นักเรียนมัธยมชาย(Yaoi)

เนื้อเรื่อง

Fic  นักเรียนมัธยมชาย

                ณ  โรงเรียนหนึ่งในกรุงเทพ มี่ร่างสูงผู้หนึ่งนามว่า  “ภูมิ”เค้ากำลังศึกษาอยู่ชันมัธยมศึกษาปี่ที่ 3  เค้ามีเพื่อนชายอยู่ผู้หนึ่งที่สนิทกันมากและเค้าไม่เคยทิ้งชายผู้นี้เลย    ร่างบางผู้นี้มีนามว่า “ แบงค์” เค้าสองคนสนิทกันมาก   และเหตุการณ์เหตุการณ์หนึ่งก็เกิดขึ้นที่ร่างสูงไม่คิดไม่ฝัน  เมื่อผู้หญิงที่ร่างสูงเคยรักนั้นกลับมาหาร่างสูงอีกครั้ง   ขณะที่หญิงคนนี้กำลังเดินหาร่างสูงอยู่นั้นเขาได้พบกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น  เค้ากำลังเหตุร่างสูงกอดกับเพื่อนชาย อยู่เค้าเดินไปตบหน้าร่างสูงอย่างแรง ร่างสูงงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  

ก่อนหน้านี้  วันงานกีฬาสีโรงเรียน

“แบงค์เดี๋ยวไปห้องน้ำแปปน่ะ”ร่างสูงชวนร่างบางเข้าห้อง......น้ำ (ท่านผู้ชมทุกท่านอย่าคิดลึกเพราะมันยังไม่ถึงเวลา)

“อ่ะฮ่ะ”ร่างบางตอบรับและเดินตามไปอย่างว่าง่าย

“เสร็จแล้วป่ะ”  ร่างบางลุกขึ้นจากที่นั่งรอร่างสูงอยู่นั้นและเดินเคียงข้างกันไป  และเหตูการณ์ที่ไม่คาดฝันนั้นก็เกิดขึ้น  ร่างบางสะดุดก้อนหินร่างสูงเห็นอย่างนั้นจึงรีบรับและท่าทางในตอนนี้คือร่างสูงกำลังกอดร่างบางอยู่  หญิงผู้เป็นเคยเป็นที่รักของร่างสูงเห็นเข้าจึงเดินไปหาร่างสูงและ

“ภูมิ”หญิงผู้นี้ตบหน้าร่างสูงอย่างแรง     *...เพี้ย...*

ร่างสูงหน้าหันไปอีกทางและเซไปกอดร่างบาง  หญิงผู้นั้นจึงเดินหนีร่างสูงไป     ร่างสูงเสียใจมากจึงไปนั่งร้องไห้กับร่างบางอยู่ที่ห้อง

“เค้ามาแล้วเหรอแบงค์”

“อือ”

“ทำไมเค้าตบหน้าฉัน”

“ม่ายรู้”ร่างบางตอบพลางส่ายหัว

ร่างสูงนั่งร้องไห้  ขณะข้างๆนั้นมีร่างบางคอยปลอม   ด้วยอากาศที่ค่อยร้อนและน้ำตากำลังอาบแก้มของร่างสูงอยู่นั้นร่างสูงหันไปสบตา  --ปิ้งๆ--- กับร่างบาง ร่างสูงค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าใกล้ร่างบางและทันใดนั้น   ร่างสูงประกบปากสี โรส ลง กับปากของร่างบางและการจูบอย่างดูดดื่มของร่างสูงและร่างบางนั้นประกอบกับอากาศที่ร้อนร่างบางเห็นร่างสูงเซ็กซี่ขึ้นร่างสูงเช่นกันและการจูบจึงรุนแรงขึ้นบวกกับการที่ร่างสูงเสียใจและโกรธนั้น    

                ทั้งสองจูบกันไม่รู้ว่านานถึงเท่าไรแล้ว  แต่ภาพที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ร่างบางแอบชอบเช่นนั้นเห็นภาพที่มิอาจลืมได้

“แบงค์  ภูมิทำไรกันน่ะ”  ทั้งสองตกใจและหยุดการกระทำนั้นลงเพียงแค่นี้  ร่างบางตกใจอย่างมากเพราะเค้าเห็นคนที่เค้าแบบชอบยืนมองอยู่

