำอรอน
“านี่ ็น่ารัีแฮะ” แพนี่พูเบาๆ ่อนะเ็บผ้าเ็หน้าอรอนลระเป๋าอัวเอ
mao ra
ความคิดเห็น