“มานานยัง” ร่างบางถามคำถามนี้เป็นคำถามแรก

“ตั้งนายสองคนจูบกัน”

“มันไม่จริงน่ะ”ร่างบางรีบแก้ต่างทันที  ร่างบางรีบวิ่งไปหาหญิงผู้นั้นและรีบสาระภาพสิ่งบางอย่างที่อยู่ในใจของเค้าออกมาให้หญิงผู้นี้ทราบ

“ฉันชอบเธอน่ะ”คำตอบนี้ทำให้ร่างบางเสียใจมาก  และเมื่อหญิงผู้นั้นเดินจากไป  ร่างบางจึงได้แต่นั่งร้องไห้  ร่างสูงเดินมาหาเพื่อนรักและนั่งลงข้างๆ

“ไม่ต้องเสียใจหรอก  ฉันกับนายก็มีอะไรเหมือนๆกันแหละ” ร่างสูงปลอบร่างบาง

“ตรงไหน”

“ก็มีคนรักเค้าไม่รักไง”

“จริงสิเหมือนจริงๆ”

“นั่นสิมีน่าประชดรักไหม”

“ฉันว่าคงไม่น่ะ”

“ทำไม”

“ก็เป็นอยู่แล้วไม่ใช้เหรอ”

“แค่นี้เค้าไม่เรียกว่าเป็นหรอก”

“แล้วแบบไหนเค้าเรียกว่าเป็นล่ะ”

“มันต้องมากกว่านี้”

“ก็ได้น่ะ”

“แบบบริสุทธิ์  เออ...คบกันไปก่อนน่ะ”

“ได้น่ะ”

“วันไหน”

“วันนี้เลยก็ได้”

“ก็ดีสิ จะได้ประกาศความเป็นตัวตนที่แท้จริงของเราสองคนออกมาเร็วสักที  ฉันล่ะเบื่อ”

“ฉันก็เหมือนกัน”  ทั้งร่างบางและร่างสูงเริ่มมีความสุขบนใบหน้าแล้วเพราะในเมื่อไม่มีคนรัก   เก็บความรับเกี่ยวกับเรื่องของเขาทั้งสองมานานเขาจะปดปล่อยมันจริงๆซะแล้ว  พวกเค้าเดินออกจากห้องอย่างรวดเร็วและมีความสุขในเวลาต่อไปแล้ว  เค้าเดินไปหายังกลุ่มเพื่อนๆของเค้าอีก3-4 คน และบอกข่าวดีให้กับเพื่อนฟัง

“เอ  นิว  ต้น   แซน”ร่างสูงเรียก

“เรามีเรื่องจะบอก”ร่างบางเสริม

“เรื่องอะไร”ทั้งสี่ถามพร้อมกัน

“เราสองคน.....”ร่างบางพูดและร่างสูงกำลังจับมือร่างบางอยู่

“จะคบกัน”ทั้งสองพูดพร้อมกันและหน้าแดงมาก  จู่ๆชายร่างสู.ที่ชื่อต้นก็พูดขึ้น

“ภูมิขอคุยด้วยสิ”

“ได้”ร่างสูงตอบ

                ร่างสูงเดินตามชายที่สูงกว่าไปที่ห้องน้ำเพื่อคุยเรื่องสำคัญ

“นายจะคบกับแบงค์จริงหรือ”ร่างสูงกว่าถาม

“จริงสิ...เราสองคนรักกัน”

“นายรักแบงค์มากไหม”

“รักมาก”

“แค่ไหน”

“มากกว่าทุกคนที่เคยเป็นแฟนฉันมาก่อน”

“รวมฉันด้วยไหม”

“หมายความว่าไง”

“นายรักแบงค์มากว่าฉันไหม”

“มันต่างกันน่ะ”

“ยังไง”

“ฉันรักนายแบบเพื่อน แต่แบงค์แบบ......”

“คนรักและคนสำคัญ”

“.......”ร่างสูงไม่ตอบ

“ถูกไหม”  ร่างสูงกว่าหันมาถามและเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆและหลังของร่างสูงชนกับกำแพงแล้ว

“ฉันถามว่าใช่ไหม”

“ใช่”

“แล้ว..ฉันล่ะฉันรักนายน่ะรักนายมากด้วย”

“แต่ฉัน...รักแบงค์น่ะ”

ร่างสูงกว่าโมโหจัดจึงจับร่างสูงเขย่าไปมาทำให้ร่างสูงยืนแบบเจ้าเข้าทรง    ขณะนั้นชายที่สูงกว่าได้เปิดก๊อกน้ำไว้

“นายทำอะไรกับแบงค์แล้วบ้าง”ร่างสูงกว่าถาม

“ไม่มีดิ”

“เค้าบอกฉันหมดแล้ว  ฉันดีใจมากที่ผู้หญิงคนนั้นทิ้งนายไปแต่...กลับมีแบงค์มาเป็นตัวขัดขวางแทน”

“ไม่ใช่  มันอยู่ที่ใจของฉันเอง”

“นายทำอะไรกับแบงค์บ้าง”

“ก็แค่...”ร่างสูงกว่าจับเขาเขย่าอย่างแรง

“แค่อะไร”

“จูบ” ร่างสูงกว่าตกใจมาก

“จูบ...เหรอ”เค้าช็อกมากและเค้าจู่โจมร่างสูงทันที  เค้าจูบร่างสูงแบบดุดันมากร่างสูงพยายามดิ้นให้หลุดด้วยแรงอันมหาศาลของร่างสูงกว่า    ช่ยที่มีร่างสูงกว่าได้ค่อยๆถอนจูบออกเพราะเห็นว่าร่างสูงไม่ไหวแล้ว

“นายทำอย่างนี้มันไม่ประโยชน์หรอก...เพราะฉันไม่ได้รักนาย   นายรู้น่ะ”

“.......”ร่างสูงกว่าไม่ตอบ

“ฉันรักนายแบบเพื่อนจริง”

“......”

“ฉันขอโทษ...ฉันรักนายแบบเดียวกับที่ฉันรักแบงค์ไม่ได้หรอก”

“......”

“ฉันรู้ว่านายสามารถเป็นผู้ชายทั้งแท่งได้”

“แต่....”

“ฉันรักนายแบบเพื่อนจริงๆ”

“ก็ได้...ฉันจะพยายามทำใจแล้วกันน่ะ  นายไปได้แล้วหล่ะเดี๋ยวแบงค์รอนายแย่”

“อือ..ขอบใจน่ะเพื่อน  มีผู้หญิงรอนายมากมายเลยนายรู้ไหม”

“อือ”

“ไปหล่ะ  บายน่ะ”ร่างสูงเดินออกไปโดยปล่อยร่างสูงกว่ายืนอยู่ในห้องน้ำคนเดียว

“ถึงแม้นายไม่รักฉันแบบที่ฉันต้องการ.....แต่ฉันจะรักนายคนเดียวตลอดไป..ภูมิ”

                ร่างสูงรีบเดินออกมาและตรงไปหาร่างบางที่รออยู่เพื่อที่จะไปทานไอศกรีมกัน

“ป่ะ  แบงค์”ร่างสูงเรียกร่างบาง

“แล้ว.....เค้าเรียกนายไปทำไมเหรอ”

“อํอ...เค้าอวยพรให้เราสองคน”

“อะฮ่ะ...ไปกันเถอะ”

“ไปน่ะทุกคน  บาย”

“โชคดีเพื่อน”ชายหนึ่งนั้นกล่าวอวยพรเพื่อน

“Foreverเพื่อน”ทุกคนกล่าวอวยพรเพื่อนให้มีความสุข

----แม้อีกฝั่งหนึ่งจะเจ็บปวดเพียงใดเค้ายังคงให้ความรักกับเพื่อนของเขาเหมือนเดิม  และอวยพรให้เขาทั้งสองไปกันได้ด้วยดีและอย่ามีอุปสักใดๆให้เจ็บปวดเกี่ยวกับความรักแบบเค้าเลย   เขายอมเจ็บปวดเพื่อคนที่เค้ารักและจะรักตลอดไป  แม้เค้าจะอยู่คนเดียวบนโลกนี้ก็ตามหรือไม่อยู่แล้วเค้าก็จะรักเพื่อนคนนี้ตลอดไป ------

                “ภูมิ...........ฉันรักนายและจะรักตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง........”